เทวาและซาตาน กับ รหัสลับดาวินซี ของแดน บราวน์

                

เป็นหนังสือดัง มาก ๆ พิมพ์ไม่รู้กี่สิบรอบแล้ว
โดยปกติเป็นคนแอนตี้หนังสือดัง เพราะเชื่อว่าส่วนหนึ่ง เกิดจากการตลาด
จึงมักทำตัวตกยุคเสมอ เวลาเขาเห่อกัน
แต่ก็ซื้อมาอ่าน เพราะน้องคนหนึ่งมาเขียนไว้ในเว็บว่า สนุก
ซื้อมาไว้อยู่เกือบอาทิตย์ จึงหยิบเอา เทวาและซาตานขึ้นมาก่อน
วันแรกอ่านได้หนึ่งบท ก็วาง
วันต่อ ๆ มา ก็อ่านวันละบทสองบทสามบทบ้าง
มานั่งถามตัวเอง ทำไมอ่านได้ อืด อย่างนี้
ก็ได้คำตอบว่า
ข้อมูลในเรื่อง เป็นสิ่งที่เราไม่คุ้นเคย
บทสนทนาระหว่างตัวละครก็เป็นลักษณะการบอกเล่าข้อมูล
แต่เมื่อได้อ่านแล้ว ก็ต้องอ่านให้จบ

มาถึงรหัสลับดาวินซี ที่โด่งดังกว่า          
เรื่องนี้อ่านได้เร็วกว่า เทวาและซาตาน เพราะข้อมูลในเรื่องคุ้นเคย และอ่านเข้าใจง่ายกว่า
แม้การดำเนินเรื่อง หรือ พล็อต อีกทั้งตัวละคร ก็ไม่ได้ต่างไปจาก เทวาและซาตานเท่าใดนัก
ออกจะมีพวกฉากเหตุการณ์น้อยกว่าเทวาและซาตาน ด้วยซ้ำ และเป็นเรื่องที่แต่งขึ้นมาเพื่อเสนอข้อมูลความคิดเห็นของคนแต่งจริง ๆ ทั้งเรื่องจะเต็มไปด้วยการให้ข้อมูล และเป็นข้อมูลที่ท้าทายศาสนาคริสต์มาก ( สาเหตุหนึ่งที่ทำให้หนังสือดังเป็นที่วิพากษ์วิจารณ์ อาจเนื่องมาจากตรงนี้ก็ได้ )

เมื่ออ่านจบทั้งสองเรื่อง หากถามว่า
สนุกไหม ? ก็คงตอบว่า เฉย ๆ ไม่ได้รู้สึกพิเศษว่าได้อ่านเรื่องที่ยิ่งใหญ่ตรงไหน
อ่านแล้วคุ้ม ไหม ? ก็ต้องบอกว่า คุ้ม กับเงินที่เสียไป เพราะเราได้ข้อมูลบางอย่างในแง่มุมที่เราไม่รู้มาก่อน
มีอะไรที่ชอบไหม ? มี และขอบอกว่า แดนบราวน์ เขียนได้เนียนมาก มีสิ่งที่นักเขียนใหม่ควรจะศึกษาอย่างมากก็คือ

1. การใช้เบ็ดเกี่ยวแต่ละบท
เขามักจะจบลงด้วยการทิ้งบางอย่างให้เรา อยากจะรู้ว่า เกิดอะไรขึ้นต่อไป
( หากไม่เข้าใจคำว่าเบ็ดเกี่ยว ให้คิดถึงเรื่องที่เรากำลังลุ้นคอยเหตุการณ์บางอย่างให้เกิดขึ้น
อยู่ดี ๆ ก็บอกว่าโปรดติดตามตอนต่อไป )

2. วิธีการนำเสนอข้อมูล ที่กลมกลืนไปกับเรื่อง ทำให้เหมือนไม่ได้ยัดเยียด โดยเฉพาะนักวิชาการที่มีข้อมูลอยากนำเสนอออกมาในรูปแบบของนวนิยาย ให้ดูเป็นตัวอย่างได้เลย
สังเกตได้ว่า การให้ข้อมูลของแดนบราวน์ จะทำโดย

---ใส่ไว้ในบทสนทนาของคนตัวละคร
---ใส่ไว้ในความคิดของตัวละครทั้งที่เป็นความคิดธรรมดา และ     คิดแบบยัอนถึงเหตุการณ์ตอนใดตอนหนึ่ง

3. การสร้างตัวละคร ตัวละครที่แดนบราวน์สร้างขึ้นมา มีประโยชน์ และจำเป็นต่อเรื่องราว ที่เขาต้องการนำเสนอจริง ๆ นี่เป็นวิธีการสร้างตัวละครที่เหมือนกับมี ธง ตั้งเอาไว้ว่า ฉันต้องการเขียนเรื่องอย่างนี้ อยากนำเสนอข้อมูลแบบนี้ เพราะฉะนั้น ตัวละครต้องมีลักษณะ ดังต่อไปนี้ .....

สำหรับพล็อตเรื่อง ดิฉันไม่เอ่ยถึง เพราะเห็นว่า ธรรมดามาก ๆ คิดว่าถ้าอ่านพิจารณาดี ๆ คุณ ๆ ก็คงเห็นเหมือนกัน

สรุป ดิฉันชอบวิธีการเขียน และไอเดีย ของแดนบราวน์ แต่ถ้าพูดถึงเรื่องความสนุกตื่นเต้นมีชีวิตชีวา ดู โคนัน แล้วชอบมากกว่า

 

ตันตริกกา
๑ ธ้นวาคม ๒๕๔๘