ฟีลิปดา
30 มี.ค. 58
เวลา 9:39:00
พิมพ์
แจ้งลบ
ส่งหาเพื่อน |
สวัสดีวันจันทร์ที่ ๓๐ มีนาคม ๒๕๕๘ ค่ะ
ไปงานหนังสือกันแล้วยัง พี่ฟีคงไม่ได้ไปค่ะรอบนี้
แต่ก็ติดตามข่าวคราวจากเฟซบุ๊ก
เห็นหนังสือลดราคาแล้วอยากซื้อมาดอง ฮ่าๆ
เห็นเพื่อนๆ ของเรา พี่ทอม น้องตามไปแจกลายเซ็นแล้วชื่นชม
ใครไปใครมา ก็มาเล่าให้ฟังด้วยนะคะ
จันทร์นี้มาคุยเรื่องความคิดตัวละครค่ะ
พี่ฟีเป็นคนที่ชอบเขียนความคิดของตัวละครบอกเล่าเรื่องเหมือนกัน
การคิดของตัวละคร จะเป็นวิธีหนึ่งที่ทำให้คนอ่านเข้าถึงตัวละครได้ดี
ทำให้คนอ่านมีอารมณ์ร่วมไปกับตัวละคร
ทำให้อ่านเข้าใจในสิ่งที่ตัวละครกระทำ
โดยที่บางครั้งเราไม่ต้องหาเหตุการณ์มาสนับสนุนก็ได้
ทำให้คนเขียนสามารถสอดแทรกทัศนคติ โดยผ่านการคิด
วิธีแก้ปัญหาของตัวละครไแสดงถึงบุคลิกของเขาได้
ทำให้คนเขียนง่ายในการที่จะบอกเรื่องราวในหนหลัง
ทำให้คนเขียนสามารถใช้เป็นเบ็ดเกี่ยวให้คนอ่านสนใจว่า
หากตัวละครตัดสินใจคิดจะทำอะไรสักอย่าง
จะเกิดอะไรขึ้นตามมา จะสำเร็จไหม ฝ่ายตรงข้ามจะแก้เกมอย่างไร
ดังนั้นใช้การคิดของตัวละคร จึงเป็นวิธีเล่าเรื่องอย่างหนึ่ง
เป็นการแสดงอารมณ์ความรู้สึกของตัวละคร เข้าใจเหตุผลของเขา
เป็นการดึงเรื่องให้เดินหน้าจากการตัดสินใจทำอะไรสักอย่างของตัวละคร
เป็นการบอกเล่าเรื่องภูมิหลังของตัวละคร
ฯลฯ
การคิด...ตัวละครอาจจะคิดซ้ำซากฟุ้งซ่าน วนไปวนมาได้
เพราะคนเราก็มีเป็นแบบนั้นนะ ^--^
แต่ๆ คนเขียนต้องไม่เขียน...อย่างสะเปะสะปะ
คนเขียนต้องลำดับนำเสนอ ความซ้ำซาก ความฟุ้งซ่าน ของตัวละคร
ออกมาให้อ่านง่ายเป็นระเบียบ
และเข้าใจคล้อยตามมองเห็นชัดว่าอยู่ในอารมณ์ไหน
เปลี่ยนไปอย่างไร สุดท้าย ตัดสินใจที่จะทำอะไร
โดยเฉพาะ หากจะให้ตัวละครคิดซ้ำซากกับปัญหาเดิม เพราะคิดไม่ตก
หรือมันวนกลับมาอีกแล้วความคิดนี้
คนเขียนจะต้องมีอะไรใหม่ๆ เข้าไปให้คนอ่านได้เห็น
อย่างน้อยก็การตัดสินใจใหม่ๆ ของตัวละคร
เพื่อให้เรื่องเดินไปข้างหน้า ที่ต่างไปจากเดิม
.....จะเขียนตอนไหน?
ฮ่าๆๆๆ เขียนได้ทุกตอน
แล้วแต่ว่าตัวละครอยู่สถานการณ์ไหน
หากอยู่ระหว่างการโต้ตอบกับตัวละครอื่น ก็อย่าให้นานนัก
หากอยู่คนเดียวก็อาจจะคิดได้นานๆ หลายเรื่อง
อ้าวแล้วจะรู้ได้ไงว่านาน
ฮ่าๆๆๆ อันนี้ก็ใช้เซนส์ของเราเอานะ
หากเรานั่งอ่านคิดตามที่เขียนลงไปนั้นมันจะนานมากไหม
ถ้ามากมันก็ไม่เหมาะกับการที่จะใช้เวลาโต้ตอบกับคนอื่น
หรือคนอื่นรอคำตอบจากเราอยู่ ทำนองนั้น
ถ้าจะเขียนตอนอยู่คนเดียว แล้วคิดอะไรยาวๆ นานๆ หลายเรื่อง
ก็ให้ลำดับก่อนว่า จะให้คิดถึงอะไรก่อน อารมณ์ไหน
อารมณ์เปลี่ยนไปเพราะคิดอะไรไปอีกอย่าง
วิธีเขียนก็อย่าได้เขียนยาวต่อกันเป็นหน้าๆ
เดี๋ยวคนอ่านจะตาลาย จำไม่ได้ว่าอ่านอะไร ^--^
ใช้การขึ้นย่อหน้าใหม่มาช่วย หากจะคิดยาวๆ
ขึ้นย่อหน้าใหม่ในตอนที่
- ตัวละครเปลี่ยนอิริยาบท หรือมีอะไรมาขัดจังหวะ
( ตอนแรกนั่งคิด แล้วลุกขึ้นเดินไปที่หน้าต่าง
ก้มหน้า แล้วเงยหน้า / ลูบหน้า/ ตบต้นคอ/ ถอนหายใจ /ขว้างหนังสือทิ้ง ฯลฯ
- ตัวละครเปลี่ยนความคิดใหม่
หรือว่าเธอควรจะ..
- ตัวละครตั้งคำถามให้ตัวเอง
ถ้าเขาไมได้ทำล่ะ?
- ตัวละครตอบคำถามตัวเอง (เมื่อทิ้งท้ายย่อหน้าก่อนเป็นคำถาม)
แต่เขาเป็นคนอยู่ในห้องนั้นนี่นา
- ตัวละครตอกย้ำความคิดของตัวเอง
ใช่ ใช่แน่ๆ ต้องเป็นเขาแน่ๆ
- ตัวละครปฏิเสธความคิดแรกของตัวเอง (หลังจากคิดมานาน)
ไม่ เธอจะไม่ทำอย่างนั้น เธอต้องไม่ทำโง่ๆ อย่างนั้น
ฯลฯ ฯลฯ ฯลฯ และ ฯลฯ
วิธีออกจากความคิด เข้ามาสู่ปัจจุบัน
- มีบางอย่างมาขัดจังหวะ
- ตัวละครเปลี่ยนอิริยาบท
พร้อมกับบอกตัวเองให้เลิกคิดหันมาสนใจในสิ่งที่ทำอยู่
- ทิ้งท้ายเอาไว้ว่า ตัวละครตัดสินใจว่าจะทำอย่างไร
หรือตอกย้ำกับตัวเองว่าอย่างไร
..... เขียนยาวนานแค่ไหน?
อยากรู้ว่ามันจะมากจะน้อย ควรย่อหน้าตอนไหน
ก็ว่าเวลามันปรากฏเป็นตัวอักษรในหนังสือ มันยาวมากแค่ไหน
จะให้ดีไม่ควรจะยาวเกินครึ่งหน้ากระดาษ
พอได้ครึ่งหน้า หรือ หนึ่งในสามของหน้ากระดาษ
ก็ควรจะขึ้นย่อหน้าใหม่ค่ะ
ไปงานหนังสือมา ก็ลองอ่านตรงคนเขียน เขียนแสดงความคิดตัวละครนะคะ
สังเกตวิธีสอดแทรกความคิด สังเกตวิธีเลิกคิดกลับเข้าไปสู่โลกภายนอก
วิธีการเน้นย้ำคิดย้ำทำของตัวละคร ฯลฯ
ขอให้มีความสุขกับการได้อ่าน แล้วเกิดไอเดียในการคิดค่ะ
ฟีลิปดา
^--^
|
