ฟีลิปดา
10 พ.ย. 57
เวลา 10:28:15
พิมพ์
แจ้งลบ
ส่งหาเพื่อน |
สวัสดีวันจันทร์ที่ ๑๐ พฤศจิกายน ๒๕๕๗
อีกยี่สิบวัน แรลลี 17 ของเราก็จะจบโครงการนะคะ เขียนไปถึงไหนแล้ว เร่งมือหน่อยนะคะ ^--^
วันนี้ไม่มีเรื่องคุย ก็เลยเอาเรื่องธรรมดาๆ มาคุย ธรรมดาๆ ยังไง ฮ่าๆๆๆ คิดก่อน คือ จะคุยเรื่องราวในนวนิยายที่เราเขียน ซึ่งบางคนคิดว่าเรื่องของตัวเอง มันธรรมดา มันเหมือนไม่มีอะไร มันไม่แปลกใหม่ มันแบบใครๆ ก็เขียนไปแล้ว จากนั้นก็ไปแสวงหาความใหม่ ความแปลก ความแหวก ความ...ฯลฯ
มันก็ดีละนะ ที่ตัวนักเขียนจะพยายามแสวงหาความแปลกใหม่ให้ตัวเอง อันเกิดจาก ความอยาก ที่จะเปลี่ยนแปลงหรือท้าทายตัวเองเสียบ้าง สิ่งเหล่านั้นมันก็จะทำให้สนุกในการที่จะแสวงหาสิ่งใหม่ๆ มาให้คนอ่านและตัวเอง3
แต่ถ้าพยายามหา แล้วหาไม่เจอล่ะ ฮ่าๆๆๆ ถ้าหาไปเรื่อยๆ แบบมีจุดมุ่งหมายก็คงไม่เป็นไร หาเพราะเรารู้ว่าเราต้องการอะไร มันก็ง่ายละนะ แต่หาแบบไม่รู้ว่า ตัวเองต้องการอะไร แล้วไปถามคนอื่น นี่มันก็... อืมม์ ...ก็ถือว่าเป็นการแสวงหาข้อมูลอย่างหนึ่งละกัน ฮ่าๆๆๆ แต่ท้ายสุดก็คือตัวเราเองค่ะ ที่จะหาเองให้เจอ
แล้วถ้ามองในมุมของความเป็นนักอ่านของเราเอง ชอบความแปลกใหม่ของคนอื่นไหม? ^--^ พี่ฟีก็เป็นนักอ่านประเภทเฉยๆ นะ กับความแปลกใหม่ของคนอื่นนะ ^--^ (สงสัยต่อมรับรู้ เรื่องความแปลกใหม่ จะตายด้าน ฮ่าๆๆ) พี่ฟีชอบอ่านแบบมีลูกเล่นในเรื่องที่ *** น่าสนใจ ***มากกว่า แม้ว่าพล็อตเรื่องมันจะซ้ำๆ ก็ไม่ถือสาค่ะ พี่ฟีสนใจในการที่ คนเขียนจะพัฒนาตัวละครของเขายังไง ระหว่างที่เจอปัญหาต่างๆ พี่ฟีชอบอ่านวิธีคิดของตัวละครค่ะ มันทำให้เราเข้าใจเขา ในสถานการณ์ของเขา เป็นการฝึกตัวเองที่จะเข้าใจคนอื่น ส่วนจะเห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วย ก็จะมองไปที่บุคลิกที่นักเขียนพยายามบอกกับเราค่ะ ประมาณบอกว่า เขาเป็นคนเก่ง สุขุม แต่พอมาแสดงออกตรงข้าม ตัวละครไม่ผิดหรอก แต่พี่ฟีถือว่าคนเขียนขาดความละเอียดในการที่จะทำให้คนอ่านเข้าใจมากพอ อะไรก็ตาม ที่ตัวละครแสดงผิดไปจากที่เราเคยบอกกับคนอ่านในตอนต้น ต้องแสดงให้คนอ่านรับรู้ด้วยวิธีคิดของตัวละครในขณะนั้น อย่างสมเหตุสมผลค่ะ เขียนนวนิยาย ไม่ใช่เรื่องสั้น เรามีพื้นที่แสดงให้เห็นได้เยอะ อย่าลืมเขียนนะ ค่อยๆ วางไปทีละขั้นๆ ก็ได้ว่า ตัวละครของเขาจะเปลี่ยนแปลงอย่างไร ก็เหมือนกับเราวางเหตุการณ์ ที่ค่อยๆ เร้าใจ ตื่นเต้น มีลุ้นมากขึ้นเรื่อยๆ ตัวละครของเราก็จะมีการเปลี่ยนแปลงไปได้เรื่อย ตัวละครกับเหตุการณ์ต้องไปด้วยกันค่ะ (ฮ่าๆๆ มันก็ต้องไปอยู่แล้ว เพราะตัวละครเป็นคนสร้างเหตุการณ์ ) อย่าขมวดจบ แบบไม่สมเหตุสมผล เพียงเพราะเขาเป็นพระเอกนางเอกนะคะ
อ้าว ที่อยากจะบอกก็คือ ความแปลกใหม่ กับความน่าสนใจ นี่ ถ้าไม่ไปด้วยกันแล้ว เอาแบบธรรมดาแต่น่าสนใจก็ได้ค่ะ แต่ก็อีกละนะ ต่างคนก็ต่างมีความสนใจต่างกัน เชื่อว่านักเขียนทุกคนไม่คิดจะจมปลักจนไม่คิดพัฒนาตัวเองหรอกคะ แต่ก็เชื่ออีกนั่นแหละค่ะว่า... การเขียนออกจากตัวนักเขียนเอง ที่... ชอบ อยากอ่าน พอใจ รัก สนุก มีความสุข กับเรื่องที่ตัวเองเล่า มันน่าจะเป็นวิธีที่ดีที่สุดของเราเองนะ
มีความสุขในแบบที่พวกเราออกแบบเองได้นะคะ เป็นกำลังใจให้ทุกคนค่ะ ฟีลิปดา ^--^
|