forwriter.com
 
นวนิยายรักโรแมนติก

 


ดั่งไฟรัก

โดย ฟีลิปดา

 

 

ห้องบอลรูมของโรงแรมเพริ์ล ถูกตกแต่งอย่างอลังการ และดูคับแคบไปถนัดใจ เมื่อแขกเหรื่อในชุดแต่งกายแปลกๆ พากันเดินว่อน พูดคุยกันอย่างสนุกสนาน เดาเอาว่าใครเป็นใครภายใต้เครื่องแต่งกายแฟนซีนั้น บ้างก็สนุกกับการเต้นรำกลางฟลอร์กว้าง สิ่งที่ทำให้น่าขบขันก็คือ คนที่แต่งกายเป็นตัวการ์ตูนประหลาด ๆ จะมีปัญหาในการดื่มกินอาหารที่จัดเตรียมเอาไว้เป็นแบบบุฟเฟต์

ม.ร.ว.ศีตลา อยู่ในชุดพระนางคลีโอพัตรา งามเด่นและลึกซึ้งมีอำนาจ อยู่ข้าง ๆ เธอ คือฟาริดาในชุดยิปซีสาวที่มองยั่วยวนเย้าใจ ในมือของทั้งคู่มีแก้วไวน์

“ บอดี้การ์ดเธอนี่มีแฟนแล้วยัง? ” ฟาริดาถาม สายตามองไปยังโรมรันที่ยืนอยู่ที่มุมข้างวงดนตรี

“ ไม่รู้ แต่คิดว่าไม่มี ” ม.ร.ว.ศีตลา ตอบตรง ๆ

“ ไม่ว่าอะไรนะ ถ้าฉันจะขอ ”

ม.ร.ว. ศีตลา นึกกลัวใจ ความกล้าท้าทายของเพื่อนสาว แต่ก็นั่นแหละ มันจะมาเกี่ยวอะไรกับเธอ อาจจะเหมาะกับโรมรันด้วยซ้ำไปก็ได้

“ อย่ามาขอ เขาไม่ได้เป็นอะไรกับฉัน ใช้ความสามารถของตัวเองเถอะ อย่าเอาฉันไปยุ่ง ”

ฟาริดา ไหวไหล่ “ ไอ้เรื่องพรรค์นี้ ฉันไม่เคยขอให้ใครมาช่วยฉันหรอก แน่ะ ! มาร์ค แอนโทนี่ของเธอมาแล้ว ฉันไปล่ะ ”

แวบเดียวที่สายตาทิ้งมาทางเธอ เล่นเอา ม.ร.ว. ศีตลา ร้อนวูบ มองฟาริดาที่เดินตรงแน่วอย่างมั่นใจตัวเองไปหาโรมรัน ม.ร.ว. ศีตลาไม่รู้หรอกว่าฟาริดา ไปพูดอะไรกับเขา แต่ภาพที่เห็นก็คือชายหนุ่มแตะแขนเธอแล้วเดินเข้าไปยังฟลอร์เต้นรำ

ม.ร.ว.ศีตลา ถอนหายใจไม่รู้ตัว ช่างเถอะ ! หากจะคิดในแง่ดี ฟาริดาก็ทำตัวเป็นกันชนระหว่างโรมรันกับราล์ฟ ได้เหมือนกัน

“ ยังนึกอยู่ว่าคุณจะแต่งตัวเป็นเจ้าหญิงสักแห่ง ”

“ โอ๊ย... นั่นปล่อยให้เจ้าหญิงตัวจริงเขาแต่งดีกว่า แต่คุณไม่เห็นทำตัวเข้ากับงานเลยนะ ”

“ ก็ตั้งใจจะเป็นซีซาร์อยู่เหมือนกัน แต่เห็นมาร์คแอนโทนีแล้ว ถอยดีกว่า ”

ฟาริดาหัวเราะอย่างยั่วยวน เธอไม่คิดหรอกว่า เขาจะมากับเธอเอาง่าย ๆ แค่คำชวนเต้นรำเท่านั้น

“ สงสัยจะนัดกันแต่ง หญิงเขากะหว่านเสน่ห์เต็มที่เลยนะ ที่จะทำให้ราล์ฟขายหุ้นโรงแรมวินเน่อร์ให้เขา บอกอย่างนี้สบายใจขึ้นไหม ? ”

“ เรื่องอะไร? ”

“ อ้าว ก็เรื่องความจริงที่หญิงเขาไม่ได้สนใจราล์ฟ จริง ๆ จัง ๆ นะสิ ฉันสังเกตอยู่นะว่าคุณมองหญิงเขายังไง ”

“ ผมมองยังไง? ”

“ หวง เกินความรับผิดชอบนะสิ ”

“ ความรับผิดชอบ ? ”

“ ก็ใช่นะสิ ฉันรู้นะว่าคุณเป็นตำรวจ ”

“ คุณหญิงบอกอย่างนั้นเหรอ ? ”

“ เปล่า ฉันถามราล์ฟ พอรู้ว่าคุณเป็นตำรวจ ก็เลยรู้เลยว่าคุณต้องมาเป็นบอดี้การ์ดให้เธอ ”

“ ท่าทางคุณออกจะสนิทสนมกับมิสเตอร์ราฟาเอล อยู่เหมือนกันนะ ”

“ ก็คบกันอยู่พักหนึ่ง ตอนนี้เป็นแค่เพื่อน ”

เจ้าหล่อนช่างเปิดเผยดีแท้ โรมรันคิด

“ ปกติฉันก็เห็นราล์ฟ เขาเป็นคนตรงไปตรงมานะ แต่นี่ไม่รู้ว่าเขาแกล้งไม่ยอมขายโรงแรมวินเน่อร์ให้หญิง เพราะสนใจหญิงจริง ๆ หรือเปล่า แต่สำหรับหญิงน่ะ คงยอมทุกอย่าง ท่าทางเขาอยากได้อะไรต้องได้เหมือนกันนี่ คุณว่าไหม ? ”

“ ผมไม่ทราบ ขอโทษนะ เปลี่ยนคู่เต้นหน่อย ”

เขาส่งเธอให้ผู้ชายที่อยู่ในชุดหมาป่าขนฟู ตัวใหญ่มิด จนมองไม่เห็นว่าโรมรันไปจับคู่กับใคร ฟาริดาโกรธจนแทบกระทืบเท้า เพราะไม่คิดว่า โรมรันจะทิ้งเธอไปง่ายๆ อย่างนี้ เธอฝืนทนเต้นรำกับหมาป่าตัวนั้นจนจบเพลง แล้วเดินลิ่วไปหา ม.ร.ว. ศีตลา ที่ยืนเคียงคู่ อยู่กับราล์ฟ

“ คุณสองคนสมกันจัง ” ฟาริดาเอ่ยปากฉวยแก้วเหล้าที่บริกรเดินผ่านขึ้นดื่มจนหมด

“ ระวังจะเมานะฟรีดา ” ราล์ฟเตือนเบา ๆ

“ ยังจำได้อยู่เหรอว่าฉันมากับคุณ ”

ทั้งม.ร.ว. ศีตลา และ ราล์ฟนิ่ง

“ เป็นยังไง คุณเปลี่ยนใจเรื่องขายหุ้นให้หญิงแล้วยัง? ”

ราล์ฟยิ้ม ถามว่า

“ เต้นรำกันไหม ? ฟรีดา ”

ไม่รอคำตอบ ชายหนุ่มโอบไหล่ฟาริดา ตรงไปที่ฟลอร์ทันที

ม.ร.ว. ศีตลาถอนใจเซ็ง ๆ เห็นได้ชัดว่า ฟาริดาอารมณ์เสีย และราล์ฟ ก็คงจะรู้เหมือนกัน จึงตัดบทพาไปเต้นรำเสียก่อนที่ฟาริดาจะพูดอะไรล่วงเกินออกมา ความสัมพันธ์ของคนทั้งคู่จะเป็นยังไงเธอไม่สนหรอก แต่ที่แน่ใจก็คือ ฟาริดา ไม่ใช่ผู้หญิงที่อยู่ในความครุ่นคิดของราล์ฟแน่

“ ไง คลีโอพัตรา ถูกทิ้งแล้วละสิ ” เสียงโรมรันเอ่ยขึ้นข้างตัว

ม.ร.ว.ปรายตามองเสื้อเชิ้ตกางเกงยีนส์ของเขาอย่างจงใจเหยียด ๆ ทั้ง ๆ ที่คิดว่าตัวเองคอยจับตามองเขาอยู่ แต่ทำไมเขาถึงโผล่เข้ามาโดยที่เธอไม่เห็นนะ

“ คุณมาทำให้งานกร่อย นะ ดูแต่งตัวเข้าสิ ไอ้แว่นดำนี่ใส่มาได้ยังไงตอนกลางคืน ” เธอใส่น้ำเสียงดูถูกเข้าไปอย่างจงใจจะให้เขารู้สึก แต่โรมรันยิ้มนิด ๆ เก็บแว่นตาใส่กระเป๋าเสื้อพูดว่า

“ มันเหมาะกับการปฏิบัติงานของผม ”

ม.ร.ว.ศีตลานิ่วหน้า มองเป็นเชิงถาม

“ เป็นบอดี้การ์ดคุณไง ”

“ ใครแต่งตั้งไม่ทราบ? ”

“ เพื่อนคุณหญิง ”

“ ฟาริดา นะเหรอ ? ”

“ คงใช่ ถ้าคุณหญิงหมายถึงผู้หญิงคนนั้น ” เขาเพยิดหน้าไปที่ฟลอร์

“ เขามีชื่อนะ กรุณาสุภาพหน่อย ”

“ ผมไม่สน เต้นรำกันดีกว่า ”

ไม่รอคำตอบ โรมรันก็ดึงตัวหญิงสาวให้เดินลิ่ว ๆ ตามเขาไปเลย

“ ช้า ๆ ก็ได้คุณรบ ”

“ เร็ว เพลงนี้ผมชอบ ”

“ อย่างคุณนี่ รู้จักฟังเพลงด้วยเหรอ ” คุณหญิงถามเมื่ออยู่กลางฟลอร์

“ เพลงนี้ผมร้องได้ อยากฟังผมร้องไหม ”

ม.ร.ว. ศีตลาทำตาโต

“ คุณรบเมาหรือเปล่า ? ”

โรมรันหัวเราะเปลี่ยนเรื่องถามว่า

“ นานเท่าไหร่แล้วที่ผมไม่ได้เต้นรำกับคุณหญิง ”

“ ไม่เคยเลยต่างหาก ”

“ จริงน่ะ ”

“ ก็จริงสิ ”

“ ทำไมคุณหญิงจำได้ ”

“ บ้า เรื่องอะไรต้องจำ ไม่เคยก็ไม่เคยสิ มองอะไร? ”

“ ทำไมต้องแต่งตัวเป็นคลีโอพัตรา ”

“ ทำไม? ” เธอย้อน

“ ตายตอนจบ ”

“ รู้กับเขาด้วย ”

“ ผมไม่ใช่คนเถื่อนนะ ”

“ ก็ไม่นึกว่าจะสนใจ ”

“ ผมสนใจทั้งนั้นแหละ ถ้าเป็นเรื่องของคุณหญิง ”

เธอมองหน้าเขา

“ ทำไม ไม่เชื่อผมเหรอ? ”

หญิงสาวเงียบ

“ เอาง่าย ๆ อย่างนายราล์ฟนั่น ผมไม่อยากให้คุณหญิงยุ่งเกี่ยวด้วย ”

“ ถ้าเรื่องนี้ กรุณาอย่าสนใจฉันเถอะ ได้โปรด ”

“ ผมไม่ชอบเขา ”

“ เขาก็ไม่ชอบคุณ และฉันก็ไม่สนด้วย ”

“ สนแต่อยากได้โรงแรมวินเน่อร์คืนเท่านั้น ”

ม.ร.ว. ศีตลา นิ่วหน้า

“ รู้ได้ไง ใครบอกคุณ ”

“ ก็แม่เพื่อนปากสว่างของคุณนั่นแหละ เต้นรำกับผมเมื่อกี้บอกหมด ถ้าเต้นจนจบเพลงมีหวังผมรู้ความลับของคุณหญิงหมด คุณหญิงไปรู้จักได้ยังไงคนแบบนั้น ”

“ รุ้จักกันตั้งแต่ตอนเรียน และฟาริดาเป็นคนติดต่อราล์ฟเรื่องโรงแรมวินเน่อร์ให้ ”

“ มิน่า ... ถึงรู้จักคุณหญิงดีนัก แต่ผมว่าคุณหญิงน่าจะอยู่ห่าง ๆ เธอนะ ”

“ ดิฉันว่าคุณต่างหาก ที่น่าจะอยู่ห่าง ท่าทางเธอสนใจคุณออก ”

“ ผมว่าเธอสนใจผู้ชายทุกคนนั่นแหละ ”

“ ทำไมพูดจาดูถูกผู้หญิงจัง ”

“ ผมไม่ได้พูดดูถูกผู้หญิง ผมหมายถึงเพื่อนคุณหญิงเท่านั้น ก็มันเรื่องอะไรอยู่ดี ๆ ก็มาบอกกับผมเฉยละว่า เคยคบกับนายนั่นแต่ตอนนี้เป็นแค่เพื่อนกัน ผมรู้จักเธอถึงสิบนาทีแล้วเหรอ ผู้หญิงน่ะถ้าเปิดเผยเกินไปมันก็เกินงาม ผู้ชายที่ทำเฉยไม่ได้หมายความว่าเขารู้ไม่ทันหรอกนะ อย่าคิดว่าตัวเองแน่ ระวังจะถูกหลอกฟรี ”

เท้า ม.ร.ว. ศีตลา หยุดชะงักเสียจังหวะไปเลยเมื่อถามอย่างเอาเรื่องว่า

“ คุณหลอกด่าดิฉันเหรอ โรมรัน ”

ลงได้เรียกชื่อเขาเต็มยศอย่างนี้ แสดงว่าไม่พอใจล่ะ

“ ผมจะไปหลอกด่าคุณหญิงทำไม คุณหญิงไม่ได้เป็นอย่างนั้นเสียหน่อย จริงไหม ? ”

หญิงสาวผ่อนลมหายใจยาว โมโหเขาไปก็เท่านั้น เพราะจับไม่ได้ไล่ไม่ทัน ยิ่งโกรธ เขาก็ยิ่งยั่ว

แล้วเธอก็ยิ้ม

“ สักวันดิฉันจะทำให้คุณคุกเข่าขอโทษฉันในทุกเรื่องให้ได้ โรมรัน ”

อาการเปลี่ยนท่าทีแบบปุบปับ พร้อมน้ำเสียงทีเล่นทีจริงของเธอ ทำให้โรมรันถึงกับวาบในอก แต่ที่พูดออกมาก็คือ

“ นึกว่าจะทำให้ผมคุกเข่าขอแต่งงานอีกครั้งเสียอีก ”

หญิงสาวอึ้งกับคำย้อน แต่แล้วก็ยิ้มมองเขาแล้วส่ายหน้าช้าๆ

“ ดิฉันรู้ว่าคนอย่างคุณจะไม่ทำหรอก จริงไหม? ”

โรมรันพินิจใบหน้าที่แต่งคิ้วเข้ม เปลือกตาระบายสีฟ้าเป็นประกาย ม.ร.วศีตลาทั้งแต่งหน้าและแต่งกายไม่ต่างไปจากพระนางคลีโอพรัตราที่เคยเห็นในภาพวาด เธอสวยมีเสน่ห์ลึกลับและยวนใจนักยามเมื่อเจรจาท้าทายเขาเช่นนี้

“ และถ้าหากคุณทำนะโรมรัน ... ดิฉันจะหัวเราะให้ฟันหักไปเลย ”

น้ำเสียงยั่วเย้า เหมือนจะแฝงไปด้วยความมั่นใจอย่างเต็มที่ มีอะไรบ้างนะที่จะทำให้เธอหยุดทำให้เขาเหมือนกับไอ้หนุ่มหน้าโง่ที่ต้องมนต์เสน่ห์เธอง่ายๆ อย่างนี้ โรมรันถอนใจเบาๆ ก่อนจะหยุดยืนนิ่ง จ้องมองเข้าไปในดวงตาของเธอ

“ ผมจะทำนะ ถ้าคุณหญิงจะกล้า ... ” เขาหยุดรอให้อีกฝ่ายสนใจ และมันได้ผลเมื่อเธอเงยหน้าถามเขาด้วยสายตา ชายหนุ่มโอบหญิงสาวแน่นเข้า ก้มกระซิบเสียงนุ่มว่า

“ บอกรักผมสิ ”

เหมือนเธอจะนิ่งไปครู่ แต่แล้วก็สบตาเขา แววตาเปล่งประกายใสซื่อดุจสาวไร้เดียงสา ย้อนเสียงหวานเหมือนอ้อนว่า

“ อยากได้จากดิฉันจริงๆ หรือคะโรมรัน? ”

กลายเป็นโรมรันต้องเป็นฝ่ายกลืนน้ำลายกับน้ำเสียงท่าทีของเธอบ้างแต่ในที่สุดเขาก็ยิ้มออกมา

“ ก็ลองพูดออกมาก่อนสิครับคุณหญิงศีตลาคำว่า หญิงรักคุณรบค่ะ กล้าไหม? ” เขาบีบเสียงเล็กแหลมเลียนเสียงเธอ ซึ่งทำให้ม.ร.ว.ศีตลาถึงกับหัวเราะออกมา อาการเสแสร้งแกล้งหวานเมื่อครู่หมดพร้อมกับการตวาดเบาๆ ว่า

“ บ้านะสิ รอชาติหน้าบ่ายๆ เถอะ ”

รอยยิ้มยังค้างอยู่ที่ใบหน้าโรมรันเมื่อพูดตอบว่า

“ ถ้าคุณหญิงสัญญาว่าจะพูด ชาติหน้าบ่ายๆ ผมก็จะรอ แต่ตอนนี้คุณหญิง ไปเต้นกับหมาป่าแล้วกัน ”

แล้วเขาเบี่ยงร่างเธอให้กับมนุษย์หมาป่าที่เข้ามารับช่วงต่อเหมือนรู้กัน หางตาของ ม.ร.ว. ศีตลาเห็นเขาโอบคู่เต้นที่เป็นนางแมวป่า เข้าสู่กลางฟลอร์อย่างรวดเร็ว หญิงสาวลอบถอนใจ

จะบ้าตาย แม้กระทั่งคำพูด เธอยังเอาชนะเขาไม่ได้เลยเหรอนี่ ?

*****

“ นายคนนั้นเขาไม่ชอบคุณราล์ฟ ”

“ ผมรู้ ”

“ ถ้าจำไม่ผิด ฉันเคยเห็นเขากับกินรีครั้งหนึ่ง ”

“ คุณสนใจเขา? ”

ฟาริดายักไหล่ ทั้งที่ยังเต้นตามจังหวะเพลง

“ ฉันอยากช่วยกันให้คุณต่างหาก หญิงศีตลานี่เขาเสน่ห์แรงนะ เห็นเฉยๆ เย็นๆ อย่างนั้นก็เถอะ ”

“ คุณดื่มมากเกินไปหรือเปล่า? ”

“ แค่นี้ฉันยังไม่เมาราล์ฟ คุณน่าจะรู้ ”

“ แต่มันก็ทำให้คุณอารมณ์เสียได้ง่าย ”

ฟาริดา ไหวไหล่ มองหน้าราล์ฟ ยิ้มเหยียด ๆ

“ คุณเปลี่ยนเป้าจากกินรีมาเป็น คุณหญิงศีตลาแล้วเหรอ? ”

ใบหน้าราล์ฟเฉยเมย แต่สายตาที่มองมานั้นยิ่งกว่า แต่ฟาริดาไม่สนใจ

“ หากคุณอยู่ระหว่างการตัดสินใจฉันสนับสนุนหญิงศีตลา มากกว่ากินรี แต่นายโรมรันนั่นท่าทางจะติดใจหญิงศีตลาเหมือนกันนะ ”

“ ผมพาคุณกลับไปที่ห้องดีกว่า ฟรีดา ” เสียงราล์ฟกระด้างอย่างไม่พอใจ แต่ฟาริดากลับหัวเราะร่วน

“ อ้าว ! ตกลงคุณเปลี่ยนใจมาเลือกฉันแทนเหรอคะคืนนี้ ”

ราล์ฟบีบไปที่ไหล่หญิงสาวอย่างลืมตัว

“ เจ็บนะ ” ฟาริดาตวาด “ คุณเป็นบ้าอะไรราล์ฟ อารมณ์ขันหายไปไหนหมด กินรีเล่นเอาคุณเสียสติไปแล้วเหรอ? ”

ราล์ฟคลายมืออย่างรู้ตัว

“ ขอโทษ ”

ฟาริดาพยักหน้ารับคำขอโทษนั้นง่าย ๆ แล้วก็พูดอย่างแปลกใจแกมพอใจว่า

“ เอะ...ดูสินายโรมรันนั่นเหวี่ยงคุณหญิงไปให้มนุษย์หมาป่าเหมือนกัน ประเดี๋ยวคุณไปขอคุณหญิงเต้นรำสิราล์ฟ ”

ราล์ฟไม่สนแม้แต่จะชายตามอง

“ ฉันว่าชอบเขานะ มันท้าทายดี ” ฟาริดาพูดออกมาตรงๆ

ราล์ฟไม่ออกความเห็น เพราะถือว่าธุระไม่ใช่ เมื่อแยกจากฟาริดาหลังเพลงจบ เขาก็ตรงไปยัง ม.ร.ว.ศีตลาทันที และเมื่อสอดส่ายสายตาก็ไม่พบกับ ชายหนุ่มที่ชื่อ โรมรันนั้นอีกเลย

ฟาริดา เป็นผู้หญิงที่เชื่อมั่นใจตัวเอง และไม่ค่อยจะแคร์อะไรอยู่แล้ว จึงไม่น่าแปลกใจที่เธอจะรู้ และมาเคาะประตูห้องโรมรันเกือบตีหนึ่ง แต่คนที่มาเปิดประตูรับ ทำเอาเธอแทบช็อกหายเมา

“ มาหาพี่รบเหรอ ” สายตาศรุต มองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า

“ เข้ามาก่อนสิ ”

ฟาริดาเดินเข้ามาอย่างมึน ๆ

“ ไม่นึกจะเจอคุณที่นี่ ”

“ ไม่นึกว่าคุณจะยังจำผมได้ ดื่มอะไรหน่อยไหม ? ” ชายหนุ่มถาม แต่ก็ไม่รอคำตอบ เพราะเขารินวิสกี้ใส่แก้ว ส่งมาให้เธอเพียว ๆ เลย

“ อย่างคุณชอบ ”

ฟาริดารู้ว่าตัวเองมึนไม่น้อย แต่ก็รับแก้วจากเขามานั่งลงที่โซฟา หน้าเตียง ห้องพักของโรมรันดูจะโอ่โถง กว้างขวางกว่าห้องพักของเธอเสียอีก

“ คุณมีธุระอะไรกับพี่รบ ” ศรุตถามเหมือนจะชวนคุยมากกว่าอยากรู้คำตอบ เขานั่งลงเคียงข้างเธอ ในมือถือเหล้าทั้งขวด

“ ไม่มีอะไร แค่แวะเข้ามาคุยเฉย ๆ ”

“ นิสัย แวะเข้ามาคุยกับผู้ชายดึก ๆ ดื่น ๆ ของคุณ ดูจะแก้ไม่หายนะ ”

ฟาริดา ฉุนกึก แต่อีกฝ่ายไม่สนใจ

“ ผมก็แวะมาหาพี่รบเหมือนกัน ไม่รู้ออกไปไหน ว่าจะกลับอยู่พอดีเชียว โชคดีคุณมาเสียก่อน คุณแต่งงานใหม่แล้วยัง ”

“ ไม่ใช่เรื่องของคุณ ”

“ ได้ข่าวว่าตอนหย่ากับนายเดฟนั่นได้มาเยอะเหมือนกันนี่ ”

“ น้อยกว่าที่คิด อาจจะเป็นเพราะฉันจ้างทนายผิดก็ได้ ”

ศรุต หัวเราะ

“ บอกความลับให้นะ ทนายของสามีคุณเขามาตกลงนอกรอบกับหัวหน้าผม ”

หญิงสาวตาเบิกกว้าง

“ นี่หมายความว่า ฉันถูกทนายนั่นหลอกเหรอ ”

“ อย่าไปเรียกอย่างนั้นเลย ก็แค่ทำทุกอย่างให้มันเร็วขึ้นเท่านั้นเอง ดื่มอีกหน่อยไหม ? ”

เขารินเหล้าลงที่แก้วเธอ

“ คิดจะมอมเหล้าฉันเรอะ ? ”

“ เฮอะ ... หน้าไก่อ่อนอย่างผมนะเหรอจะกล้า ” ท่าทางเขาคงดื่มไปมากเหมือนกันก่อนที่เธอจะเข้ามา

“ คุณยังโกรธฉันอยู่เหรอ พอล เรื่องนั้น ” เธอถามยิ้ม ๆ

“ ผมไม่โกรธคุณหรอกมาดาม แต่เขินน่ะ ไม่คิดว่าตัวเองจะพูดอะไรโง่ ๆ ออกไปแบบนั้น ”

ฟาริดา รู้สึกกระตุกที่หัวใจ กับการเน้นคำว่า โง่ ๆ ของเขา ศรุตดูไม่เหมือน สองปีก่อนที่เธอรู้จักเขาในฐานะทนายฝึกหัด ใคร ๆ ก็เรียกเขาว่ามิสเตอร์พอล เป็นหนุ่มไทยที่สุภาพจนเธอคาดไม่ถึง เธอเคยเรียกเขาว่า ไก่อ่อน แล้วก็หัวเราะใส่หน้าเขาอย่างอดจะขำไม่ได้ ก็ตอนนั้นเธอกำลังฟ้องหย่ากับสามี โดยใช้บริการสำนักงานทนายความของเขา แล้วทนายฝึกงานที่นั่นกับมาขอเธอแต่งงานคาดไม่ถึงสุด ๆ หลังจากที่เธอยั่วเขาเสียจนมีเซ็กส์ด้วยกันในครั้งแรก แต่เขาก็สะบัดหน้าผละไปทั้ง ๆ ที่เธอยังหัวเราะไม่จบ

“ เชื่อไหม ? ถ้ามีโอกาสเมคเลิฟกับคุณอีกสักครั้ง ผมจะไม่เอ่ยมันออกมาอีกเลย ”

ทำไมเธอถึงได้เกลียดน้ำเสียงมั่นอกมั่นใจของเขาอย่างนี้นะ เธอลุกขึ้น

“ ฉันจะกลับละ ”

“ ไม่รอพี่รบก่อนเหรอ ”

“ ไม่ ”

“ ผมจะไปส่ง ” ศรุตลุกขึ้นตาม แต่ทันใดนั้นขวดเหล้าในมือเขาหลุดจากมือไปที่พื้น พร้อมกับร่างส่ายโงนเงน

ฟาริดาปราดเข้ามาประคองเขาให้ลุกขึ้น

“ คุณเมามากเกินไปหรือเปล่านี่ ”

“ ถ้าเมาก็เมาคุณนั่นแหละ ” เสียงเขาอู้อี้

เธอพาเขามาที่เตียง

“ ดื่มน้ำเย็น ๆ หน่อยไหม ? ”

ศรุตดึงเธอเอาไว้จนล้มไปที่เตียงด้วยกัน จากนั้นก็พลิกตัวกดทับร่างเธอเอาไว้ พูดด้วยน้ำเสียงชัดเจนว่า

“ ไปเอามาทำไมน้ำเย็น โรคนี้คุณก็เคยให้ผมรักษานี่ ” เขาจูบเธออย่างหนักหน่วง ฟาริดาขัดขืนในครั้งแรก แต่ในที่สุดก็ปล่อยเลยตามเลย

:+:+:+:+:

บทที่ ๑๓

 

ไปพูดคุยเกี่ยวกับนวนิยายเรื่องนี้กับฟีลิปดาที่นี่ค่ะ คลิก

 

นวนิยาย ดั่งไฟรัก มีในรูปแบบ พอคเก็ตบุ้ค ราคา 265 บาท

สนใจ คลิก

 

นวนิยาย ดั่งไฟรัก เสร็จสมบรูณ์ ในรูปแบบ E-book แล้ว
สนใจ
คลิก


© ลิขสิทธิ์ตามกฏหมายโดย ฟีลิปดา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 
 

 

๑๐๐ คำถามสร้างนักเขียน
นวนิยายคุณเขียนได้ด้วยตัวเอง
 

 

ดั่งไฟพิศวาส
นวนิยายรักเร้าอารมณ์
 

 

2009 free writing

 



๕๐๕ แคนโต้แห่งความรัก

 

 

 

  http://www.forwriter.com . © 2005 All rights reserved.