๑

 

“ มีเรื่องอยากให้ช่วย ”

เทียนวรรณ เงยหน้า มองคนพูดอย่างงง ๆ ผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอรู้จักเขา แต่น้อยครั้งที่จะได้พูดด้วย

“ อ่านให้จบก่อนก็ได้ ผมจะรอ ”

หญิงสาวผลักหนังสือตรงหน้าออก ยิ้มให้เขา

“ ไม่มีสมาธิหรอกค่ะ ถ้ามีคนนั่งรออยู่อย่างนี้ พูดธุระคุณมาเถอะ ”

เขามีทีท่าลังเล

“ ออกไปพูดข้างนอกได้ไหม ? ”

เทียนวรรณส่ายหน้า “ ขี้เกียจเดิน อีกอย่างห้องสมุดช่วงนี้แน่น หาที่ว่างยาก คุยเรื่องคุณเสร็จ ฉันจะได้ทำงานต่อ ”

“ รู้เรื่องผมกับรุ้งแล้วใช่ไหม ? ”

ข่าวเชียร์ลิดเดอร์สาวดาวมหาวิทยาลัย เลิกกับนักฟุตบอลหนุ่มรูปหล่อ ของมหาวิทยาลัย ใครไม่ได้ยินข่าวนี้ก็หลังเขาแล้ว

“ นายวีแนะนำให้ผมมาปรึกษาคุณ ”

“ คงไม่เพราะฉันแอกจิตวิทยาหรอกนะ ”

รอยยิ้มบาง ๆผุดขึ้นที่หน้าเขา

“ เพราะคุณเป็นรูมเมทเธอ ”

ก็เพราะเป็นรูมเมทของ หยาดรุ้ง เลิศพิสุทธิ์ หรอกนะ จึงทำให้เทียนวรรณ แทบจะรู้ข่าวซุบซิบทุกอย่างของคนดังในมหาวิทยาลัย แต่บังเอิญเธอ เป็นคนชอบเก็บตัว และไม่พูดมาก

คนพูดจ้ออย่างหยาดรุ้งจึงคุยทุกอย่างให้ฟัง รวมทั้งเรื่องผู้ชายทุกคนที่เธอคบด้วย

“ จะให้ช่วยยังไง ไม่ต้องคิดเลยนะเรื่องช่วยพูด เพราะฉันพูดไม่เก่ง อีกอย่างรุ้งเขาเป็นตัวของตัวเองมากเขาไม่ฟังใครหรอก ”

“ ถ้าแค่พูดกันแล้วรู้เรื่อง ผมพูดเองก็ได้ แต่คุณมีเวลาว่างสักเดือน ช่วยคบผมเป็นแฟนได้ไหม ? ”

เทียนวรรณเบิกตาโตมองเขา อยู่ชั่ววินาที แล้วก็ยิ้มออกมา

“ เข้าใจละ หนามยอกต้องหนามบ่ง ทฤษฏีนี้ใช้ได้เสมอ ว่าแต่จะทำไปทำไม ”

เขานิ่งไม่ตอบ

“ ถ้ารักรุ้ง อยากได้เขากลับมาฉันก็อยากช่วยนะ แต่ถ้าจะทำเพื่อไม่ให้ตัวเอง เสียหน้า การเลือกฉันมันมันค่อนข้างเสี่ยง ทำไมไม่เอาให้มันสมน้ำสมเนื้อ พอฟัดพอเหวี่ยงกับรุ้ง อย่างฉันมีหวังยัยรุ้งขำกลิ้งเท่านั้น ”

“ คุณนั่นแหละเหมาะที่สุด ” ชายหนุ่มยืนยัน

คนภายนอกมองว่า เธอกับหยาดรุ้งจัดได้ว่าเป็นคู่ที่ซี้กันแต่มันมาจากความ แตกต่างที่ลงตัวอย่างเหมาะสม หยาดรุ้งสวยเด่นฐานะดี

แต่เธอเรียบๆ ธรรมดาแถมเป็นเด็ก จากต่างจังหวัด

ความด้อยกว่าเป็นตัวเสริมให้หยาดรุ้งโดดเด่น หยาดรุ้ง จะดูแคลนเธอบ้างหรือข่มเธอบ้างในบางครั้ง เทียนวรรณอภัยให้ได้ เธอถือว่ามันเป็นเรื่องธรรมชาติที่คนเราจะต้องมีสิ่งนั้น เพียงแต่มันไม่มากเกินไป และหยาดรุ้งก็ฉลาดพอที่จะรู้ว่าจะล้ำเส้นได้แค่ไหน

ถ้าหากการที่ชายหนุ่มที่เคยควงกับสาวเด่นสุด ๆ แล้วถูกหักอก หากเขาเลือก เอาผู้หญิงที่ไม่ต่างออกไป มันจะเป็นเพียงการ แข่งเพื่อไม่ให้เสียหน้า แต่ถ้าเลือกผู้หญิงที่ด้อยกว่า และเป็นเพื่อนกับแฟนเก่า ความรู้สึกอาจตีกลับ หยาดรุ้งอาจจะต้องตั้งคำถามกับตัวเองว่า ทำไม ? แล้วเป็นฝ่ายเสียหน้าเสียเอง ก็ได้

“ ตกลง ได้ไหม ? ”

“ ตอบคำถามฉันก่อนว่า เพราะอะไร ? ”

อีกครั้งที่เขาอึ้ง มองหน้าเธอที่จ้องเขม็งมาอย่างรอคำตอบ

“ ก็อย่างที่คุณบอก ผมต้องการรุ้งกลับมา ” เขาตอบในที่สุด

เทียนวรรณยิ้ม ที่มุมปาก

“ ฉันเป็นคนที่ศัรธาในความรักที่มั่นคง เอาเป็นว่าฉันจะช่วยคุณ ไปวางแผนมาก็เล้วกันคุณจะเริ่มจีบฉันยังไง ”

“ ขอบใจ ” ชายหนุ่มลุกขึ้น

“ มีอีกข้อที่ต้องสัญญากันไว้ก่อน ”

เขาหันมามองเป็นเชิงถาม

“ คุณอย่ามาหลงรักฉันจริง ๆ นะ ฉันไม่ชอบเรื่องรักสามเส้า ”

เทียนวรรณเชื่อว่า เธอเห็นความขันที่แววตาเขา ก่อนที่เขาจะพยักหน้ารับ แล้วเดินจากไปเงียบ ๆเหมือนตอนมา

 

๒

เมื่อนิรุจน์เปิดห้องพักเข้า ไป ก็พบกลุ่มเพื่อนรออยู่แล้วครบเซ็ท ปฐวี วิทยา ปราโมทย์ ทั้งหมดครึ่งนั่งครึ่งนอนอยู่โซฟา ทีโต๊ะกลางเต็มไปด้วย ขวดเหล้ากระป๋องเบียร์ ของขบเคี้ยว

วิทยากดรีโมตปิดเครื่องโทรทัศน์ก่อนจะถามว่า

“ เธอว่าไง ”

“ ตกลง ”

เสียงหัวเราะชอบใจดังขึ้นจากทุกคน ปราโมทย์ถึงกับตบไหล่เขา

“ ให้มันได้อย่างนี้สิวะเพื่อน ”

ชายหนุ่มเดินไปนั่ง หยิบกระป๋องเบียร์ขึ้นจิบดื่ม วางลงพูดว่า

“ ทำไมต้องเป็นฉันด้วยวะ ”

“ ก็แต้มเอ็งน้อยกว่าเพื่อนนี่หว่า ”

“ พวกเอ็งหลอกฉันตอนเมา เวร... ไม่อยากทำเลยให้ตาย ” ชายหนุ่มสบถออกมาตอนท้าย

“ น่ารุจน์ นึกว่าช่วยไอ้วีมัน ให้หล่อนอกหักจากแก ไอ้วีจะได้ถือโอกาสปลอบ ”

“ อีกอย่าง ยัยรุ้งอาจจะอึ้งไปจริง ๆ ”

นิรุจน์ ยกกระป๋องเบียร์ขึ้นดึ่มอีก เรื่องหยาดรุ้งมันเรื่องเล็กสำหรับเขา

จะว่าไปการคบกับหยาดรุ้งมันก็เหมือนกับการสมประโยชน์ทั้งสองฝ่าย เป็นการจับคู่เพื่อความดัง และเมื่ออีกฝ่ายมีใครสักคนให้เกาะ ใหม่่เขา ก็ไม่เดือดร้อนอะไร ผู้หญิงมีมากมาย เขาได้มาง่ายเสียเคยชิน เสียจนเบื่ื่อ

“ วี ถามจริงเถอะ ผู้หญิงคนนี้มีอะไรดี นายถึงได้ติดอกติดใจนัก ” วิทยาเป็นคนเอ่ยถามขึ้นมา

ปฐวี เป็นคนที่เงียบที่สุดในกลุ่ม และเป็นคนเดียวที่รู้จักกับ เทียนวรรณ อย่างเป็นทางการที่สุด แต่ตอนนี้เขากำลังรู้สึกผิด ที่ความเมาทำให้เขาเอ่ยปาก ท้าให้เพื่อนไปจีบเทียนวรรณ และคนที่เจอแจคพอต ก็เป็นนิรุจน์ มันคงจะไม่เป็นจริงเป็นจังหรอก ถ้าไม่เพราะมีการวางเดิมพัน กันด้วย และมันเป็น กฎที่เคยกันตั้งเอาไว้ ถ้าลงมีเงินอยู่แก้วเชมเปญใบโต ที่ตั้งอยู่บนโต๊ะ แล้วละก้อ ใครอยากถอนตัวต้องลงเป็นสิบเท่า หากแพ้แค่สองเท่า แต่ถ้าชนะเอาเงินไปเลย
นิรุจน์ถึงกับสบถออกมาเมื่อเห็นจำนวนเงินในตอนเช้าว่า

“ ใครมันแกล้งวะ ”

“ กูไม่ได้แกล้ง ” สามเสียงเกือบจะประสานกันตอบ

“ แล้วหน้าไหนเสือกเอาลงทั้งกระเป๋า ”

“ กูไม่รู้ กูเมา ”

หมื่นห้าพันบาทอาจจะไม่มากถ้าชนะ แต่จะถอนตัวนี่สิ

แม้นิรุจน์จะกระอักกระอ่วนใจ แต่เขาก็ต้องทำ

“ บอกไม่ถูก จะว่าไปมันก็ธรรมดา ใส ๆ ซื่อ ๆ เรียบ ๆ ตรงไปตรงมา แต่ฉลาดเป็นกรดว่ะ เอ็งอย่าไปหลงหน้าซื่อ ๆ ของเธอเข้าละ ” ปฐวีเตือนแล้วหัวเราะหึ ๆ

นิรุจน์ ยิ้มนิด ๆ เขารู้จักเทียนวรรณ แต่เป็นการรู้จักแบบห่าง ๆ ทักทายกันบ้างนิดหน่อย เมื่อเขาไปรับหยาดรุ้งที่หอพัก หรือเจอเธอพร้อมกับหยาดรุ้งที่มหาวิทยาลัย
หยาดรุ้งเคยพูดถึงเทียนวรรณให้ฟังอยู่บ้าง แต่เขาไม่สนใจ
เธอไม่ใช่ผู้หญิงในแบบของเขา และจากท่าทางที่เธอ แสดงออกมา
เท่าที่เจอหน้ากันประปราย ก็ใช่ว่าเธอจะชื่นชมอะไรในตัวเขา
มากมาย มันมักจะมีรอยยิ้มชนิดหนึ่งที่นิรุจน์บอกกับตัวเองว่า
เขาไม่ชอบเอามาก ๆแต่การได้พูดกับเธอวันนี้ ทำให้เขารู้สึกแปลก ๆ บางอย่าง
โดยเฉพาะข้อตกลงสุดท้าย เขาแทบสำลักเบียร์ที่ดื่ม เมื่อคิดถึงมัน
อย่ามาหลงรักฉันจริง ๆ นะ
ตลกอะไรอย่างนี้ ยายเฉิ่ม

๓

 

“ ได้ข่าวว่ารุจน์ ไปหาเธอที่ห้องสมุดเหรอ ”

หลังจากจด ๆ จ้อง ๆ อยู่นาน หยาดรุ้งก็เอ่ยปากถามขึ้นมาจนได้ ซึ่งทำให้เทียนวรรณถึงกับลอบ อมยิ้ม ตอบเหมือนไม่สนใจ ไม่ยอมแม้แต่เงยหน้าจากการตะไบเล็บด้วยซ้ำ

“ ฮือ ... เขามีเรื่องอยากให้ช่วย ”

“ เรื่องทำรายงานเหรอ ”

“ เปล่า ”

“ แล้วเรื่องอะไร ”

“ เรื่องส่วนตัว ”

“ นี่ เงยหน้ามาพูดกันดี ๆ ได้ไหม ? ” น้ำเสียงหยาดรุ้งหงุดหงิด

เทียนวรรณเงยหน้า ยกเท้าที่แช่ในอ่างน้ำอุ่นขึ้น แล้วใช้ผ้าขนหนูผืนเล็กซับน้ำ ก่อนจะเหยียดไปข้างหน้า

“ มีอะไรว่ามา ”

“ เธอก็รู้ว่า ฉันเพิ่งเลิกกับเขา หากเขาคิดจะไปจีบเธอก็เป็นเพราะเขา ต้องการให้ฉันหึง ”

“ แล้วไง ” เสียงเทียนวรรณเรียบเฉยจนน่าหมั่นไส้

“ เขาก็ไม่คิดจริงจังกับเธอนะสิ ”

“ ทำไมคิดอย่างนั้น ”

“ ก็ … เขาไม่ชอบผู้หญิงเรียบ ๆ เคยเรียกเธอว่ายายเฉิ่ม ๆ ด้วยซ้ำ ”

“ ก็แล้วเธอไม่ดีใจเหรอ ” เทียนวรรณถามอย่างรู้ทัน ผู้หญิงบางคน แม้กระทั่งคนที่ตัวเองทิ้งไป แท้ ๆ หากเขาคิดจะมีใหม่ยังหึงอีกแนะ

“ ฉันแค่เป็นห่วงเธอเท่านั้น อย่าคิดเป็นอื่น ”

“ ขอบใจ แต่เธอคงไม่ว่านะถ้าฉันจะลองสักหน่อย ”

“ ลองอะไร ”

“ คบกับเขา ”

หยาดรุ้งอึ้ง คนไม่รู้จักเทียนวรรณอาจจะคิดว่า เทียนวรรณเฉย ๆ เงียบ ๆ ชอบเก็บตัว แต่ลึก ๆ ลงไปแล้ว หยาดรุ้งรู้ว่าเทียนวรรณฉลาด และเชื่อมั่นใจตัวเองสูง สูงจนไม่แคร์ว่า ใครจะเห็น เธอเป็นอย่างไร

“ นี่เธอคงไม่คิดหรอกนะว่า รุจน์เขาจะมาสนใจเธอจริง ๆ ”

“ ฉันจะคิดมากไปทำไม ก็แค่อยากลอง ในเมื่อเขาเดินมาหาฉันเองนี่ อีก
อย่าง เธอก็ดูสิ ผู้หญิงหน้าตาเป็นยายเฉิ่ม อย่างฉัน ลงมีคนดัง ๆ หล่อ ๆ อย่างนั้นมาควง จะแค่ประเดี๋ยวประด๋าว มันก็ไม่ขาดทุนหรอก จริงไหม ? ”

นี่ก็อีก ถ้าใครมาเห็นเทียนวรรณอย่างที่หยาดรุ้งเห็นในขณะนี้จะต้องอึ้งไปแน่
ผู้หญิงที่มีแต่ผ้าเช็ดตัวผินเดียวพันกาย ที่อยู่ต่อหน้าเธอตอนนี้ แม้จะไม่สวยเท่าเธอ
แต่ก็ไม่ใช่ยายเฉิ่ม อย่างที่เพื่อนชายของหยาดรุ้งพูดเล่นลับหลังแน่ ๆ

“ ก็ตามใจ ฉันก็แค่เตือนด้วยความหวังดี เท่านั้น ” หยาดรุ้งลุกขึ้น

“ รุ้ง ” เทียนวรรณ เรียกไว้ “ ถ้าเธอจะเปลี่ยนใจไปคืนดีกับเขา

เธอมีเวลาตัดสินใจแค่เดือน เดียวนะ หลังจากนั้น.... ฉันอาจจะไม่ถอย ”

๔

กระดาษแผ่นหนึ่งถูกหย่อนลงปิดหนังสือตรงหน้าเทียนวรรณ หญิงสาวเงยหน้า ก็เห็นนิรุจน์กำลัง นั่งลงตรงข้ามเธอ

“ หมายกำหนดการจีบคุณไง ”

เทียนวรรณเกือบจะปล่อยคิก ผู้ชายคนนี้ทำหน้าเฉยได้ดีแท้ ในบรรดาผู้ชายที่เวียนมาจีบหยาดรุ้งเทียนวรรณสะดุดใจ ในตัวเขาที่สุด

“ ไม่ชอบตรงไหนคุณก็ตัดออกได้ ” เขาบอก

หญิงสาวก้มหน้าอ่าน แล้วก็เหยียดยิ้ม

“ อะไรกัน คุณจะจีบผู้หญิง มีแต่ไปรับไปส่ง ช้อบปิ้ง ดูหนัง ฟังเพลงเท่านั้นเองเหรอ ”

ไอ้หน้ายิ้ม ๆ ของธอนี่ละ ทำให้นิรุจน์หมั่นไส้ ถึงกับเผลอตัวพูดว่า

“ เรื่องเข้าโรงแรมผมต้องรอปรึกษาคุณก่อน ”

หน้ายิ้ม ๆ กลายเป็นเคร่งขึ้นมาทันที

“ ขอโทษ ผมล้อเล่น ปากไวไปหน่อย ”

“ ไม่ชอบนะ พูดจาไม่ให้เกียรติผู้หญิงนี่ ” เทียนวรรณพูดตรง ๆ

นิรุจน์หน้าแดง เขาไม่คุ้นกับการถูกตำหนิ โดยเฉพาะกับผู้หญิงที่เขาต้องถูกบังคับ ให้มายุ่งเกี่ยวแต่มันเรื่องอะไรที่เขาจะโทษตัวเอง

“ คุณก็อย่าทำหน้ายิ้ม ๆ เหยียด ๆ ใส่ผมนักสิ แค่มาเอ่ยปากขอร้องคุณผมก็รู้สึก แย่มากแล้ว ”

“ ฉันไม่ได้ยิ้ม ๆ เหยียด ๆ ”

“ คุณไม่รู้ตัวหรอก ท่าทางคุณนะ เหมือนผู้ชายทั้งโลก มันช่างโง่เสียจริง ”

“ จะบ้าเหรอ ” เทียนวรรณเสียงขุ่น “ ถ้าฉันจะคิดอย่างนั้น ฉันก็หมายถึง
แค่คุณคนเดียว ”

นิรุจน์ถึงกับอึ้งไปจริง ๆ แล้วผู้หญิงตรงหน้าเขาก็หัวเราะออกมาเบา ๆ

“ ฉันล้อคุณเล่นนะ ไม่ต้องมาตีหน้าโกรธหรอก แต่กลไกการป้องกัน

ตัวเองของคุณทำงานเก่งมาก ไม่ยอมรับความผิดแต่เบี่ยงประเด็น

ไปที่ความผิดของคนอื่น ”

“ เบื่อผู้หญิงเก่งก็ตรงนี้ ” นิรุจน์พูดออกมาจากใจ

“ เอาถอะ ตอนคบกัน ฉันจะพยายามทำตัวให้รู้ทันคุณน้อยกว่านี้
รู้ไหมเมื่อวานหยาดรุ้งเขารู้เรื่องที่คุณมาพบกับฉัน
เตือนฉันว่าคุณไม่มีวันจริงใจกับฉันหรอก เพราะฉันไม่ใช่สเปค ของคุณ
ฉันเลยแหย่ไปว่าฉันไม่แคร์หรอก ท่าทางเขาจะโกรธๆ นะ แสดงว่าเขายังหวงคุณอยู่ มันจะทำให้เรื่องง่ายเข้าถ้าคุณจะเปลี่ยน

ไลฟ์สไตล์ของคุณให้มันสอดคล้องกับฉัน ที่คุณทำมานี่ มันเหมือนเดิมทุก

ประการ ถ้าผู้ชายจะชอบผู้หญิงสักคน เขาควรจะรู้จักการเปลี่ยนแปลงตัวเอง

ให้เข้ากับผู้หญิงคนนั้น ดังนั้นฉันคิดว่า กำหนดการที่คุณทำมานี่ควรจะลด

เรื่องไปเที่ยวข้างนอกหรือที่หรู ๆ ลง เปลี่ยนเป็นเข้าห้องสมุดช่วยฉัน

ทำรายงานจะดีกว่า การไปทานอาหารเปลี่ยนเป็นไปทำอาหารที่ห้องพักคุณดีกว่าเรื่องดูหนังเปลี่ยน ไปหาหนังแผ่นมาดูกันที่ห้อง ชอบปิ้งฉันไม่ค่อยชอบนะ แต่ไม่เป็นไรคงไว้ก็ได้ การปรากฏตัวต่อที่สาธารณะทำให้เป็นข่าวถึงหูยัยรุ้งได้ง่าย แต่ก็ต้องเปลี่ยนสถานที่ไปสวนจตุจักรหรือตลาดนัดบ้างจะดีกว่า คุณว่าไง ”

เธอปุบปับเงยหน้าถาม

“ แล้วแต่คุณ ” นิรุจน์ตอบโดยอัตโนมัติ เพราะมัวแต่เพลินมองหน้าที่ก้มนิด ๆ ริมฝีปากชมพูระเรื่อที่ขยับขึ้นลง มือที่ถือปากกาของเธอ ขีดโน่น เขียนนี่ไปตามคำพูด เหมือนวางแผนอะไรสักอย่าง

“ เวลากำลังเหมาะ คบกันได้ประมาณสามอาทิตย์ ก็สอบปิดเทอม

เรื่องคุณเลิกกับฉันคงถูกลบจากความทรงจำของเพื่อน ๆ จากนั้นก็

สวัสดีเทอมใหม่ด้วยข่าวใหม่ ไม่เปลืองตัวเท่าไหร่”

“ ท่าทางคุณสนุกกับมันนะ ” นิรุจน์พูดเหมือนจะประชด ไม่รู้ว่าตัวเองหงุดหงิดอะไร

“ ก็แหงละ ถ้าไม่คิดว่ามันสนุก ฉันจะรับปากช่วยคุณทำไม อีกอย่าง ”

เทียนวรรณยิ้มก่อนพูดต่อ “ การได้ควงกับหนุ่มรูปหล่อคนดังของมหาวิทยาลัย

สักเดือน มันอาจจะทำให้ยายเฉิ่ม อย่างฉัน อัฟเกรดขึ้นมาหน่อย จริงไหม ? ”

สายตาของคนทั้งคู่ประสานกัน คำว่า ยายเฉิ่ม นิรุจน์เชื่อว่า ไม่ใช่เขาคนเดียวที่พูด

แต่ทำไมเขารู้สึกเหมือนกับว่า เธอทุ่มความโกรธใส่เขาคนเดียวก็ไม่รู้

๕

เทียนวรรณมองผ่านหน้าต่างห้องสมุดออกไป ด้านนอกมืดมิดเสียงฝนยังซู่ซ่า นาน ๆ จะมีประกายแสงวาบตามด้วยเสียงคำรามกึกก้อง อยู่ดี ๆ ฝนก็ตก เทียนวรรณ รู้สึกหดหู่ชอบกลในวันนี้ แต่ก็ยังโชคดีที่ไฟไม่ดับ มีนักศึกษาไม่กี่คน ที่ติดฝน อยู่ในห้องสมุดนี้ ความจริงเธอน่า จะกลับไปที่หอพักได้แล้ว แต่เธอเลือกที่จะรอ นิรุจน์บอกว่าจะรีบกลับมารับ เขาออกไป ซ้อมบอลข้างนอกตั้งแต่บ่าย

เรื่องการคบกันของเธอกับนิรุจน์เป็นไปตามแผน มันผ่านมาครึ่งเดือนแล้ว ที่มีข่าวซุบซิบ เรื่องเธอและเขากระจายออกไป เทียนวรรณมองว่า การเป็นข่าวซุบซิบจะทำใ ห้เป็นที่สนใจใคร่รู้มากกว่าการเปิดตัวตรง ๆ ตอนนี้หยาดรุ้งแทบจะไม่พูดกับเธอ หลังจากที่ด่ากระทบว่าเธอหักหลัง และลอบกัด ทำนองนั้น แต่ยังปากแข็งไม่ยอมรับว่าอยากคืนดีกับนิรุจน์

ส่วนนิรุจน์เทียนวรรณเห็นว่าเขาก็เฉย ๆ ธรรมดาเมื่ออยู่กับเธอ สองต่อสอง แต่ถ้ามีบุคคลที่สามไม่มีใครสงสัยเลยว่า ท่าทีที่เขาแสดงออกจะไม่ใช่เพราะกำลัง มีความรักครั้งใหม่

สำหรับเธอเทียนวรรณก็มั่นใจว่าเธอเล่นไปตามเกมส์ เกมส์ที่เธออยากจะเล่น อยากจะลอง แต่ก็รู้ดีว่า ถ้ามันมีแผล เธอต้องเลียมันด้วยตัวเอง โทษใครไม่ได้

“ อยู่นี่เองเทียน ” เสียงทักดังขึ้นเทียนวรรณหันไปก็พบกับ ปฐวี เขาเป็นเพื่อนในกลุ่มนิรุจน์ คุ้นเคยกับเธอก่อนใคร ๆ แต่เทียนวรรณ ไม่เคยสนใจเขา

“ นายรุจน์เขาให้ผมมารับ ” ปฐวี บอกถือวิสาสะ ดึงหนังสือไปจากมือเธอช่วยถือให้

“ วันนี้วันเกิดไอ้วิทย์ นายรุจน์กลัวว่าถ้าย้อนกลับมารับคุณที่นี่จะไม่ทัน

เลยโทรบอกผม ให้แวะรับคุณไปด้วย ฝนตกรถติดเป็นบ้าเลย ”

เทียนวรรณเพียงแต่ยิ้มนิด ๆ ตามแบบฉบับของเธอ

“ เลี้ยงกันที่ร้านไหนเหรอคะ ”

“ ที่ห้องนายรุจน์นั่นแหละครับ จะได้ดื่มให้หนักหน่อย ตอนตีหนึ่งมีบอลด้วยจะได้ดูกัน

หลายคนสนุก ๆ ”

ปฐวีขับรถไม่ถึงสามสิบนาทีก็มาถึงห้องชุดของนิรุจน์ มันอยู่ไม่ห่างจาก มหาวิทยาลัยนัก

เมื่อเข้าไปในห้อง เทียนวรรณก็เห็นเพื่อน ๆ อยู่กันหลายคน ทุกคนสนุกสนาน กับการดื่มบางคนก็หันมาโบกมือทักทายเธอ เทียนวรรณมองหานิรุจน์ แต่ไม่เห็นเขา ได้เครื่องดื่มติดมือ เธอก็เดินเลี่ยงตั้งใจจะไปรับลมทางเฉลียงด้านนอก แต่มีคนจับจองที่นั้นก่อนเธอแล้ว ร่างของหนุ่มสาวที่ยืนอิงแอบแนบชิดกันเห็นแวบเดียวก็จำได้ เทียนวรรณหันกลับ ก็พอดีที่ปฐวีเดินเข้ามา

“ อ้าว เทียนได้เครื่องดื่มแล้วเหรอครับ ผมนึกว่ายัง เลยเอามาให้ ”

“ อะไรละคะ ?”

“ พั้นซ์ ครับ สูตรของผมเอง ลองหน่อยไหม ? ”

เทียนวรรณรับมาจิบ ปกติเธอไม่เคยดื่มเครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอล์ และนี่เป็นครั้งแรกของเธอ อะไร ๆ ก็มีครั้งแรกทั้งนั้น แม้แต่การอกหัก

“ เป็นไงบ้างครับ ” ปฐวีถาม

“ ตอบตรง ๆ เลยนะ ”

เขาพยักหน้า

“ แหวะ ” เทียนวรรณทำเสียง ออกมาแล้วก็หัวเราะปฐวีก็พลอยหัวเราะไปด้วย

“ มีเรื่องสนุกอะไร เล่าให้รุ้งฟังด้วยสิ ”หยาดรุ้งเดินควงแขนนิรุจน์เข้ามา

ทักอย่างสดใส

“ ให้เทียนเขาชิมพั้นซ์ให้น่ะ บอกรสชาดเสียผมหัวหดเลย ”

“ ก็มันจริง ๆ นี่คะ ไม่ได้เรื่อง ไม่เชื่อรุจน์ลองดื่มสิ ” เธอยื่นแก้วในมือให้เขา พยายามเหมือนกับว่าเธอไม่ได้เห็นภาพเมื่อครู่ แต่หยาดรุ้งรับไปจ่อที่ริมฝีปาก นิรุจน์แทนต่อหน้าต่อตา

“ ก็ไม่เลว เอาไปให้คนไม่เคย จะรู้รสชาติได้ยังไง ” นิรุจน์บอกแล้วก็เดิน ไปเสียเฉย ๆ

“ เทียนวรรณ คุยอะไรด้วยหน่อยสิ ” หยาดรุ้งกระซิบแล้วแทบจะลากเทียนวรรณ ออกไปเฉลียงด้านนอก

“ ฉันคุยกับรุจน์แล้ว เรารักกัน ฉันขอเขาคืนได้ไหม? ”

เทียนวรรณถึงกับอึ้ง อย่างน้อยเธอก็คิดว่าน่าจะได้คุยกับ นิรุจน์ ก่อน แต่ก็นั่นแหละ
ไม่เห็นจะจำเป็นตรงไหน ในเมื่อที่สุดแล้วมันก็ต้องจบลงแบบนี้ แต่จะยอมหยาดรุ้งง่าย ๆ ก็ใช่เรื่อง

“ ให้ฉันคุยกับเขาก่อนก็แล้วกัน ”

“ โธ่เอ้ย ... ฉันหาทางออกให้เธอแล้ว คบกับปฐวีสิ เธอจะได้ไม่ต้องเสียหน้ามาก

รุจน์เขาก็เห็นด้วย เลยส่งปฐวีไปรับเธอไง ”

“ แล้วค่อยคุยกันทีหลังแล้วกัน ”

“ ไม่ คุยเดี๋ยวนี้ เธอจะเสียคำพูดกับฉันไม่ได้นะ ” หยาดรุ้งขึงขัง

“ บอกฉันเองไม่ใช่เหรอ ภายในหนึ่งเดือนถ้าฉันกลับมาคืนดีกับเขา เธอจะถอยให้

อย่ามาลูกเล่นนักเลยนะ นึกเหรอว่าเขาจะรักเธอจริง ๆ มันเป็นเรื่องขอเดิมพัน

อีกชั้นหนึ่งต่างหาก เห็นเงินใน แก้วเชมเปญที่ตั้งตรงนั้นไหม มันมีเงิน อยู่หมื่น

ห้าพันบาท ถ้าเขาทำให้เธอบอกรักได้ภายในหนึ่งเดือนเงินนั่นจะเป็นของเขา

ไม่เชื่อฉัน ก็ไปถามปฐวี วิทยา หรือปราโมทย์ก็ได้ ว่าจริงไหม ? ”

เทียนวรรณนิ่งขึง ยืนอยุ่คนเดียวในความมืด หยาดรุ้งกลับเข้าไปแล้ว แต่เธอยังปรับความรู้สึกไม่ได้ เงินในแก้วนั้น เธอเคยเห็นแต่ไม่เคยสนใจ
ถ้าหากว่าเป็นความจริง เทียนวรรณถึงกับหัวใจขัด มันเกินไป
เธอเกลียดการเดิมพัน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เดิมพันในเรื่องความรัก
ทัศนะในความรักของเธอมันเป็นสิ่งสวยงาม มันมีค่ามากไปกว่าการเอาแพ้ชนะ การพนันโดยเอาผู้หญิงที่ไม่รู้อีโหน่อีหน่ คนหนึ่งเป็นเดิมพัน เป็นเรื่องที่น่าขยะแขยงและโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้หญิงคนนั้นเป็นตัวเธอเอง
เทียนวรรณก็ยิ่งเกลียด และสิ่งใดที่เธอรังเกียจ เทียนวรรณก็ไม่คิดจะอยู่ใกล้

ร่างสูงใหญ่ที่ชินตาเธอเดินเข้ามา

“ รุ้งคุยอะไรด้วยเหรอ ”

“ ก็แค่บอกว่าคุณกับเธอตกลงกันได้แล้ว ”

นิรุจน์ถอนใจเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า

“ ขอบใจนะที่ช่วย ”

“ ไม่เป็นไร ก็อย่างที่บอก ฉันสนุกกับมัน ว่าแต่ถามอะไรอย่างได้ไหม ? ”

“ อะไร ? ”

“ จริงไหม ? ที่เงินในแก้วเชมเปญพนันกันไว้เพื่อให้ฉันบอกรักคุณ ”

“ ใครบอกคุณ ”

“ ฉันถามว่าจริงไหม ? ” น้ำเสียงเทียนวรรณห้วนขึ้นมาทันที

“ จริงแต่ ... "

ฉาด !! ฝ่ามือของเทียนวรรณเปรี้ยงลงที่หน้าของชายหนุ่มอย่างแรง

“ ฉันเกลียดการเดิมพันทุกชนิด โดยเฉพาะการเอาฉันไปเกี่ยวข้องด้วย ไม่มีอะไรจะเล่นแล้วเหรอ ถึงได้หาเรื่องทำร้ายความรู้สึกคนอื่นอย่างนี้ ”

คืนนั้นเทียนวรรณกลับหอพักด้วย หัวใจที่เจ็บปวด พอกันที

๖

เทียนวรรณที่มีเพียงผ้าเช็ดตัวผืนเดียวพันกาย เอาเท้าแช่น้ำอุ่นเอนหลังสบาย หยาดรุ้งออกไปข้างนอกบอกว่าจะไปหาซื้ออะไรขึ้นมาให้กิน การสอบเสร็จสิ้นไปแล้วตั้งแต่เมื่อวานเทียนวรรณแพคของลงกระเป๋าเสร็จตั้งแต่เมื่อคืน เธอตั้งใจว่าอีกสักครู่ หลังจากอาบน้ำแล้วจะเอาหนังสือกองโตไปคืนห้องสมุด
โล่งใจจนบอกไม่ถูก ที่เธอผ่านมันมาได้ด้วยดี
เรื่องของหัวใจเธอเหยียบมันเอาไว้เสียมิด ไม่มีทางโงหัวโผล่มาให้เธอเสียสมาธิ หยาดรุ้งกับเธอยังคงเป็นรูมเมทที่ดีและตรงไปตรงมาต่อกัน เพียงแต่คุยกันน้อยลง และเป็นเทียนวรรณเองที่เป็นฝ่ายหลบไม่อยากคุย

“คุยกับฉันได้ทุกเรื่อง ยกเว้นเรื่องผู้ชายของเธอ ” นี่เป็นคำขาดที่เธอยื่นให้ หยาดรุ้งก็ได้แต่ยักไหล่ ไม่เอ่ยชื่อนิรุจน์ให้เธอได้ยินอีก เทียนวรรณปิดสวิทส์ ไม่รับฟังเรื่องซุบซิบใด ๆ ทั้งสิ้น ตั้งหน้าตั้งตาอ่านหนังสือสอบอย่างเดียว
นิรุจน์เคยตรงมาหาสามสี่ครั้งแต่ เทียนวรรณก็เดินหนีซะดื้อ ๆ ไม่อยากจะพูดด้วย เกลียดขี้หน้า แล้วเธอก็ไม่ได้เจอเขาอีก ก็ดีแล้ว นี่คือสิ่งที่เธอสั่งให้ตัวเองรู้สึก คืนนี้สามทุ่มรถทัวร์ออก เธอก็จะได้กลับไปยังบ้าน โลกที่แท้จริงของเธอเสียที

เสียงประตูเปิด หยาดรุ้งคงกลับมาแล้ว

“ ทำไมช้าจัง หิวจนจะแย่ ” เทียนวรรณพูดทั้ง ๆ ที่หลับตา

“ ยังไม่อาบน้ำอีกเหรอเทียนวรรณ ”

“ กินแล้วถึงจะอาบ ”

“ ไปอาบน้ำแต่งตัวให้เรียบร้อยเลย ฉันมีแขกมาด้วย มานั่งโป๊ อยู่ได้ ” เสียงหยาดรุ้งเหมือน ติดจะหัวเราะ

“ เออน่า ฉันไม่ปล้ำแขกเธอหรอก ” เทียนวรรณสวนทันควัน แต่พอลืมตาก็ถึงกับอึ้ง

“ เจอรุจน์ข้างล่าง ก็เลยบอกแม่บ้านว่า จะให้ขึ้นมาช่วยขนของ ”

 

“ ฉันกับรุจน์ไปกันไม่รอดหรอก ” หยาดรุ้งเข้ามาพูดขณะที่เทียนวรรณแต่งตัว

“ ฉันรู้นะว่า เธอ รู้สึกยังไงกับเขา และก็มั่นใจว่าเขาอาจจะชอบเธอจริง ๆ อย่ามัวแต่งอนอยู่ละ อย่างรุจน์นะหา ไม่ได่ง่าย ๆ นะ ขอบอก ”

“ อย่างฉันก็หาไม่ได้ง่าย ๆ เหมือนกัน ” เทียนวรรณโต้ มันเรื่องอะไรถึงตีค่าเธอต่ำกว่าเขา

“ เออ ... วิเศษทั้งคู่เลยละ ” หยาดรุ้งพูดอย่างหมั่นไส้ แล้วเดินไป

เทียนวรรณออกมาก็ไม่เห็นหยาดรุ้ง แล้วนิรุจน์นั่งอยู่ที่โซฟาตัวเดียวกับที่เธอ เพิ่งจะลุกออกไป

หญิงสาวเดินเลี่ยงไปที่โต๊ะอาหารเล็ก ๆ มีถุงสองสามใบวางอยู่

“ คุณทานอะไรมาแล้วยัง ” เทียนวรรณเป็นฝ่ายเปิดปากถามก่อน ก็เธอเป็นเจ้าของห้อง

และเขาเป็นแขกนี่นา

“ ยัง ”

“ เอาข้าวผัดไหม ? ”

“ ไม่ ”

พอแล้ว ไม่จำเป็นที่จะสนใจอีก ใครพามาก็ให้คนนั้นรับผิดชอบเองก็แล้วกัน แล้วยัยรุ้งมันหาย หัวไปไหนนะ ?

เทียนวรรณนั่งกินข้าวที่โต๊ะคนเดียวอย่างเงียบ ๆ แต่อารมณ์เริ่ม กรุ่นขึ้นเรื่อย ๆ แล้วเธอก็หมด ความอดทน

“ คุณจะจ้องฉันทำไม มีอะไรก็พูดออกมาสิ ”

“ คุณกินเสร็จแล้วค่อยพูดก็ได้ ” นิรุจน์ตอบ สายตาไม่เบียงเบนไปจากเธอแม้แต่น้อย

“ ใครมันจะกินลง มีคนมานั่งจ้องอยู่นี่ ”

“ งั้นก็เลิกกิน ” เขาบอกง่าย ๆ

เทียนวรรณกระแทกช้อนเสียงดัง เดินไปที่ประตู แต่นิรุจน์เร็วกว่า เขามาขวางเธอเอาไว้

“ อย่ามาเดินหนีผมอีก ที่ผ่านมายอมให้เพราะว่าใกล้สอบหรอกนะ เลือกเอาจะคุยกัน ในห้องให้รู้ เรื่อง หรือจะออกไปทะเลาะกันข้างนอกให้คนเขาเห็น ”

เทียนวรรณหันกลับ

“ มีอะไรก็พูดมา ”

นิรุจน์นิ่งมองผู้หญิงที่นั่งหน้าบึ้งตรงหน้า ไม่น่าเชื่อว่า เขาจะหลงรักเธอ จริง ๆ

“ ผมว่าเวลาคุณปล่อยผมดูดีกว่าตอนรวบเสียอีก ทำไมไม่ทำบ่อย ๆ ”

จะพูดอะไร ก็พูดสิ มายุ่งอะไรกับทรงผมฉัน

“ ฉันขึ้เกียจ ปัดคนโง่ ๆ ออกจากเส้นทางนะสิ ” เธอกระแทกเสียงตอบ

“ คุณถือว่าผู้ชายทุกคนที่หลงรักคุณ เป็นคนโง่เหรอ ” เขาพูดเสียงต่ำ

“ ฉันไม่ได้หมายความว่ายังงั้นสักหน่อย ”

“ งั้นก็ไม่ใช่ทุกคน แต่เป็นผมคนเดียวที่ โง่ ”

“ ฉันเชื่อว่าคุณไม่ใช่คนโง่ ”

“ คุณอย่ามาทำตัวโง่กว่าผม จนไม่รู้ว่าผมหลงรักคุณหรอกนะ ”

“ ฉันไม่เคยคิดว่าฉันโง่กว่าคุณ จนไม่รู้ว่า ... หาคุณว่าไงนะ ” เธอชะงักทำตาโต มองเขา

“ ผมรักคุณ ”

สบสายตาเขา เทียนวรรณถึงกับหน้าแดง ถอนใจเฮือก หลับตาทิ้งตัวไป ด้านหลังพนักพิง

“ ไม่อยากเชื่อ ฉันว่าฉันต้องโง่ กว่าคุณแน่ ๆ เลย เรื่องนี้ คุณเริ่มมันได้ยังไง ”

“ ก็คงตั้งแต่ผมสงสัยว่า ทำไมคุณสั่งให้ผม ห้ามหลงรักคุณละมัง ”

“ แสดงว่าการกระตุ้นความสนใจได้ผล ” เทียนวรรณคิดว่าตัวเองคิด แต่บังเอิญมันดังพอที่จะเข้าหูเขา

“ ตอนนี้คุณก็กระตุ้นผมได้ทั้งเนื้อทั้งตัวนะแหละ ลืมตาลุกขึ้นมาคุยกันดี ๆ ”

เทียนวรรณขยับตัวนั่ง ถามเขาอย่างจริงจังว่า

“ ทำไมคุณเพิ่งมาบอก ”

“ ก็ใครมัวแต่งอนเรื่องเดิมพันขันต่อ อยู่นั่นเล่า บอกมาคุณคิดยังไงกับผม ”

เทียนวรรณมองหน้าเขา รอยยิ้มกระจายไปทั่วใบหน้า

“ เรื่องเดิมพันของคุณหมดกำหนดเวลาแล้วยัง ”

“ ถามทำไม ตอบมาดีกว่าคุณรักผมไหม ? ” น้ำเสียงเขาชักหงุดหงิด

“ ตอบดี ๆ นะ ” เขาขู่ เมื่อรอยยิ้มที่เขาเคยหมั่นไส้ ผุดที่ใบหน้าของเธอ

“ คุณคิดจะแบ่งเงินเดิมพันให้ฉันไหม ? ถ้าคุณชนะ ”

ชั่ววินาที กว่านิรุจน์จะเข้าใจคำตอบในคำถามของเธอ ชายหนุ่มรวบตัวหญิงสาวเข้ามา กอด อย่างอดไม่ได้

“ หมดไปตั้งสามหมื่น จะมาถามเอาอะไรตอนนี้ ยายเฉิ่ม ”

“ อย่ามาเรียกฉันว่า ยาย ... ”

เทียนวรรณพูดไม่จบ เพราะเขาปิดปากเธอไว้เสียก่อนด้วยริมฝีปากของเขา
ประสบการณ ์ครั้งแรก ทำให้เธอถึงกับร้อนซู่

จูบ ?

ผู้ชายคนนี้จูบเธอทั้ง ๆ ที่เธอยังไม่ได้บอกรักเขาเสียหน่อย

ช่างเป็นเพศที่คุกคามเก่ง จริง ๆ ผู้ชายนี่

( 5630 คำ)