ใบไม้ใบสุดท้าย รวมเรื่องสั้นซีไรท์จากลาว

ใบไม้ใบสุดท้าย เขียนโดยคุณบุนเสิน แสงมะนี นักเขียนชาวลาว และได้รับการแปลโดย รศ. ดร.สุนทร โคตรบรรเทา สนพ.นานมีบุ๊คส์ ราคา 128 บาท

รวมเรื่องสั้นใบไม้ใบสุดท้ายนี้ ได้รับรางวัลซีไรท์ประจำปีค.ศ. 2005 เนื้อเรื่องข้างในจะกล่าวถึงการพลัดถิ่นของคนลาวในที่ต่างๆ มีทั้งหมด 24 เรื่อง เรื่องเด่นๆที่น่าสนใจก็อย่างเช่น เรื่องใบไม้ใบสุดท้าย หิมะรัสเซีย เงินใส่ซอง

คุณบุญเสินเป็นนักเขียนที่มีความละเมียดละไมทางภาษาค่อนข้างสูง และผู้แปลก็สามารถแปลให้คนอ่านได้สัมผัสกับตัวตนของชาวลาวได้ดี ความรู้สึกว่า นี่คือหนังสือของชาวลาวนะ และบุคคลที่อยู่ในหนังสือนี้คือคนลาว ได้สะท้อนผ่านออกมาบนถ้อยคำอันอ่อนละมุน โทนเรื่อง โดยไม่ต้องพึ่งพาโครงเรื่องแต่อย่างใด

คำที่ผู้แปลใช้ในการแทนสรรพนามก็มีมากมาย เป็นไปตามคำลาวโดยแท้ ข้อหนึ่งที่ผมจับได้ก็คือ ทุกๆสรรพนามที่หนึ่ง ผู้แปลจะใช้คำว่า "ฉัน" ไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย เพียงคำๆเดียวนี้เองที่ผู้อ่านจะรู้สึกถึงความผ่อนคลายในอารมณ์ เพราะหากคุณบุนเสิน เปลี่ยนสรรพนามจาก "ฉัน" มาเป็น "ผม" เมื่อไหร่ ความอ่อนละเอียดที่ก่อร่างมาตั้งแต่แรก ก็จะทลายลงในพริบตา...ข้อนี้แสดงให้เห็นว่า เพียงคำๆเดียวก็สร้างความยิ่งใหญ่ในงานเขียนได้ (ขณะเดียวกันก็ทำลายได้ด้วย)

ผม(หมายถึงตัวผมเอง) เคยอ่านบทสัมภาษณ์ของคุณบุนเสิน จากนิตยสารขวัญเรือน มีคำถามๆหนึ่งถามว่า คุณบุนเสินมีวิธการเขียนให้ได้อารมณ์ออกอันละเอียดอ่อนนี้อย่างไร คุณบุนเสินได้ตอบว่า ไม่มีเทคนิคใดเป็นพิเศษ แต่ทุกครั้งที่เขียน เขาเขยนออกมาจากจิตใจ เมื่อเขียนให้สนุกเขาต้องสนุกตาม และเมื่อให้เศร้า ให้ร้องไห้ เขาก็ต้องร้องไห้ตาม

คำกล่าวนี้เหมือนกับนักเขียนไทยหลายๆท่านที่เคยให้สัมภาษณ์ (จำได้ว่าเป็นคุณยายทมยันตี) เป็นคำกล่าวที่ง่าย แต่ยากที่จะเข้าใจให้ถึงแก่นแท้ และยากจะอธิบายให้ถึงแก่นแท้ด้วย นอกจากต้องมาสัมผัสด้วยตนเอง คนที่อยากเป็นนักเขียน ก็จะเข้าใจเพียงระดับหนึ่ง คนที่เพิ่งเริ่มเป็นนักเขียนก็จะเข้าใจในระดับหนึ่ง และสุดท้าย คนที่เป็นนักเขียนผูเชี่ยวชาญ ก็จะเข้าใจไปอีกระดับหนึ่ง ค่อยๆเพิ่มไปตามอายุ(การทำงาน) และ(การตกผลึกทาง)ความคิด

ดังนั้น ผมก็จะไม่อธิบายคำกล่าวนั้นเพิ่มเติม แต่จะบอกว่า นักเขียนนิยายต้องเข้าถึงนิยายของตัวเองครับ ยิ่งเราเข้าถึงได้มาก ก็มีโอกาสที่คนอ่านจะเข้าถึงงานเขียนของเราได้มากเช่นเดียวกัน... (ว่าแล้วเดี๋ยวไปนั่งเขียนบทความเรื่อง การบรรยายสำคัญกับนิยายอย่างไร ดีกว่า)

วันนี้เล่าถึงหนังสือเล่มนี้แค่สั้นๆนะครับ มีอะไรอยากจะเขียนเยอะแยะ แต่ขี้เกียจ (เด็กๆไม่ควรเอาเยี่ยงอย่าง) ไปนอนก่อนล่ะ

สวัสดีครับ

 

:ไนติงเกล:

http://forwriter.com/mysite/forwriter.com/webboard/question.asp?QID=1572

ก่อนหน้า                  ต่อไป