ดั่งไฟรัก โดย ฟีลิปดา |
|---|
๘
โรมรันนั่งอยู่ในรถ สายตายังจับจ้องที่ หนุ่มตะวันออกกลาง ที่ยืนอยู่หน้ามินิมาร์ท ทำทำเหมือนโทรศัพท์อยู่ ชายคนนั้นอยู่ที่นี่เป็นเวลาเกือบยี่สิบนาทีแล้ว จากการที่ติดตามตั้งแต่เขาแยกจากคุณหญิงศีตลา ทำให้โรมรันนึกขำ เมื่อคิดว่าตัวเองกำลังติดตามผู้ชาย ที่กำลังสอบแนมผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ และเมื่อเห็นหน้าชัด ๆ เขาก็จำได้ว่า หล่อนคือ น.ส.ลลิตา งามเลิศนั่นเอง
หล่อนหายเข้าไปในคอนโดนั้นร่วมยี่สิบนาทีแล้ว และนายซาเวจคนนี้ ก็ยืนคอยสังเกตการณ์อยู่ที่นั่นอย่าง อดทน เหมือนกัน โรมรันไม่ค่อยห่วงเรื่องที่ น.ส. ลลิตาจะเล็ดลอดออกไปจากสายตาเขาได้ เพราะคอนโดนี้เป็นที่อยู่ของกินรี น้องสาวเขา มีทางเข้าออกทางเดียว สายตาเขาจึงมุ่งความสนใจไปที่นายซาเวจนั่นคนเดียว
วันนี้ คู่หูของเขาไม่ใช่พันเพลิง เพราะหลังจากได้รับภาพแผนที่เกาะเตี้ยที่คุณหญิงวาดให้ จากการประมวลข้อมูลต่าง ๆ เข้าด้วยกันแล้ว พันเพลิงตัดสินใจเดินทางไปสำรวจเกาะนั่นด้วยตัวเอง เขาเองก็ตั้งใจจะตามไปหากเสร็จธุระกับคุณหญิงศีตลาแล้ว ท่าทางคุณหญิงจะโกรธเอามาก ๆ เธอไม่ชอบให้ใครผิดคำพูดกับเธอ แม้แต่เรื่องนัดเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่นนี้ แม้เขาจะไม่ได้ไปรับเธอ แต่ก็คิดว่าจะอธิบายให้ฟังตอนรับเธอกลับ กะจะชวนไปดินเน่อร์เอาใจเสียหน่อย บางเรื่อง ม.ร.ว.ศีตลาจะโกรธง่ายก็จริง แต่ก็หายเร็ว เพราะลึก ๆ เธอเป็นคนมีเหตุผล แต่ก็ดันได้รับข่าวว่านายซาเวจ กลับเข้าประเทศไทย เขาเลยต้องจับตาอยู่ที่นี่แทน
นาฬิกาเกือบจะเที่ยงคืน โรมรันก็เห็นรถคันหนึ่งเลี้ยวเข้า ไปในคอนโด คิ้วของเขาขมวดจนชิด เพราะผู้หญิงที่นั่งเคียงข้างคนขับ คือ กินรีน้องสาวของเขา ความรู้สึกฉุนวูบเกิดขึ้นเมื่อจำคนขับได้ ไอ้หนุ่มที่เคยนั่งจ้องน้องสาวเขาที่ร้านอาหารนั่นเอง
พี่ว่ามันจะรอ จนกว่าผู้หญิงคนนั้นออกมาหรือเปล่าครับ
ร้อยโทจิตติ เก่งกิจการ นายตำรวจรุ่นน้องซึ่งเป็นคู่หูเขาถามขึ้น
ก็อาจจะ
หล่อนเข้าไปในนั้น ไม่รู้จะมาหา คู่ขาอีกคนรึเปล่า ?
ก็ไม่แน่ แต่คู่ที่หล่อนคั่วอยู่ตอนนายนี่ไม่อยู่ ไปล่องเรือแล้ว
น่าเสียดายนะพี่ ทำไมผู้หญิงไทยเป็นอย่างนี้มากขึ้นก็ไม่รู้สิ เงินมันดีนักรึไง
โรมรันไม่ตอบ เพราะกำลังคิดถึงน้องสาวตัวเอง แม้จะเห็นภาพเมื่อครู่ แต่ก็ยังเชื่อว่ากินรีไม่มีวันทำอย่างนั้นแน่ แต่ผู้หญิงคนนี้ หลังจากที่เขาพบเธออยู่กับนายซาเวจ โรมรันแอบถ่ายรูป ส่งให้หารายงานให้ทันที จึงได้รู้ว่าหล่อนชื่อ ลลิตา งามเลิศ เป็นนักศึกษา ลงทะเบียนไว้หลายสถาบัน แต่ไม่เคยไปเรียน หาลำไพ่ โดยการขายตัวกับชาวต่างประเทศกระเป๋าหนัก นายซาเวจดูจะหลงเอามาก ๆ เช่าอพาร์ตเม้นท์ให้อยู่ จ่ายเงินเดือนให้อย่างหนัก แต่ไม่อยู่ทีไรต้องปร๋อไปหาหนุ่มอื่น แต่รสนิยมคงที่ หนุ่มลูกครึ่งตะวันออกกลางทั้งนั้น
เตือนให้ ตรวจสอบ คอนโดนี้ ด้วยนะ อาจจะมีใครบางคนอยู่ในกลุ่มเดียวกันก็ได้
ร้อยโทหนุ่ม รีบหยิบสมุดบันทึก ขึ้นมาจดคำสั่งเอาไว้ทันที ถ้าไม่ดึกเที่ยงคืนอย่างนี้ มีหวัง โรมรันต้องสั่งให้ตรวจสอบทันทีแน่นอน
ประมาณสามสิบนาที รถยนต์ที่คุ้นตาก็ขับปราดออกจากคอนโด โรมรันมองเห็นสาวที่เป็นเป้าหมายของ นายซาเวจนั่งข้างหน้า สำหรับคนขับนั้น เขาสั่งการทันทีเมื่อเห็นหน้า
ตรวจสอบประวัตินายคนนี้ด่วนเลยนะ ตามไปซาเวจ ขึ้นรถแล้ว
คนที่ขับออกไป เป็นคนเดียวกับที่พากินรีเข้าไปเมื่อครู่ น้องสาวเขาไปรู้จักกับคนพวกนี้ได้ยังไง
มีเวลาเถอะ จะจับตัวมาถาม แล้วสั่งให้กลับไปอยู่ที่บ้านเสียเลย
มันน่าเป็นห่วงจริง ๆ ที่มาทำตัวเป็นสาวอิสระ อยู่ลำพังที่คอนโดอย่างนี้
แล้วโรมรันก็มาจอดรถซุ่มอยู่หน้า อพาร์ตเม้นท์แห่งหนึ่ง เขาลงจากรถ เมื่อนายซาเวจนั้น ลงจากแท๊กซี่และเข้าไปข้างใน อพาร์ตเม้นท์นี้ เป็นที่อยู่ของ นส.ลลิตา ตามที่เขาได้ข้อมูลมา ไม่ถึงห้านาที รถเบนซ์คันที่นส.ลลิตานั่งมาก็ขับสวนออกไป อย่างรวดเร็ว
มาส่ง โรมรันสรุปกับตัวเอง
จะ เข้าไปดูข้างในไหมครับ เผื่อมีทางเข้าออกด้านอื่น
โรมรันพยักหน้า โชคดีที่ ร.ป.ภ.ที่นี่ ให้แค่แลกเปลี่ยนบัตรผ่านเท่านั้น รถของเขาจึงเข้าไปจอดอยู่ที่ภายในบริเวณได้ง่าย และเมื่อได้ตรวจสอบทางหนีทีไล่จนรู้แล้วว่า ไม่มีทางไหนออกไปได้อีกนอกจากเส้นทางที่เข้ามาเท่านั้น โรมรันจึงวางใจขึ้น
จะอยู่รอทั้งคืนเลยไหมครับนี่ ร้อยโทหนุ่ม ปรารภขึ้นก่อนปิดปากหาว
กี่โมงแล้ว โรมรันถาม
ใกล้จะตีสองแล้วครับ
นอนเอาแรงเสียก่อนก็ได้ ฉันดูเอง
อีกฝ่ายเลยหลับตาเอนหลัง ในรถอย่างว่าง่าย งานอย่างนี้ ทำตัวให้หลับง่ายตื่นง่ายเป็นดีที่สุด แต่งีบไปไม่เท่าไร ก็ต้องตื่นเมื่อ โรมรันสะกิด
มันออกมาแล้ว เดี๋ยวมีแท๊กซี่เข้ามารับด้วย จดเลขทะเบียนไว้ด้วย สั่งเสร็จ โรมรันก็สตาร์ทรถขับตามไป ขับตามไปร่วมยี่สิบนาที แท๊กซี่คันนั้นก็เลี้ยวไปทางซอยนานา อันเป็นแหล่งที่มีที่พักทั้งโรงแรมและห้องพักที่ชาวตะวันออกกลางชอบมาพักนั่นเอง แล้วมันก็ไปจอดที่หน้าโรงแรมแห่งหนึ่ง
เข้าไปถามว่า มีแขกชื่อ มิสเตอร์ อาซัต จากอียิปต์มาเชคอินแล้วยัง ? โรมรันสั่ง
ใครครับ มิสเตอร์อาซัต
ฉันจะไปรู้เหรอ โรมรันตอบเฉย ถ้าเขาบอกว่ายัง ก็นั่งรออยู่ที่ลอบบี้นั่นแหละ ถ้าไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงอีกสี่สิบห้านาที จะเข้าไปเปลี่ยน อย่าให้คลาดสายตาเชียวนะ จะไปคอยอยู่ด้านโน้น เขากำชับ
ไม่ถึงสิบห้านาที คู่หูก็โทรมาบอกว่า
ออกไปแล้วครับ มีเพื่อนด้วยอีกสอง ขึ้นรถโตโยต้าสีดำนะครับ เลขทะเบียน ...
เออ ... เห็นแล้ว ออกเวรไปเลยนะ เดี๋ยวจะตามเอง อย่าลืมเรื่องที่สั่งให้ทำ
โรมรันขับตามจนแน่ใจว่า โตโยต้าคันนั้นมุ่งไปทางถนนเพชรเกษม ถ้าออกต่างจังหวัด เขาคงหนักแน่ แต่ถ้าเป็นอย่างที่คิด ก็แสดงว่าตามมาถูกทาง เพราะคิดอย่างนี้ ก็เลยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา โทรหาพันเพลิง โดยไม่สนใจว่าจะเป็นเวลาไหน
อะไรวะไอ้รบ คนกำลังนอน เสียงพันเพลิงงัวเงียทีเดียว
ทางแกได้เรื่องอะไรหรือเปล่า ?
ห่า ... มาถามอะไรตอนนี้วะ เพิ่งมาถึง มันมีเรือที่ไหนเขาจะไปส่ง
นี่ฉันกำลังตามมัน เลยเพชรบุรีมาแล้ว โรมรันบอก
แกมากับใคร
คนเดียว
พันเพลิงเงียบไป แล้วก็บอกว่า
บอกรถมาซิ จะให้คนดักต่อ แกจะได้กลับ
เฮ้ย ... ไม่ต้อง ถ้าใช่ฉันจะลงไปหาแกอยู่แล้ว
มาทำไมวะ เอะ...รึจะมาดูสมบัติ ไหนไอ้พงษ์บอกเพิ่งยกคืนให้เมียเสองชั่วโมงไม่ใช่เรอะ ?
โรมรันจุปากอย่างอดไม่ได้
ทำไมน้องแกมันปากโป้งอย่างนี้วะ อย่างนี้ต้องปลดออกแล้ว
มันก็ไม่อยากทำให้แกหรอก กลัวอดจะโกงไม่ได้ เพราะแกไม่สนใจเอาเสียเลย แต่เกาะนี่สวยจริงว่ะรบ ถ้านายพลเห็นมันต้องชอบแน่
พันเพลิง เอ่ยถึง พลังพล น้องชายอีกคนหนึ่ง และมันทำให้โรมรันคิดขึ้นได้
พูดถึงนายพล เรื่องเจ้าสาวที่หายของมันน่ะ ฉันเป็นคุ้น ๆ ว่า เหมือนกับผู้หญิงที่เป็นหน้าห้องคุณหญิงศีตลาแต่ไม่แน่ใจ ขอประวัติกับคุณหญิงเอาไว้แล้ว สั่งให้นายพงษ์ตามอีกทีก็ดี
พันเพลิงหัวเราะออกมาอย่างชอบใจ
เออ .. ดีว่ะ เมียสองชั่วโมงแกนี่ ก็ซ่อนเบาะแสหลายอย่างเอาไว้ดีเหมือนกันนะ ถ้าแกไม่หวง ขอจีบหน่อยได้ไหมวะ
ไอ้ ...
โรมรันพูดไม่จบ เพราะทางโน้นกดสายทิ้งเสียก่อนแล้ว ชายหนุ่มถอนใจยาว
อุตส่าห์จะไม่คิดถึง พันเพลิงก็กระตุ้นอีกจนได้
เขาไม่ได้คิดเรื่องที่เธอจะโกรธเขาหรอก โน่นมันไพล่ไปคิดถึงเรื่องที่หัวใจมันอุ่นไปโน่น
ถ้าเขาไม่ได้จูบเธอเมื่อคืน เขาจะคืนหุ้นโรงแรมเพริ์ลให้เธอหรือเปล่านะ ?
ถามตัวเอง แล้วคำตอบที่ได้ ก็ทำให้เขาอดจะยิ้มออกมาไม่ได้
คืนแน่ แต่ต้องได้จูบก่อน
อยากได้อะไรกับเขา ก็ต้องเสียให้บ้างสิ
แล้วโรมรันก็ถอนใจยาว นึกถามตัวเองอีกว่า
คุณหญิงศีตลา จะเคยคิดให้มันลึกซึ้งลงไปหรือเปล่านะว่า ทำไมเขาต้องวางเงื่อนไขอย่างนี้กับเธอ
แล้วเขาก็สั่นหน้าเมื่อคิดถึงคำตอบที่ผุดขึ้นมา ไม่หรอก เธอต้องคิดไม่ถึงแน่ เธอคงไม่ใส่หรอกว่า เขาจะคิดยังไงกับเธอ ขอให้เธอได้ในสิ่งที่ต้องการจากเขาเท่านั้น แล้วทุกอย่างเป็นจบ
สิ่งที่เขาเฝ้ารอคอยให้เธอรู้สึก เหมือนมันจะห่างไกลเป้าหมายเหลือเกิน
โรมรันอาจจะดีใจหากจะรู้ว่า ในคำถามเดียวกันนี้ มันก็เกิดขึ้นกับ ม.ร.ว. ศีตลาเช่นเดียวกัน
*****
ตีสามกว่า ๆ ที่ ม.ร.ว. ศีตลา รู้สึกตัวแล้วนอนไม่หลับ หญิงสาวลงมาที่ห้องสมุด อย่างที่เคยทำ ความตั้งใจของเธอ ก็เพียงลงมาหาหนังสืออ่านสักเล่ม แต่เอาไปเอามา ก็มานั่งจ่อม ที่โซฟาคิดถึงเรื่องที่เธอไม่ควรจะคิดถึง แม้จะพยายามแว่บเอาเรื่องที่โกรธเขาเมื่อตอนกลางวันมาคิด แต่มันน่าโมโหตัวเองนัก ที่ทำไมหายโกรธเขาเร็วเหลือเกิน แล้วมันก็เลือนไปได้ง่าย ๆ เมื่อภาพ ที่เธอกับโรมรันทำเมื่อคืนวานในห้องนี้ มันเด่นชัดขึ้นมา
ถ้าเขาไม่ได้จูบเธอ เขาจะคืนหุ้นโรงแรมเพริ์ลให้เธอหรือเปล่านะ ?
น่าอาย ...มันเป็นเพียงข้ออ้าง เท่านั้น
ข้ออ้างโง่ ๆ ที่บอกกับตัวเองว่า มีแต่วิธีนี้ที่จะทำให้เขาคืนหุ้นให้เธอ
ซึ่งเธอก็รู้อยู่แก่ใจดีว่า โรมรันไม่เคยต้องการสิ่งใดที่ท่านพ่อของเธอมอบให้เลย
แม้แต่ตัวเธอเอง
เธอแค่อยากลอง อยากยั่วเขา อยากเอาชนะ อยากบอกเขาว่า เขาเองก็ไม่ต่างไปจากผู้ชายทั่วไปหรอก หากเธอจะเอาจริง เขาก็ต้องสยบต่อเธอแน่ เธอมั่นใจ
แต่เอาเข้าจริงเธอเองก็ไม่รู้หรอกว่าทำไมถึงต้องหยุดตัวเองทุกครั้ง ด้วยคำถาม
เธอจะทำไปทำไม? เพียงเพื่อจะเอาชนะเท่านั้นเหรอ?
ม.ร.ว.ศีตลา สั่นหน้า เธอต้องไม่บ้าถึงขนาดนั้น
แต่มันน่าโมโหนัก ที่โรมรันดูเหมือนจะกระตุ้นให้เธอเกิดความรู้สึกอย่างนี้ได้บ่อยๆ
กล้าๆ กลัวๆ อยากลองแล้วต้องหยุด
ถ้าเขาไม่เริ่ม เธอก็ไม่สานต่อ แล้วดูสิ ... โรมรันเองก็เหมือนจะทำอย่างนี้เหมือนกัน
หากเธอไม่เริ่ม เขาก็ไม่สาน มันเหมือนเมื่อถึงจุด ๆ หนึ่ง ต่างคนก็ต่างหยุด เลิกรากันไป แล้วมาเริ่มใหม่อีกครั้งเป็นคราวไป
ก็เหมือนตอนนี้นั่นแหละ หมดเรื่องจดทะเบียนสมรสจากกันไปตั้งสามสี่ปี ก็ยังมีเรื่อง หุ้นโรงแรมเพริ์ลเข้ามาอีกจนได้ ต่อไปจะมีอะไรอีกล่ะ? ที่จะทำให้เขามาเรียกร้องเอากับเธอแบบนี้อีก
และ ทำไมท่านพ่อ ถึงสั่งให้ ให้แต่งงานกับโรมรัน และหาทางเอาโรงแรมวินเน่อร์กลับมา เพราะทั้งสองอย่างต่างเกี่ยวข้องกับโรมรันทั้งนั้น
ท่านพ่อคิดอะไร? มันต้องมีเหตุผลอะไรสักอย่างสิ ?
ความรัก? ท่านพ่อ เคยพูดเสมอว่า ให้แต่งงานด้วยความรัก จู่ๆ ท่านคงไม่ทำแบบนี้หรอก หากไม่คิดอะไรสักอย่างอยู่ก่อนแล้ว
ท่านพ่อคิดว่า โรมรันรักเธองั้นเหรอ? จะเป็นไปได้ยังไง?
หรือท่านคิดว่าเธอรักโรมรัน?
ไม่มีทาง ! ท่านจะรู้ได้ยังไง?
คุณหญิงตื่นแต่เช้า เสียงนางชมนาดทักเข้ามา ม.ร.ว.สาวหันไปตอบว่า
ความจริงตื่นแต่ดึกแล้วนอนไม่หลับ ก็เลยลงมาหาหนังสืออ่านเล่น
ตอนแรกป้านึกว่าจะเป็นคุณรบเสียอีก เห็นชอบเข้ามานอนในห้องสมุดนี่บ่อย ๆ
มาเมาหลับ ลุกเข้าห้องไม่ไหวต่างหาก ม.ร.ว.ศีตลาแย้งเล่น ๆ
นางชมนาดไม่พูดอะไร แต่กวาดสายตา มองม.ร.ว ศีตลาที่นั่งเหมือนพับเพียบอยู่บนโซฟา แล้วก็พูดว่า
เสื้อคลุมตัวนี้มันบางเหมือนกันนะคะ ดูสิเห็นหมดเลย คราวหลังลงมาก็ต้องมิดชิดกว่านี้หน่อยนะคะ มันโป๊
ก็หญิงใส่ของหญิงอย่างนี้ประจำ หญิงสาวพูดแก้ตัว กระชับเสื้อคลุมตัวเอง
ไม่รู้คุณรบจะมาวันไหน ไม่มาวันไหน คุณหญิงเผลอแต่งอย่างนี้ลงมาก็แย่เลย
อ้าว ! อุทานได้เท่านี้ หญิงสาวก็หน้าแดง แม้จะจริงอย่างที่นางพูด เพราะภายใต้ชุดนอน เธอไม่ได้สวมอะไรไว้เลย แต่เธอก็ไม่อยากถูกตำหนิเอาซึ่งหน้าอย่างนี้ เมื่อคืนเธอก็สวมอย่างนี้ลงมา
หญิงก็เลยทำอะไรตามใจชอบในบ้านตัวเองไม่ได้ เพราะวิญญาณเร่ร่อนของคุณรบล่ะสิ
ฟังพูดเข้า ไม่น่ารักเลย
ป้าก็ไม่ต้องมาว่าหญิง รู้หรอกอะไรก็เข้าข้างแต่คุณรบ พูดแล้ว ม.ร.ว.สาวก็ลุกขึ้น แกล้งขยับปล่อยปมเสื้อคลุม ให้หลุด ความบางและเรียบรื่นของผ้าที่สวมใส่มิอาจปกปิดผิวพรรณที่เกลี้ยงเกลา รูปร่างได้สัดส่วน โค้งเว้า กระชับ อวบอิ่ม เต่งตึงของสาวสวยที่ใบหน้างามหมดจดนี้ได้เลย อะไรก็ไม่ร้ายเท่าแววตาสุกใส เต้นพราวด้วยอารมณ์สนุก ริมฝีปากอวบอิ่มนั้นยิ้มยั่วเย้า เมื่อขยับเข้ามาพูดเสียงกระซิบว่า
หญิงจะบอกอะไรป้าชม... ต่อให้หญิงแก้ผ้า คุณรบก็ไม่ทำอะไรหญิงหรอกค่ะ
คุณหญิง เสียงนางชมนาดเข่นเขี้ยว แต่ม.ร.ว.สาวเดินออกไปพร้อมหัวเราะอย่างพออกพอใจ ที่ได้ล้อนางเล่น
นางชมนาดถึงกับส่ายหน้า อย่างระอาแกมเอ็นดู เราเตือนทางอ้อมแล้วยังมาเถียง ทำเป็นเล่น แก้ผ้าประชดเราอีก
ก็คงเพราะคิดว่าคุณรบไม่ทำอะไรนะสิ ถึงได้ยั่วเขานัก
คืนก่อนทำไมนางจะไม่เห็นว่า ม.ร.ว.ศีตลา ลงมาในชุดไหน ตอนที่โรมรันอยู่ในห้องนี้น่ะ
คุณรบนั่นก็เหมือนกัน ทนได้ยังไงนะ?
*****
โรมรันตื่นเอาประมาณห้าโมงเย็น สาเหตุก็เพราะพันเพลิง ใช้เท้าเขี่ยที่ปลายขาเขา อย่างแรง
ตื่นไอ้รบ
ชายหน ุ ่มลืมตา แต่ยังไม่ลุก เขามาถึงที่เกาะสวรรค์เกือบบ่ายโมง ที่พักไม่ใช่โรงแรมเพริ์ล เพราะปิดปรับปรุงชั่วคราว แต่เป็นรีสอร์ท ที่ปลูกสร้างอย่างง่าย ๆ ให้เข้ากับบรรยากาศชายทะเล หลังจากอาบน้ำ และคุยกับพันเพลิงเรียบร้อยก็นอนพัก ทิ้งหน้าที่ติดตาม นายซาเวจ ให้กับพันเพลิง และคนอื่นต่อไป
ได้เรื่องแล้วเหรอ?
เออ ... กำลังจะออกมา มีเวลาประมาณสี่สิบห้านาที เพราะเราอยู่ใกล้กว่ามัน
ถ้าไม่ใช่เกาะที่ว่า
ไม่ต้องห่วง ให้สายดักไว้ทุกทางแล้ว ถ้าคลาดกัน ก็แจ้งได้ทันที
พันเพลิงตอบ แล้วหยิบรีโมทขึ้นมาเปิดทีวี
หิวแล้วยัง จะสั่งอะไรเข้ามากินไหม ?
โรมรันไม่ตอบ พอๆ กับพันเพลิงก็เดินเลยเข้าไปในห้องน้ำ ข่าวในทีวีสร้างความสนใจให้กับโรมรัน นักศึกษาสาวนามลลิตา ถูกฆ่าข่มขืนตายในที่พัก และผู้ต้องสงสัยนั้น เป็นถึงนักธุรกิจชาวต่างประเทศชื่อ ราฟาเอล เจอรามาน ใบหน้านั้นเขาจำได้ดี ไอ้หนุ่มที่เขาเห็นน้องสาวนั่งรถไปด้วย และเป็นคนเดียวกับที่ขับรถไปส่ง น.ส.ลลิตา และเรียกได้ว่า แทบจะกลับออกมาทันที จากข่าวที่ดูเขาไม่ค่อยจะปักใจเชื่อว่า นายราฟาเอล คนนี้เป็นฆาตกร ตามันก็เป็นไปได้เหมือนกัน หากนายราฟาเอลนี้จะย้อนกลับไป หลังจากที่เขาติดตามนายซาเวจออกมาแล้ว แต่นายซาเวจเข้าไปในนั้นเกือบ ชั่วโมง เป็นไปได้เหมือนกันว่าจะเป็นคนลงมือเสียเอง ในเมื่อเหตุจูงใจน่าจะมีอยู่ที่ว่า ความหึงหวง ดูจากที่นายนี่ตามรอย ผู้ตายไปทั้งวันสิ
มีอะไร พันเพลิงถามเมื่อออกมาท่าทางเคร่งเครียดของโรมรัน
ดูข่าวฆ่าข่มขืนสงสัย จะจับผิดตัวว่ะ
พันเพลิงหันไปทางโทรทัศน์ แต่ดูเหมือนข่าวจะเปลี่ยนไปแล้ว เลยหันกลับมาถามโรมรันว่า
รู้ได้ไง ?
ก็ตามรอยไอ้ซาเวจอยู่ที่นั่นเมื่อคืน เสียงโรมรันไม่สู้ดีนัก
จะให้เขารู้สึกดีได้อย่างไร เมื่อคิดว่าขณะที่ตัวเองนั่งรออยู่ข้างล่างนั้น ผู้ร้ายที่เขาเฝ้ารออยู่ได้เข้าไปฆ่าข่มขืนผู้หญิงคนหนึ่ง
เป็นมันแน่ ไอ้ซาเวจ ผู้หญิงคนนั้นเป็นคู่ขามัน โรมรันพูดอย่างมั่นใจ
พันเพลิง นิ่งสักครู่ก็เอาโทรศัพท์ขึ้นมา
เดี๋ยวถามรายละเอียดไอ้วีมันหน่อย
แล้วสักครู่พันเพลิงก็บอกว่า
คนที่จับได้นี่ก็น่าสงสัย เพราะไปที่นั่นไล่เลี่ยกับเวลาที่เกิดเหตุ และที่สำคัญเขามีบาดแผลที่ร่างกายว่ะ รอยขีดข่วนเต็มตัวไปหมด เหมือนไปข่มขืนแล้วผู้หญิงเขาสู้จริง ๆ และที่สำคัญดันไม่ตอบเสียด้วยสิว่า ได้มาจากไหน หรืออยู่กับใครในช่วงเวลานั้น ให้พูดกับทนายอย่างเดียว
โรมรันขมวดคิ้วยุ่ง ภาพน้องสาวนั่งรถกับนายคนนี้ แว่บขึ้นมาในใจ
แต่ไม่ได้บอกไอ้วีเรื่องที่แกคิดหรอกนะ จะปล่อยให้มันเคลื่อนไหวเรื่องทางนี้ให้แน่ใจเสียก่อน ค่อยจัดการกับเรื่องฆาตกรรม
โรมรันพยักหน้าเห็นด้วย ระหว่างเรื่องการลักลอบขนอาวุธเถื่อนที่พวกเขาตามรอยมาเกือบหกเดือน กับการจับฆาตกรที่แท้จริง เรื่องแรกต้องสำคัญกว่าอยู่แล้ว
ก็กลัวเหมือนกันว่าถ้าจับแล้วมันจะไหวตัวเรื่องทางนี้
แล้วแกมั่นใจแค่ไหนว่าเป็นมัน
โรมรันหัวเราะ เพราะเข้าใจความหมายซ่อนเร้นนั้นได้ หากเขาทำเฉย หรือยืดเวลาออกไปอีกสักหน่อย เรื่องอาวุธเถื่อนจะจบไปเสียที
ไอ้บ้า จะให้ตำรวจเขาจับแพะเหรอวะ ยิ่งโดนด่าอยู่เรื่อย
แพะรวยขนาดนั้น เขามีเงินประกันตัวหรอกไอ้รบ
พันเพลิงตอบ แต่แล้วก็หัวเราะ พูดต่อว่า
เออวะ ... ถ้ารู้แน่ว่าเป็นจุดนี้จริง ๆ ฉันจะให้แกคุมตัวมันไปส่งให้ทางท้องที่สอบสวน แต่อย่าจับเวลาที่มันอยู่พร้อมกันทั้งสามคนนะโว้ย เน้นเรื่องฆาตกรรมอย่างเดียว พยายามปิดเป็นความลับอย่าแอะ เรื่องผู้ก่อร้ายข้ามชาติหรือค้าอาวุธเถื่อนออกมาให้หนังสือพิมพ์คุ้ยได้นะ เดี๋ยวเสียงานหมด ฉันจะประสานงานไปทางไอ้วี มันอีกคน
มีเสียงเคาะประตูที่หน้าห้อง แล้วร้อยตรีหญิงเปลวดาว ก็เปิดเข้ามา เธออยู่ในเสื้อรัดรูปกางเกงยีนส์ขาสั้น จู๋อวดขาเรียวสวย
พี่รบตื่นแล้วเหรอ สอนส้มขับเรือหน่อยสิคะ
น้อยหน่อยแก มาทำงานนะ พันเพลิงปราม
ก็ตอนนี้มันยังไม่ได้ทำนี่ เปลวดาวเถียง หันไปเร่งโรมรันว่า
เร็วพี่รบ ส้มจะรีบกลับมานั่งดูพระอาทิตย์ตก
โรมรันลุกขึ้น พูดกับพันเพลิงว่า
อีกสามสิบนาที จะกลับมา ถ้ามีอะไรเร็วกว่านี้ให้ตาม
พันเพลิงพยักหน้ารับ มองเปลวดาวที่เกาะแขนโรมรันออกไปอย่างสนิทสนม เขาไม่คิดอะไรกับการเห็นภาพอย่างนี้ เพราะโรมรันขึ้นชื่อได้ว่า ใจดี กับน้อง ๆ เสมอ มันเผื่อแผ่มาถึงน้องสาวของเพื่อนๆ ด้วย แม้แต่บรรดาน้องชายของเขาเอง ต่างก็ให้ความเคารพต่อโรมรัน ไม่ใช่เพราะเป็นเพื่อนของเขา แต่เพราะตัวตนจริง ๆ ของโรมรันเองต่างหาก แต่ที่ทำให้พันเพลิงหนักใจแทน ก็คือ การไม่ยอมรับความจริงในความรู้สึกของโรมรันที่มีต่อ คุณหญิงศีตลา นั่นต่างหาก มันช่างน่าทึ่งจริงๆ กับความรักที่โรมรันซ่อนเอาไว้ในหัวใจ จนตัวเองจะหาไม่เจอต่างหาก
ก็ถ้าโรมรันจะเอาจริงสักนิด เปิดเผยสักหน่อย เขาคิดว่า ม.ร.ว.ศีตลา ก็ไม่พ้นมือแน่ต่อให้ควงอยู่กับ นายโรเจอร์ คาลวิน หนุ่มผู้เพียบพร้อมนี่เถอะ เขาไม่คิดว่า โรมรันจะด้อยกว่าตรงไหน แถมคนเชียร์ก็มีออกมาก แต่...
มันรออะไรของมันอยู่วะ
สามสิบนาทีจริงๆ ที่โรมรันเดินกลับมาที่ห้องคนเดียว เปลวดาวแยกตัวออกไปเดินเล่นที่ชายหาด เจ้าตัวตั้งใจที่จะดูพระอาทิตย์ตกก่อนที่จะนั่งเรือเข้าฝั่ง งานในคืนนี้ของเธอคือ คอยจับตาดูคนร้ายที่โรมแรม ร่วมกับตำรวจอีกนายหนึ่ง
โรมรันเปิดประตูห้องเข้าไป พันเพลิงก็พยักหน้าให้
มันออกมาแล้ว
พูดแค่นั้นก็เดินนำไปที่ประตู โรมรันเดินตามโดยไม่ถามอะไร เพราะรู้กันดี
พันเพลิงเป็นคนขับเรือโรมรันนั่งส่องกล้องไปรอบๆ ดวงอาทิตย์กำลังจะตก เปล่งแสงสีส้มสวยเรืองรอง ขณะที่ท้องฟ้ารอบๆ ที่ห่างไปอีกหน่อยกลายเป็นสีม่วงตัดสีทองสะท้อนไปยังพื้นน้ำด้วย กับสีสรรของท้องทะเลยามนี้โรมรันรู้สึกเหมือนกับเดินทางเข้าสู่โลกแห่งแฟนตาซี ที่สดสวยและเงียบสงบ นานๆ หรอกนะที่เขาจะได้เห็นแบบนี้
พันเพลิง ดับเครื่อง แล้วเดินมานั่งลงข้างๆ
ทะเลเมืองไทยสวยจริงๆ
โรมรันมองหน้าเพื่อน แล้วก็หัวเราะ
แกก็มองเห็นอยู่เหรอ
อ้าว ! พูดได้แค่นี้ พันเพลิงเองก็ต้องหัวเราะก้องออกมาเหมือนกัน
ไอ้ ท้องฟ้าแบบนี้ ได้นั่งอยู่กับแฟนก็ดีสิ มิน่ายัยส้มมันถึงบอกจะรีบกลับมานั่งดูพระอาทิตย์ตก
โรมรันยื่นขวดเหล้าให้เพื่อนแทนคำพูด ระหว่างเขากับพันเพลิงแล้ว มีความสนิทสนมรู้ใจกันมาก เพราะเป็นคู่หูตะลอนๆ ไปไหนต่อไหนด้วยกัน ต่างคอยระวังหลังให้กันมาตลอด แต่น้อยครั้งเหลือเกินที่จะพูดคุยกันเรื่องของธรรมชาติ เท่าที่ผ่านมาจะเป็นแต่เรื่องงานๆ และงาน ทั้งนี้และทั้งนั้นก็เนื่องจากเขาทั้งสองคนเป็นคนชอบทำงานนั่นเอง จะพูดเรื่องส่วนตัวกันบ้างก็นิดๆ หน่อยๆ แบบกระเซ้าเย้าแหย่ กวนกันไปมาเป็นบางครั้งบางคราวเท่านั้น
แต่แล้วพันเพลิงก็ถามในสิ่งที่โรมรันคิดว่าไม่น่าจะถามเลยว่า
เมื่อไหร่ จะจับคุณหญิงศีตลาให้อยู่เสียที
ถามทำไม?
เห็นแล้วอึดอัดแทนว่ะ แกไม่รู้ตัวเหรอว่ารักเขา
แล้วไง? โรมรันย้อนเรียบ ๆ ไม่ส่ออารมณ์
รออะไร?
ก็ต้องรออะไรล่ะ?
ไอ้เวร ! ฉันไม่เล่นปรัชญาเซ็นกับแกอยู่นะ จะได้ย้อนถามไปมาอยู่นี่ พันเพลิงชักฉุน โรมรันหัวเราะหึ บอกว่า
แกอย่ายุ่งกับฉันสักเรื่องได้ไหม จะจัดการเอง
พันเพลิงยักไหล่
ก็ได้ แต่ระวังอย่าอัดเอาไว้จนระเบิดอกแกล่ะ?
ไม่ต้องห่วง มันแค่กองไฟเล็กๆ ฉันคุมอยู่
ถ้าบังเอิญมีคนเทราดน้ำมันแกล่ะไอ้รบ
โรมรันยิ้มแววตาทอประกายบางอย่างก่อนจะตอบว่า
มีได้เพียงคนเดียว และกำลังรออยู่
ความนัยที่แฝงมาในคำพูดนี้ ทำให้พันเพลิงอดไม่ได้ที่จะมองหน้าเพื่อนรักอย่างรู้ใจ พูดออกมาอย่างปลงๆ ว่า
เวรเอ้ย ! แกจะรอให้ผู้หญิงเขาบอกรักแกก่อนเหรอวะไอ้รบ
โรมรันไม่ตอบ แต่ทั้งคู่ก็ขยับลุกพร้อมกันขึ้นเมื่อได้ยินเสียงเครื่องยนต์แว่วมา
*****
การเฝ้าติดตามคนร้ายทั้งคืน ไม่ได้ทำให้โรมรันอ่อนเพลียแต่อย่างใด จากผลการทำงานที่ผ่านมาทั้งคืน ทั้งเขาและพันเพลิงก็ได้สรุปถึงแหล่งซุ่มซ่อนอาวุธสงครามแล้ว จะรอก็แต่มีการส่งมอบกันอีกครั้งเท่านั้น พันเพลิงส่งเขาเข้ามานอนที่ฝั่ง เพราะต้องตื่นแต่เช้า ติดตามการเคลื่อนไหว ของมิสเตอร์ซาเวจในคดีฆ่าข่มขืนต่อ
โรมรัน ไม่ใช่คนที่เข้าไปทำการจับกุมมิสเตอร์ซาเวจโดยตรง แต่ทั้งหมดก็อยู่ในการเฝ้ามองของเขา ตั้งแต่ที่เขาตามมิสเตอร์ซาเวจ ขึ้นเครื่องบินกลับมายังกรุงเทพฯ เพื่อนสองคนของมิสเตอร์ซาเวจ ไม่ได้ร่วมเดินทางไปด้วย แต่จากการตามติดอย่างใกล้ชิด โรมรันก็รู้ว่าสองคนนั้นใช้เส้นทางขับรถกลับเหมือนตอนมา
พันโท วีรชน ชำนาญศิลป์ เข้าจับกุมมิสเตอร์ซาเวจ ตอนที่เจ้านั่นจะต่อเครื่องบิน ไปฮ่องกง นายซาเวจถูกนำเข้าห้องสืบสวนที่ดอนเมือง นายซาเวจสารภาพในเรื่องนี้โดยง่าย ว่าเป็นผู้ฆ่าข่มขืนนางสาวลลิตาเพราะบันดาลโทสะจากความหึงหวงที่ผู้หญิงไปคบชู้ขณะที่เขาต้องไปทำธุรกิจต่างประเทศ เมื่อก่อเหตุแล้วก็กลัวความผิดจึงได้หลบหนีไปซ่อนตัวก่อนจะตัดสินใจเดินทางออกต่างประเทศ เขาคิดว่าตัวเองจะรอด เนื่องจากได้ข่าวว่าตำรวจจับผู้ต้องสงสัยรายอื่นได้แล้ว
โรมรันคิดว่า ที่นายซาเวจ สารภาพเรื่องนี้อย่างง่าย คงเป็นเพราะไม่ต้องการให้ตำรวจล้วงลึกไปถึงเรื่องอื่น ๆ ของเขา เพราะรู้กันแล้ววีรชนก็ทำเป็นเฉยไม่คิดขยายผลในเรื่องอื่น นำตัวนายซาเวจไปที่สถานีตำรวจท้องที่อย่างเงียบ ๆ เพราะรอให้เจ้าหน้าที่ผู้ใหญ่เป็นคนแถลงข่าวเอง โรมรันร่วมไปด้วย เพราะอยากรู้ว่า ระหว่างการคุมตัว นายซาเวจจะติดต่อกับใครอีกหรือเปล่า เขาต้องการเบาะแสเพิ่มเติมในเรื่องอื่น ๆ ของนายคนนี้ด้วย
แต่สิ่งที่โรมรันไม่คาดคิดว่าจะได้พบ เมื่อถึงสถานีตำรวจก็คือ กินรี น้องสาวของเขา อยู่ในห้องสอบสวน ต่อหน้าผู้ต้องสงสัยคนเดิม และทนายด้วย
มาทำอะไรที่นี่ละเรา? เขาถามน้องสาว สังหรณ์ใจอย่างหนึ่งขึ้นมาทีเดียว
คุณกินรีมาเป็นพยานว่าในช่วงเกิดเหตุ เธออยู่กับผู้ต้องสงสัยครับ นายตำรวจที่ทำการสอบสวนอยู่เมื่อครู่ตอบแทน แม้จะไม่แน่ใจว่า คนถามเป็นใคร แต่เขาก็รู้จักคนที่มาด้วยเป็นอย่างดี
อะไรนะ ? เขาถามเสียงดังอย่างไม่เชื่อหู หยิบคำให้การของกินรีมาอ่านคร่าว ๆ ใบหน้าขมึงถึงไปทาง มิสเตอร์ราฟาเอล เจอรามาน
ทำเรื่องให้ประกันตัวแล้วยัง เขาถามเดินเข้าไปใกล้ ผู้ต้องสงสัย ดวงตากร้าวดุเต็มไปด้วยโทสะ
ยังครับ กำลัง ...
เสียงนายตำรวจตอบยังไม่เสร็จสิ้นดี กำปั้นของโรมรันก็กระแทกใบหน้า ของมิสเตอร์ราฟาเอล อย่างที่ไม่มีใครคาดคิด เสียงกินรีร้องห้ามว่า
พี่รบอย่า
แต่โรมรันไม่สนใจเขากระหน่ำกำปั้นลงไป เหมือนอีกฝ่ายเป็นเพียงกระสอบทราย
หยุดพี่รบ หนูยอมเอง เสียงกินรีร้อง พร้อม ๆ กับเสียง วีรชน ตะคอกอย่างฉุนเฉียวแต่ไม่กล้าที่จะเข้ามาห้ามว่า
ไอ้รบ เอ็งทำบ้าอะไรวะ
เปลี่ยนเจ้าทุกข์ แจ้งข้อหาข่มขืน และต่อสู้เจ้าพนักงานด้วย โรมรันพูดเฉย เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น สายตาดุดันของเขายังจ้องไปร่าง ของมิสเตอร์ราฟาเอล ที่ถึงกับทรุดฮวบกองกับพื้นมันทีที่เขาปล่อยตัว
พอจะสงบสติอารมณ์ได้ โรมรันก็เห็นทุกคนจ้องจับมาที่เขา แล้วเขาก็เห็นหลังกินรีไว ๆ ออกไปจากห้อง ชายหนุ่มขยับจะตาม ก็พอดีมีเสียงพูดขึ้นว่า
ผมจะฟ้องคุณให้ถึงที่สุด
หมัดของโรมรันกระแทกใบหน้าของชายที่โรมรันคิดว่าน่าจะทนายของมิสเตอร์ราฟาเอลอย่างถนัด
จ่ายค่าปรับแทนด้วย เขาสั่งลอย ๆ ไม่เจาะจง ก่อนจะรีบเดินออกจากห้อง แต่เมื่อมาถึงหน้าสถานี ก็เห็น กินรี ผลุบเข้าไปในแท๊กซี่ และแท๊กซี่ก็พุ่งออกไปอย่างรวดเร็ว
โรมรันกำหมัดแน่น เขาไม่อยากจะเชื่อว่า น้องสาวของเขาจะเป็นอย่างนี้ หากกินรีมาเป็นพยานว่าเวลาเกิดเหตุอยู่กับไอ้บัดซบนี่ จากร่องรอยที่เห็นมันก็ชัดว่า มันข่มขืนน้องสาวเขา แต่กินรียังมาออกรับแทนมัน
หากเขาไม่นำตัวฆาตกรที่แท้จริงออกมา ชื่อของกินรีไม่หรา เต็มหน้าหนังสือพิมพ์ หรอกหรือ ในฐานะพยาน จริงอยู่อาจจะมีความพยายามปกปิดชื่อของพยาน แต่คดีที่เกิดกับนักธุรกิจชาวต่างประเทศเช่นนี้ ตัองมีแคะคุ้ยจากนักข่าวแน่
คิดถึงตรงนี้ โรมรันก็ต้องย้อนกลับเข้าไปข้างใน ตัวเขาเองอาจจะไม่มีชื่อให้คนรู้จัก เพราะต้องแฝงตัวในการทำงาน แต่เขาก็ต้องทำให้มั่นใจได้ว่า คำให้การของกินรีจะไม่เล็ดลอดออกไป เพราะมันเป็นสิ่งที่ไม่จำเป็น ในเมื่อฆาตกรตัวจริงก็ถูกจับแล้ว
พันโทวีรชน ชำนาญศิลป์ เดินสวนออกมา แม้หน้าเขาจะเครียดแต่ก็พูดว่า
ไม่ต้องห่วง เคลียร์ทุกอย่างแล้ว ทางโน้นเขาก็อยากจะให้เรื่องทุกอย่างเงียบเหมือนกัน ประเดี๋ยวหัวหน้าจะมาแถลงข่าวเรื่องจับฆาตกรด้วยตัวเอง แกจะอยู่ด้วยไหม ?
ไม่ โรมรันตอบแล้วก็เดินผละมา เขาเรียกแท็กซี่ ให้ไปส่งที่คอนโดของน้องสาว อยากจะคุยกับกินรีให้รู้เรื่องไปเลย แต่พอไปถึง กินรีก็ไม่อยู่ เมื่อเรียกทางโทรศัพท์ ก็ปิดเงียบ โรมรันหันรีหันขวางกว่าจะตัดสินใจ ไปที่บ้านเดิม แล้วก็ได้คำตอบว่า คุณรัตนาไปล่องเรือ และกินรีไม่ได้แวะมา โรมรันหมดทางเพราะไม่รู้ว่าน้องสาวจะไปไหน และรู้ดีว่าหากกินรีไม่อยากจะคุย ต่อให้อยู่ต่อหน้า เค้นยังไงก็ไม่มีวันเปิดปากพูดหรอก บทจะดื้อกินรีก็ร้ายนักละ แล้วเขาจะไปทำอะไรได้ หากน้องสาวจะตัดสินใจทำอย่างนั้น ในเมื่อมันได้เกิดขึ้นแล้ว
แล้วโรมรันก็นึกโมโหตัวเอง เขาไม่มีลางสังหรณ์อะไรสักนิดในคืนนั้น ขณะที่เขานั่งเฝ้าไอ้ซาเวจขึ้นไปฆ่าข่มขืนผู้หญิง น้องสาวของเขาก็กำลังถูกข่มขืนอยู่อีกที่หนึ่ง เขาน่าจะจัดการอะไรสักอย่างตั้งแต่ เห็นกินรีนั่งรถเข้าไปกับมันแล้ว
แต่การที่กินรีไปเป็นพยานให้มันที่สถานีตำรวจทำให้โรมรันรู้สึกหัวหมุน หนักอึ้งคิดอะไรไม่ออกเลยจริง ๆ ให้ตายสิ ... นั่นมันน้องสาวเขา น้องสาวที่น่ารักของเขา น้องสาวที่ขี้เล่นแสนงอนขี้ประจบเอาใจเวลาอยากได้อะไรจากเขา มันเกิดอะไรขึ้นกับหัวสมองของน้องสาวเขาน่ะ ถึงได้ทำตัวแบบนี้
โรมรันสะบัดหน้า สูดลมหายใจลึก ๆ เมื่อความคิดหนึ่งผุดขึ้นมา ชายหนุ่มถึงกับอยากภาวนา ขออย่างเดียวเถอะ
มันทำอย่างนั้นกับน้องสาวเขาถึงขนาดนี้
กินรีอย่าไปรัก ไอ้ระยำนั่นเลย ให้ตายสิ ...
พฤติกรรมของมัน ไม่มีค่าแม้แต่จะถือรองเท้าให้น้องสาวเขาด้วยซ้ำ
แต่แล้วความหดหู่ เหน็ดเหนื่อยในใจก็เกิดขึ้น เมื่อรู้ซึ้งแก่ใจว่า
กินรี ไม่เคยทำอะไร ที่ใจไม่อยากทำ
และนี่ ... มันเป็นสิ่งที่เขาอบรมสั่งสอนน้องสาวมาด้วยตัวเอง
:+:+:+:+:
นวนิยาย ดั่งไฟรัก เสร็จสมบรูณ์ ในรูปแบบ E-book แล้ว
สนใจ คลิก
© ลิขสิทธิ์ตามกฏหมายโดย ฟีลิปดา
๑๐๐ คำถามสร้างนักเขียน นวนิยายคุณเขียนได้ด้วยตัวเอง |
|
|---|---|
ดั่งไฟพิศวาส นวนิยายรักเร้าอารมณ์ |
|
