ดั่งไฟรัก โดย ฟีลิปดา |
|---|
๔
เสียงเพลงรักดังแผ่วพลิ้ว บวกกับแสงไฟเพียงสลัว สร้างบรรยากาศให้ฟลอร์เต้นรำโรแมนติกยิ่งขึ้น มีเพียงไม่กี่คู่ที่อ้อยอิ่ง แอบอิงกันอยู่ในบรรยากาศอบอุ่นแสนหวานเช่นนี้ และหนึ่งนั้นก็คือม.ร.ว. ศีตลา วงษ์เทวัญ กับ มิสเตอร์โรเจอร์ คาลวิน หญิงสาวถอนหายใจอย่างเป็นสุขเมื่อเอ่ยเสียงแผ่วเบาราวกระซิบว่า
ดิฉันอยู่ได้ทั้งคืนเลยนะคะ กับเสียงเพลงแบบนี้
เพิ่งจะรู้ว่าคุณหญิงชอบเต้นรำ
กับคุณด้วยค่ะ
แล้วเธอก็หัวเราะเบา ๆ รู้สึกแปลกใจตัวเองเหมือนกัน ที่เมื่ออยู่กับโรเจอร์ เธอไม่เคยเขินอาย หรือเกรงว่าคำพูดของเธอจะแสดงออกเสมือนกับเป็นการให้ท่า เพราะแสดงออกถึงความในใจที่เธอชื่นชมเขาอย่างเปิดเผยเลย
ทำไมไม่ให้ผมเป็นฝ่ายเริ่มบ้างนะ
โรเจอร์ยิ้มมองหน้าผู้หญิงในอ้อมกอดของเขาอย่างชื่นชม
อะไร ?
จีบคุณหญิง
คำพูดยั่วเย้าของเขาทำให้ ม.ร.ว. สาวถึงกับหัวเราะเบา ๆ อย่างนึกขันตัวเอง
ก็คุณใจเย็นเกินไป
จริงสิ เรารู้จักกันสามเดือนแล้วนะ เขาพูดยิ้ม ๆ
หญิงสาวทำตาโตมองหน้าเขา
สามเดือน ? นานมากเลยนะคะ
ทำไม ? กับคนอื่น เดือนเดียวเขาก็ขอคุณหญิงแต่งงานแล้วเหรอครับ? น้ำเสียงเขาเหมือนจะล้อเธอเล่น ม.ร.ว . ศีตลายิ้มตอบว่า
สั้นที่สุดก็ก็สามนาทีค่ะ เขาเดินมาชนดิฉัน แล้วก็ขอแต่งงานเลย
โอะ ... ถ้างั้นผมต้องขอโทษแล้วสิ ที่ทำลายสถิติหลงเสน่ห์คุณหญิง
ม.ร.ว. ศีตลารู้ในทันทีเลยว่า สิ่งที่เธอชอบในตัวของ โรเจอร์ คาลวิน คนนี้ คือ อารมณ์ขัน
ไม่เป็นไรค่ะ สำหรับคุณ ดิฉันให้แก้ตัวได้เสมอ ?
อ้อมกอดของเขากระชับแน่นขึ้น เมื่อพูดว่า
ถ้างั้น ... คุณหญิงจะรับคำขอแต่งงานจากผมไหม ?
ม.ร.ว. สาวชะงัก ไม่แน่ใจว่าโรเจอร์เผลอพูดออกมา หรือเพราะตั้งใจจริง ๆ เธอ มองหน้าเขา แต่แสงไฟสลัวทำให้ไม่เห็นเด่นชัดนัก จึงตอบกลับไปอย่างไม่จริงจังนักว่า
คุณยังไม่ได้คุกเข่าขออย่างเป็นทางการใช่ไหม ? โรเจอร์
มันอาจจะยังไม่ใช่วันนี้ แต่ต้องมีวันนั้นแน่ ถ้าเพียงแต่ ...
คุณรักฉันเสียก่อน ม.ร.ว.ศีตลาดักคอเขาขึ้นมาก่อน
ผมจะพูดว่า เมื่อแน่ใจว่าคุณหญิงพร้อมต่างหาก น้ำเสียงของเขาจริงจัง ไม่ล้อเล่น
ม.ร.ว. ศีตลายิ้ม ถอนหายใจอย่างมีความสุข เธอยอมรับกับตัวเองล่ะเธอชอบโรเจอร์เอามาก ๆ เขาเป็นผู้ชายคนแรกที่ทำให้เธอรู้สึกไว้วางใจ และอบอุ่นเมื่ออยู่ใกล้ ถึงกับคิดอยากแต่งงานกับเขา แต่มันยังไม่ใช่ตอนนี้ เพราะส่วนลึกของหัวใจ เธอต้องการแต่งงานด้วยความรัก ความรัก ซึ่งเธอไม่แน่ใจว่าจะมีให้กับผู้ชายคนไหน เพราะมันช่างเกิดยากเกิดเย็นนักในความรู้สึกของเธอ และความรู้สึกที่เธอมีต่อโรเจอร์นั้น มันจะเรียกว่ารักหรือเปล่า เธอยังไม่แน่ใจ
แล้วเสียงโรมรันก็แว่วเข้ามาในหู
ผู้ชาย เวลามีความรักแววตาเขาจะร้อนกว่านี้ เมื่อเขามองผู้หญิงที่เขารัก
เธอมองไม่เห็นแววตาของโรเจอร์ในตอนนี้ แต่เธอมองเห็นเขา เป็นเงาตะคุ่มที่โต๊ะไม่ห่าง เธอไม่คิดหรอกว่าเขาจะตามเธอมา มันอาจจะเป็นเหตุบังเอิญ เขามากับผู้หญิงคนนั้น คนที่ขับชนท้ายรถของเธอ หน้าตาสวยทีเดียวล่ะ เธอไม่เคยได้ข่าวว่าเขามีแฟนเป็นตัวเป็นตน แต่กริยาท่าทางที่เขาแสดงต่อผู้หญิงคนนี้ที่ห้องอาหาร เห็นได้ชัดว่า เขาทั้งรักและเอ็นดูเธอผู้นั้นอย่างมากเลยล่ะ และที่แน่ ๆ มันเป็นกริยาที่เขาแสดงออกมาอย่างเป็นธรรมชาติไม่ได้เสแสร้งแต่อย่างใด
คุณหญิงยังไม่ต้องตอบผมตอนนี้ก็ได้ อีกสองสามวันผมจะไปล่องเรือ จากนั้นก็จะไปเซี่ยงไฮ้ แล้วเลยไปนิวยอร์ค ประมาณสองเดือนผมจะกลับมาหาคุณหญิง ฟังคำตอบจากหัวใจของคุณหญิงจริง ๆ สักครั้ง
เสียงของโรเจอร์แว่วมา หญิงสาวเกือบจะเผลอถอนหายใจ
นี่เธอมัวครุ่นคิดถึงเรื่องคนอื่นทำไมนะ ในเมื่อตอนนี้เธอกำลังอยู่ในอ้อมกอดของผู้ชายที่แสนจะหล่อและร่ำรวย มีเสน่ห์ อย่างโรเจอร์คาลวิน
และอย่างน้อยเธอก็ทำสำเร็จอย่างหนึ่งล่ะ ว่า โรเจอร์ขอเธอแต่งงานแล้ว ไม่ต้องเสียหน้ากับสายตาดูถูกของเขา ที่คิดว่าเธอเป็นฝ่ายหลงคิดไปเอง
โรเจอร์ คาลวิน กับ โรมรัน อัศวชาติ ต่างกันเป็นร้อย ๆ ปีแสงเลยทีเดียว
ทำไมดิฉันถึงรู้สึกว่าตัวเองเป็นผู้หญิงที่มีความสุขที่สุดในโลกเลยคะ โรเจอร์
เธอกระซิบบอกเขา ปล่อยให้โอบกอดเธอแน่นขึ้น อย่างพึงพอใจ ปล่อยอารมณ์ไปกับเสียงเพลง โดยหลีกเลี่ยงที่สุด ที่จะไม่ส่งสายตาไปยังโต๊ะ ที่แม้จะมืด แต่ก็รู้สึกได้ว่า เธอถูกจับตามองอยู่ตลอดเวลา และเธอเกลียด การรับรู้นี้ของตัวเอง
ความรู้สึกที่เหมือนจะรับรู้ทุกครั้งถึง การอยู่ ของเขา
หญิงจะรู้ว่ารัก เมื่อหัวใจหญิงรับรู้ถึงตัวตนของเขาไม่ว่าจะมองเห็นเขาหรือไม่ หัวใจหญิงจะกระตุกเตือนเสมอว่า เขาอยู่ใกล้ๆ
ท่านพ่อเคยบอกกับเธออย่างนี้
แต่ต้องบ้านะสิ ถ้าจะหมายถึง นายคนนั้น ในเมื่อเธอเกลียดเขามาตั้งแต่เด็กแล้ว
โรมรันสั่งเหล้ามาอีกแก้ว สายตายังจับอยู่ที่คู่เต้นรำกลางฟลอร์ กินรีหลังจากที่สนุกไปกับการเต้นรำจนเหนื่อยในตอนแรก ตอนนี้กลับนั่งเบียด ซบไหล่เขาเหมือนฮัมเพลงไปตามดนตรีที่สุดแสนจะโรแมนติกเพราะเปิดแต่เพลงรักหวานซึ้ง เขาไม่กล้าขยับตัวเพราะกลัวจะทำลายบรรยากาศแสนสุขของน้องสาว
ม.ร.ว.ศีตลา กับโรเจอร์ ยังตระกองกอดกันอยู่กลางฟลอร์ มันเห็นได้อย่างชัดเจนว่าทั้งคู่กำลังดื่มด่ำกับบรรยากาศแสนโรแมนติกนี้ เขาคิดภาพไม่ออกว่า เวลา ม.ร.ว.ศีตลา เป็นสาวแสนหวานนั้นจะเป็นยังไง เพราะเคยเห็นแต่การปั้นสีหน้า และวาจาชาเฉยใส่เขาประจำ แต่กับคนอื่น ยิ่งคนในบ้านแล้ว เธอก็เหมือน เด็กหญิงตัวน้อยที่ช่างประจบประแจงอยู่เช่นเดิม รู้สีกเหมือนสิ่งดีๆ ในตัวเธอจะไม่เคยเหลือรอดมาทางเขาเลย
ไม่สิ... เมื่อตอนเด็กๆ เขาเคยได้มันอยู่เหมือนกัน แต่ตอนนั้นเขาไม่สนใจและรำคาญต่อเสียง
พี่รบคะมาทานขนมสิคะ พี่รบคะสวยไหม? พี่รบคะทำอะไรหญิงช่วยไหมคะ? ที่รบคะอย่าไปทางนั้นเลยหญิงกลัว พี่รบคะ ...
ม.ร.ว.ศีตลา เป็นเด็กฉลาด แล้วในที่สุดเธอก็รู้ตัวว่าเธอไม่เป็นที่ชอบหน้าสำหรับเขาเท่าไหร่ ท่าทีของเธอก็เปลี่ยนไป กลายเป็นม.ร.ว.ศีตลาที่เอาแต่ใจและยอกย้อนอวดดี และยิ่งเขามีสาเหตุทำให้สัตว์เลี้ยงแสนรักของเธอตายบ่อยๆ ท่าทีเย็นชาก็กลายเป็นเกลียดชัง หากแต่มันแสดงออกมาในแง่วาจาที่เยาะหยันและปึ่งชา หากเมื่อไหร่ที่เธอทำดีทำหวานเข้าใส่ ต่อหน้าคนอื่นก็ให้รู้เลยละว่า เธอต้องการอะไรสักอย่างและที่แน่ๆ เธอจะบอกเขาอย่างตรงไปตรงมาลับหลังคนอื่นเลยว่า เธอแกล้งทำ
ภายนอกเหมือนเขากับคุณหญิงต่างเคารพซึ่งกันและกัน เพราะอย่างน้อยเขาก็อายุมากกว่า แต่ความจริงความรู้สึกกินลึกแข่งขันยังยังมีระหว่างกัน จากเป็นเด็กเล็ก จนเป็นเด็กหนุ่มและเด็กสาว แล้วก็กลายเป็นหญิงและชาย ความรู้สึกนั้นมันเกิดขึ้นในวันที่เขาได้จูบเธอ และเธอตอบรับอย่างลืมตัว แต่เธอเอาชนะเขาได้ด้วยความเป็นหญิง เป็นหญิงที่ถือตัวและอยู่ในกรอบ เธอจึงผละจากเขาและเอาชนะไปได้
สิ่งที่เขาทำให้วันจดทะเบียนสมรสเป็นสิ่งที่เธอไม่ลืมแน่ ลึกๆ แล้วเขาก็ยังไม่มั่นใจนักหรอกว่า้ทำมันเพราะต้องการความสะใจเท่านั้น
หรือว่ามันมีอะไรอื่นอีกชายหนุ่มเผลอยักไหล่ให้กับคำถามของตัวเอง กินรีจึงรู้สึกตัว
กลับเถอะพี่รบ
โรมรันไม่ตอบเพียงแต่พยักหน้าให้น้องสาว เรียกพนักงานมาคิดเงินเท่านั้น
*****
เป็นเวลาเกือบสองนาฬิกาของวันใหม่เมื่อโรมรัน ขับรถมาจอดหน้าคอนโดของน้องสาว กินรีซึ่งถือโอกาสปรับเก้าอี้เอนหลับอย่างสบายตื่นขึ้นมาอย่างงัวเงีย
ถึงแล้วเหรอคะ พี่รบ
ถึงแล้วนะซิ เสียดายเงินเป็นบ้าพาไปฟังเพลงดันนอนหลับซะได้ พี่ชายบ่นขณะเปิดสวิทต์ไฟตอนหน้า
ก็หนูไม่ได้ไปนั่งเฝ้าสาวอย่างพี่รบนี่ จะได้ตาสว่างกับเพลงอย่างนั้น น้องสาวกล่าวหา ฉันเฝ้าสาวที่ไหน โรมรันโวยวาย
นึกว่าไม่รู้ทันละซิ เอาค่าปิดปากมาเลยนะ คู่กรณีเราที่ขับไปชนท้ายเขาไง คนสวยชุดขาวขลิบทองที่ตามเขาไปกินข้าว ฟังเพลงน่ะ จ่ายมาซะดี ๆ กินรียื่นมือไปข้างหน้ากระดิกนิ้วยิก ๆ
หาเรื่องไถฉันนะไม่ว่า โรมรันพูดอย่างรู้ทัน แต่ก็ควักกระเป๋าขึ้นมา ยื่นเงินให้น้องสาว
เอาไปเท่านี้ก่อนแล้วกัน ไม่ได้พกเงินสดมา
กินรีไหว้รับเงินจากพี่ชายอย่างอ่อนช้อย
ขอบคุณค่ะพี่รบ
แล้วพรุ่งนี้จะให้คนเอาเงินมาให้ มีปัญหา อะไรก็ติดต่อไปที่ฟ้า อย่าทำอะไรโง่ ๆ หละเรายังมีพี่อยู่ โรมรันสั่งสอนน้องสาวต่อ
เข้าใจแล้วค่ะพี่รบ ไม่ต้องห่วงหรอก
แล้วก็นี่ โรมรันเอื้อมมือมายังช่องเก็บของข้างหน้าน้องสาวเปิดออกหยิบกล่องกำมะหยี่สีน้ำเงินเข้มออกมายื่นให้
ของขวัญวันเกิด ให้ล่วงหน้าเพราะไม่รู้ว่าจะได้มาหรือเปล่า จะได้ไม่ต้องแช่งพี่ทีหลังว่าลืม
กินรีเปิดออกดูแล้วอุทานลั่นเมื่อเห็นเข็มกลัดเพชรรูปนางกินรีส่องประกายแวววาวต้องแสงไฟ
น่ารักจังเลยพี่รบ ขอบคุณมากค่ะ
โดยไม่คิดอะไรหญิงสาวจุ๊บที่ปลายคางที่ชายอย่างประจบ
ยกให้เป็นยอดคุณพี่แห่งปีเล้ย
โรมรันขยี้ผมน้องสาวเล่นพูดอย่างเอ็นดูว่า
เราก็อย่างนี้ คอยดูยัยฟ้าส่งของมาให้ซิต้องบอกว่า วิเศษกว่าของพี่รบอีกค่ะ ตอนท้ายเขาเลียนเสียงน้องสาวอย่างสมจริง แล้วก็หัวเราะออกมาทั้งคู่
ขึ้นไปได้แล้ว พี่จะรีบกลับ พรุ่งนี้มีธุระต้องทำอีกมาก
ไล่น้องสาวลงจากรถแล้ว โรมรันก็ขับออกไปโดยเร็ว เขาปิดแอร์ และลดกระจกลง เสียงลมตีสะบัดกับรถทำให้เขาตื่นตัวขึ้น โรมรันไม่ได้เมา แต่คำพูดของน้องสาวทำให้เขารู้จักตัวเองมากขึ้น ยอมรับกับตัวเองได้มากขึ้นว่าเขาตามหล่อนจริง ๆ แต่ให้ตายสิ มันเป็นเพราะอะไร เขาก็ไม่รู้ความรู้สึกของตัวเองหรอก แต่ถ้าจะมีคนถามเขายืนยันหัวชนว่าได้เลยว่า ไม่ใช่เพราะรักแน่ ๆ
ในชีวิตมีเพียงคนเดียวที่เคยถามเขาว่า รักคุณหญิงนั่นหรือเปล่า
ตอนนั้นเขายังเรียนไม่จบด้วยซ้ำ แต่เป็นครั้งแรกที่เขาเอาชนะ หมากรุก ที่เล่นกับท่านชายสุทธิศักดิ์
อยากได้อะไร
เขาไม่เคยแน่ใจว่าตัวเองรู้สึกอย่างไรกับท่านชายสุทธิศักดิ์ และไม่อยากให้ท่านดีกับเขาอย่างนี้ อย่างน้อยเขาจะได้บอกกับตัวเองว่า เขาไม่ชอบท่าน ผู้ชายที่มาแย่งแม่ไปจากเขา ได้สะดวกใจหน่อย แต่อารมณ์อยากให้สะใจในตอนนั้น ทำให้เขาตอบไปว่า
ผมขอคุณหญิงศีตลา
ท่านชายสุทธิศักดิ์มองหน้าเขาแล้วยิ้มนิด ๆ ท่าทางท่านไม่ได้ขึ้งโกรธ กลับถามเขาด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า
รักหญิงเขาเรอะ ?
เขาอึ้ง ไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้ด้วยซ้ำ
รู้ไหมโรมรัน เสียงท่านชายอ่อนโยนนัก ฉันอยากจะบอกกับเธอว่าฉันแต่งงานกับแม่เธอด้วยความรัก ฉันรักเขาแม้กระทั่งตอนที่เขาทิ้งฉันไปแต่งงานกับพ่อเธอ ฉันรักแม่ของเธอไม่ว่าจะถูกมองในแง่ไหนก็ตาม การที่เรารู้ว่าเราได้รักใคร จริง ๆสักคน มันมีความสุข มาก และแม่เธอคือความสุขของฉัน ถ้าการยกหญิงศีตลาให้เธอ ทำให้เธอมีความสุขเหมือนฉัน ฉันก็จะยกให้
เหมือนท่านชายจะสอนเขาอ้อม ๆ ท่านจะอ่อนโยนอย่างนี้เสมอ เพราะรู้ตัวว่าพูดในสิ่งที่ไม่สมควร ความละอาย ทำให้เขาต้องรีบบอกปัดง่ายๆ ว่า
ไม่ครับ ผมเปลี่ยนใจแล้ว
ทำไม เธอคิดว่าลูกสาวฉันจะทำให้เธอมีความสุขไม่ได้เหรอ ท่านชายถามยิ้ม ๆ
เปล่า ผมแค่คิดได้ว่า ผมควรจะแต่งงานด้วยความรักเท่านั้น
ฉันดีใจนะที่ได้ยินอย่างนี้ แต่... ยังไม่ได้ตอบคำถามฉันเลยนี่ว่า รักลูกสาวฉันไหม?
ก็บอกปัดไม่เอาแล้วไง ทำไมต้องถามอีกนะ ท่านชายองค์นี้ ชอบต้อนให้เขาจนมุมเสมอ จนทำให้เขาฉุน
ตอนนี้ไม่
คำตอบของเขาทำให้ท่านชายสุทธิศักดิ์ ถึงกับมองหน้าแล้วหัวเราะออกมาเบาๆ
เธอยังมีเวลาค้นหาหัวใจของตัวเองอีกนาน เมื่อถึงวันที่ต้องตัดสินใจ จริง ๆ ฉันแนะนำว่าให้ใช้ความรู้สึกนะ อย่าใช้เหตุผล เพราะความรักที่แท้จริง มันไม่มีเหตุผลหรอก ใครจะไปนั่งถามตัวเองล่ะว่าทำไมถึงรัก ในเมื่อมันรักไปแล้ว จริงไหม?
เมื่อเขายังนิ่ง ท่านชายก็ยิ้มน้อยๆ พูดต่อว่า
เอาไว้ฉันจะถามเธออีกครั้งโรมรันว่า รักลูกสาวฉันไหม? ถึงตอนนั้นเธอคงจะ กล้าพอ ... ตอบคำถามฉันนะ
จำได้ว่าเขาไม่ชอบคำพูดรอยยิ้มอย่างมีเลศนัยของท่านชายในตอนนั้นเลยจริง ๆ และคำพูด กล้าพอ ของท่านชาย มันไม่ได้มีความหมายแค่การตอบคำถามแน่ ๆ
วันนั้นมันจบลงด้วยการที่ท่านชายมอบตัวขุน ในหมากรุกชุดนั้นให้เขา และเขา ... ถอยรถชนเจ้าพูเดิ้ลของคุณหญิงศีตลา ตายคู่ และเธอก็ประกาศออกมาอย่างชัดเจนเลยว่า เกลียดเขา
ท่านชายไม่มีโอกาสได้ถามเขาอีก
จนกระทั่งมันไปปรากฏอยู่ในพินัยกรรมบ้าบอที่ท่านชายเขียนเอาไว้นั่นแหละ
แต่สิ่งที่เขาทำในวันจดทะเบียนกับม.ร.ว.ศีตลา เขารู้ดีว่า มันไม่ใช่คำตอบ สำหรับคำถามของท่านชาย
ท่านชายไม่มีชีวิตอยู่เพื่อจะถามเขาในเรื่องนี้อีกแล้ว แต่ถึงท่านจะฟื้นกลับมาถามใหม่
เขาก็ยังคงยืนยันคำตอบเดิมว่า ตอนนี้ไม่
แต่มันเป็นความรู้สึก หรือว่าเหตุผลกันแน่นะ ที่เขาเฝ้าตามเธอในวันนี้
โรมรันไม่มีโอกาสได้หาคำตอบให้ตัวเอง เมื่อโทรศัพท์ดังขึ้น
มาด่วนเลยนะรบ เจออีกห้าศพว่ะเหมือนกับไอ้สามศพ เมื่อเดือนที่แล้ว โชคดีมีคนหนึ่งรอดอยู่ห้องไอซียู
ไม่ต้องซักถามอะไรอีกมาก โรมรันเปลี่ยนทิศทางไปยังโรงพยาบาลตำรวจทันที
การมุ่งมั่นในการทำงาน ทำให้เขามีข้ออ้างในการเพิกเฉยกับการค้นหาคำตอบนี้ได้เสมอ
รึนี่ มันเป็นเหตุผล...
นวนิยาย ดั่งไฟรัก เสร็จสมบรูณ์ ในรูปแบบ E-book แล้ว
สนใจ คลิก
© ลิขสิทธิ์ตามกฏหมายโดย ฟีลิปดา
๑๐๐ คำถามสร้างนักเขียน นวนิยายคุณเขียนได้ด้วยตัวเอง |
|
|---|---|
ดั่งไฟพิศวาส นวนิยายรักเร้าอารมณ์ |
|
