สวัสดีวันจันทร์ "เป้าหมายยังไงก็ต้องถึง"

ตอบคำถามเพิ่ม คลิกที่นี่

ฟีลิปดา
18 พ.ค. 58
เวลา 9:32:16

พิมพ์

แจ้งลบ

ส่งหาเพื่อน

สวัสดีวันจันทร์ที่ ๑๘ พฤษภาคม ๒๕๕๘ ค่ะ
โห เดือนพฤษภาคมนี่ เราเพิ่งได้มาทักทายกัน ปาไปครึ่งเดือนกว่า
ฮ่าๆๆ เป็นพี่ฟีหนีไปเที่ยวพอกลับมาก็สลบเหมือดเอง
ย้อนกลับไปเรื่องของแรลลี 18 หน่อยค่ะ
โห เป็นปรากฏการณ์ครั้งแรกเลยค่ะ ที่ไม่มีใครเข้าเส้นชัยเลย !!!!!
คนที่ไม่เคยจบ ก็ไม่ว่ากันค่ะ ฮ่าๆๆๆ
แต่...เกิดอะไรขึ้น กับแชมป์ประจำของเรากัน????
เรื่องนี้ต้องมาเฉลยนะคะ โดยเฉพาะ คุณบีเลิฟ กับ พี่ทอม ^--^
(เอ... หรืออาจจะแอบไปสร้างโปรเจกใหญ่กว่าแรลลีแน่ๆ )

ไม่จบเพราะอะไร ก็ลองเอามาเล่าให้กันฟังนะคะ
เผื่อจะได้รู้ที่ไปที่มา ว่าเหมือนกันไหม
จะช่วยกันแก้ไขได้ไหม
แม้ว่า การเขียนนวนิยายจะเป็นการกระทำโดยส่วนตัว
แต่ถ้าเอามาพูดคุยกันเป็นกลุ่มก้อน ก็แลกเปลี่ยนกันได้ค่ะ

อย่างพี่ฟีไม่จบนี่...ถือเป็นเรื่องความเคยชิน
เพราะกติกาของแรลลี คือเรื่องใหม่
แต่พี่ฟีไปเขียนเรื่องเก่า
แล้วยังไงก็ไม่รู้ เรื่องที่บอกว่าจะเขียน
เอาเข้าจริง มักจะไปเขียนเรื่องอื่น มากกว่า
ส่วนแรลลีมาราธอน ก็ไม่จบ ก็เพราะ...
อ๊ากกก ไม่มีข้อแก้ตัว นอกจากกำปั้นทุบดินว่า
ก็ไม่ได้เขียน มันจึงไม่จบ!

อ๊ะ...ไม่ใช่แค่นั้นนะ ไอ้ที่เขียนไปแล้ว
ก็ชอบเปลี่ยนใจ ตรองไม่ตกว่า จะเอาแบบนี้ หรือแบบโน้นดี
ประมาณโครงเรื่องหรือพล็อตเรื่องไม่เปลี่ยนหรอกค่ะ
แต่รายละเอียดนี่สิ...พี่ฟีเรื่องมากกับตรงนี้ค่ะ
ชอบเปลี่ยนบ่อย กลับไปกลับมา ฮ่าๆๆ
เขียนบางเรื่องบางตอน ก็ต่อเนื่องกันไปได้
แต่บางทีก็กระโดดข้ามไปเขียนตอนที่อยากเขียนก่อน

บางทีก็เกิดอาการตันๆ ไปเหมือนกัน
เลยต้องหยุดเขียนอย่างเป็นเรื่องราว
เปลี่ยนมาเขียนอะไรออกมาเพื่อหาไอเดีย
แล้วค่อยออกมาจัดลำดับเอาทีหลังเหมือนกัน
แต่มันก็เกิดอาการข้างเคียงคือ
ดันไปคิด เอาเหตุการณ์ที่ไม่อาจจะเอามาใส่ในเรื่องเดิมได้
จึงเกิดเรื่องใหม่ มาดองจึงสะสมกันไป ฮ่าๆๆๆ

ความจริง ถ้าเราสามารถ สร้างตัวละคร วางพล็อตคิดได้
ตกผลึกในเรื่องใดเรื่องหนึ่ง ในครั้งเดียว ไม่กลับไปกลับมา
ประมาณแน่นปึ้ก ทุกอย่าง
แล้วลงมือเขียนครั้งเดียว (จะมีปรับไปบ้างก็นิดๆ หน่อยก็ได้)
ในที่สุดก็จบได้ตามแผนที่วางไว้คงจะดี

แต่...แต่ละคนมีวิธีไม่เหมือนกันค่ะ
และการเขียนแต่ละเรื่องก็อาจจะใช้วิธีไม่เหมือนกันค่ะ
ดังนั้น ตัวเราเองจึงต้องหาวิธีที่เข้ากับตัวเราเอง
ให้เข้ากับเป้าหมาย ของตัวเองด้วย
ที่อยากจะให้เรื่องของเราออกมาประมาณไหน

บล็อกพิมพ์ในวิธีการเล่าเรื่อง พล็อตเรื่อง ตัวละคร
อาจจะมีคล้ายคลึงกันได้
แต่ความแตกต่างในตัวตนของคนเขียน
ที่สร้างโจทย์ ให้กับตัวเองในแต่ละเรื่อง
วิธีคิดที่ใส่หัวตัวละครลงไปในเรื่อง จะทำให้เรื่องต่างกันไป

คำแนะนำต่างๆ บางทีก็เป็นตัวกระตุ้นอย่างดีในการทำงาน
หรือบางทีก็อาจจะเป็นทางออก ให้กับคนที่ติดขัด
แต่ทุกอย่างก็จะจบลงได้ ก็เพราะ เราลงมือทำด้วยตัวเราเองค่ะ

ตระหนักถึงเป้าหมายของเราบ่อยๆ
ตอกย้ำมันมากๆ
มุ่งมั่นมันจริงๆ
ลงมือทำทุกวัน
การเขียนเรื่องเพียงร้อยยี่สิบกว่าหน้าให้จบ
ก็คงไม่ยากเกินไปหรอกเนอะ
เอ้า มากระตุ้นสุมไฟ เขียนต่อไป ยังไงๆ มันต้องจบแน่นอนค่ะ

ขอให้มีความสุข เข้าไปถึงเป้าหมายทุกวันนะคะ
เป็นกำลังใจค่ะ
ฟีลิปดา
^--^

คำตอบที่ 1

philipda
18 พ.ค. 58
เวลา 9:37:58

ลืมบอกว่า
วันนี้ ถึงวันที่ 28 พฤษภาคม
เป้าหมายพี่ฟีเขียน เรื่อง คลื่นทรายสายลมรัก
วันละ 3 หน้าค่ะ
จะเป็นเรื่องราว เป็นซีน หรือเป็นเพียงบนสนทนาตัวละครก็ได้
^--^

คำตอบที่ 2

สิริเลขา
18 พ.ค. 58
เวลา 10:39:29

เข้ามาสารภาพว่าอู้ มัวแต่อ่านหนังสือหาไอเดีย หาแรงบีนดาลใจ เลยไม่ได้เขียนเลยค่ะ ทั้ง ๆ ที่วางพล็อตไว้เสร็จสรรพแล้วด้วย ;(
ทีนี้ก็ตั้งหน้าตั้งตารอเจ้าชายกะคาริดา หวังว่าพี่ฟีจะมีเซอร์ไพรส์ เสร็จเร็วกว่ากำหนดนะคะ อยากอ่านมาก ^_^

คำตอบที่ 3

tomandjerdy
18 พ.ค. 58
เวลา 11:40:33

อ่านกระทู้วันนี้แล้ว ลุงก็เห็นว่าน่าจะบันทึกไว้ให้ตัวเองกลับมาอ่านเมื่อเวลาผ่านไปว่า ทำไมแรลลี่นี้ลุงทอมจึงเขียนไม่จบตามเวลา มันก็มีเหตุผลอยู่หลายอย่างเหมือนกันค่ะ เลยเอามาเล่าสู่กันฟัง ใครเคยประสบปัญหาแบบลุงอยากมาแสดงความคิด หรือใครมีข้อแนะนำก็เรียนเชิญมาแจมกันค่ะ

นอกจากเรื่องความขี้เกียจและอาการป่วยไข้ที่มาเยือนเสียหลายวันแล้ว ก็มีเหตุผลอื่นๆ ดังนี้

1 เรื่องนี้ลุงอยากลองอะไรใหม่ๆ ไม่ได้เขียนสืบสวนที่ถนัด แต่เปลี่ยนเป็นโรแมนติกซัสเพนส์ คือนิยายรักนั่นล่ะ จะรักยังไง เจ็บยังไง เกลียดยังไง ให้มันต่างออกไปล่ะ สืบสวนแรงจูงใจต่างเรื่องก็ต่าง แต่รักก็คือรัก จะรักยังไงให้คนอยากติดตาม
เฮ้อ! ลุงว่านิยายรักมันช่างเขียนยากเย็นค่ะ แต่ก็พยายามนะคะ (คนแก่คนนี้ไม่เข้าใจความรักเอาเสียเลย ฮ่าๆๆ)
>> ตรงนี้ทำให้เกิดอาการนั่งจ้องหน้าจอเปล่าๆ อยู่หลายวันเป็นระยะๆ

2 เรื่องนี้ลุงอยากลองหาวิธีเล่าเรื่องแบบใหม่ๆ ก็ไปเจอหนังเรื่องหนึ่งเขาเล่าเรื่องเดียวกันแต่ผ่านมุมมองตัวละครสองคน ลุงชอบแพทเทิร์นจึงลองเอามาใช้ในงานเขียน พอเขียนไปครึ่งเรื่องก็เกิดอาการลังเลว่าคนอ่านจะเบื่อหรือเปล่าที่ต้องพบเหตุการณ์เดิมซ้ำอีกครั้ง เป็นหนังมันผ่านไปไวและภาพไม่ซ้ำ แต่ถ้าเป็นตัวหนังสือล่ะ เฮ้อ!!
>> ตรงนี้ทำให้เกิดอาการนั่งจ้องหน้าจอเปล่าๆ อีกแล้ว เมื่อมั่นใจว่าหาทางแก้ได้จึงเขียนต่อ แต่ก็ชักกะตุกเป็นระยะๆ เพราะลังเล

3 พล็อตเรื่องของลุงคือผู้หญิงคิดไปเองว่าผู้ชายรักเธอจึงทำทุกอย่างเพื่อให้ได้เขามา ตอนคิดก็ว่ามันเป็นพล็อตสากลแบบซินเดอร์เรลล่าที่ใครๆ เขียนกัน แต่พอเขียนไปได้ครึ่งหนึ่งเริ่มลังเลอีกว่าความที่ใครๆ ก็เขียนกัน คนอ่านจะคิดว่ามันไปเหมือนงานของนักเขียนท่านอื่นๆ เขาหรือเปล่าหว่า ยิ่งประเด็นลอกงานกำลังฮ็อตอยู่ด้วย เอาไงดี?
>> นั่งจ้องหน้าจอเปล่าๆ อีกแล้วค่ะ ตรงนี้คิดหนักเลย แต่ก็ผ่านมันมาได้ เพราะตอบตัวเองว่าก่อนเขียนธีมของเรื่องมันผุดเข้ามาในหัวของเราเอง เหตุการณ์ต่างๆในเรื่องก็คิดขึ้นมาเอง ความคิดตัวละครก็คิดเอง บทสนทนาก็คิดเอง อย่ากังวล เดินหน้าต่อให้จบร่างแรกไป ไม่งั้นไม่จบแน่

4 เพราะหยุดจ้องหน้าจอบ่อยๆ ทิ้งห่างคราวละหลายวัน พอมาเขียนต่อจึงไม่ติดค่ะ เพราะอยากจะอินกับอารมณ์ความรู้สึกของตัวละครต้องเริ่มอ่านทวนใหม่ตั้งแต่ต้นใช้เวลาทบทวน ฝังตัวในเรื่องทุกครั้งที่สะดุดไป

เรื่องนี้จึงจบไม่ทันแรลลี่ค่ะ เพราะอยากลองเขียนอะไรใหม่ๆ เพราะอะไรใหม่ๆ คือทางที่เราไม่คุ้นชินเลยเดินถอยหน้าถอยหลังอยู่นาน เพราะกังวลสารพัด แต่ก็ถามตอบตัวเองอย่างตรงไปตรงมา และตั้งใจว่าจะลุยเรื่องนี้ให้จบค่ะ

มีใครเป็นอย่างลุงมั่ง... ยกมือขึ้น

คำตอบที่ 4

มะนอแน่
19 พ.ค. 58
เวลา 20:43:17

ตัวเกร็งไม่มีอะไรจะแก้ตัวค่ะ นอกจาก #ร้องไห้หนักมากกกกก

คำตอบที่ 5

บีเลิฟ
19 พ.ค. 58
เวลา 21:49:55

เหตุที่เขียนจบไม่ทันเวลา เพราะไม่รู้ว่าจะให้จบอย่างไร ก็เลยจบไม่ทัน จะมั่วจบก็ไม่กล้า แฮ่ๆ ฮ่าๆ เคยคิดไว้อยู่เหมือนกันนะว่าจะไม่ยอมให้เสียประวัติ จะต้องจบทุกเเรลลี่ให้ได้ ฮือๆ แต่มันก็มีข้อดีเหมือนกันนะ ใช้เป็นข้ออ้างในแรลลี่ครั้งต่อไปได้ ฮ่าๆ

คำตอบที่ 6

copter
22 พ.ค. 58
เวลา 10:40:37

มีข้ออ้างเยอะเลยคอป
แต่ไม่จบเป็นเรื่องปกติ ฮ่าๆๆๆ
ช่วงนี้เจอมรสุมชีวิตนิดหน่อย
แต่ตอนนี้พยายามตั้งหลัก เขียนให้ได้ค่ะ
ชีวิตยังคงต้องก้าวเดินต่อไป
เป้าหมายยังมีที่ต้องไปให้ถึง
สู้โว้ยยยยย