๒

 

ทรงพลเปิดประตูเข้ามา เขาไม่หยุดที่โซฟา แต่เดินเลยเข้าไปนั่งที่โต๊ะทำงานพูดว่า

“ กำลังตีราคาให้ ”

ไอยราเลยลุกขึ้นเดินตามไป นั่งเก้าอี้หน้าโต๊ะเขา

“ อย่าให้แพงนะพี่ ”

“ จะส่งบิลไปเก็บกับแฟนแก ”

“ มีที่ไหนกัน โสดสวยสนิทเลยตอนนี้ อีกอย่างไอยเพิ่งตกงานมาตะกี้ ”

“ ลาออก? ”

“ เปล่าโดนไล่ออก”

“ ทำไม ”

“ เจ้านายมันหลีเก่ง เลยเตะผ่าหมากเข้าให้ แล้วขับรถมาเตร่แถวนี้ละ”

“มาทำที่นี่ก่อนไหม เสมียนฉันเพิ่งลาออก ” ทรงพลชวนแล้วหัวเราะชอบใจ

เมื่อเห็นไอยราตาเหลือก

“พี่พลจะให้ ไอย มาทำงานเสมียน เหยียบหัวไอยเสียเลยไม่ดีกว่าเหรอพี่

ว่าแต่จะให้เงินเดือนเท่าไหร่ละ ? ”

คราวนี้ทรงพลถึงกับหัวเราะก้าก สมัยอยู่มหาวิทยาลัย

กลุ่มของไอยราได้ชื่อว่าปากคอจัดจ้าน ต่อล้อต่อเถียงเก่งที่สุด

เขาสนิทกับรุ่นน้องกลุ่มนี้เพราะอาศัยเป็นแม่สื่อให้เขาได้แต่งงานกับ ลลิตา

ภรรยาของเขาซึ่งเป็นรุ่นพี่ของไอยราเช่นเดียวกัน

“ แกได้เท่าไหร่ละไปเป็นขี้ข้าฝรั่ง ”

พอไอยราบอกจำนวนเงิน เขาก็พูดว่า

“ ไปเตะมันทำไม น่าจะนอนกับมันด้วยซ้ำไป”

“ โห... พี่พลไหงพูดงั้น ให้ไอยมาเป็นเมียน้อยพี่พลไม่ดีกว่าเหรอ

จะได้ช่วยพี่ลิลด่า เวลาไปมีอีหนู ”

ทรงพลทำหน้าดุ

“ ทะลึ่งนะแก อย่าพูดถึงเมียที่เคารพของฉัน ”

ไอยราหัวเราะร่วน เธอไม่กลัวรุ่นพี่คนนี้สักนิด

เสียงเปิดประตูเข้ามา ไอยราหันไปมอง

“ ไงวายุ เท่าไหร่ละ จำไอยราตัวแสบได้ไหม ? ”

เหมือนทรงพลจะติดนิสัยในการถามต่อเนื่องโดยไม่ต้องรอคำตอบ

ไอยรายิ้มให้เขาเชิงทักทาย แต่ชายหนุ่มเพียงแต่พยักหน้า

“ ไม่ต้องไปอ่อยวายุมันนังไอย แฟนเขาสวยกว่าแกเยอะ ”

ไอยรานิ่วหน้า “ น้อยหน่อยพี่พล เท่าไหร่คะ ”

เธอฉกเอากระดาษจากมือวายุที่ทำท่าจะวางลงตรงกลางโต๊ะไปอย่างรวดเร็ว

“ โห ...ราคาขนาดนี้ ซื้อคันใหม่เสียเลยไม่ดีเรอะ โก่งราคาเป็นบ้า ”

“ ก็ไปซื้อใหม่เสียสิ อย่างรถแก อู่ไหนเขาก็ไม่รับไปทำเศษเหล็กหรอก ”

ทรงพลพูดแล้วกระชากกระดาษไปจากมือเธอ

“ เอาวะ ค่าซ่อมรถฉัน ฉันออกเองก็ได้ แต่ถ้าแกจะเอารถแกออกไปก็เริ่มมาทำงาน

ที่นี่ได้ตั้งแต่พรุ่งนี้ ฉันจ่ายแกเท่าบริษัทเก่าก็ได้ จะกี่เดือนก็หักลบกลบหนี้เอาเอง ”

ไอยรายิ้มกว้าง พูดว่า

“ ต้องอย่างนี้สิ ถึงจะรักกันจริง ว่าแต่พี่พลมีรถว่าง ๆ ให้ไอยขับมาทำงาน ไหม ? ”

“ ไม่มี ”  ทรงพลตอบโดยไม่เสียเวลาคิด

“ งั้นไอยต้องเบิกค่าแท้กซี่ด้วยนะ ไกลออกอย่างนี้นั่งรถเมล์มาไม่ไหวหรอก ”

“ ยังอยู่ที่เดิมหรือเปล่า ? ”

ไอยราพยักหน้า

“ งั้นก็อ้อนไอ้ยุให้มันไปรับไปส่งแล้วกัน มันผ่านเส้นนั้นทุกวัน ” คนพูด ๆ

ออกมาง่าย ๆ ตามสไตล์ แต่คนฟังตีหน้าชอบกลทั้งคู่

“ อีกอย่าง เสื้อผ้าแก ไม่ต้องแต่งมาล่อเสือล่อตะเข้หรอกนะ เอามันง่าย ๆ สบาย ๆ

แล้วกัน ” ทรงพลพูดโพล่งขึ้นอีก

ความจริงเสื้อที่ไอยราสวมมันก็ไม่ได้ผิดแผกไปจากชุดออฟฟิตธรรมดาเท่าไหร่หรอก
เพียงแต่กระโปรงเธอมันเอวต่ำ และสั้นแถมยังผ่าข้างอีกต่างหาก เมื่อเธอนั่งไข่วห้าง

มันก็โชว์ท่อนขาเรียวงามที่เนียนเรียบจากถุงน่องชั้นดีเท่านั้นเอง

และมันก็ไม่แปลกที่การแต่งกายของเธอจะได้รับการพิจารณาจากอีกหนุ่มหนึ่งที่ยืนอยู่ไม่ห่าง
“ จะให้ไอยทำอะไรบ้างละ ” ไอยราถามเพื่อให้เรื่องไกลตัวเธอออกไป

“ ก็ถามเจ้านายตัวจริงของแกเอาเองแล้วกัน อู่นี่ไอ้ยุมันคุม ”

ไอยราสบตาชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า มันอาจจะไม่ทำให้เธอใจสั่นเหมือนครั้งแรก แต่

หญิงสาวเหมือนตัวเองเป็นฝ่ายเสียเปรียบที่ต้องเงยหน้ามองเขา

ขณะที่สายตาเขาเหลือบลงต่ำเท่านั้น

“ มีอะไรให้ทำบ้างละเจ้านาย ” ไอยราถามยิ้ม ๆ

" แค่แกไม่พูดมาก วายุเขาไม่ชอบผู้หญิงพูดมาก ดูแต่แฟนเขาสิ ... "

ทรงพลคงจะพูดอะไรออกมาอีกถ้า วายุไม่ขัดขึ้นว่า

" พี่พล ผมขอกุญแจรถ ของคุณด้วย " เขาพูดกับเธอโดยตรงเป็นครั้งแรก

“ นังไอย แกไปเก็บของออกจากรถไป๊ เดี๋ยวฉันจะออกไปส่งที่ป้ายรถเมล์ ”

“ พี่พล ไม่มีรถสำรองเหรอ เห็นจอดอยู่ตั้งหลายคัน จะได้ไปส่งไอยหน่อย ”

ไอยราถามอย่างมีความหวัง เธอไม่ชอบนั่งแท๊กซี่ หรือรถเมล์

“ มีแต่รถ ไอ้ยุ แต่แกอย่าหวัง มันไม่ใครยืมหรอก”

ไอยรา หันมาทางวายุ ยิ้มแล้วก็พูดว่า

“ ท่าทางไม่ใช่คนขึ้หวงเลยนี่ ”