บ่นๆๆ กับภูฐาน สวรรค์บนดิน

 

ช่วงนี้เอาแต่ขียนนิยายแล้วก็ไปเรียนครับ ดังนั้นอัตราเร็วในการอ่านหนังสือจึงชะลอตัวลง(พูดเหมือนหุ้นเลย) จากที่เคยอ่านวันหนึ่ง หนึ่งถึงสองเล่มก็หลายมาเป็นสองวันได้เล่มหนึ่ง หรือบางทีก็เลยไปเป็นสามวัน

แต่ก็นั่นแหละครับ เพื่อนิยายสุดที่รัก ถ้าจบภายนในอาทิตย์นี้ได้ ผมก็จะไชโยโห่ฮิ้วแล้ว ดีใจจริงๆ (ระงับอารมณ์ตัวเองไม่ค่อยอยู่เลย ช่วงนี้)

เอ้า...มาถึงเรื่องที่จะเล่าดีกว่าครับ วันนี้นึกไปนึกมา ไม่มีเรื่องจะเล่าอีกแล้ว แต่พอดีเมื่อตะกี้เห็นเจ้าแมงมุมตัวใหญ่มากๆ ย๊าวยาว มาโพสท่าอยู่ข้างๆ เลยว่าจะเขียนถึงแมงมุมนี่แหละ

แมงมุม เป็นสัตว์เลี้ยงประจำบ้านผมครับ เป็นสัตว์เลี้ยงที่ไม่ได้รับเชิญ ไม่รู้เหมือนกันว่ามาจากไหน ทั้งๆที่ตอนสร้างบ้านขึ้นมาใหม่ๆ เจ้าแมงมุมก็ไม่เข้ามาอยู่ แต่มาอยุ่พร้อมๆคน ซ้ำมาอยู่ฟรีไม่ยอมจ่ายตังค์ด้วย นี่โชคดีนะครับที่ไม่เปลืองน้ำเปลืองไฟ (แต่อย่างน้อยก็น่าจะเสียค่าทำความสะอาดให้ราบ้างน่า)

ผมเคยทั้งรักและเกลียดแมงมุม รวมทั้งเคยแกล้งและเคยกลัวแมงมุมด้วย

ในด้านที่เกลียด ผมเกลียดแมงมุมเฉพาะตัวที่ใหญ่ๆเท่านั้นน่ะครับ เกลียดเพราะกลัวว่ามันจะมีพิษ มากัดเราหรือฉี่ใส่ปากเราแล้วปากเราจะเจ่อ... แม่ผมว่าอย่างนี้แหละครับ ว่าถ้าแมงมุมฉี่ใส่ปากแล้วปากจะเจ่อ แต่ผมก้ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมมันเลือมาฉี่ใส่ที่ปาก ทำไมไม่ไปฉี่รดตรงอื่นวะ...(ขออภัย ถ้าไม่สุภาพไปนิดนึง) นี่แหละครับ คือสิ่งที่ทำให้ผมเกลียด และพอเราเกลียดมาโกรธมาก เราก็จะหาทางเล่นงานเจ้าแมงมุมตัวร้ายให้แดดิ้นไป

ครั้งหนึ่ง สมัยที่ผมเป็นเด็ก ผมเคยจับแมงมุมบ้านที่ลำตัวและแข้งขาแสนจะบอบบางมาเล่น ก่อนอื่นผมก็จะเอาไฟไปลนหยากไย่อันเป็นบ้านของมันก่อน(เด็กๆผ่านมาอ่านตรงนยี้แล้วอย่าลอกเลียนแบบล่ะ ไม่ดี ไม่ดี)เพื่อให้มันไม่มีที่ไป จากนั้น ผมก็จะคว้าหมับจับตัวเจ้าแมงมุม เอามันนอนหงายท้องแล้วก็สำรวจดูว่า มันประกอบด้วยอะไรบาง โดยการใช้แว่นขยายส่องดู ผมก็จะเห็นหน้ามันย่นยู่ลงมาติดกับตัว แล้วตัวก็อ้วนเป่ง ผมนึกอยากดูต่อไปเลยชำแหละออกมาดูทีละชิ้นส่วน อย่างขา แล้วก็เจาะท้องมันออกด้วยมีดเล็กๆ เล้กมากๆ แต่ด้วยความที่มือไม่นิ่งพอ มันจึงท้องแตกตายไปทุกตัว

แต่การกระทำทั้งหมดนี้ ผมยังถือว่าเป็นเรื่องธรรมดามาก เมื่อวันหนึ่งได้จับแมงมุมมาหนึ่งตัว แล้วจับมันหงายท้องดู ทันทีที่ท้องมันชี้หน้าผม เหล่าลุกแมงมุมตัวกระจ้อยกระจิดกระวิ่งพล่านออกจากอกแม้มันไปคนละทิศละทาง ตอนนี้เองครับที่ผมเห็นแล้วรู้สึกสงสารเจ้าแมงมุมเป็นครั้งแรก ถ้าหากผมฟังภาษาแมงมุมออก คงได้ยินแม่มันสั่งให้ลูกๆวิ่งหนีคนใจร้ายอย่างผมให้สุดชีวิตล่ะมั้ง จึงเป็นอันว่า นับจากวันนั้น ผมก็เลิกจับแมงมุมมาทรมานอีก แต่ถึงอย่างนั้น สรีระของเหล่าแมงมุมที่ผมได้ศึกษามาก็ยังอยู่ในหัว และกลายร่างเป็นปีศาจแมงมุมได้อย่างง่ายดายในงานเขียนชิ้นก่อนๆของผม (ก็ที่เขียนไม่จบนั่นแหละ)

และหลังจากเกิดการสงสารแมงมุม ผมก็ไม่เคยไปทำอะไรพวกมันอีกเลย แม้แต่จะไชหยากไย่ ก็ยังต้องอัญเชิญคุณแมงมุมให้หลบฉากไปก่อน แล้วขออนุญาตไช เพื่อไม่ให้บ้านรก ซึ่งก็ต้องมีตกตาย พิกลพิการไปบ้าง ก็ต้องถือเสียว่าเป็นอุบัติเหตุ

แล้วก็มีอยู่ครั้งหนึ่ง มีแมลงตัวเล้กๆคล้ายยุงบินเข้ามาทำความรบกวนในบ้านค่อนข้างมาก ผมเลยหาของเล่นใหม่โดยการจับแมลงเหล่านั้นไปโยนใส่รังแมงมุม จากนั้นก็คอยดูว่าคุณแมงมุมจะทำอย่างไรต่อไป

คุณแมงมุมพุ่งปรี่มาหาเหยื่ออันโอชะอย่างรวดเร็ว จากนั้น ก็ค่อยๆใช้ขาหน้าทั้งสอง และเส้นใย ถักพันม้วนรอบเหยื่อจนกระทั่งหุ้มจนมิดชิด แล้วคุณแมงมุมก็ดูดของเหลวจากร่างเหยื่อจนเหยื่อแห้งตาย

เป็นวิธีที่สวยงามเอามากๆเลยครับ ถ้าจะมองในแง่นั้นนะ แต่ถ้าจะมองอีกทางหนึ่งก็จะเห็นได้ว่า น่ากลัวมากเช่นกัน ผมสังเกตอยุ่เช่นนี้นานนับเดือน เรียกว่าจนพ้นช่วงเทศกาลที่แมลงกลุ่มนั้นออกมา จึงได้เลิกไปโดยปริยาย

นี่แหละครับ คือแมงมุมและเรื่องเล่าเกี่ยวกับแมงมุม ไม่มีสาระหรอก แค่อยากเล่าน่ะครับ เผื่อใครอยากสร้างปีศาจแมงมุมบ้างจะได้ได้ไอเดียไง

มาต่อที่หนังสือกันดีกว่าครับ หนังสือที่จะนำเสนอวันนี้คือ ภูฐาน สวรรค์บนดิน หนังสือสารคดีเขียนโดยคุณ ส.ศิวรักษ์ ราคา 150 บาท

งานเขียนในหนังสือเล่มนี้จะสื่อให้เห็นถึงความเรียบง่ายในเมืองภูฐาน เล่าถึงความสวยสดงดงาม ราวกับสวรรค์ที่ชะลอมาไว้บนดิน ผู้คนมากมายมีความประพฤติตัวดีงาม และก็เล่าถึงวัฒนธรรมของชาวภูฐาน อีกทั้งยังเล่าถึงความศรัทธาอันแรงกล้าของคนที่นั่นที่มีต่อพุทธศาสนา

เมืองภูฐานเป็นเมืองปิด ซึ่งก็น่าจะปิดไปอีกนาน ถ้าจะว่าดีก็ดี ว่าไม่ดีก็ไม่ดีอยู่หลายอย่างเหมือนกัน แต่หลังจากได้อ่านหนังสือเล่มนี้แล้ว ผมก็อยากให้บ้านเขาเมืองเขายังคงเป็นเมืองปิดต่อไป จะได้เป็นที่สงบร่มเย็น ไม่เดือดร้อนวุ่นวายอย่างประเทศอื่นๆ แต่ก้นั่นแหละครับ วิวัฒนาการโลก คนกลุ่มเล็กๆกลุ่มหนึ่ง จะหยุดยั้งได้หรือไม่ก็ไม่รู้

นอกจากเนื้อหาที่เปี่ยมความรู้แล้ว ด้านในของหนังสือเล่มนี้ยังมีภาพสวยๆประกอบด้วย อย่างเช่นรูปวิวทิวทัศน์ รูปเทพเจ้า รูปพระราชวัง รูปพระมหากษัตริย์ของที่นั่น แต่รูปที่ผมชอบมากที่สุดคือรูปพระสถูปที่อยู่ริมน้ำ ลำธารเล็กๆ มีก้อนหินก้อนใหญ่น้อยเรียงรายขนาบข้ง มีทิวไม้ขึ้นตามภูเขาหินแผ่ร่มเงาลงไป ฟองน้ำตีกระจายเป็นฝอยขาว และมีบ้านเรือนคนน่าสงบตั้งอยู่ ชอบมากที่สุดเลยครับ อยากไปที่ที่คล้ายๆแบบนี้มั่งจัง

มาเล่าให้อิจฉากันเท่านั้นแหละครับ อยากเห็นคนไทยร่วมกันอนุรักษ์ของไทยให้ดีๆเหมือนอย่างประเทศเขาบ้างก็เท่านั้นเอง

ปล. กิ้งกือเดินผ่านไป อยากเขียนถึงกิ้งกืออีกแล้ว

http://forwriter.com/mysite/forwriter.com/webboard/question.asp?QID=1283

:ไนติงเกล:

ก่อนหน้า                  ต่อไป