๑

“ คุณฆ่าแม่หนูตาย แม่หนูตายแล้ว ฮือ ฮือ ฮือ ”

เขาเช็ดเลือดออกจากปาก จ้องมองเธออย่างงง ๆ

เขาเข้าใจว่าเธอหลับอยู่ในห้อง แล้วเธอโผล่เข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน

เขาไม่รู้จะทำอย่างไร ?

เพราะไม่เคยถูกจับได้อย่างคาหนังคาเขาแบบนี้มาก่อน

แน่ละ ... เขาไม่เคยถูกจับมานานหลายร้อยปีแล้ว

แต่เธอก็เป็นเพียงเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง แต่เป็นเด็กผู้หญิงที่ร้องไห้เก่งมาก

“ หยุดร้อง ” เขาสั่ง

เธอหยุดร้องทันทีเหมือนปิดสวิทซ์ได้

เธอมองไปที่ร่างอันไรวิญญาณบนเตียงแล้วจ้องหน้าเขาพูดว่า

“ คุณต้องดูแลหนู แม่เคยบอกว่าจะหาพ่อให้หนูก่อนตาย ”

“ ไม่ได้ ” เสียงเขาแข็งขัน

เธอกระทืบเท้าตะโกนลั่น

“ หนูไม่ย้อม ...”

เพราะไม่เคยอยู่กับเด็ก และไม่เคยเจอปัญหาแบบนี้มาก่อน

มันทำให้เขาต้องตัดสินใจ

เป็นการตัดสินอย่างรอบคอบภายในสามวินาที

“ ก็ได้ เธอจะไปอยู่กับฉัน ”

“ หนูจะเอาเจ้าวิงกี้ เจ้าทวิส เจ้าเลโอ เจ้ากรินซ์  เจ้า ...”

“ เธอจะเอาอะไรไปก็ได้ แต่ต้องถือเอง ”

เด็กหญิงยิ้มอย่างยินดี ในการเริ่มต้นชีวิตใหม่

หลังจากชีวิตหนึ่งได้ตายลง

ภายใต้แสงจันทร์สาดส่อง

หมอกยามค่ำคืนกรุ่นเป็นควันขาว ปกคลุมไปทั้งถนน

ชายหนุ่มรูปร่างสะโอดสะอง ใบหน้าหล่อเหลา

เดินนำหนูน้อยหน้าตาน่าเอ็นดู

มือน้อย ๆ ลากกระสอบใบใหญ่ ตามไปอย่างเงียบ ๆ

ตำนานแห่ง ลูกสาวแดรกคูล่า ได้เริ่มขึ้นในวันนี้

( 319 คำ )

โดย ครี-ษมายัน
๑๕ กันยายน ๒๕๔๘