สวัสดีวันจันทร์ "เขียนนวนิยายไม่จบ เพราะคุณอา"

ตอบคำถามเพิ่ม คลิกที่นี่

ฟีลิปดา
9 ก.ย. 56
เวลา 9:46:39

พิมพ์

แจ้งลบ

ส่งหาเพื่อน

สวัสดีวันจันทร์ที่ ๙ กันยายน ๒๕๕๖

(สิ่งที่เขียนข้างล่างนี้ อาจจะเป็นส่วนหนึ่ง ในนวนิยายเรื่องหนึ่ง )

แรลที่ครั้งที่สิบห้าเขาเริ่มกันไปแล้วตั้งแต่วันที่ ๑
ฉันไม่รู้ว่าจะเขียนอะไร งงอะ ทำไมมันเกิดอย่างนี้ขึ้น
ทั้งๆ ที่ตอนที่ฉันสมัครลงเขียน ฉันมีเรื่องอยู่ในหัวอยากจะเล่า
จริงอยู่มันอาจจะไม่เป็นรูปเป็นร่าง เป็นเรื่องเป็นราวชัดเจน
แต่ฉันก็คิดว่า เมื่อถึงเวลาเขียนๆ ไป มันก็อาจจะชัดเจนขึ้นมา
แต่เอาเข้าจริง...มันไม่ได้เป็นอย่างนั้น

ฉันย้อนกลับไปใหม่ ดูที่ตัวเองคิดเอาไว้ คิดให้มากขึ้นกว่าเดิม
แล้วสิ่งที่ได้ตามมา โอ...มันยอดมาก
ฉันวางพล็อตนะ จัดลำดับแล้วว่า เหตุการณ์ไหนจะเกิดขึ้นกับตัวละคร
ฉันสร้างตัวละครของฉัน อย่างที่แยกแยะออกไปได้เลยว่า
เขามีเป้าหมายอะไร เขาจะเจอกับปัญหาอะไร เขาจะแก้ปัญหานั้นอย่างไร
ฉันแยกออกเป็นทั้งเรื่องเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้น กับ สิ่งที่เขาขัดแย้งกับตัวเองด้วย
ประมาณปัญหาภายในภายนอกของเขาฉันก็เตรียมไว้หมด
แต่ละซีนฉันจัดวางสถานที่เอาไว้พร้อม เพื่อสนับสนุนให้เกิดเหตุการณ์ในเรื่อง
ให้ตายเถอะ ขณะที่ฉันวางพล็อต คิดเรื่อง
จินตนาการเหตุการณ์ต่างๆ ที่จะเกิดในเรื่อง มันสนุกมากกกกกกก
โอ แม่เจ้า จะหาเรื่องไหนดีกว่า สนุกกว่าเรื่องนี้ไม่มีอีกแล้วในความคิดฉัน

แต่พอลงมือเขียนอีกครั้ง หวายๆ ตายละหว่า
ตัวละครของฉันทำอะไรอยู่เนี่ย
กินๆๆๆๆๆ ฉันตัวละครฉันกินอยู่นี่ล่ะ
จากนักธุรกิจสาว เธอน่าจะไปเป็นแม่ครัวซะแล้ว
อย่างน้อยเธอก็จะได้เอาจานอาหารทุ่มพระเอกที่กินเผ็ดไม่ได้
ให้เป็นเรื่องเลย ไม่ได้ดูป้ายร้านหรือไง ส้มตำรสเด็ดเผ็ดถึงใจน่ะ

ความจริงอะไรๆ มันก็เกิดขึ้นได้ในระหว่างการเขียนนะ
แต่ เฮ้อ! ไอ้ที่คิดจะเขียน กับไอ้ที่จะเขียนออกมานี่
ทำไมฉันทำให้มันสอดคล้องกันไม่ได้นะ
ตอนนี้ ฉันไม่มีอารมณ์จะเขียนอะไรแล้ว
ขอหยุดเอาไว้ก่อนดีกว่า ถอยไปนายวินัย ย่อหย่อน
ฉันไม่โทษนายหรอก เพราะ...ฉันมีทางเลือกใหม่แล้ว

ถ้าสามเดือนผ่านไป แล้วฉันเขียนนวนิยายไม่จบ
ฉันก็จะโทษคุณอา...รมณ์

**********************************************
ความจริงพี่ฟีก็หมดมุก สวัสดีวันจันทร์เหมือนกันนะ
แต่เพราะตั้งใจว่า จะเขียนอะไรทุกวันจันทร์คุยกับพวกเรา
มันก็เลยออกมาแบบนี้ในวันนี้ ฮ่าๆๆ

มีความสุขกับการอ่านการเขียนนะคะ
เป็นกำลังใจให้กับนักเขียนแรลลีทุกคนค่ะ
ฟีลิปดา
^--^

คำตอบที่ 1

tomandjerdy
9 ก.ย. 56
เวลา 10:13:38

ได้เช็คลิสก่อนเริ่มเขียนกลับไปค่ะ 555
ขอบคุณค่ะคุณฟี

คำตอบที่ 2

buddy
9 ก.ย. 56
เวลา 13:59:42

อ่านที่พี่ฟีเขียนแล้วต้องรีบสำรวจ พี่ฟีเอากล้องมาติดไว้ในหัวมะดี้หรือเปล่าเนี่ย ฮาๆๆๆ มันช่างตรงเสียจริง

คุณอาเนี่ยพอไม่ได้ติดต่อท่านนานๆ ท่านก็มักจะลืม งอนไม่ยอมมาหาเราซะอย่างนั้น ขนาดบางทียอมคลานเข่าเข้าไปอ้อนวอน ท่านก็ยังทำใจแข็ง ไม่ยอมกลับมาเป็นมิ่งขวัญให้นักอยากเขียนคนยากอย่างเราเลย

สิ่งที่มะดี้ทำระหว่างรอคุณอาก็คือดื้อด้านด้นเขียนมันไป มันจะออกหวย ออกนอกทะเล เข้าทุ่ง หลงป่า ดำน้ำ ก็เขียนมันไป มีพล็อต มีซีนแล้วก็เขียนไป ไม่สนใจว่ามันจะดีหรือแย่ ที่ทำแบบนี้ก็เพราะคิดว่า อย่างน้อย เวลาคุณอาท่านหายงอนกลับมาอยู่กับเราแล้ว เราก็มีอะไรให้ท่านเล่น ดีกว่าท่านกลับมาแล้ว เราไม่มีอะไรเลย เดี๋ยวท่านก็จะพาลหนีหายไปอีก

^______^

คำตอบที่ 3

samad
9 ก.ย. 56
เวลา 14:32:08

คุณอา นึกว่า อาหาร ฮ่าๆ กินมากเขียนไม่ออก

คำตอบที่ 4

copter
9 ก.ย. 56
เวลา 17:38:29

นี่ขนาดไม่มีอะไรจะเขียนนะเนี่ย
ยังแนะนำได้ตลอด ขอบคุณค่า
นอกจากหาเฮียวินัยแล้ว
ยังต้องรอคุณอา อีก ฮ่าๆๆ

คำตอบที่ 5

moolar
11 ก.ย. 56
เวลา 19:55:18

มาสวัสดีกระทู้วันจันทร์ค่ะ ^^

มาสายไปตั้งหนึ่งวัน แหะแหะ

เร่งมืออยู่ค่ะ

คำตอบที่ 6

noomnim
12 ก.ย. 56
เวลา 22:46:33

คุณอา(รมณ์) เป็นสิ่งที่เราต้องมีกันทุกๆคน
แต่นุ่มเชื่อนะครับ หากสิ่งนี้จะเป็นอุปสรรค สิ่งนี้ก็จะเป็นแรงผลักดันให้เราได้เหมือนกัน ก็เพราะคุณอา เราถึงได้มีอารมณ์จะเขียน คุณอาท่านนี้ไม่แน่ไม่นอน ซ้ำบางทีไม่เคยบอกกล่าวเราล่วงหน้า ว่าเราจะต้องเตรียมรับมือกลับอารมณ์ท่านไหน ทั้งอารมณ์เกลียด อารมณ์โกรธ อารมณ์ซึมเศร้า อกหัก รักคุด อะไร ก็แล้วแต่ล้วนเกิดจากคุณอา(รมณ์)บันดาลทั้งสิ้น นุ่มยอมรับนะครับ ว่าบางครั้งอารมณ์ก็บังคับเราได้เหมือนกัน จะว่าไปถ้าคนเราไม่มีท่านอาท่านนี้ เราก็คงเหมือนดั่งหุ่นยนต์ตัวหนึ่งเท่านั้นเอง นุ่มว่าบางครั้งเราก็ต้องขอบคุณคุณอาท่านนี้

คำตอบที่ 7

คุณพีทคุง
29 ก.ย. 56
เวลา 13:47:13

เดี๋ยวนี้ไม่รอคุณอามาหาแล้วครับ ต้องการตัวเมื่อไหร่ ปลุกเองเลย!