เมื่อผมหมดไฟ นี่คือแรงใจและไฟฝัน

เหนื่อย เหนื๊อย เหนื่อย อยากจะมาเขียนอะไรเศร้าๆ เพราะว่าวันนี้รู้สึกเศร้าพิกล หมองๆหม่นๆในใจยังไงก็ไม่รู้ แต่บังเอิญ ผมเป็นพวกเขียนเศร้าไม่ได้อารมณ์เลยไม่อยากฝืนตัวเอง ไม่เขียนเศร้าดีกว่า

แต่ถึงจะละเลยไม่เขียนถึงมันแล้ว อารมณ์มันก็ยังค้างคาอยู่ หนทางจะดับความเศร้านี้จึงมีอยู่สองทาง คือหนึ่ง ปลดปล่อยมันออกมาในรูปแบบต่างๆ หรือสอง ชำแหละความเศร้าซะให้หมด

เมื่อจะเลือกแล้ว ก็เลือกอันที่สองดีกว่า ดูท่าจะสนุกดี

ปุจฉา...วันที้รู้สึกเศร้าเพราะอะไร

วิสัชนา...เพราะดูละครทีวีมา

ป. เรื่องอะไร

ว. เรื่องมังกรหยก

ป. เศร้ายังไง เล่ามาซิ

ว. เศร้าเพราะดูแล้วคิดไปถึงอย่างอื่น

ป. อธิบายด่วน ตูเริ่มงง

ว. ก็ตอนที่ดูนั้น ดูถึงตอนที่พระเอกเอี้ยก้วยเจอกับลูกสาวคนที่สองของจอมยุทธ์ก๊วยเจ๊ง แล้วพระเอกที่ปลอมหน้าให้ดูไม่หล่อก็ถอดหน้ากากออกให้ดูดี แล้วผู้หญิงคนนั้นก็ตกตะลึง ตึ่งโป๊ะ ผมก็เลยคิดต่อไปเองคนเดียว

ป. คิดอะไรล่ะ คิดอะไร (เริ่มโมโห)

ว. ก็คิดว่าถ้าหากว่ามีเรื่องประมาณที่ว่า มีคนหมายเลขหนึ่ง ไปรักคนหมายเลขสอง แต่คนหมายเลขสองไปรักคนหมายเลขสาม แต่คนหมายเลขสามไม่ได้รักคนหมายเลขสอง และคนหมายเลขสองก็ไม่ได้เหลียวแลคนหมายเลขหนึ่ง เรื่องอย่างนี้คงเศร้า

ป. ตูไม่เข้าใจ คุณมึงช่วยอธิบายง่ายๆกว่านี้หน่อยได้ไหม

ว. ไม่ฉลาดเลยนะคุณ อีกรอบก็ได้ คือ วันเป็นเรื่องของความรักที่ไม่สมหวังใกล้เคียงกับเรื่องรักสามเส้าน่ะแหละ

ป. ก็มีถมถืดไป ปกติไม่เคยเห็นจะซาบซึ้งตรึงใจ แล้ววันนี้นึกไงถึงซึ้งวะ

ว. ก็เพราะวันนี้ลองทำความเข้าใจกับอารมณ์ของแต่ละคน อย่างหมายเลขหนึ่งนี่นะ เราก็ลองทำความเข้าใจว่า ถ้าเขาเป็นคนรักจริง แต่ก็ไม่กล้าพูด เพราะกลัวโน่นกลัวนี่ กลัวว่าความรักที่มีน้อยนิดจะหายไป เขาจะทำยังไง แล้วถ้าหมายเลขสองนี่เป็นคนที่แบบกล้ารัก ก็บอกหมายเลขสามไปเลย แต่ก็ถูกเขาปฏิเสธมาทุกครั้ง คนที่สองจะเป็นยังไง และพอถึงตอนสุดท้าย หมายเลขสองก็หมดหวังจากหมายเลขสาม แต่หมายเลขสองก็ไม่อาจจะรักหมายเลขหนึ่งได้ หมายเลขหนึ่งจะเป็นยังไง อย่างนี้แหละ เรื่องมันก็เลยเศร้า

ป. อือ แล้วนึกไงมานึกเรื่องความรักล่ะ วันนี้

ว. อยากเป็นนักเขียนก็ต้องมีอารมณ์อ่อนไหวนิดนึงล่ะนะ เราก็ต้องรู้จักดูและสังเกตสิ่งรอบตัว แต่ไม่ได้ดูอย่างนักวิทย์ ให้ดูแบบใส่อารมณ์และจิตวิญญาณ พอคิดอย่างนี้แล้วมันก็ซึ้งใจ

ป. สาธุ! อารมณ์ติสแตกว่างั้นเหอะ

ว. เยสสสสสส ถูกต้องนะครับ

ป. อือ ........ (พูดไม่ออกจนการสนทนาต้องยุติลง)

...........

เสร็จแล้วครับ ผมวิเคราะห์ตัวเองเสร็จแล้วล่ะ แล้วตอนนี้ก็หายเศร้าไปซะเฉยๆเลย ฮ่า ฮ่า งั้นมาเล่าเรื่องหนังสือต่อดีกว่า มัวแต่ไร้สาระกับผมตั้งนานแน่ะ

หนังสือที่ผมจะเล่าถึงในวันนี้คือ "คือแรงใจและไฟฝัน" หนังสือบทกวีของคุณไพวรินทร์ ขาวงาม เป็นหนังสือที่ได้มาจาก ธาร่าบุ๊คส์ เซ็นเตอร์ ราคา 95 บาท สนพ. แพรว เนื้อหาข้างในคือบทกวีที่กระตุ้นเตือนผู้คนให้ยังมีความหวัง และความฝันเอาไว้ในใจ เพื่อหล่อเลี้ยงไม่ให้ใจแห้งแล้งและโดยส่วนมากแล้ว บทกวีที่ใช้มักอยู่ในรูปแบบของกลอนแปด และกลอนแบบคุณไพวรินทร์

เดี๋ยวผมจะยกตัวอย่างไว้สักบทหนึ่ง

เงาเหงา

...

ก่อนมุ่งหน้า อนาคต ทางคดโค้ง
กาลจะโยง กระแสกาล เล่าขานฝัน
ผ่านริ้วรอย ร้าวราน ผ่านคืนวัน
เร่งให้เรา รู้ทัน วันเวลา

ลองอ่านดูนะครับ ถ้าอ่านอย่างด่วนจี๋เหมือนผม ใช้เวลาไม่ถึงชั่วโมงก็จบแล้วครับ แต่ถ้าจะอ่านเอารส ค่อยๆอ่านไปทีละบทก็ดีเหมือนกัน

แล้วเจอกันอีกคร้าบบบ

http://forwriter.com/mysite/forwriter.com/webboard/question.asp?QID=1011

:ไนติงเกล:

ก่อนหน้า                  ต่อไป