.แกะลายไม้หอม กฤษณา อโศกสิน

"ตามปกติคนเรา พอทำอะไรไปได้สักพักหนึ่ง มีคนนิยมชื่นชม ก็อาจจะรุ่มร้อนอยากจะให้คนนิยมชมชื่นยิ่งขึ้นและตลอดไป แต่ความคิดอย่างนั้น ถ้ารุนแรงเกินควร มันจะเป็นไฟ เผาไหม้ให้เหนื่อยยากกว่าปกติ..."

"ดิฉันซาบซึ้งต่อกิเลสนี้มาก่อน ตั้งแต่อายุยังน้อยก็นึกไปต่างๆนานา แม้จะเป็นคนเรื่อยๆ แต่กระนั้นบางทีก็จะเป็นห่วงเป็นกังวลว่าคนเขาจะอ่านงานของเราแค่ไหน เราจะมีชื่อเสียงไหม เราจะหาทางสร้างพล๊อตได้ไหม เราจะหมดเรื่องที่จะเขียนไหม..."

"ใช่...คิดไปเอง...บอกแล้วไงว่าศัตรูคือตัวเรา ไม่มีใครทำนอกจากตัวเราทำเอง คือคนเรานี่ ถ้ามุ่งมั่นมากไปก็ทำให้เครียด ทำให้ลืมเตือนตัวเองว่ามีเรื่องราวอีกมากมายที่อยู่นอกเหนือจากการควบคุมของเรา"

(ข้อความข้างบนทั้งหมดนี้มาจากหนังสือ แกะลายไม้หอม กฤษณา อโศกสิน โดย คุณไพลิน รุ้งรัตน์, สำนักพิมพ์ ณ เพชร, พิมพ์ครั้งที่ 2, มีนาคม 2549)

นี้คือข้อความที่ผมประทับใจที่สุดตั้งแต่อ่านหนังสือเล่มนี้จนกระทั่งจบ

หนังสือ แกะลายไม้หอมฯ นี้ ได้รับมาจาคุณธาร่าอีกเช่นเคย เมื่อได้มาทีแรกก็ตั้งใจว่าคงยากจะอ่านจบ เพราะหนังสือเล่มหนา และใหญ่มาก จนพอเห็นก็นึกท้อ แต่จะท้อแท้แค่ไหนก็คงไม่น่ากลัวสำหรับคนที่เคยอ่านเรื่องสามก๊ก และ รามเกียรติ์มาแล้ว

ขอบอกก่อนว่า หนังสือเล่มนี้อ่านจบแล้วตั้งแต่เมื่อวาน แต่เนื่องจากเกิดเหตุการณ์อันเสี่ยงต่อชีวิตยิ่งนัก เลยไม่ได้บอกเล่าเก้าสิบอย่างที่ทำบ่อยๆ ดังนั้นจึงเลื่อนมาเขียนในวันนี้แทน

เมื่อวาน เนื่องจากไปทำงานวิจัย และให้พอดีว่าช่วงเช้าไม่มีอะไรมาก นอกจากเฝ้าเพื่อน เลยคว้าหนังสือเล่มนี้ไปอ่านด้วย ไม่ได้ตั้งใจว่าจะอ่านรวดเดียว แต่เมื่อจมลงไปกับตัวหนังสือ และถ้อยคำที่พร่างโปรยแล้ว เพียงช่วงเวลาแค่ครึ่งวัน หนังสือเล่มหนานี้ก็จบลงอย่างสมบูรณ์

คุณกฤษณา อโศกสิน หรือ คุณสุกัญญา ชลศึกษ์ เป็นนักเขียนที่อยู่ในวงการมานานมาก นิยายที่คุณกฤษณาเขียนโดยมากนั้นจะเน้นหนัก และค่อนข้างสะท้อนสังคม และบอกเล่าถึงคำว่าครอบครัว ในแง่มุมที่แตกต่างกันไป

นิยายที่เป็นที่รู้จักกันดีของคุณกฤษณา ยกตัวอย่างเช่น ปูนปิดทอง, ข้ามสีทันดร, กระเช้าสีดา, เสื้อสีฝุ่น คุณกฤษณาเขียนหนังสือตั้งแต่อายุ 20 จนถึง 72 มีนิยายทั้งสิ้นจำนวน 130 เรื่อง ไม่นับสารคดีต่างๆ

ความสามารถระดับนี้ถือว่าไม่ธรรมดาเลยจริงๆ ผมขอยอมรับว่า ผมไม่เคยได้อ่านงานของคุณกฤษณาเลย เพราะไม่ใช่ทางที่ผมชอบสักเท่าไหร่ แต่เมื่อได้มาอ่านแง่คิดมุมมองของคุณกฤษณาแล้ว ต้องยอมรับอย่างหนึ่งว่า ความคิดของนักเขียนท่านนี้เป็นความคิดที่ดี และสมควรแก่การนำไปตรึกตรองต่อ

เช่นข้อความที่ได้กล่าวมาตั้งแต่ต้น ข้อความที่ชวนเอาไปคิด และเมื่อคิดแล้ว ผมก็ได้มุมมองอะไรอีกมากเช่นกัน

วันนี้เสียงผมเครียดๆนะครับ ว่าไหม

ก็เพิ่งตื่นนอนนี่ครับ แต่งจินดา-วาณีจบบทห้าปุ๊บ สมองฟีบเลย เลยนอนกลางวันเสียหน่อย อืมม์ สบายครับ คืนนี้คงได้อ่านหนังสือเพลินล่ะ

วันนี้ไม่มีอารมณ์เล่าเรื่องน้องๆสี่ขาเลย เก็บไว้เล่าวันอื่นแล้วกันนะครับ

ปล. ถ้าพิมพ์เสร็จทันจะเอาบทที่ห้าลงนะครับ

ไปล่ะ

http://forwriter.com/mysite/forwriter.com/webboard/question.asp?QID=916

:ไนติงเกล:

ก่อนหน้า                  ต่อไป