ดั่งไฟรัก โดย ฟีลิปดา |
|---|
๑๑
แดดตอนบ่ายร้อนเปรี้ยง แสงอาทิตย์จ้าจับไปทั่วผืนทราย และความเจิดจ้านั้นยังทำให้เกิดเป็นแสงละเลื่อมตามแรงไหวของน้ำทะเลยามคลื่นวิ่งไล่กันมากระทบฝั่ง ม.ร.ว. ศีตลา เดินย่ำเท้าเปล่าไปอย่างสบายอารมณ์ กับทรายเปียก ๆ และกระโดดเล่นกับคลื่นฟองขาวเล็ก ๆ ยามซัดมากระทบเท้าเปลือยเปล่า เล่นกับคลื่นเล็ก ๆ นั้นจนเหนื่อย หญิงสาวจึงเปลี่ยนมาเดินตามร่มไม้ชายฝั่ง เธอเพิ่งมีโอกาสได้มาเดินเล่นผ่อนคลายเอาตอนนี้ มันเป็นเวลาที่คนทั้งหลายต่างหลบเข้าไปนอนพักในห้อง เตรียมตัวไว้สำหรับงานเลี้ยงคืนนี้
ความจริงเธอมาที่เกาะล่วงหน้าก่อนวันงานถึงสามวัน คุณสรวงสุดา ไม่ได้มาด้วย เพราะท่านเพิ่งจะฟื้นจากการเป็นหวัด ไม่อยากเดินทางไปไหน เธอจึงมาพร้อมกับคุณป้าศศิวิมล ซึ่งเป็นแม่แรงแข็งขันอย่างดี เนื่องจาก คุณสรวงสุดาไม่มาด้วย และ เธอก็ปล่อยให้ท่านจัดแจงทุกอย่างเองได้ตามใจ แต่ต้องเข้ากับแผนกำหนดการที่วางไว้ มีแขกมาพักอยู่บ้างประปรายทั้งแขกที่เชิญมา และที่จองมา ทุกอย่างเรียบร้อยเป็นไปตามที่วางไว้ หลังจากวางแผนซักซ้อมทุกอย่างจนเข้าใจกันดีแล้ว
มิสเตอร์เจอรามาน มาถึงเมื่อสายพร้อมกับฟาริดา เธอไม่รู้ลึกถึงความสนิทสนมทั้งคู่ แต่ก็จัดเอาไว้ให้คนละห้อง
ท่าทางของมิสเตอร์เจอรามานพึงพอใจกับโรงแรมแห่งนี้หลังจากที่เธอพาเขาชมเสียทั่ว และเธอก็ได้เห็นความมีเสน่ห์ของเขา ทำให้เธอคุ้นเคยอย่างรวดเร็ว เขาให้เธอเรียกชื่อสั้น ๆ ว่าราล์ฟ
ราล์ฟจัดได้ว่าเป็นชายหนุ่มที่รูปหล่อและอารมณ์ดี แต่ในบางครั้งเธอก็จับได้ว่า เขาเหมือนจะมีอะไรบางอย่างครุ่นคิดอยู่ในใจ จะเกี่ยวกับเรื่องอื้อฉาวของเขาหรือเปล่าก็ไม่รู้ได้ แต่เมื่อเขารู้สึกตัว เขาก็พูดคุยได้สนุกและเป็นกันเองดีระหว่างเธอพาชมโรงแรม แต่แล้วมันเหมือนจะหายไปเอาดื้อ ๆ เมื่อจู่ ๆ โรมรันก็โผล่มา
เธอไม่เคยคิดว่าจะเห็น โรมรันที่นี่ หลังจากวันสุดท้ายที่เจอกับเขาที่บ้านนาน เป็นเดือน แต่เขามาอยู่ที่นี่ ออกมาจากลิฟท์ ที่เธอกำลังจะขึ้นไปส่งราล์ฟที่ห้องพัก โรมรันไม่ได้ทักทายเธอด้วยซ้ำ เพียงแต่ส่งสายตาขมึงถึงไปยังราล์ฟ ซึ่งก็เหมือนจะหน้าเครียดขึ้นมาทันที และเงียบไปเลย
ท่าทางของคนทั้งคู่ เหมือนกับเกลียดกันมาเป็นปี เธอจับความเครียดในตัวโรมรันได้
แต่ไม่ว่าโรมรันจะรู้สึกยังไงกับราล์ฟ ม.ร.ว.สาวก็ภาวนา เขาก็อย่าเข้ามาวุ่นวายด้วยเลย เธอไม่อยากให้การเจรจาซื้อขายโรงแรมวินเน่อร์ที่เธอต้องการมีอะไรมาทำสะดุด และที่สำคัญเธอถือว่า ราล์ฟเป็นแขก เธอไม่ต้องการให้มีเรื่องไม่น่าอภิรมย์ใด ๆ เกิดขึ้นระหว่างที่อยู่ที่นี่
ม.ร.ว.ศีตลาตั้งใจว่า เมื่อส่ง ราล์ฟ เสร็จ เธอจะลงมาคุยกับโรมรัน แต่ก็หาเขาไม่เจอ จึงออกมาเดินเล่นที่ชายหาดนี้อย่างไม่กลัวแสงแดดเปรี้ยงเลย
หญิงสาวสูดลมหายลึก แหงนมองท้องฟ้า อ้าแขนกว้างปล่อยให้สายลมไล้ผิวกาย เธอรักเกาะนี้ รักโรงแรมที่นี่ มากกว่า โรงแรมวินเน่อร์ เสียอีก แต่ก็นั่นแหละ หากจะเลือกเธอก็ต้องจำใจเลือกโรงแรมวินเน่อร์อยู่ดี ในเมื่อท่านพ่อและคุณสรวงสุดาก็อยากให้เป็นไปอย่างนั้น และเธอก็หวังเป็นอย่างยิ่งว่า ราล์ฟ จะพอใจที่นี่ จนยอมขายโรงแรมวินเน่อร์ให้กับเธอ
แล้วหญิงสาวก็สะดุ้ง เมื่อ จู่ ๆ โรมรันก็โผล่พรวดออกมา มองเธอด้วยสีหน้าไม่พอใจนัก
คุณรบมาทำอะไรที่นี่?
โรมรันไม่ตอบ แต่ย้อนถามว่า
คุณหญิงรู้จักนายนั่นได้ยังไง ?
ใคร ? เธอแกล้งย้อนทั้งที่พอเดาได้หรอกว่าเขาหมายถึงใคร
ผมไม่ชอบ อยู่ให้ห่าง ๆมันหน่อย
ม.ร.ว. ศีตลา ขมวดคิ้ว นิสัยอย่างหนึ่งของเขาที่เธอไม่ชอบก็คือ การออกคำสั่ง
อย่ายุ่งนักเลย รำคาญ ?
ตอบแล้วเธอก็หันหลังเดินกลับ
ไม่ยุ่งได้ไง คุณแม่สั่งให้ผมมาคุมคุณหญิง ? โรมรันถามอย่างไม่สนใจกับกิริยาไม่พอใจของเธอ
ม.ร.ว. ศีตลา ถึงกับหยุดเดินมองเขาตาโต
คุณน้านะเหรอ ให้คุณมาคุมดิฉัน
โรมรันพยักหน้า หญิงสาวหรี่ตามองเขาแล้วยิ้มอย่างรู้ทัน
ถ้าคุณบอกว่ามาเอง ดิฉันยังจะเชื่อมากกว่า
อ้าว ผมก็ต้องมาเองอยู่แล้ว ไม่งั้นจะมายืนอยู่ต่อหน้าคุณหญิงเหรอ
หญิงสาวสั่นหน้ากับวาจาเฉไฉของเขา เธอรู้ว่าโรมรันมีเหตุผลในการมาที่นี่ แต่เขาไม่อยากบอกเธอ จึงอ้างคุณสรวงสุดาขึ้นมาเท่านั้น บรรยากาศอันสดชื่นเช่นนี้เธอไม่อยากจะหาเรื่องทะเลาะกับเขาจึงเปลี่ยนเรื่องถามว่า
คุณรบพักที่ไหน ?
ก็โรงแรมคุณหญิงนั่นไง ห่างจากห้องคุณหญิงไม่กี่ห้อง
ทำไมไม่เห็นมีชื่อคุณรบ เป็นแขกพัก
ผมใช้ชื่ออื่น โรงแรมคุณหญิงสวยนะ เขาชม ซึ่งหญิงสาวก็รู้ทันว่าเขาต้องการเปลี่ยนเรื่องเช่นกัน
ดิฉันชอบที่นี่ มากกว่า โรงแรมวินเน่อร์เสียอีก ม.ร.ว. ศีตลาบอกเขาอย่างที่คิด
ถ้ารู้คุณหญิงชอบมากแบบนี้ ผมน่าจะ พูดแล้วก็หยุดไปเสียเฉย ๆ เมื่อเห็น หญิงชายคู่หนึ่งเดิน เข้ามา
หญิง เธอนี่แย่จังเลยนะ ที่พา ราล์ฟ เดินชมเสียทั่ว แต่ทิ้งฉันเอาไว้ในห้องคนเดียว นี่เห็นไหม ฉันเลยต้องเอาตัวราล์ฟ มาเป็นมัคคุเทศก์แทนเธออีก
น้ำเสียงนั้นเจื้อยแจ้วให้กับ ม.ร.ว. ศีตลา แต่ นัยน์ตากับเต้นพราวไปที่โรมรันอย่างยั่วยวน
ม.ร.ว. ศีตลา ยิ้มให้กับวาจาหยิกแกมหยอกนั้น
คุณรบคะ นี่ฟาริดา และมิสเตอร์ราฟาเอลค่ะ เธอแนะนำ ความเป็นอริระหว่างชายหนุ่มทั้งคู่แสดงให้เห็นได้ทันทีเมื่อต่างฝ่ายไม่มีใครยื่นมือให้อีกฝ่าย แต่ความอึดอัดนี้ถูกคลี่คลายไปเมื่อ ฟาริดา เพยิดหน้าพลางพูดว่า
หญิงพาราล์ฟไปดูด้านโน้นกันไหม ?ใช่ที่ชาวบ้านเขาขายของที่ระลึกหรือเปล่า และไม่สนใจ
กับคำตอบของ ม.ร.ว.สาว เธอก็ควงแขนหมับเข้ากับโรมรัน เดินนำไปก่อน
คุณทำงานอยู่ที่นี่เหรอคะ?
จะว่างั้นก็ได้ โรมรันตอบ สายตาตวัดกลับก็เห็น ม.ร.ว. ศีตลา และราล์ฟเดินตามมาช้า ๆ
ฉันเพิ่งมาที่นี่เป็นครั้งแรก สวยมากจริง ๆ เธอพูดแล้วเหมือนกับสะดุดอะไรสักอย่างจึงเซมาชนเอาชายหนุ่มเข้า
อุ๊ย ขอโทษค่ะ
ไม่เป็นไรครับ โรมรันพูดเรียบ ๆ ไม่ส่ออารมณ์ใด ๆ
ไปเดินใกล้น้ำหน่อยดีไหมคะ
แดดร้อนเกินไป
ฟาริดา หัวเราะ
ฉันเป็นคนหัวแข็งค่ะ แต่คุณไม่จำเป็นต้องตามไปก็ได้นะคะ ? รอเดินคุยไปกับราล์ฟ และหญิงเขาก็ได้
พูดแล้ว เธอก็หัวเราะยั่ว ๆ ผละเดินจากเขาไป แล้วรอยยิ้มอย่างมั่นใจในตัวเองก็เกิดขึ้นเมื่อชายหนุ่มเดินตามเธอมาเงียบ ๆ
ตรงร่มไม้ที่ค่อนข้างแน่น เป็นที่ชาวบ้านขายของที่ระลึกจริง ๆ แต่มันเป็นเพียงเพิงกระบะ สองสามเพิง มีบ้างทีแขวนกระบะที่คอ เดินไปมา คอยยื่นสินค้าที่บังเอิญมีเรือจอดเทียบเท่านั้น มันอยู่คนละด้านกับโรงแรม
เพริ์ลเลย
โรมรันยังเงียบแม้ท่าทางของฟาริดาออกจะเพลิดเพลินกับการเกาะแขนเขาเดินหยิบโน่น ดูนี่ บางทีก็หันมาถามความเห็นจากเขาอย่างสนิทสนม
งานคืนนี้คุณจะใส่ชุดอะไร เธอถาม และไม่รอคำตอบเช่นเดิม เมื่อเลือกเอาพวกสร้อยมุกและปะการังสี่ห้าเส้นแยกออกมายิ้มหวานให้เขาพูดว่า
คุณช่วยจ่ายให้ก่อนได้ไหม ฉันไม่ได้เอากระเป๋าตังค์ ติดมาด้วย
ผมก็ไม่ได้เอามา ขอยืมคุณหญิงก่อนสิครับ
โรมรันเพยิดหน้าไปทาง ม.ร.ว ศีตลา ที่ยืนเคียงข้างกับราล์ฟ กินน้ำมะพร้าวอ่อนคุยกันอยู่ อย่างไม่สนใจใคร
สายตาของฟาริดาวูบลงไปนิด แต่แล้วก็ยิ้มหวาน
งั้นรบกวนคุณไปขอยืมหญิงให้ได้ไหมคะ ฉันขอเลือกเพิ่มอีกหน่อย
ผู้หญิงคนนี้ รู้จักวิธี ทำให้ผู้ชายเอาใจเธออย่างปฏิเสธไม่ได้ โรมรันรู้ทัน แต่ก็ทำอย่างที่เธอต้องการ
เขาเดินมาที่ม.ร.ว.ศีตลาและราล์ฟ ด้วยใบหน้าเรียบเฉย พูดลุ่นๆ ว่า
เพื่อนคุณหญิงไม่มีเงินซื้อของ
แม้เขาจะพูดกับเธอ แต่สายตาจ้องไปที่ราล์ฟ ท่าทีนี้ทำให้ ม.ร.ว. ศีตลา ต้องรีบ หันมาบอกราล์ฟ ว่า
เดี๋ยวดิฉันมานะคะ ราล์ฟ
แล้วเธอก็รีบฉวยข้อมือโรมรัน เดินออกมาราวกับกลัวว่า โรมรันจะอยู่หาเรื่องราล์ฟต่อ
มือเล็ก ๆ นั้นแทบจะกุมข้อมือเขาไม่มิด โรมรันมองแล้วถอนหายใจพร้อมส่ายหัวนิด ๆ นี่คุณหญิงคงกลัวเขาหาเรื่องนายนั่นจนลืมตัวว่าทำอะไร ท่าทางอย่างนี้หล่อนชอบทำนักล่ะตอนเด็ก เวลาอยากจะให้เขาทำอะไรหรือไปดูอะไรที่เจ้าตัวสนใจ แล้วเขาชักช้าไม่ทันใจ
สนุกไหมคุณรบ?
แล้วผมจะคิดบัญชีกับคุณหญิงทีหลัง โรมรันตอบหน้าขรึม
มันเรื่องอะไร ?
เรื่องที่ต้องมาเทคแคร์เพื่อนคุณหญิงนี่ไง
ดิฉันไม่ได้ขอร้องเสียหน่อย
ดี งั้นผมไปละ
ม.ร.ว. ศีตลา ถึงกับยืนงง เมื่อโรมรันเดินหนีไปเสียเฉย ๆ อย่างที่พูด
เออแนะ ! ก็เห็นเดินควงแขนอี๋อ๋อกันมาดี ๆ มาถึงเราดันอารมณ์เสียไปได้ จะบ้าเอาแต่ใจเกินไปแล้ว นายโรมรันนี่ หญิงสาวคิดอย่างฉุนๆ ใบหน้าไม่ดีนักเมื่อไปถึงที่ฟาริดายืนอยู่
อ้าว ... คุณโรมรันไปไหนแล้วละ น้ำเสียง เอ่ยชื่อโรมรัน ฟังสนิทสนม จนม.ร.ว. ศีตลา นึกหมั่นไส้ขึ้นมาตงิดๆ
คงมีธุระด่วน ขอแยกกลับก่อน
เสียดาย กำลังสนุกอยู่เชียว กลับเถอะ ฟาริดาชวนกลับเอาดื้อ ๆ
ระหว่างทางเดินกลับ ฟาริดาเป็นผู้ผูกขาดการสนทนา ราล์ฟเออออ ไปกับเธออยู่บ้าง ส่วน
ม.ร.ว.สาว พยายามสอดส่ายสายตา หาร่างของโรมรัน ที่น่าจะปรากฏให้เห็นบ้าง แต่ก็ไม่เจอ จนกลับถึงโรงแรม ฟาริดาปฏิเสธที่จะไปนั่งจิบอะไรเย็น ๆ กับราล์ฟ และ ม.ร.ว. ศีตลา เธอปลีกตัวเข้าห้องพักทันที ด้วยความเหนื่อย และร้อน
ราล์ฟคะ ดิฉันรบกวนอะไรสักอย่างได้ไหม ? ม.ร.ว. ศีตลา เอ่ยกับชายหนุ่มอย่างเกรงใจขณะนั่งที่ส่วนของร้านอาหารที่เปิดโล่งมองเห็นทะเลอย่างชัดเจน
อะไรครับ?
งานแฟนซีคืนนี้ค่ะ ดิฉันอยากให้มันเป็นข่าวเล็ก ๆ ที่เอาไปพูดถึงอยู่สักหน่อย
ราล์ฟยิ้มนิด ๆ ก่อนจะพูดว่า
จากประสบการณ์นะครับคุณหญิง การตกเป็นข่าว ไม่ใช่เรื่องดีสักนิดในชีวิต
มันขึ้นอยู่กับข่าวอะไรต่างหาก เธอแก้ มองเขาอย่างเข้าใจ
คงไม่ให้ผมข่มขืนผู้หญิงสักคนหรอกนะ เขาพูดเสียงสนุก แต่ หญิงสาวก็จับได้ถึงความรู้สึก ขื่น ๆ บางอย่างจากสายตาเขา
ดิฉันไม่ตั้งใจ จะพูดถึงเรื่องนั้นนะคะ เธอรีบพูด
ผมก็ไม่สนมันหรอกครับ คุณหญิงอยากให้ผมทำอะไร?
ช่วยแต่งตัว เป็นมาร์ค แอนโทนี่ คู่ คลีโอพัตราอย่างดิฉันหน่อยได้ไหม ? ดิฉันเป็นเจ้าภาพ ในคืนนี้ แต่ยังหาคู่ไม่ได้เลย เดี๋ยวก็เด๋อเท่านั้น
ผมไม่ได้เตรียมมา เพราะคืนนี้กะจะเป็นมิคกิ้เม้าท์
ม.ร.ว. ศีตลาหัวเราะ ก่อนจะพูดว่า
ไม่เป็นไรค่ะ ดิฉัน มีเตรียมเอาไว้แล้ว
แล้วเขาคนนั้นว่ายังไงละครับ
เขาไหน ?
มิสเตอร์ราฟาเอล เพยิดหน้าไปทางด้านหลังเธอ และเมื่อ หญิงสาวหันตาม ก็เห็นแต่เพียงด้านหลังของโรมรันนั่งอยู่ที่สตูลหน้าเคาน์์เตอร์บาร์ คุยกับสตรีผู้หนึ่งด้วยท่าทางสนิทสนม
ทำไมคิดว่า เขาจะว่าด้วยละคะ เธอหันกลับมาถามเขายิ้ม ๆ
ก็ไม่รู้สิ แต่คุณหญิงก็คงสังเกตเห็นนะว่า ผมกับเขาไม่คอยจะชอบหน้ากันเท่าไร
ราล์ฟพูดตรงไปตรงมาหรือเกิน จน ม.ร.ว.ศีตลาอดจะยิ้มเสียไม่ได้ โต้เขาว่า
สำคัญที่คุณต่างหาก ที่ต้องไปอธิบายให้กับใครสักคนฟังไหม ? กับเรื่องโปรโมต สนุก ๆ ของเรา
สีหน้าราล์ฟ ขรึมไปนิด แล้วก็ส่ายหน้าช้า ๆ ตอบว่า
ไม่มี
:+:+:+:+:+:
นวนิยาย ดั่งไฟรัก เสร็จสมบูรณ์พิมพ์เป็นพอคเก็ตบุ้ค จำหน่ายในราคา 265 บาท
ที่เว็บเท่านั้น
นวนิยาย ดั่งไฟรัก เสร็จสมบรูณ์ ในรูปแบบ E-book แล้ว
สนใจ คลิก
© ลิขสิทธิ์ตามกฏหมายโดย ฟีลิปดา
๑๐๐ คำถามสร้างนักเขียน นวนิยายคุณเขียนได้ด้วยตัวเอง |
|
|---|---|
ดั่งไฟพิศวาส นวนิยายรักเร้าอารมณ์ |
|
