จับให้แต่ง แกล้งให้รัก โดย ปานรตี |
|---|
| ๑ | ๒ | ๓ | ๔ | ๕ | ๖ | ๗ | ๘ | ๑๐ |
|---|
บทที่ ๔
อะไรกัน ! ตั้งสิบล้าน นี่เจ้าหล่อนคิดจะเอาเงินไปใช้ ถึงชาติหน้าหรือไง เสียงธนากรตอบกลับมากึ่งขันกึ่งฉุน มันหลังเที่ยงคืนไปแล้วที่วิสุทธิ์โทรแจ้งข่าวกับเขา
ยังมีข้อเสนออีกอย่าง
อะไร
นายนั่งอยู่หรือเปล่าตอนนี้
ไอ้บ้า ฉันกำลังนอนอยู่บนเตียง แกรบกวนเวลานอนของฉันอยู่
งั้น ฟังข้อเสนออีกอย่าง คุณวสุดาต้องการให้นายแต่งงานกับเธอ อย่างถูกต้องตาม กฎหมายด้วยว่ะ เสียงวิสุทธิ์บอกมาตามสายเรียบ ๆ แต่ก็เป็นครู่กว่าเขาจะได้ยินเสียงตอบกลับจากธนากรว่า
นายบอกเรื่องที่ฉันจะร้องต่อศาลขอเป็นผู้ปกครองเด็กกับเธอหรือเปล่า ?
บอก
แล้วเธอว่าไง
ก็หัวเราะร่วนนะซิ นายธวัชชัยไม่ได้จดทะเบียนสมรสกับเธอ
รู้สึกว่าปลายสายจะเงียบไปทีเดียว วิสุทธิ์เลยให้ความเห็นต่อว่า
หากนายจะสู้ทางนี้ละก้อ เราก็ตกเป็นรอง คงยากเหมือนกันที่จะเอาชนะได้
แกคงไม่ได้แนะนำให้ฉันตอบรับข้อเสนอของเธอหรอกนะ เสียงธนากรประชด
เปล่า.. แต่ฉันเห็นด้วยกับข้อแนะนำของเธอ ที่ฝากมาถึงนายนะว่า นายควรจะแต่งงานแล้วมีลูกเป็นของตัวเองมากกว่า
ฉันคิดว่าฉันจ้างทนายผิดข้างเสียแล้วว่ะ เสียงธนากรชักมีอารมณ์ แกแน่ใจนะว่าไม่ได้ไปหลงเสน่ห์เธอ และทำงานที่ฉันมอบหมายให้ทำอย่างเต็มที่แล้ว
ฉันแยกออกโว้ย ! เรื่องไหนเรื่องงาน เรื่องไหนเรื่องส่วนตัว
พูดอย่างนี้ ก็เท่ากับยอมรับละซิ ว่าหลงเสน่ห์เธอเข้าให้แล้ว
ทำไงได้ละ ฉันไม่มีภูมิคุ้มกันไม่ให้ตกหลุมรักผู้หญิงสวย ๆ อย่างนายนี่หว่า วิสุทธิ์ตอบตรง ๆ
ความจริงนายก็ดูดีนี่หว่า ทำไมไม่จีบเธอแล้วแต่งงานกันซะ จากนั้นค่อยหาทางโอนเด็กมาให้ฉันทีหลัง
นั่น นายกำลังพูดถึงผู้หญิงที่เป็นน้องสะใภ้ ของนายอยู่รึนั่น วิสุทธิ์ตอกกลับด้วยน้ำเสียงไม่พอใจนัก ที่ธนากรพูดเหมือนดูถูกวสุดา
น้องสะใภ้ ที่ยื่นข้อเสนอขอแต่งงานกับพี่ผัวนะเหรอ ธนากรพูดอย่างดูแคลนอย่างชัดเจน
ฉันคิดว่าเธอไม่ได้จริงจังกับมันหรอก วิสุทธิ์แก้แทน เพราะเธอต้องการคำตอบจากตัวนายเองภายในเที่ยงพรุ่งนี้ ดังนั้นนายไม่ต้องวิตก ว่าเธอจะต้องการแต่งงานกับนายจริง ๆ ท่าทางเธอโล่งใจเสียด้วยซ้ำที่ฉันบอกว่า พรุ่งนี้นายต้องไปประชุมที่ฮ่องกงแต่เช้า
มันก็แหงอยู่แล้ว เจ้าหล่อนก็ฉลาดกว่าที่ฉันคิด ป่านนี้คงตีปีกด้วยความสะใจละซิที่เอาชนะฉันได้
นายหมายความว่าไง วิสุทธิ์ชักงง
ก็หมายความว่า แม่น้องสะใภ้ฉันเขาคิดอยู่แล้วว่าฉันต้องปฏิเสธนะซิ และเมื่อฉันปฏิเสธ ก็เท่ากับว่าฉันไม่ควรจะเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับหลานฉันอีกนายเข้าใจแล้วยังทีนี้
แล้วนายจะเอาไง วิสุทธิ์ ถามหลังจากที่เป็นฝ่ายเงียบไปนาน
ยังคิดไม่ออก เอาเป็นว่าเดี๋ยวฉันจะโทรกลับไปแล้วกัน
เสียงนาฬิกาปลุกดังกรีดร้องอยู่เป็นนาน กว่าวสุดาจะฝืนตัวลุกขึ้นมาจัดการให้มันเงียบเสียงลง เพราะรู้ว่าตัวเองเป็นคนขึ้เซาวสุดาเลยตั้งนาฬิกาปลุกไว้เสียที่ชั้นวางของด้านประตูทางเข้า แทนที่จะเอาไว้ที่โต๊ะหัวเตียงเหมือนคนอื่น ๆ เพราะที่ผ่านมาเธอเคยเอาตั้งไว้ที่หัวเตียง แค่เสียงกรีดของมันยังไม่ถึงสามครั้ง เธอก็เอามือกดปุ่มให้เงียบ แล้วนอนต่ออย่างสบายใจเฉิบ ดังนั้นการที่ต้องลุกขึ้นกดปุ่มมาถึงหน้าประตูห้อง มันได้ผลดีกว่า
วสุดา ใช้รีโมตปิดแอร์ในห้องก่อนที่จะเดินไปเปิดหน้าต่างห้อง จากนั้นก็มาทุ่มตัวลงบนเตียงเหมือนเดิม วันนี้เป็นวันหยุดของเธอ จะนอนต่ออีกหน่อยจะเป็นไร เพราะป่านนี้คุณมัทนาก็คงจัดการพากิ่งอ้อ และกอไผ่ ไปโรงเรียนแต่เช้าแล้ว ตั้งแต่ได้ทำงานที่โรงแรม วสุดามีวันหยุดคือวันพุธและวันเสาร์ โอกาสที่ได้อยู่ใกล้ชิดกับลูกก็ลดลงด้วย นี่ยังไม่นับกับการที่เธอต้องว่างเว้นจากการหาความสำราญ ต่างๆ กับเพื่อนฝูง ทั้ง ๆ ที่เมื่อก่อนนั้น วสุดาเป็นคนที่ชอบความสนุกสนาน ชอบเดินทางท่องเที่ยวไปสถานที่ต่าง ๆ ตามแต่จะต้องการ เพราะการที่เธอไปอยู่กับมารดา ซึ่งแต่งงานใหม่ครั้งแรกกับนักธุรกิจชาวอเมริกันที่มาพบรักกับแม่ของเธอที่ไนท์คลับที่แม่ร้องเพลงอยู่ สิ่งแวดล้อมและการอบรมเลี้ยงดูจากมารดาจึงทำให้ วสุดาคนที่มีความเชื่อมั่นในตนเองสูง และช่วยเหลือตัวเองมาโดยตลอด ชีวิตครอบครัวของเธอก็อบอุ่นดี จนกระทั่งมารดาได้เสียชีวิตลง
วสุดา เลยต้องตะลอน ๆ ไปทั่ว เพราะไม่ต้องการอยู่ภายใต้ชายคาเดียวกับพ่อเลี้ยง ซึ่งตอนหลังมีทีท่าว่าอยากจะให้เธอเข้าแทนที่แม่ของเธอเสียแล้ว แม่เสียชีวิตไปไม่ถึงสองปี สุนิสาผู้เป็นพี่สาวก็ส่งข่าวเรื่องที่พ่อหัวใจวายกระทันหันให้เธอได้ทราบ แต่ก็หลังจากที่ได้จัดการงานศพเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
วสุดาไม่ค่อยจะได้ติดต่อกับพ่อเท่าไหร่ เพราะจากมาตั้งแต่ยังเด็ก ความสัมพันธ์จึงค่อนข้างจะห่างเหิน เธอไม่เคยรู้เรื่องฐานะความเป็นอยู่ของพ่อมาก่อน ดังนั้นเธอจึงไม่เคยรู้ว่า สุนิสาต้องออกจากมหาวิทยาลัยกลางคันเนื่องจากไม่มีเงิน และเมื่อมีลูกชายเศรษฐีมาติดพัน จึงเป็นเรื่องง่ายที่ สุนิสา จะรักและคว้าเอาไว้เป็นหลัก ทั้งคู่รักและอยู่ด้วยกันโดยที่พ่อแม่ฝ่ายชายไม่เห็นด้วย และตั้งข้อรังเกียจ เพราะตอนนั้น สุนิสาได้หาเลี้ยงชีพด้วยการเป็นนักร้อง ทั้งสุนิสา และวสุดาต่างมีเลือดของมารดาเข้มข้นในการเป็นนักร้อง
วสุดาได้เข้ามาสู่วังวนชีวิตของพี่สาว ก็เพราะสุนิสาได้จดหมายไปหาเธอ มาเห็นพี่สาวครั้งแรก ภาพผู้หญิงท้องโย้ ที่ทำงานเสริฟ อยู่ที่ร้านอาหารเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง ธวัชชัย กิตติสรวง พี่เขยของเธอก็ได้กลายเป็นนักพนันตัวยง ไม่ได้สนใจเลี้ยงดูพี่สาวเธอแต่อย่างใด เงินที่พอจะมีเก็บอยู่บ้างของวสุดาจึงหมดไปกับการใช้จ่ายเพื่ออำนวยความสะดวกสบายของสุนิสา พี่สาวของเธอ
ไม่รู้ว่าจะเป็นโชคดีหรือร้าย เมื่อสุนิสาคลอดได้เพียงสองอาทิตย์ พี่เขยของเธอ ก็เสียชีวิต เพราะอุบัติเหตุ เมาจนตกน้ำตาย และสุนิสาทำหนังสือยกลูกให้อยู่ในความดูแลของวสุดาอย่างไม่ลังเล หากเมื่อถามถึงญาติฝ่ายสามี สุนิสาก็บอกสั้น ๆ ว่า เธอไม่เคยสนใจ รู้แต่ว่าธวัชชัย ถูกตัดขาดจากครอบครัวเมื่อมาอยู่กินกับเธอ วสุดาก็เลยพลอยไม่สนใจไปด้วยเหมือนกัน
วสุดาหลงรักหลานตั้งแต่แรกเห็น เธอเต็มใจที่ได้เป็นคนดูแลเด็กทั้งสอง หลังจากกิ่งอ้อ และกอไผ่ อายุได้สามเดือน สุนิสาแนะนำว่าควรจะเอาเด็กไปให้คุณมัทนา ซึ่งเป็นแม่เลี้ยงช่วยดูแล ซึ่งวสุดาก็เห็นดีด้วย แต่ก็ไม่นึกว่าหลังจากที่มาอยู่กับคุณมัทนาได้ไม่ถึงอาทิตย์ พี่สาวเธอจะทิ้งลูกไปเลยจนถึงทุกวันนี้
วสุดาแนบหน้าลงกับหมอน แล้วถอนใจยาว ใครจะไปนึกว่าชีวิตที่เคยมีแต่ความสนุกสนาน กินและเที่ยว รับผิดชอบเฉพาะตัวเอง จะต้องมาปักหลักฐาน แบกรับภาระครอบครัวอยู่ที่นี่นานถึงสามสี่ปีเข้าไปแล้ว และตอนนี้ฐานะเธอมันก็แย่เต็มที มีหลายครั้งที่เธอนึกสงสัยว่า สุนิสาไปอยู่เสียที่ไหน ถึงไม่เคยติดต่อกลับมาเลย วสุดาเต็มใจดูแลหลาน แต่ก็คิดว่า หากมีสุนิสาอยู่ด้วย บางทีก็คงจะช่วยเหลือกันได้มากกว่านี้ เธอไม่อยากเอาเปรียบคุณมัทนา โดยการขายบ้านหลังนี้อย่างที่คุณแนะนำเมื่อคืน เพราะรู้ว่า คุณมัทนารักบ้านหลังนี้เหลือเกิน จะว่าไปคุณมัทนาก็เปรียบเหมือนญาติผู้ใหญ่คนเดียวที่เธอเหลืออยู่ หากไม่นับรวมนายปีเตอร์พ่อเลี้ยงของเธอเข้าไปด้วย ซึ่งวสุดามั่นใจว่า ถ้าหากเธอเอ่ยปากขอความช่วยเหลือ เขาต้องยินดีแน่นอน แต่ให้ตายก่อนเถอะ เธอถึงจะกล้าทำเช่นนั้น
เธอเคยคิดถึงทางเลือกที่จะแต่งงานกับผู้ชายรวย ๆ สักคน ความจริงมันก็เป็นความฝันของเธอตั้งแต่รุ่นสาวแล้ว วสุดายอมรับอย่างกล้าหาญเลยว่า เธอชอบคนรวย ชอบความสะดวกสบาย ชอบแต่งตัวสวย ๆ ชอบความฟุ้งเฟ้อต่าง ๆ ที่เคยได้รับ หรือเคยได้เห็น แต่สิ่งเหล่านี้กับตรงข้ามกับความเป็นจริงของชีวิตในปัจจุบัน มีผู้ชายรวย ๆมากหน้าหลายตาที่เคยมาชอบพอกับเธอ แต่แล้วก็ต้องหายไปทีละคนสองคน เพราะวสุดาไม่สามารถที่จะตอบสนองความต้องการที่จะแต่งงานกับพวกได้ เพราะคนเหล่านั้นรักเธอ แต่ไม่รักลูกของเธอ หรือบางคนเธอก็มองออกว่าเพียงแต่คิดจะเคลมเธอเล่น ๆ เพราะคิดว่าเป็นแม่ม่ายเท่านั้นเอง จังหวัดเล็ก ๆ แคบ ๆ อย่างนี้ จะหาผู้ชายที่ทั้งโสด และรวยก็ยากเหลือเกิน ตอนนี้เห็นจะมีเหลือก็เพียงนายบรรจบ สินสมบัติ เท่านั้นเองที่ยังคงตามตื้อเธออยู่ แต่วสุดาก็เบื่อเอียนเขาเต็มทน หากไม่ย้ายไปอยู่ที่อื่น วสุดา คาดว่าเธออาจจะต้องขึ้นคานแน่ ๆ แม้ว่าอายุเธอตอนนี้จะเพิ่งย่างเข้าวัยเบญจเพสเท่านั้นเอง
แต่ก็ช่างเถอะ ! ทำไมเธอจะต้องแต่งงานด้วย ในเมื่อการอยู่เป็นโสดมันสบายจะตายไป แถมตอนนี้เธอก็มีหลานอยู่ในปกครองถึงสองคน ไม่ต้องห่วงเรื่องการมีลูกเป็นของตนเองเหมือนคนอื่น เมื่อคิดถึงตอนนี้ วสุดาถึงกับยิ้มออกมา อย่างน้อยก็มีผู้ชายคนหนึ่งละที่ไม่มีอย่างเธอ อยากรู้นักว่า นายธนากร กิตติสรวง จะทำหน้ายังไง เมื่อเจอข้อเสนอตอกกลับไปอย่างนั้น สมน้ำหน้า จะได้รู้เสียบ้างว่าเล่นอยู่กับใคร
วสุดานอนคิดอะไรเล่นเรื่อยเปื่อยอยู่เป็นนาน จวบจนได้ยินเสียงเคาะประตูเบา ๆ เหมือนคนเคาะเกรงใจเสียเหลือเกิน จึงลุกขึ้นเหลือบมองดูนาฬิกาก็เห็นว่าเป็นเวลาสิบเอ็ดโมงเข้าไปแล้ว สายอย่างไม่น่าเชื่อ
มีแขกมาหาคุณค่ะ มะลิสาวใช้บอกเมื่อเธอเปิดประตู
คุณบรรจบเหรอ?
ไม่ใช่ค่ะ เขาบอกว่าเป็นทนาย
บอกเขาว่า เดี๋ยวจะลงไป วสุดาตัดบทแล้วปิดประตูห้อง เล่นเอานางสาวมะลิจะบอกต่อว่ายังมีคนอื่นอีกก็ไม่ทัน
วสุดาถอดชุดนอนออก เอาผ้าเช็ดตัวพันกาย คว้าเสื้อคลุมมาสวมแล้วก็เดินออกจากห้องไปยังห้องน้ำที่อยู่อีกด้านหนึ่ง ซึ่งแยกออกจากห้องนอน ที่ชั้นบนนี้ มีสามห้อง ซึ่งห้องหนึ่งเป็นห้องของเธอ อีกห้องหนึ่งเป็นห้องเด็ก ประตูเปิดถึงกันได้ ส่วนอีกห้องนั้นปิดเอาไว้เฉยๆ และก็มีห้องน้ำที่กว้างขวางพอควร วสุดาอยู่ตามลำพังกับลูก ๆ ที่ชั้นบน คุณมัทนานอนที่ห้องชั่นล่าง เพราะสะดวกในการขึ้นลงบันไดมากกว่า มะลิเองก็มีห้องส่วนตัวอยู่ข้างล่างเหมือนกัน
ไม่นานนัก วสุดา ในชุดเสื้อผ้าเบาบางลายดอกไม้ กับกางเกงยีนส์ยืดรัดรูปขาสามส่วน ก็เดินลงมา เธอยิ้มเมื่อเห็นวิสุทธิ์นั่งรออยู่ที่เก้าอี้รับแขก
อรุณสวัสดิ์ค่ะ ขอโทษนะคะที่ลงมาช้าไปหน่อย อยู่ทานกลางวันด้วยกันนะคะ วันนี้มีผัดไทย หญิงสาวทักทายและชักชวนเสร็จในตัว ไม่สังเกตเห็นร่างสูงที่อยู่ในชุดสูทสีเทา ยืนพินิจดู สวนทรายในขวดของเธอที่วางไว้มุมประตู
ผมว่าจะมาคุยเรื่องข้อเสนอของคุณ วิสุทธิ์พูดยิ้ม ๆ ส่งสายตาชื่นชมเธออย่างเปิดเผย ผมที่รวบไว้เป็นเปียเดี่ยว ๆ ด้านหลังของเธอ ส่งผลให้ใบหน้าที่ปราศจากเครื่องสำอางของวสุดา เกลี้ยงเกลา เป็นธรรมชาติ
ตายจริง .. จะไปพูดถึงมันอีกทำไมละคะ ดิฉันล้อเล่นเท่านั้น คนปกติที่ไหนเขาจะไปคิดถึงเรื่องบ้า ๆ พรรค์นั้น คุณก็น่าจะรู้นี่นา เมื่อคืนดิฉันกำลังหงุดหงิด วสุดารีบออกตัว ขณะเดินเข้าไปนั่งเก้าอี้ตรงข้ามกับเขา
ถ้างั้น วิสุทธิ์กลั้นยิ้ม คุณต้องคุยกับเจ้านายผมเองแล้วมัง เพราะ เขาค่อนข้างเอาจริง
นั่นแหละ วสุดาถึงได้รู้ถึงการอยู่ของเขา ชายหนุ่มที่มีความสูงพอ ๆ กับชาวตะวันตก เขาอยู่ในชุดสูทสีเทาอย่างเป็นการเป็นงาน ใบหน้าเขาจัดได้ว่าหล่อเหลาเหมือนกับที่เคยเห็นผู้ชายหล่อทั่ว ๆ ไป ใบหน้าคมเข้มทอดสายตาเครียดขรึมมายังเธอ ริมฝีปากของเขาเหยียดออก เหมือนจะดูถูกคนทั้งโลก
ไม่ใช่เฉพาะเธอหรอกที่เขาดูถูก วสุดาคิด มันต้องเป็นอย่างนี้อยู่แล้ว ติดอยู่ในสายเลือดของเขา เป็นบุคลิกประจำตัวของเขา
ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ เธอพูด ยกมือไหว้เขา เมื่อวิสุทธิ์แนะนำให้รู้จัก รอยยิ้มของเธอยังติดอยู่ที่ริมฝีปากอย่างซื่อ ๆ ไอ้เรื่องเสแสร้งนี่ วสุดาไม่เป็นรองใครอยู่แล้ว
ธนากร เพียงแต่ผงกศีรษะรับไหว้ สายตาเขามองเธออย่างเปิดเผย วสุดาดูจะสวยยวนตาเสียยิ่งกว่าในรูปที่เขานั่งมองอยู่ทั้งคืน หลังจากที่เขาได้รับโทรศัพท์แจ้งข้อเสนอของเธอจากวิสุทธิ์ ทำเอาเขาโกรธจนนอนไม่หลับ เธอช่างกล้าหาญชาญชัยนัก ที่เสนอไปแบบนั้น และเมื่อถึงตอนเช้า เขาก็ตัดสินใจว่า ควรจะมาพูดกับเธอด้วยตัวเองดีกว่า เขาไม่คิดที่จะตอบรับข้อเสนอของเธอ แต่มีข้อเสนอที่ดีกว่าให้ เขาไม่คิดจะบอกเธอในตอนนี้
ฉันไม่คิดว่า การที่ฉันต้องพลาดการประชุมนัดสำคัญ และนั่งเครื่องบินมาที่นี่ เพื่อที่จะมาได้ยินคำว่า ล้อเล่นจากเธอ ไม่ใช่เรื่องตลกเลยนะ ธนากรพูดเสียงเรียบแต่ฟังแล้วเหมือนจะตำหนิหญิงสาวกลาย ๆ
วสุดายังหน้ายิ้มเช่นเดิม เพียงแต่แววตาเธอเท่านั้นที่วะวับขึ้นมา ธนากรกำลังกล่าวโทษเธอเต็มที่ หญิงสาวสบตาเขาอย่างไม่หวั่น
คุณกำลังจะบอกดิฉันว่า ที่คุณมาที่นี่ เพื่อที่จะตกลงกับข้อเสนอของดิฉันเหรอคะ เธอถามอย่างเข้าเป้าที่สุด
ธนากรเหยียดยิ้มที่มุมปาก เขาเห็นแววโกรธในดวงตาเธอ แต่เธอก็ตีหน้าได้เก่ง เหมือนไปมีอะไรเกิดขึ้น
คำตอบของฉัน ไม่ว่าจะเป็นยังไง มันยังเหลือเวลาอยู่อีก เขาเหลือบดูนาฬิกาที่ข้อมือ แต่ฉันยังข้องใจเรื่องข้อเสนอของเธอว่า มันยังคงมีอยู่หรือไม่ในเช้านี้ และคำพูดต่อ ๆ ไปของเธอจะเชื่อถือจริงจังได้แค่ไหน หรือเพียงแค่พูดไปแล้วเกิดอยากจะเปลี่ยนใจ ก็ยิ้มหวาน ๆ บอกขอโทษ ดิฉันล้อเล่น เท่านั้นเอง กับผู้ชายอื่น มันอาจจะได้ผลนะ แต่กับฉันละก็ บอกเสียก่อนว่า ฉันไม่ใช่เพื่อนเล่นของเธอ เพราะฉะนั้นจะพูดจะจาอะไร ก็ให้คิดเสียก่อนถ้ายังรักที่จะเป็นคนรักษาคำพูดอยู่
วสุดา หน้าแดงกล่ำด้วยความโกรธ ที่ถูกเขาว่าเอาเป็นชุด มันไม่ใช่เรื่องคอขาดบาดตายเสียหน่อยกับการบอกยกเลิกเรื่องข้อเสนอ แต่มันจะเป็นเรื่องคอขาดบาดตายสำหรับเธอแน่ถ้าหากยังคงข้อเสนอนั้นเอาไว้ ไม่ว่านายธนากรคนนี้จะคิดว่าเธอเป็นคนไม่รักษาคำพูด เธอก็ไม่แคร์
ไม่ว่าคุณจะคิดยังไง ดิฉันก็ต้องขอโทษอยู่ดี ที่ทำให้คุณต้องเสียเวลามาที่นี่ แต่ก็คงยืนยันค่ะว่า ดิฉันล้อเล่น ไม่เคยคิดอยากจะได้เงินของคุณ หรือแม้แต่อยากจะแต่งงานกับผู้ชายอย่างคุณ วสุดาเน้นเสียงตอบ
ท่าทางเธอจะกลัว ถ้าฉันตอบรับนะนี่ เขาแกล้งแหย่ หรี่ตามองเธอยิ้ม ๆ อย่างรู้ทัน
หญิงสาวกัดริมฝีปากล่างอย่างลืมตัว เห็นชัดว่าเธอไม่พอใจที่ชายหนุ่มหาว่าเธอกลัวเขา
มีเหตุผลอยู่สองอย่าง ถ้าคุณจะตอบรับ นั่นคือ อยากเอาชนะ กับกลัวถูกหาว่าแพ้ มันไม่ควรจะมีอยู่ในคุณสมบัติของผู้ชายที่จะมาเป็นสามีดิฉันค่ะ
คำพูดตรง ๆ ของเธอทำให้ ธนากรถึงกับอึ้งหันไปส่งสายตาดุ ๆให้ วิสุทธิ์ที่ปล่อยเสียงหัวเราะออกมาเบา ๆ
แปลกนะ ธนากร ใช้สายตาบางอย่างพิจารณาเธอช้า ๆ อย่างจงใจ เธออาจจะเป็นคนที่ชอบล้อเล่น แต่ไม่ยักเป็นคนฉลาดในการฉวยโอกาสเลยนะ ไม่คิดเลยเรอะว่าผู้ชายอย่างฉันน่ะ ไม่ผ่านเข้ามาในชีวิตเธอง่าย ๆ หรอกนะ
วสุดา ไหวไหล่ มองตอบเขาพูดด้วยน้ำเสียงหยิ่ง ๆ ว่า
ถ้าบังเอิญจะหลงผ่านเข้ามาบ้าง ดิฉันก็อยากจะให้ผ่านเลยไปเร็ว ๆ ค่ะ
ท่าทางและคำพูดของวสุดา ทำให้ธนากรรู้สึกหมั่นไส้ไม่น้อย ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนจะกล้ามาตีผีปากพูดเป็นนัยกับเขาแบบนี้หรอก
ไม่ว่าเธอจะคิดยังไง ก็คงจะปฏิเสธความจริงไม่ได้หรอกว่า เธอเป็นน้องสะใภ้ของฉัน และยังมีหลานให้ฉันอีกตั้งสองคน หากฉันจะผ่านเรื่องนี้ไปง่าย ๆ ฉันคงไม่มายืนอยู่ที่นี่หรอก ชายหนุ่มไหวไหล่ก่อนจะพูดต่อ ในเมื่อข้อเสนอของฉันได้รับการปฏิเสธ และข้อเสนอของเธอก็กลายเป็นเรื่องล้อเล่นเสียแล้ว เอาเป็นว่าเราเลิกพูดถึงเรื่องนี้กันดีกว่า ในเมื่อพอจะนับเป็นญาติกันได้อยู่บ้าง ไม่ทราบว่ามื้อเที่ยงนี้พอจะเพิ่มฉันเข้าไปด้วยคนได้หรือเปล่า ชักหิวแล้ว ตั้งแต่เช้ายังไม่ได้กินอะไรเลย
บทจะเปลี่ยนเรื่อง ธนากรก็เลี่ยงออกมาได้เฉย และไม่อนาทรร้อนใจเลยว่า วสุดาพอใจจะต้อนรับเขาหรือเปล่า
ดิฉันมีผัดไทสำหรับมื้อเที่ยงค่ะ แต่ไม่รู้ว่าจะถูกปากญาติของสามีที่มีโอกาสได้เห็นเป็นครั้งแรกของดิฉันหรือเปล่า ?
ชายหนุ่มไม่สนใจกับวาจาประชดประชันของเธอ เขาเลิกคิ้วย้อนเหมือนแปลกใจว่า
ผมกับนายธวัชชัยชอบผัดไทมาตั้งแต่เด็ก เขาไม่เคยบอกเลยเรอะ ?
เขาไม่เคยคุยถึงญาติค่ะ ดิฉันเข้าใจว่าเขาเป็นเด็กกำพร้าจนกระทั่งเห็นคุณนี่แหละ วสุดาพูดหน้าเฉย ตามสบายนะคะดิฉันขอตัวไปสั่งเด็กตั้งโต๊ะก่อน
แสบนักนะ ธนากรพึมพำ แล้วหันมาทำตาขุ่นใส่เพื่อนหนุ่ม ที่ส่งเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ
จะขำอะไรนักหนาวะ ใช้มาทำงานก็ไม่สำเร็จ เรื่องแค่นี้
อ้าว ... ก็ลองให้ขาใหญ่มาทำเองแล้วกัน ท่าทางพูดจากันรู้เรื่องนี่ วิสุทธิ์ย้อน
ธนากรเดินมาทรุดตัวนั่งตรงข้ามกับเพื่อน
ฉันอยากให้แก หารายละเอียดทุกอย่างเกี่ยวกับหลานของฉันให้มากที่สุดเท่าที่จะได้ ประวัติตั้งแต่แรกเกิด เอาทุกอย่างเลยนะ แกเข้าใจใช้ไหม ที่ฉันหมายถึงทุกอย่างนะ ธนากรย้ำ คล้ายกับตัวเขาเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าจะต้องเอารายละเอียดอะไรบ้าง แต่มันต้องได้ทุกอย่างที่เขาอยากรู้ ซึ่งก็ทำให้วิสุทธิ์ถึงกับยิ้มออกมา
จะเอาแบบพฤติกรรมเด็กตั้งแต่แรก พวกชอบไม่ชอบอะไร มีนิสัยยังไง กินอะไร เพื่อนฝูง
เออ ๆๆ อย่างนั้นแหละ ธนากรรับเออออ เพราะเขาเองก็ไม่เคยเลี้ยงเด็ก เรียกได้ว่าไม่เคยอุ้มเด็กเสียด้วยซ้ำ แต่เขาต้องการข้อมูลทุกอย่าง เขาจะเริ่มที่หลานของเขา แล้วอย่างอื่นจะตามมาเอง
แล้วเกี่ยวกับน้องสะใภ้แก ?
เอาเป็นว่าทุกคนในบ้านหลังนี้ และทุกคนที่เกี่ยวข้องกับคนในบ้านหลังนี้
เฮ้ย ... เอาจริงนี่หว่า
ฉันไม่ให้แม่น้องสะใภ้ ของฉัน เอาชนะฉันได้หรอก เด็กต้องอยู่กับฉันเชื่อสิ
วิสุทธิ์ยิ้ม วสุดา อาจจะไม่รู้หรอกว่าเจอกับใคร แต่ที่น่าแปลกใจก็อยู่ที่ตัวเพื่อนกึ่งเจ้านายของเขานี่แหละ ลงธนากรได้พูดอย่างนี้ แสดงว่า เขาพร้อมทุ่มทุกอย่างเลยละ และ ไอ้คำว่า เด็กต้องอยู่กับฉันเชื่อสิ นี่มันจะหมายถึง แม่ ของเด็กด้วยหรือเปล่า จากท่าทีของคนทั้งสองเมื่อครู่ ทำให้เขาแทบจะรอดูความสนุกที่จะเกิดขึ้นไม่ไหวเสียแล้ว
มีเสียงรถ แว่วมา จากห้องรับแขกที่เปิดโล่งทำให้มองผ่านออกไปเห็น รถคันยาวแล่นช้าๆ มาจอดที่หน้าบ้าน ชายหนุ่มคนหนึ่งลงมาจากรถด้วยท่าทีกระฉับกระเฉง
ใคร? ธนากรถามเบาๆ
นั่นแหละ ว่าที่พ่อเลี้ยงหลานนาย นายบรรจบ สินสมบัติ
มีรอยยิ้มฉาบขึ้นมาอย่างหยันๆ บนใบหน้าของธนากร เมื่อเขาเห็นกุหลาบช่อโต ที่อีกฝ่ายถือเข้ามา
© ลิขสิทธิ์ตามกฏหมายโดยฟีลิปดา
๑๐๐ คำถามสร้างนักเขียน นวนิยายคุณเขียนได้ด้วยตัวเอง |
|
|---|---|
ดั่งไฟรัก |
|
ดั่งไฟพิศวาส นวนิยายรักเร้าอารมณ์ |
|
 ๕๐๕ แคนโต้แห่งความรัก |
|
