moriko
3 พ.ย. 56
เวลา 14:25:55
พิมพ์
แจ้งลบ
ส่งหาเพื่อน |
ทันทีที่ตำรวจสาวคนสวยเดินเข้ามายังทางเดินเหล่าตำรวจหนุ่มพากันลุกไม่ติดเก้าอี้ ก่อนจะมองตามเจ้าหล่อนจนสุดทางเข้าห้อง ไม่ต้องสงสัยว่าแม้เธอจะเป็นตำรวจสาวเพียงคนเดียวในหน่วยงานนี้ ทั้งหน้าที่การงานใหญ่โต ฝีมือก็ใช่ย่อยและที่สำคัญเธอยังเป็นลูกสาวผู้บังคับบัญชาการอีกด้วย จึงไม่มีใครกล้าที่จะเด็ดดอกฟ้าลงมาลูบเล่น แต่ถึงอย่างนั้นตัวเจ้าหล่อนเองก็ใช่ย่อย ดุอย่างกับแม่สิงโตสาวแบบนี้หนุ่มๆก็กลัวหัวหดกันหมดน่ะสิ ยกเว้นเสียแต่หนุ่มบางคนที่ชอบความท้าทาย.....
ทันทีประตูออฟฟิศของแม่สิงสาวปิดลง ใบหน้าหวานก็เกิดอาการคันจมูกยุกยิกก่อนจะจามออกมาอย่างแรง
"ฮัดเช้ย!" ดวงตาเรียวกวาดตามองสิ่งที่เป็นต้นเหตุให้เธอต้องจามแบบนี้อย่างคาดโทษ
ช่อดอกไม้กอใหญ่ที่ตั้งเรียงรายอย่างสวยงามอยู่เต็มห้องของเธอ เชื่อสิถ้าเป็นผู้หญิงคนไหนได้รับช่อดอกไม้จากชายหนุ่มแบบนี้คงต้องกรี๊ดสลบไปตามกัน แต่ไม่ใช่กับรันยาแน่ ร่างบางเดินปิดจมูกเข้าไปหยิบการ์ดที่อยู่บนโต๊ะมาอ่านก่อนที่คิ้วเรียวจะขมวดกันยิ่งกว่าเดิม
'พิภพ' ลูกชายเพื่อนสนิทพ่อที่เข้ามาขายขนมจีบเธอไม่เว้นแต่ละวัน ตาบ้าเอ้ย อย่างน้อยถ้าคิดจะจีบเธอก็ควรรู้ไว้ซะมั่งว่า เธอแพ้ดอกไม้!!
รันยาไม่เคยคิดจะชอบคนอย่างพิภพลง แม้ว่าเขาจะหล่อ เขารวย เขาเพอร์เฟก แต่ความกะล่อนและลูกคุณหนูที่ไม่เคยคิดจะเอาถ่านอะไรกบชีวิตทำให้เธอไม่มีวันคิดจะให้เขามาเป็นหนึ่งในตัวเลือกพ่อของลูกเธอเด็ดขาด!
เมื่อนึกได้ขาเรียวยาวก็ก้าวไปที่ประตูห้องก่อนจะเปิดมันออก ว่าแล้วไม่มีผิด ร่างสูงยืนพิงเต๊ะท่าอยู่ตรงโต๊ะตำรวจหนุ่มนายหนึ่งก่อนจะก้าวเข้ามาหารันยาท่ามกลางสายตาสอดรู้ของหลายๆคน
"ไงรันยา ชอบดอกไม้ที่ผมเอามาให้รึเปล่า...พิเศษสำหรับคุณเลย"
"พิเศษหรือพิษเสกกันแน่ค่ะพิภพ ถ้าคุณจะทำการบ้านมาห่วยขนาดนี้คุณก็ควรจะรู้ว่าฉันแพ้ดอกไม้!" รันยานึกขยะแขยงดวงตากรุ่มกริ่มนั้นในใจแล้วคิดจะเดินหนี แต่แล้วจู่ๆมือหนาก็คว้ามือเธอไปเสียก่อนจะยัดกล่องช็อคโกแลตห่อใหญ่ใส่มือเธอด้วยใบหน้ายิ้มแย้มกวนประสาท คราวนี้เธอชักเริ่มรู้สึกว่าอีตาลูกคุณหนูคนนี้จงใจยั่วประสาทเธอจริงๆ ไม่ว่าใครก็รู้ทั้งนั้นว่าเธอเกลียดชอคโกแลตเข้าไส้! ขนาดตอนที่เธอไปงานของเหล่าตำรวจเขาเองก็อยู่ที่นั่นตอนที่เธอเผลอดื่มน้ำผสมชอคโกแลตลงไปจนอ้วกแตก ถึงขนาดต้องพาส่งกลับบ้านทันที และเพราะรู้เขาถึงได้ซื้อชอคโกแลตห่อใหญ่แสนพิเศษมาให้เธอยังไงล่ะ!
"ฉันเกลียดคุณ"
"แหม คนสวยยิ่งคุณพยศแบบนี้มันทำให้ผมอยากจะปราบคุณนะครับ" ร่างสูงค่อยๆขยับตัวเข้ามาใกล้ ดวงตาพราวเสน่ห์ที่กวาดไปทั่วเรือนร่างเธอทำให้เธอแทบจะมุดลงใต้โต๊ะ ไม่ใช่เพราะอายหรือเขินกับคนตรงหน้า แต่เพราะเธออายสายตาลูกน้องนับยี่สิบคนที่กำลังจ้องพวกเธอเป็นตาเดียวอยู่ตอนนี้! ดูอีตาบ้านี่ก็ไม่คิดจะสะทกสะท้านเลยสักนิด ว่าแล้วแผนร้ายบางอย่างก็ลอยเข้ามาในหัว รันยายิ้มในใจ ก่อนที่จะกรีดรอยยิ้มแสนหวานให้คนตรงหน้าจนพิภพถึงกับเผลอชะงักไปอย่างไม่ทันตั้งตัว ไม่นึกว่าแม่สาวรายนี้จะยิ้มเป็นกับเขาด้วย แถมยังมีเสน่ห์จนแทบละสายตาไม่ได้อีกต่างหาก เมื่อเห็นว่าเหยื่อติดกับเธอก็เคลื่อนใบหน้าสวยเข้าไปหาพิภพช้าๆอย่างจงใจ เสียงกลืนน้ำลายดังอึกมาจากทุกสารทิศรวมทั้งคนตรงหน้าด้วยพาให้หญิงสาวได้ใจเข้าไปอีก ในขณะที่ทุกคนเผลอมือบางก็เอื้อมไปหยิบบางอย่างไว้แล้วกระซิบที่ข้างหูพิภพเบาๆ
"ลูกคุณหนูอย่างคุณน่ะ....ถ้ายังไม่มีปัญญาเด็ดดอกฟ้า ก็เลิกหวังได้เลยว่าจะปราบพยศรันยาคนนี้ได้"
โดยไม่ทันตั้งตัวซาลาเปาก้อนใหญ่ของตำรวจนายหนึ่งที่วางอยู่บนโต๊ะก็ถูกรันยาคว้าขึ้นมายัดใส่ปากคนตรงหน้าทีเผลอเข้าไปเต็มลูก สภาพคุณชายหมดหล่อแบบนั้นพาให้ทุกคนกลั้นขำไว้ไม่อยู่รวมทั้งรันยาด้วย พิภพร้องอู้อี้พร้อมมองรันยาด้วยใบหน้าแดงก่ำ ชักจะมากกินไปแล้ว ไม่มีใครกล้าทำกับพิภพ ภาคินทร์ถึงขนาดนี้! ก็ดี...พยศต่อไปนะรันยา เพราะเขานี่แหละที่จะทำให้นางสิงสาวมาอยู่ในกำมือลูกคุณหนูคนนี้ให้ได้ แล้วอย่าหาว่าพิภพคนนี้ไม่เตือนละกัน!
|
