เจ้านางแน่งน้อย เจ้าลอยดั่งฝัน โอ้หนอเจ้าจันท์ ดั่งภาพฝันเลือน ....(มาแล้วครับ)

เจ้านางแน่งน้อย...............เจ้าลอยดั่งฝัน
โอ้หนอเจ้าจันท์................ดั่งภาพฝันเลือน
เรื่องของเจ้าจันท์.............ไผนั้นจะเหมือน
รักแท้บ่เลือน....................แต่สุดเอื้อม แสนไกล

เจ้าหล้าอินทะ..................ผู้ชนะใจ
เจ้าจันท์ฝันใฝ่.................ต่อใจเจ้าชาย
แต่ดั่งฟ้าแกล้ง.................หื้อแรงรักพ่าย
เจ้าพ่อบ่หมาย.................เจ้าชายคนงาม

ยังมีพ่อเลี้ยง...................เมียงมองนงราม
เจ้าพ่อบ่ถาม...................จันท์งามต้องไป
เป็นนางของเขา..............เป็นเจ้าเป็นใหญ่
พ่อเลี้ยงเงินหลาย..........ซื้อกายเจ้าจันท์

เจ้านางจึงขอ..................ต่อเจ้าชีวัน
ว่าหื้อลูกนั้น....................ไหว้วันธาตุองค์
พระธาตุอินทร์แขวน.......ที่อมรินทร์ทรง
จำลองมาลง...................ตรงริมหินผา

เจ้าพ่อยอมต่อ...............คำขอลูกยา
แต่มีแม้ว่า......................พ่อเลี้ยงพาไป
เจ้าจันท์ยินยอม............ผมหอมไสว
ลูกนางย่างไกล.............ไปกับชายเลว

......................

แล้วจะมาต่อครับ

แว่บ!!!
ก็ไม่ค่อยนึกเท่าไหร่ ว่าตัวเองจะได้ไม้ต่อ

เอ้า...ได้มาแล้วก็เอาตามนี้แหละครับ เดี๋ยวผมจะเล่าว่าทำไมเรื่อง นิราศพระธาตุอินทร์แขวน เจ้าจันท์ผมหอม ถึงเป็นหนึ่งในหนังสือในดวงใจของผม

เจ้าจันท์ผมหอม เป็นนวนิยายของคุณ มาลา คำจันทร์ ได้รับรางวัลซีไรท์เมื่อปีพ.ศ.2534 เป็นเรื่องของความรักและศรัทธาของเจ้านางแคว้นทางเหนือ

เจ้านางในจินตนาการคนนี้คือเจ้าจันท์ เหตุที่ได้สร้อยว่าผมหอมนั้น เพราะเจ้าจันท์เผ็นคนที่มีผมหอม

เรื่องของเจ้าจันท์กับพระธาตุอินทร์แขวน

พระธาตุอินทร์แขวน เป็นพระธาตุที่ตั้งอยู่บนหินก้อนยักษ์ที่หมิ่นเหม่อยู่ริมหน้าผา คนจึงเชื่อว่าไม่มีใครสร้างได้ นอกจากพระอินทร์เป็นผู้เอาลงมาตั้งไว้

ครั้งหนึ่งเจ้าจันท์เจ็บหนักแทบตาย เจ้าพ่อเจ้าพแม่จึงบนบานต่อพระธาตุอินทร์แขวนไว้ว่า หากเจ้าจันท์หาย จะให้ไว้ผมหอม เพื่อเอาไปสักการะบูชา เจ้าจันท์ก็หายป่วยเป็นปลิดทิ้ง หลังจากนั้น เจ้าจันท์ก็ศรัทธาในองค์พระธาตุเป็นอันมาก และเลี้ยงผมหอมไว้ ว่าวันหนึ่ง เจ้าหล้าอินทะ คนรักของเธอจะเป็นคนพาเธอไปไหว้พระธาตุอินทร์แขวน

เจ้าจันท์กับเจ้าหล้าอินทะ

เหตุการณ์กลับพลิกผัน เมื่อบ้านเมืองที่เคยแบ่งแยกกัน ตอนนี้กลับจะมารวมกันให้ได้ชื่อว่าดป็นบ้านเมืองเดียวกับประเทศไทย เจ้าหล้าอินทะยอมลดฐานะที่เคยเป็นเจ้าชายก็ไปสมัครเป็นเสมียน เจ้าพ่อโกรธมาก จึงไม่ยอมให้เจ้าจันท์คบกับเจ้าหล้าต่อ แต่จะให้เจ้าจันท์แต่งกับพ่อเลี้ยงเฒ่าที่มีเงินมาก และจะเอาเงินมาช่วยทางบ้าน เจ้าจันท์ขมขื่น แต่ทำอะไรไม่ได้เลย จึงได้แต่ภาวนาเสี่ยงทายต่อพระธาตุอินทร์แขวนไว้ว่า หากนางเอาผมหอมลอดพระธาตุได้ นางจะได้ครองรักกับเจ้าหล้าอินทะ

เจ้าจันท์เดินทาง

แล้วเจ้าจันท์ก็เดินทางไปกับพ่อเลี้ยง เพราะการเดินทางในสมัยก่อนจำเป็นต้องเสียเงินมาก และเจ้าพ่อเจ้าแม่ก็ไม่มีเงินมากพอ เจ้าจันท์จึงต้องไปกับคนที่ตัวรังเกียจ โดยมีสัญญาว่า หากนางไม่อาจทอดผมหอมให้ลอดใต้พระธาตุได้ นางจะแต่งงานกับพ่อเลี้ยง

ระหว่างทาง เจ้าจันท์จึงต้องต่อสู้กับจิตใจของตัวอย่างสุดกำลัง ตัวละครสำคัญที่เจ้าจันท์ต้องขับเคี่ยวด้วยคือ คนขับลื้อ ซึ่งจะร้องกลอนกล่อมให้ทุกคนในขบวนเดินทางฟัง และเหมือนจะตั้งใจร้องให้เจ้าจันท์ฟังเป็นพิเศษ เจ้าจันท์ต่อสู้กับความกลัวโดยใช้ศรัทธาที่มีต่อพระธาตุเป็นอาวุธ จนเมื่อไปถึงพระธาตุแล้ว เจ้าจันท์ก็ต้องผิดหวัง เพราะพระธาตุไม่ได้สวยสดงดงามอย่างที่เธอคิดเลย เมื่อศรัทธาถูกสั่นคลอน ความหวาดหวั่นก็มีมากยิ่งขึ้น เจ้าจันท์ลองทำตามสี่ยงทายดู แต่สุดท้าย ผมหอมก็ไม่อาจลอดใต้พระธาตุได้

...............

แรกเริ่มเดิมที ผมก็ไม่ชอบหนังสือเล่มนี้หรอกครับ ผมพยายามอ่านสามครั้ง แต่ก็อ่านไม่จบ จนเข้าครั้งที่สี่ ผมจึงอ่านได้สำเร็จ ด้วยการลุ้นตามเจ้าจันท์ไปตลอดทั้งเรื่อง และร้องไห้ไปด้วยก็บ่อยๆ ผมชอบความรู้สึกนึกคิดที่เจ้าจันท์มี และชอบเทคนิคที่คุณมาลา คำจันท์ใช้ คือ เอาเรื่องเจ้าจันท์ผมหอม ไปเทียบกับเรื่องรามเกียรติ์โดยให้คนขับลื้อเป็นคนเปรียบเทียบ โดยเทียบเจ้าจันท์คือนางสีดา เจ้าหล้าอินทะคือพระราม และพ่อเลี้ยงคือทศกัณฑ์ บังเอิญอีกว่า ผมอ่านเรื่องรามเกียรติ์แล้ว ผมชอบทศกัณฑ์มากกว่าพระราม พอมาอ่านเล่มนี้ ผมเลยชักเอาใจช่วยพ่อเลี้ยงขึ้นมาบ่อยๆ แต่ขณะเดียวกันก็สงสารเจ้าจันท์ด้วย โดยเฉพาะตอนสุดท้าย หลังจากผมหอมลอดใต้พระธาตุไม่ได้ พ่อเลี้ยงก็บอกให้เจ้าจันท์ยกเลิกคำสัญญาเสีย ไปแต่งกับเจ้าหล้าอินทะก็ได้ แต่เจ้าจันท์ก็ยืนรานว่า เป็นเจ้านายต้องรักษาวาจาสัตย์ โอ้โห....คนอ่านน้ำตาหยดแหมะๆเลยครับ แล้วยิ่งเอาบทสั่งลาของนางสีดาตอนถูกยักษ์ทศกัณฑ์จับตัวไปมาเล่นในตอนก่อนจบสองบรรทัด ยิ่งเศร้าหนัก ใจหวิวๆเชียว

....ค่อยอยู่เทอะเจ้าพี่ไท้แพงรักขวัญหัว
ตนตัวเจ้าชายงามอยู่ดีเที่ยงเท้า
ร้อยขวบข้าวอย่ามีโศกหมอง
บุญเราสองหากมีมั่นแก่น
จอมแผ่นเจ้ากับนางจักอยู่ครองเมื่อหน้า
ขอต่อเจ้าแผ่นฟ้าได้อยู่ดีดี
นางนี้เหมือนจะตายเป็นผีแต่ยังสาวอ่อน
ตายก่อนเจ้าเพราะไกลเสียจากชายนั้นแล้ว...

แล้วเจ้าจันท์ก็สลบไป พร้อมกับเองจบลง

อ่านเรื่องนี้แล้ว ก็ เฮ้อ....ถอนหายใจใหญ่ๆสักครั้ง เพราะคนอ่านก็เกือบเป็นลมตาม รู้สึกว่าตัวละครจะน่าสงสารหมดเลยทุกตัว ไม่มีตัวร้ายให้น่ารังเกียจเลยสักตัวเดียว แถมสำเนียงการเล่าเรื่องก็โศกเศร้าอยู่ในที เหมือนฟังดนตรีเศร้านั่นแหละครับ

และคงเพราะชอบด้วย ผมเลยติดเอาเทคนิคการเขียนไปใช้อยู่บ่อยๆ เหมือนเวลาเขียนบรรยาย ก็ให้มันมีสัมผัสกันระหว่างประโยคเหมือนเขียนร่ายเลยครับ

ตอนนี้นึกออกแค่นี้เอง ไว้นึกออกมากกว่านี้แล้วจะเขียนเล่าให้อ่านกันอีกนะครับ


เออ......ไม้ต่อไป โยนให้ ขอไปดูก่อนนะ

http://forwriter.com/mysite/forwriter.com/webboard/question.asp?QID=971

:ไนติงเกล:

ก่อนหน้า                  ต่อไป