ดั่งไฟรัก โดย ฟีลิปดา |
|---|
๓
เอ้า ... เอาไปทีหลังอย่ามาใช้ให้ทำเรื่องส่วนตัวอีกนะ คนพูด ๆ แล้วก็วางแฟ้มโครมลงหน้า กึ่งกลางระหว่างโรมรันและพันเพลิง ที่นั่งปรึกษางานกันอยู่ แต่ก็เป็นพันเพลิงที่เป็นฝ่ายพูดออกมาว่า
นี่แม่คุณ มีมารยาทหน่อย เดี่ยวฉันสั่งย้ายเลย
ก็ลองดูสิ จะไปร้องเรียนว่า ถูกหัวหน้าล่วงละเมิดทางเพศให้สะใจไปเลย
โอ๊ย ... ล่ำบึกอย่างหล่อนใครเขาจะกล้าไปล่วงละเมิด
หยุดเลยพี่เพลิง พี่รบยังไม่พูดสักคำ มาเถียงแทนทำไม
ที่เขาไม่พูด ก็เพราะเขารำคาญ แกนะสิ ... อ๊ะอย่าเถียงขืนพูดมากฉันจะบอกนายวีว่าแกไปเข้าซ่องมา
นี่ ส้มไปทำงานนะ
เหอะ พี่ชายแกชอบหรอก
พอน่า ไปชงกาแฟมาสองแก้ว โรมรันขัดขึ้นก่อนที่การต่อล้อต่อเถียงจะมากไปกว่าเดิม แต่อีกฝ่ายยังบ่นกะปอดกะแปดว่า
เฮอะ เรารึเป็นถึงร้อยตรีหญิง ยังต้องมาชงกาแฟอีก เป็นหัวหน้ายังไงใช้งานลูกน้องไม่ตรงกับความสามารถเลย มิน่าราชการตำรวจมันถึงได้เจริญอย่างนี้
อ้าว! คราวนี้ทั้งสองหนุ่มถึงกับพูดขึ้นพร้อมกัน แต่ร้อยตรีหญิงเปลวดาว ชำนาญศิลป์ ก็เดินยักไหล่ออกไปก่อนแล้ว
มันเป็นยังไงกันนะ น้องนุ่งเดี๋ยวนี้มันไม่ค่อยจะเคารพผู้ใหญ่เหลือเกิน พันเพลิง บ่นพึม หยิบเอาแฟ้มที่มาวางไว้เมื่อครู่เปิดดู มันเป็นภาพข่าวทางหนังสือพิมพ์ติดแปะเอาไว้กับกระดาษเอสี่ สีขาว กวาดสายตาดูคร่าวๆ ก็เป็นข่าวซุบซิบของ ม.ร.ว. ศีตลาวงษ์เทวัญ แต่ที่ต่างออกไปก็คือ ประวัติและภาพถ่ายของ มิสเตอร์โรเจอร์คาลวิน เห็นก็รู้ว่า เป็นการสั่งพิมพ์ออกมาจากอินเตอร์เน็ต
มิน่า ... ให้มันหาเรื่องเมียเก่ากับคู่ควงนี่เอง ยัยส้มถึงไม่พอใจ จะเอาไปทำอะไรไอ้รบ รึถ่านไฟเก่า ?
โรมรันดึงแฟ้มออกจากมือพันเพลิง พูดสั้น ๆ ว่า
อย่ายุ่ง
พันเพลิงยักไหล่ยิ้มขำเหมือนเดิม
ไปพูดยังไง มันถึงทำให้
จะให้ร่วมแผนพาราไดส์ ด้วย
ฉันหรือแกวะ ที่เป็นมีหน้าที่คัดเลือกคน
ยัยส้ม อยู่ในโควต้าของฉัน
ระวังหน่อยนะ ไอ้วี มันห่วงน้องน่าดู
มันเองก็คุมน้องมันไม่อยู่ ถึงได้ส่งมาอยู่นี่ไง เรื่องมากนักก็มาเอาคืนไป โรมรันพูดอย่างไม่แคร์ เมื่อพันเพลิง เอ่ยถึง วีระชน ชำนาญศิลป์ เพื่อนตำรวจด้วยกัน
ไม่กลัวยัยส้ม มันหลงรักแก บ้างรึไงวะ
พันเพลิงพูด ล้อเล่น แต่โรมรันกลั้นยิ้ม เพราะพันเพลิงหันหลังให้ประตูจึงไม่เห็นหน้างอ ๆ ของ ร้อยตรีหญิงเปลวดาว ที่ถือถ้วยกาแฟเข้ามาพอดี เธอวางถ้วยกาแฟแล้วก็พูดว่า
ไม่ต้องไปห่วงพี่รบเขาหรอก ระวังตัวพี่เพลิงเอาไว้ให้ดีแล้วกัน ส้มบ้าเลือดหลงรักขึ้นมาจะลำบาก ผู้ชายอะไรนินทาลับหลัง อย่างนี้นี่เองถึงหาแฟนกับเขาไม่ได้เสียที
พันเพลิง เบ็ญจรงค์ ยืนตัวตรงน้ำเสียงเขาเย็นชาเมื่อพูดว่า
ออกไป
มันเป็นบุคลิกพิเศษอย่างหนึ่งของพันเพลิง ที่ลงได้ส่งเสียงอย่างนี้แล้ว มักจะทำให้คนฟังฝ่อเอาง่าย ๆ
ไปขู่มันทำไมวะ โรมรันพูดเมื่อร้อยตรีหญิงเปลวดาว เดินหน้าซีดออกไป
มันเสือกพูดแทงใจดำนี่หว่า พันเพลิงพูดง่าย ๆ
แกนี่เวลาผิด ก็พาลเหมือนกันนะ
เออ รึว่าแกไม่เคยเป็น... แล้วนี่จะคุยเรื่องงาน หรือ จะอ่านแฟ้มลับเมียสองชั่วโมงแกก่อนล่ะ ?
โรมรันหรี่ตามองเพื่อน
ชกกันก่อนเป็นไงวะ
เอาไว้หลังเลิกงานไอ้รบ พันเพลิงตอบกลับอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะดึงเอาแผนที่ ที่เมื่อครู่เขากับโรมรันกำลังดูกันอยู่ ออกมาอีกครั้ง
โรมรันเหลือบมองที่แฟ้มนั่นก่อนที่หันมาทำความสนใจกับแผนที่เกาะแก่งต่าง ๆ ในทะเลอันดามันที่ดูค้างอยู่เมื่อครู่ กับพันเพลิง แล้วชายหนุ่มทั้งคู่ก็สาระวนอยู่กับเรื่องงานที่รับผิดชอบอยู่เกือบสองชั่วโมงกว่าพันเพลิงจะหมดเรื่องพูด
แต่ ก่อนจะออกไปก็ยังไม่วายเพยิดหน้าไปที่แฟ้มนั่น กระเซ้าเล่นว่า
ถ้าแกอยากจะรู้อย่างถึงพริกขิง บอกมานะเดี๋ยวจัดคนตามให้
แต่โรมรันก็คร้านจะโต้ตอบ จึงแค่ส่งสายตาไล่เท่านั้น และเมื่อลับร่างของพันเพลิง เขาก็หยิบแฟ้มขึ้นมา เรื่องคุณหญิงศีตลา แม้จะไม่สนใจ แต่ก็ดันมีคนรายงานเขาอยู่เสมอ ก็ไม่ใช่ใครที่ไหน พงษ์พันธ์ เบ็ญจรงค์ นั่นเอง ถ้าไม่พูดด้วยตัวเองก็จะฝากมากับพันเพลิงเป็นประจำ ถ้าหากเป็นเรื่องของเขา กับคุณหญิงศีตลาละก็ ... สองพี่น้องนี่ก็รับลูกกันเก่งเหลือเกิน ทั้งนี้ทั้งนั้นก็เพื่อยั่วโมโหเขา
ชายหนุ่มอ่านแฟ้มนั้นอย่างตั้งใจและใช้เวลาไม่นานนัก ประวัติของมิสเตอร์ โรเจอร์ คาลวิน เท่าที่จะหาได้ต่างอยู่ในหัวสมองเขาทั้งหมด และโรมรันก็ต้องยอมรับออกมาเลยว่า หากข้อมูลเหล่านี้เป็นความจริง นายโรเจอร์นี่ น่าจะมากเสียยิ่งกว่าคำว่า พระเอกในฝันเสียอีก อย่างน้อยเขาก็ตำหนิรสนิยมของคุณหญิงศีตลาไม่ได้
ไม่ได้เลยจริง ๆ ให้ตายสิ ...แล้วประตูห้องก็เปิดผลัวะเข้ามาพร้อมกับเสียงถามว่า
พี่เพลิงตัดชื่อส้มออกหรือเปล่า
ไม่ บอกไปแล้วว่า เราอยู่ในโควต้าฉัน แล้วอย่าไปแหย่ให้เขาอารมณ์เสียล่ะ ?
ไม่กล้าหรอกค่ะ ขอบคุณมากนะคะพี่รบ ดูแฟ้มที่ส้มทำให้แล้วยัง ถ้าต้องการคอมเม้นท์ถามส้มได้เลยนะคะ ยินดี
แค่หุบปากไม่พูด ก็พอแล้ว อ้อ ... ถ้าเปิดประตูเข้ามาสุ่มสี่สุ่มห้าอย่างนี้ ฉันจะตัดชื่อแกออก
ร้อยตรีสาวตีหน้าเบ้บ่นให้ได้ยินก่อนจะผลุบออกไปโดยเร็วว่า
ผู้ชายแถวนี้เป็นไงนะ ขู่เสียจัง นึกว่าเรากลัวรึไง
โรมรันส่ายหน้า อย่างขำ ๆ กับกริยานั้น สำหรับคนภายนอกร้อยตรีหญิงเปลวดาว ชำนาญศิลป์ ถูกขอยืมตัวมาช่วยในฝ่ายเพราะเชี่ยวชาญเรื่องคอมพิวเตอร์ แต่ความจริงเบื้องหลังก็คือ เจ้าหล่อนเป็นตำรวจขาลุย จนพี่ชายเป็นห่วง ไม่อยากให้เป็นตำรวจ แต่ก็ห้ามน้องสาวไม่ได้ จึงตกลงพบกันครึ่งทางโดย
ไอ้เพลิงแกเอาไปหน่อย ให้ไอ้รบคุมก็ได้ มันเคยเลี้ยงน้องสาวอบรมเด็กผู้หญิงอยู่
โรมรันยิ้มเมื่อนึกถึงคำนี้ น้องสาวของเขา ไม่ห้าวเท่าน้องสาวของเพื่อน ๆ แต่ก็เป็นความภาคภูมิใจของเขาที่มีน้องสาวที่น่ารักถึงสองคน อัปสรศิริ กับ กินรี อัปสรศิริ เรียนอยู่ที่อังกฤษ แต่กินรีอยู่ที่นี่กว่าปีแล้วที่เขาไม่ได้พบกับกินรี น้องสาวต่างมารดาของเขา เพราะตั้งแต่ถูกพันเพลิงชักชวนเข้ามารับราชการใหม่ในตำแหน่ง นายตำรวจสายสืบก็มัวแต่ยุ่งเรื่องงาน บางทีต้องเดินทางไปต่างประเทศบ่อย ไม่ในฐานะบอดี้การ์ดผู้หลักผู้ใหญ่ของบ้านเมือง บางทีก็ไปฝึกอบรมเรื่องผู้ก่อการร้ายเพิ่มเติม หรือถ้าได้อยู่ในประเทศก็ต้องคอยติดตามผู้ต้องสงสัย ไปอยู่เรื่อย ๆ
อีกไม่กี่วันจะเป็นวันเกิดของกินรี เขาไม่เคยพลาดวันเกิดของน้อง ไม่ว่าจะเป็นกินรีหรืออัปสรศิริ ถ้าไม่ไปหาด้วยตัวเองก็ต้องส่งของขวัญไปให้ เพราะถ้าลืม เป็นเจอน้องสาวงอน ไม่พูดด้วยเป็นเดือน ๆ
เมื่อคิดถึงของขวัญ โรมรันก็อดจะยิ้มไม่ได้ ปีนี้กินรีเป็นต้องกรี๊ดแน่ สำหรับน้องสาวของเขาแล้ว ทุกอย่างมันต้องสั่งทำพิเศษ และเขาก็พิถีพิถันกับมันเสมอมา เพราะรู้ว่า คนรับ รอคอยสิ่งนี้กับเขาเพียงใด
ไม่เหมือนผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งไม่ว่าเขาจะให้อะไร ก็คงจะปาใส่หน้ากลับมา
ก็เธอมีพร้อมเสียทุกอย่างแล้วนี่ ม.ร.ว. ศีตลา วงษ์เทวัญ ผู้เลิศเลอนั่นน่ะ
*****
คุณหญิงจะออกไปไหนอีกเหรอคะวันนี้ นางชมนาดเอ่ยปากถามทันทีเมื่อ ม.ร.ว. ศีตลา เปิดประตูรถลงมา
ทำไมถามหญิงอย่างนั้นละป้า ม.ร.ว. สาวย้อนหน้าระรื่น
ก็คุณหญิงเข้าบ้านเร็วผิดปกตินี่คะ ถ้าไม่มาเปลี่ยนชุดออกไปข้างนอก จะกลับเร็วอย่างนี้เหรอคะ ?
นางชมนาดย้อน เล่นเอา ม.ร.ว. ยิ้มรับอย่างอารมณ์ดี
รู้ทันหญิงเสียจริงนะป้าชม คุณน้ากลับมาแล้วยังคะ
เพิ่งมาถึงก่อนคุณหญิงสักชั่วโมงแล้วค่ะ นั่งดูทีวีอยู่
ป้าชม บอกใครทำความสะอาดรถให้หญิงด้วยนะคะ จะรีบไปบอกข่าวดีคุณน้า
ม.ร.ว. ศีตลาบอกก่อนจะตรงลิ่วไปที่ห้องนั่งเล่นนางชมนาดยิ้มอย่างอ็นดู ท่าทางเริงรื่นของหญิงสาว เพราะเช้าวันนี้ ทั้งนางและคุณสรวงสุดา ก็รอดูอยู่ว่า คุณหญิงศีตลาจะว่าอย่างไร เมื่อ บอกว่า โรมรันเอารถของเธอไป แต่คุณหญิงก็แค่พยักหน้ารับ ไม่ได้พูดอะไร ขับเบนซ์อีกคันออกไปทำงานแทน แต่ความที่รู้จักคุณหญิงดีตั้งแต่เด็ก นางชมนาดรู้ดีว่า คุณหญิงต้องเอาคืนโรมรันแน่ เพียงแต่จะเมื่อไรเท่านั้น
ม.ร.ว. ศีตลา รีบเดินตรงไปยังห้องนั่งเล่น แล้วเธอก็ได้รับคำถามไม่ต่างไปจากนางชมนาดเลยว่า
จะออกไปไหนเหรอหญิง คืนนี้
มีนัดดินเน่อร์กับโรเจอร์ค่ะ ตอบแล้วก็ทรุดตัวลงนั่งข้าง ๆ คุณสรวงสุดาพูดต่อว่า
หญิงได้ข่าวคืบหน้าเรื่องโรงแรมวินเน่อร์แล้ว
ใครซื้อไปเหรอ คุณสรวงสุดาถามทันควัน ความสนใจมีต่อโรงแรมวินเน่อร์มากจนไม่ซักไว้เรื่องดินเน่อร์ของหญิงสาวกับชายหนุ่มที่เธอไม่พึงประเสงค์ได้มาเป็นเขย
ยังไม่ได้ชื่อเจ้าของที่แท้จริงหรอกค่ะ แต่รู้ว่าเขาให้ใครเป็นตัวแทนจัดการให้ คุณน้ารู้จัก นายดำรง ดำรงเกียรติไหมคะ ? เขาเป็นตัวแทนชาวต่างประเทศคนหนึ่งที่ซื้อโรงแรมเอาไว้
คุณสรวงสุดาเหยียดยิ้มตอบว่า
รู้จัก ทำทุกอย่างเพื่อเงิน ขอให้เงินถึงเถอะ ได้ทั้งนั้น
หญิงก็รู้จักลูกสาวเขาค่ะ เคยเรียนด้วยกัน แต่ไม่สนิทนักหรอก
ถ้างั้นเรื่องโรงแรมวินเน่อร์ ก็คงไม่ต้องห่วงแล้วสินะ
แต่ม.ร.ว. ศีตลายังมีสีหน้ากังวลเมื่อพูดว่า
ก็มีเรื่องต้องห่วงอยู่ค่ะ เพราะเคยมีคนเข้าไปเจรจาขอซื้อ แต่คุณดำรงบอกว่าเจ้าของตัวจริง เขาไม่อยากขาย เพราะอยากทำธุรกิจโรงแรมที่เมืองไทยจริง ๆ ไม่ใช่พวกซื้อมาขายไปเอากำไรจากส่วนต่าง
พูดเพื่อขึ้นราคานะสิ
ถึงงั้นก็เถอะ หญิงไม่อยากให้พลาด คุณน้าจะเสียดายไหมคะ ? ถ้าหญิงจะเสนอขายโรงแรมเพิร์ล ให้เขาเอาไว้เป็นแผนสำรอง เพื่อแลกกับโรงแรมวินเน่อร์
คุณสรวงสุดามองหน้าลูกเลี้ยงสาว เพราะรู้ดีว่า ม.ร.ว. ศีตลา รักโรงแรมเพิร์ล มากแค่ไหน หากในสถานการณ์ปกติ รับรอง ม.ร.ว. ศีตลา ไม่ยอมปล่อยมันแน่
ทำไมหญิงไม่เอาหุ้นโรงแรมอื่น
ไม่อยากวุ่นวายกับผู้ถือหุ้นรายอื่นค่ะ
แล้วแต่หญิงก็แล้วกัน มันของ ๆ หญิงนี่
ม.ร.ว. ศีตลา มองหน้าคุณสรวงสุดา แล้วก็เอ่ยออกมาอย่างเกรงใจว่า
หญิงขอหุ้น ในส่วนของคุณน้าด้วยนะคะ
คุณสรวงสุดาตีหน้าเคร่ง ย้อนว่า
หุ้นอะไร โรงแรมเพิร์ลนี่ ท่านชายยกให้นายรบกับหญิงสองคนไม่ใช่เหรอ น้าไม่ได้รับ
ม.ร.ว. ศีตลา ทำหน้าเสีย เมื่อถามว่า
ก็ส่วนของคุณรบ ไม่ได้โอนให้กับคุณน้าเหรอคะ ?
เปล่า ทำไมนึกว่าตารบเขาจะโอนให้น้า ในเมื่อเขาบอกว่าจะคืนทุกอย่างให้หญิง
น้ำเสียงเคร่งครึมของคุณสรวงสุดา ทำให้ ม.ร.ว. ศีตลาต้องพูดอ่อย ๆ ว่า
ตอนเซ็นโอนทุกอย่างให้หญิงไม่มีหุ้นตัวนี้ค่ะ หญิงก็เลยนึกว่าโอนให้กับคุณน้า
คงไม่คิดหรอกนะว่า ฉันมุบมิบเอาสมบัติเธอหรอกนะ
คุณน้า ทำไมพูดอย่างนั้น หญิงไม่เคยคิด เลยนะคะ ของหญิงก็เหมือนของคุณน้า ก็เราเป็นเหมือนแม่ลูกกันนี่นา ตอนท้ายน้ำเสียงของ ม.ร.ว. ประจบเหมือนตอนเด็กไม่มีผิด
ว่าได้เหรอ อีกอย่างฉันไม่เคยได้ยินเธอเรียกว่าฉันว่า แม่ สักคำ คุณสรวงสุดาแกล้งว่า แต่เล่นเอา ม.ร.ว. ศีตลา ทำหน้าเง้า
อย่ามาว่าหญิงนะ โน่นต้องโทษลูกชายคุณน้าโน่น เขาสั่งห้ามหญิงมาตั้งแต่เด็ก
อย่ามาแก้ตัวเถรตรงเชื่อเขานักเลยเรื่องนี่ หากอยากจะเรียกใครเขาจะมาทำอะไรตัวได้ ไม่อยากเรียก แล้วโทษคนอื่น
โอย ... ขืนเรียกแม่ จะได้เย้ยหญิงนะสิว่า มีสิทธิ์อะไร ม.ร.ว.สาวย้อนทันควัน
แต่ผู้สูงวัยกว่า กลับพูดเนิบ ๆ ว่า
ก็ทำตัวให้มีสิทธิ์เสียสิ หากอยากทำมันก็ไม่ยากไม่ใช่เหรอ น้ากับท่านพ่อของหญิงไม่ได้เลี้ยงหญิงมาให้เป็นคนขี้ แพ้นะ
ม.ร.ว. ศีตลาไม่ตอบแต่ ลุกขึ้น แกล้งถอนใจดัง ๆ พูดเฉไปว่า
หญิงไปอาบน้ำ แต่งตัวดีกว่า
คุณสรวงสุดา จึงได้แต่มองตามหลัง ลูกเลี้ยงสาวไป หลายครั้งแล้วที่เธอพยายามพูดเป็นเชิงกระตุ้น ให้ ลูกเลี้ยงสาวคนนี้ เอาชนะ โรมรันให้ได้ แต่ดูเหมือนมันจะไร้ผล หากพูดถึงเรื่องนี้ขึ้นมาทีไร ม.ร.ว. ศีตลา มักจะใช้ไม้นิ่ง หรือเฉไฉไปเรื่องอื่น เพื่อหลีกเลี่ยงความขัดแย้ง ต่างกับลูกชายที่มักจะพูดออกมาตรง ๆ เลยว่า อย่ายุ่ง
การจับคู่ให้กับสองคนนี้ พลาดไปแล้ว เมื่อตอนที่ท่านชายระบุไว้ในพินัยกรรม เธอไม่อยากจะให้พลาดอีกเป็นซ้ำสอง
โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนนี้ มันดูเหมือนจะยิ่งยากเข้าไปอีก เมื่อ ม.ร.ว. ศีตลา ได้นำเอามือที่สาม เข้ามาสู่ชีวิตตัวเองแล้ว
มิสเตอร์โรเจอร์ คาลวิน ชายหนุ่มที่พร้อมสมบูรณ์ด้วยรูปสมบัติและทรัพย์สมบัติ แถมยังเป็นนักธุรกิจที่ประสพความสำเร็จมากมาย หากเปรียบเทียบคุณสมบัติกันตัวต่อตัวระหว่าง โรเจอร์กับโรมรันแล้วละก็ .. ทุกอย่างโรเจอร์กินขาดหมด
ถ้าไม่ใช่เพราะ โรมรันคือลูกชายของเธอ บวกกับความมั่นใจของท่านชายสุทธิศักดิ์ ผู้เชื่อว่าเห็นแสงแห่งความรักของหนุ่มสาวคู่นี้แล้วละก็ ... คงไม่มีใครจะเหมาะกับ
ม.ร.ว. ศีตลา เท่ากับมิสเตอร์โรเจอร์ คาลวิน อีกแล้วเสียดายถ้าเธอมีลูกสาวอีกสักคน เธอต้องจับโรเจอร์ คาลวิน เอาไว้เป็นลูกเขยแน่ ๆ
ลูกสาวอีกคน ?
ใช่สิ ... เธอยังมีลูกสาวอีกคนนี่นา
คุณสรวงสุดา เผลอยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัวเมื่อคิดขึ้นได้ หากทุกอย่างมันถึงทางตัน เธอจะใช้ลูกสาวของเธอเป็นคนผ่าทางนั้นออกมา แม้เธอจะไม่ได้เลี้ยงดูลูกสาวด้วยตัวเอง แต่เธอก็รู้ว่า อัปสรศิริ ไม่ได้ด้อยไปกว่าผู้หญิงคนไหน ๆ เลย และที่สำคัญ เธอรู้ว่า อัปสรศิริ ทำได้ทุกอย่าง เพื่อโรมรัน พี่ชายอันเป็นที่รักยิ่งของเธอ
************
คอนโดมิเนียมหลังนี้ดูหรูหรา เป็นสัดส่วนแม้ว่าจะอยู่ในทำเลกลางใจเมือง โรมรันค่อนข้างพอใจ เมื่อขับรถไปจอดที่หน้าตึก
การมาหาน้องสาววันนี้ทำให้เขาเสียเวลาไม่น้อย เพราะหลังจากตระเวนไปทั่วกรุงด้วยรถของทางราชการ เขาต้องกลับไปเปลี่ยนรถที่ยืมมาจากมารดาที่อพาร์ตเม้นท์ของเขา เพื่อให้ถูกใจน้องสาวเสียก่อน มีครั้งหนึ่งที่เขาเคยขับเบนซ์ มาหาน้องสาวเพื่อจะรับออกไปกินอะไรกัน กินรีหัวเราะคิกเมื่อเห็นรถ ล้อเลียนเขาว่ารสนิยมอาเสี่ย แล้วก็สรุปแนะนำว่า
ขายเถอะพี่รบคันนี้ หนูนั่งแท๊กซี่ก็ได้ เอาเงินมาแบ่งกัน หารสามส่งไปให้พี่ฟ้าด้วย
ก่อนจะมาถึงที่นี่นอกจากจะต้องแวะเอาของขวัญที่สั่งทำพิเศษเป็นเข็มกลัดเพชรรูปนางกินรีแล้ว เขายังเสียเวลาไปหากินรีที่บ้านแต่เด็กที่นั่นบอกว่ากินรีมาอยู่ที่คอนโดแห่งนี้ ส่วนคุณรัตนานั้นไปต่างประเทศ
เขาไม่ได้โทรมาบอกก่อนเพราะอยากให้กินรีแปลกใจเล่นและก็จริงอย่างที่คิด เมื่อเขากรอกเสียงลงไปทางโทรศัพท์ที่ประชาสัมพันธ์ต่อขึ้นไปบนห้องเธอ
ว่าไงคนสวย คืนนี้ว่างหรือเปล่า ?
พี่รบ เสียงกินรีกรีดขึ้นอย่างดีใจ
เฮ้ ! เบา ๆ ซิ ไม่มีความเป็นกุลสตรีเลยนะผู้ชายโทรมาแท้ ๆ ทำเสียงกรีดกราดไปได้ โรมรันแกล้งว่า
ก็หนูดีใจนี่คะ พี่รบอยู่ไหน
ก็อยู่ข้างล่างนี่เอง แต่งตัวให้สวย แต่อย่าให้เกินสิบห้านาทีละ เขาสำทับอย่างรู้กัน
ถ้าไม่รอ หนูโกรธจริง ๆ ด้วย กินรีขู่กลับก่อนจะวางหู
โรมรันแทบจะวาดภาพความเร่งรีบของน้องสาวได้ เพราะเขาเคยไม่รอเมื่อน้องสาวแต่งตัวเกินเวลาที่กำหนด แต่ก็เล่นเอาทั้งสองสาวสุมหัวกันโกรธไม่พูดกับเขาไปหลายวัน แต่ตั้งแต่นั้นมา ก็ไม่มีคนไหนเกินเวลาที่เขากำหนดเลย
สิบห้านาทีจริง ๆ ที่เขาเห็นกินรีออกมาจากลิฟท์ เขาเพยิดหน้าให้น้องสาวไปที่ประตู ก่อนจะหันไปขอบคุณประชาสัมพันธ์สาวที่ช่วยเรื่องโทรศัพท์ให้เขา
พี่รบไปอยู่ไหนมา กินรีถามพลางสอดมือเข้าไปในวงแขนของโรมรันด้วยอาการสนิทสนม
ก็ไปมันเรื่อย ๆ พี่ชายตอบอย่างไม่ใส่ใจเดินควงน้องสาวไปยังรถที่จอดอยู่ไม่ห่างนักยื่นพวงกุญแจที่ถืออยู่ให้
เอ้า...ขับรถไปหาที่มีอะไรอร่อย ๆ กินซิ
ดูกินรีจะชอบใจที่ได้เป็นคนขับรถ
น้ารัตน์ สบายดีรึเปล่า เขาถามถึงมารดาเลี้ยง
ไม่ทราบค่ะ กินรีตอบ
อ้าว ! โรมรันอุทานแล้วก็เงียบไป
แม่แต่งงานใหม่ หนูเลยมาอยู่ที่นี่ กินรีบอกเรียบ ๆ ขณะที่ออกรถอย่างช้า ๆ
ตั้งแต่เมื่อไหร่
เกือบปีแล้ว
แล้วอยู่ยังไง
ก็ขายของเก่ากินไปเรื่อย ๆ แต่ยังไม่ถึงกับขายตัวหรอก กะว่าเรียนจบแล้วจะบินไปหาพี่ฟ้า
คำพูดของน้องสาวทำเอาโรมรันถึงกับอึ้ง รู้สึกผิดที่ละเลยน้องสาวไปนาน
ขอโทษทีนะพี่นึกว่าเราจะอยู่กับแม่เลยไม่ได้ติดต่อมา
พี่รบไม่ต้องโทษตัวเองนะคะ หนูอยากลองใช้ชีวิตอิสระเองต่างหากเลยไม่อยู่กับแม่ มันก็ไม่ได้ลำบากอะไร คิดอยู่เหมือนกันว่าถ้าไม่ไหวจริง ๆ ก็จะกลับไปง้อแม่ ประจบเดี๋ยวเดียวแม่ก็หายโกรธแล้ว ง่ายจะตาย
แม้น้องสาวจะพูดทำนองเหมือนไม่เป็นไร แต่ความที่รู้จักทั้งนิสัยของน้องสาวและมารดาเลี้ยงของตนทำให้โรมรันรู้ว่าจะต้องมีเรื่องอะไรสักอย่างที่น้องสาวทนไม่ได้จนต้องออกมาอยู่คนเดียวแบบนี้
โกรธกับแม่เรื่องอะไรละ เขาถาม
กินรีนิ่งไปชั่วครู่เหมือนลังเลว่าจะบอกพี่ชายดีไหม แต่ในที่สุดก็พูดว่า
ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไร แม่อยากจับคู่ให้หนูหมั้นกับหลานชายของสามีใหม่ของท่าน แต่หนูไม่ชอบ
ใคร ?
มิสเตอร์โรเจอร์ คาลวิน
ชื่ออะไรนะ ? โรมรันไม่แน่ใจว่าได้ยินถูก แต่เมื่อน้องสาวบอกมาอีกครั้งเขาก็ลอบถอนใจยาว
งั้นแม่เราก็แต่งงานกับมิสเตอร์ฟิลลิป คาลวินนะซิ
ใช่ค่ะ แม่รู้จักเขาตอนไปมาเก๊า ก็อย่างเคยรู้จักกันในบ่อน หนูไม่ชอบเลย พี่รบรู้จักพ่อใหม่ของหนูด้วยเหรอ ตอนท้ายเธอถามพี่ชายอย่างสงสัย เพราะไม่เคยเห็นพี่ชายจะสนใจพวกนักธุรกิจสักเท่าไร
ก็เคยได้ยินชื่ออยู่บ้าง
แล้วนายโรเจอร์นี่ละคะ
ถามทำไม
รู้เอาไว้เป็นทางเลือกค่ะ ถ้าเผื่อไปไม่รอดจริง ๆ จะได้ทำตามคำแนะนำของแม่
ก็รูปหล่อ มีเสน่ห์ รวยทั้งเงินและผู้หญิง ตามแบบฉบับเพลย์บอยทั้งหลายนั่นแหละ
เฮ้อ ! ทำไมจึงต้องเจอแต่ผู้ชายประเภทนี้ด้วยนะ กินรีบ่นอย่างเซ็ง ๆ ทำเอาเขาอดยิ้มไม่ได้
ไปเจอที่ไหนอีกละเรา
นั่งอยู่ข้าง ๆ หนูก็คนหนึ่งละ
ทะลึ่ง โรมรันว่า ใช้มือขยี้ผมน้องสาวแล้วโยกอย่างลืมตัว
กินรีก็ไม่ทันระวังว่าพี่ชายจะทำกิริยาอย่างที่เคยทำกับเธออย่างนั้น เธอเผลอเบี่ยงศีรษะหลบ มือที่จับพวงมาลัยเลยเบนออกจากเส้นทางเล็กน้อย แต่ความเร็วของรถ ก็พอเพียงที่จะไปเฉี่ยวเอากับท้ายของรถด้านข้าง หญิงสาวเบรครถอย่างกะทันหันตามสัญชาตญาณ
โอ๊ะ !
โอ้ย !
สองพี่น้อง ร้องขึ้นพร้อมกัน
ขับรถยังไง พี่ชายว่าเสียงดุ
ก็พี่รบมาขยี้ผมหนูทำไม มันตกใจนี่ กินรีเถียง แล้วถอดเข็มขัดนิรภัย เปิดประตูลงไปก่อนที่ไม่รอพี่ชายเป็นคนจัดการ
แต่โรมรันก็ขยับตัวช้ามาก เมื่อเห็นคู่กรณีของน้องสาว หญิงสาวรูปร่างสูงโปร่งเธออยู่ในชุดผ้าไหมสีงาช้าง ท่ามกลางแสงไฟบนถนนที่สลัวไม่สว่างนักยังมองเห็นความสวยสง่าของเธอ เขาไม่รู้ว่า กินรีพูดอะไรกับเธอบ้าง แต่ก็เห็นทั้งคู่ยิ้มแย้มกันดี
ชายหนุ่มลงจากรถปิดประตูปัง ทั้งคู่หันมาทางเขา สายตานั้นมองมาสบเขา แล้วเลยไปที่รถ พูดสองสามคำกับกินรี แล้วก็ขึ้นรถขับออกไป
เวลาเจอกันข้างนอกนี่ท่าทางเจ้าหล่อนเหมือนนางพญาเป็นบ้าเลย ม.ร.ว. ศีตลา วงษ์เทวัญคนนี้ โรมรันคิดค่อนขอด ผิดกับน้องสาวที่พอนั่งได้ที่ก็พูดขึ้นว่า
ผู้หญิงอะไรสวย สง่าเป็นบ้าเลย
สวย ๆ ใช่จะดูดีเหมือนหน้าตาที่แสดงออกมา ภายนอกหรอกนะ
ไหงพูดงั้นละพี่รบ เราผิดแท้ ๆ เขายังไม่เอาเรื่องเลย ใจดีจัง สงสัยจะรวยมากนะ ตอนที่ยิ้มให้เก๊เก๋ แหมหนูอยากเป็นได้อย่างนี้จัง
โรมรันชำเลืองมองน้องสาว ซึ่งดูจะชื่นชมผู้หญิงคนนี้เป็นพิเศษ ตอนนี้เขาเป็นฝ่ายขับรถเองแล้ว แม้กินรีจะงอแงว่าเขาก็มีส่วนผิดในการทำให้เกิดอุบัติเหตุครั้งนี้ก็ตาม
ทำไมต้องอยากเป็นด้วย เป็นตัวของตัวเองนะดีแล้ว เป็นแบบนั้นนะเหนื่อยตาย จะพูดจะยิ้มแต่ละทีเห็นแล้วเมื่อยไม่เป็นธรรมชาติ
หนูว่าเขาเป็นธรรมชาติดีออก แต่แหมพอเห็นพี่รบเท่านั้นแหละเผ่นเลย นี่ละผิดธรรมชาติมาก พี่ชายหนูปกติต้องเป็นที่ดึงดูดของสาว ๆ นา
กินรีล้อเลียนพี่ชายไปเรื่อยอย่างไม่จริงจังและเพราะสายตาก็มัวจดจ้องอยู่เบึ้องหน้า จึงไม่เห็นสีหน้าและแววตาของพี่ชายที่เปล่งประกายดุดันขึ้นมาวูบแล้วก็หายไปอย่างรวดเร็ว
เดี๋ยวกินข้าวเสร็จจะพาไปฟังเพลง เขาบอกน้องสาว
เยี่ยม! ไม่ได้ไปฟังเพลงที่คลับมาเป็นปีแล้ว
ขนาดนั้นเชียว
ก็หนูมัวแต่เรียน ทำตัวเป็นเด็กดีนะซิ
ขนาดนั้นเชียว โรมรันย้ำคำเดิมแต่ฟังออกว่าไม่เชื่อถือ
ก็...จริง ๆ นี่
งั้นแสดงว่า วันนี้กินข้าวฟังเพลงเสร็จไม่มีรายการแถมเงินใช่ไหม เขาแกล้งถามขึงขัง
กินรียิ้มไหวไหล่ ทำหน้าย่นใส่ พูดลากเสียงว่า
ได้ไงคุณโรมรัน คุณออกเดท กับน้องสาวตัวเองนะ ไม่ใช่อีตัว จะได้จ่ายน้อย ๆ นะ
พูดจาแก่แดด พี่ชายว่า
กินรีหัวเราะคิก แต่เมื่อพี่ชายเลี้ยวรถเข้าไปในเขตโรงแรมที่คุ้นตาก็ถามว่า
กินที่นี่เหรอ
มาดูกันซิว่า พอเปลี่ยนผู้บริหารแล้วพ่อครัวเขาฝีมือตกลงไปบ้างหรือเปล่า โรมรันบอกเสียงเรียบ ๆ
แต่เมื่อเห็นสีหน้าเผือดของน้องสาว ก็อดไม่ได้ที่จะพูดต่อไม่ได้ว่า
กล้า ๆ หน่อย
ดูมันแปลกไปนะ
ช่างเถอะ ขอให้อาหารอร่อยเหมือนเดิมแล้วกัน ไม่ได้กินอาหารไทยอร่อย ๆ มาเป็นปีแล้ว
หนูไม่ค่อยหิวเท่าไหร่ กินรีกระซิบบอกพี่ชายขณะเกาะแขนเขาเดินตามบริกรเข้าไปยังโต๊ะที่ว่าง
พี่หิว
โรมรันสั่งอาหารมามากมายและตั้งหน้าตั้งตากินจริง ๆ จัง ๆ ในขณะที่กินรีเพียงแต่เขี่ย ๆ เล่น
พี่รบดูซิ คุณคนสวยนั่นก็มาด้วยนั่งอยู่ที่โต๊ะมุมโน่นไง
พี่เห็นแล้ว
แล้วทำไมไม่บอก กินรีหน้าง้ำ แต่ก็พูดต่อว่า มากับใครก็ไม่รู้เป็นฝรั่งเสียด้วยหล่อชะมัด
นั่นละ นายโรเจอร์ คาลวิน
โรมรันตอบ ไม่ยอมแม้แต่จะหันไปดู
หา กินรีอุทาน ช้อนที่ตักแกงกำลังจะใส่ปากตกกระทบจานดังเปรื่องซ้ำร้ายน้ำแกงนั้นยังกระเซ็นเข้าใส่หน้าอกไหล่ลงเปื้อนชุดเธออีกด้วย
โรมรันรีบหยิบผ้าเช็ดปาก โน้มตัวไปเช็ดให้น้องสาวอย่างรวดเร็ว
ก็เป็นซะอย่างนี้ ซุ่มซ่ามจังทำฉันขายหน้าหมด ไม่ได้ขึ้นโต๊ะนานเท่าไรแล้วนี่เรา เขาทำเสียงดุแกมเบื่อหน่าย
คนนี้จริง ๆ เหรอพี่รบ กินรีถามย้ำไม่สนใจเสียงดุของพี่ชาย
โรมรันไม่ตอบไล่น้องสาวว่า ไปล้างออกที่ห้องน้ำก่อนซะไป๊ ! เดี๋ยวก็แสบไปหมดหรอก
กินรีลุกออกไปแล้ว โรมรันก็เติมเบียร์ลงแก้ว เขาไม่นึกสนใจจะถามหาแรงจูงใจอะไรที่ทำให้เขาขับรถตามมาถึงที่นี่หรอก แต่ทันทีที่เข้ามาความเคยชินในอาชีพ ทำให้เขากวาดสายตาเห็นทุกคนในร้าน แม้กระทั่งโต๊ะที่อยู่ไม่ห่างไปนัก ชายหญิงสองคู่ เป็นผู้หญิงไทยทั้งคู่ แต่คู่ควงของพวกเธอ เป็นลูกครึ่งอาหรับ เขาจับสังเกตได้ว่าหนึ่งในนั้นมักจะมองมาที่โต๊ะเขาบ่อย แต่สัญชาตญาณบอกว่าไม่ได้มุ่งมาที่เขา แต่เป็นกินรี แม้เขาจะไม่ชอบ แต่ก็ไม่บ้าพอจะจะไม่หาเรื่องด้วย เพราะท่าทางกินรีจะไม่ได้รู้สึกรู้สาว่าตัวเองถูกจ้องมองเลย
สักครู่กินรีก็เดินหน้ามุ่ยกลับมา
อิ่มแล้วยังคะพี่รบ เธอถามขณะนั่งลงไปยังเก้าอี้ด้วยท่าทางไม่สบอารมณ์
เป็นอะไรไปละ
เจอคนทำให้หงุดหงิดนะซิคะ
ใครละ ? พี่ชายรวบช้อนหันไปหยิบแก้วเบียร์ถามอย่างใจเย็น
ไอ้หนุ่มลูกครึ่งอาหรับที่นั่งจ้องเราอยู่เป็นนานที่โต๊ะนั้นใช่ไหม ?
ไม่ใช่หรอกค่ะ ตะกี้เจอพี่สาวของนายพงษ์เทพ พูดจาไม่เข้าหูเลย
ไอ้เวรนั่นมีพี่สาวด้วยเหรอ น้ำเสียงที่พูดถึงอดีตคู่หมั้นน้องสาวนั้นดุดันขึ้นมาทีเดียว โรมรันไม่คิดจะอภัยให้แม้ว่าอีกฝ่ายจะตายไปแล้ว
ตอนเกิดเรื่องเขาอยู่อังกฤษค่ะ ชื่อฟาริดา คงไม่รู้จักพี่รบถึงได้พูดจาน่าเกลียดมาก
พูดว่าไง ?
เขาหาว่าหนูเป็นอีตัวของพี่นะซิ
โรมรันอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา ซวยจริง คืนนี้ฉันมิต้องจ่ายหนักเลยซิ โทษฐานทำให้เราเสียชื่อเสียง
หน้างอเง้าของกินรีเลยเปลี่ยนเป็นยิ้มขึ้นบ้างเพราะอารมณ์ขันของพี่ชาย เออออว่า
ตะกี้หนูก็บอกกับเขาอย่างนี้เหมือนกัน
พูดเรื่องเงินขึ้นมาหน้าระรื่นเชียวนะ พี่ชายว่า
กินรี ยึ่นหน้าไปใกล้พี่ชายตอกกลับว่า
ไม่ไถพี่แล้วจะให้ไปรีดเอากับใครละคะ ?
โรมรันเลยใช้มือบีบจมูกน้องสาวอย่างมันเขี้ยวเป็นกิริยาที่เขาชอบทำตั้งแต่กินรีเป็นเด็กอยู่ กินรีใชัมือปัดออกโดยเร็ว
ซุ่มซ่ามจัง
โรมรันบ่นออกมา เมื่อมือของกินรีไปปัดเอาขวดเบียร์ล้มไปด้วย เบียร์ในขวดไหลลงราดบนกางเกงของเขา
เรียกบ๋อยมาเช็คบิลเลยนะ ก่อนที่เราจะทำให้พี่ขายหน้าไปกว่านี้ เขาสั่งก่อนที่จะลุกไปห้องน้ำ
หวังว่ากินรีจะไม่ สังเกตเห็นโต๊ะ ของคุณหญิงนั่น สั่งเช็คบิลเหมือนกันหรอกนะ
น้องสาวคนนี้ของเขา เห็นงอนๆ เป็นเด็กๆ อย่างนี้ก็เถอะ บทจะฉลาดเป็นกรดละก็ ... เขาเองยังต้องอึ้ง
- - - -- -
นวนิยาย ดั่งไฟรัก เสร็จสมบูรณ์พิมพ์เป็นพอคเก็ตบุ้ค จำหน่ายในราคา 265 บาท
ที่เว็บเท่านั้น
นวนิยาย ดั่งไฟรัก เสร็จสมบรูณ์ ในรูปแบบ E-book แล้ว
สนใจ คลิก
© ลิขสิทธิ์ตามกฏหมายโดย ฟีลิปดา
๑๐๐ คำถามสร้างนักเขียน นวนิยายคุณเขียนได้ด้วยตัวเอง |
|
|---|---|
ดั่งไฟพิศวาส นวนิยายรักเร้าอารมณ์ |
|
