ฟีลิปดา
26 ส.ค. 56
เวลา 10:29:07
พิมพ์
แจ้งลบ
ส่งหาเพื่อน |
คนเราจะรู้ว่าตัวเองเขียนนวนิยายได้หรือไม่นั้น
ต้องลงมือเขียนก่อนค่ะ ถึงจะรู้
ถ้าชอบอยากทำ ก็ลงมือเขียนซะ จะได้รู้ว่า
รู้ หรือ ไม่รู้อะไร หากใจอยากทำ ก็ต้องหาวิธีรู้ให้ได้ ทำให้ได้
มันไม่ใช่เรื่องยากเกินความสามารถของคนธรรมดาหรอกค่ะ ^--^
แต่ถ้าไม่ชอบไม่อยากทำไม่มีใจ
ก็พูดต่อไปเถอะว่า ฉันเขียนไม่ได้หรอก
แล้วเราจะไม่ยุ่งกับคุณ ^--^
การเขียนนวนิยาย เป็นเรื่องเฉพาะตัว แต่ละคนมีวิธีทำงานแตกต่างกันค่ะ
ไม่มีคำว่า ผิด หรือ ถูก
มีแต่จะบอกได้ว่า ทำวิธีอย่างนี้ แล้วมันเข้ากับเราไหม
มันทำให้เราเขียนได้ไหม เขียนได้จบไหม
เขียนได้อย่างที่ตัวเองต้องการอยากจะเขียนไหม
สำหรับพี่ฟีแล้ว การเขียนนวนิยายมีขั้นตอนพูดรวบรัดก็แค่
- คิด
- ลำดับความคิด แล้วคิดเป็นซีนเหตุการณ์
- เขียนลงไป
สัปดาห์ที่แล้วก็ให้พวกเราลองคิดหาไอเดียกันแล้วว่าจะมีเรื่องราวอะไร
ตัวละครเป็นอย่างไร จะมีเหตุการณ์อะไรในเรื่องนั้นบ้าง นั่นเป็นการคิด
วิธีคิดของพวกเรา หาเหตุการณ์ของพวกเรา ก็แล้วแต่ว่า ใครจะคิดออกมาได้
ด้วยวิธีไหน บางคนอาจจะคิดได้เป็น
เค้าโครงเรื่องทั้งหมดทั้งเรื่อง
คิดได้แต่จะให้ตัวละครทำอะไร เป็นใคร มาจากไหน มีเรื่องราวความหลังอย่างไร
คิดแล้วว่า จะให้มีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นบ้าง
คราวนี้ลองมาลำดับความคิด ของตัวเองนะคะ
ถ้าหากเราแบ่งเรื่องออกเป็นช่วงๆ นะคะ
(คือ น่าจะรู้นะคะว่า เรื่องของเราเหตุการณ์อะไรมันควรจะอยู่ช่วงไหน
ถ้าไม่รู้ ก็พูดกันยาวเลยล่ะ ฮ่าๆๆๆ เขียนอธิบายไม่ไหว ฮ่าๆๆ)
โดยมากเขาก็จะลำดับเป็น
-เริ่มต้น
- กลาง (หากไม่อยากให้ย้วยแบ่งเป็นสองช่วงค่ะ)
- จบ
ยกตัวอย่าง นวนิยายรักนะคะ
พี่ฟีแบ่งเป็น 4 ช่วงง่ายๆ อย่างนี้ค่ะ
เริ่มต้น : บทที่ 1-4 ----- พระเอกนางเอกเจอกัน จนถึง เหตุการณ์ที่ทำให้พวกเขาใกล้ชิดกัน
กลาง (1) : บทที่ 5-8 --------- ตกหลุมรักกัน จนถึง เริ่มมีอุปสรรคจากคนอื่น หรือพวกเขาเอง
กลาง (2) : บทที่ 9-12 ---------- เหุตการณ์ที่กระหน่ำซ้ำเติมให้เข้าใจผิด จนถึง ต้องแยกจากกัน
จบ : บทที่ 13-16 ---------- เอาชนะอุปสรรค จนกลับมาอยู่ด้วยกัน จบอย่างมีความสุข
นั่นเป็นวิธีลำดับความคิดเป็นช่วงๆ และก็เป็นบท
จากนั้น ในช่วงเริ่มต้น 4 บทแรก เราจะเอาเหตุการณ์อะไรใส่ไปบ้าง
เจอกันที่ไหน /พวกเขารู้สึกอย่างไรต่อกัน/ พวกเราเป็นใครมาจากไหน/
/ ท่าทีที่พวกเขาแสดงต่อกันเป็นอย่างไร/ จะเข้ามาใกล้ชิดกันด้วยเหตุผลใด
กลาง (1)
เป็นตอนที่เริ่มจะเห็นความดีของอีกฝ่าย เขาทำอะไรให้เธอ เธอทำอะไรให้เขา
ต้องไปช่วยกันแก้ไขเหตุการณ์อะไร ใกล้ชิดกัน มากขึ้นจนต่างคิดว่า จะตกหลุมรักกันแล้วนา
จากนั้นก็มีเหตุการณ์ที่ ทำให้ความรู้สึกของพวกเขาพลิกคว่ำคะมำหงาย
กลาง (2)
ซ้ำเติมเหตุการณ์ต่างๆ เข้าไป ที่จะทำให้ตัวละครยิ่งเจ็บปวด หรือมองกันในแง่ลบ
หรือยังเป็นสีเทาๆ อยู่ จนกระทั่งมีเหตุการณ์สำคัญ จนทำให้พวกเขาต้องแยกจากกัน
จบ
ตอนนี้ตัวละครอาจจะจมอยู่ในความเจ็บปวดของตัวเอง
จนกระทั่งเขาคิดได้ จนรู้ความจริง หรือจนทำให้อุปสรรคที่เกิดขึ้นนั้นหายไป
ไม่ว่าจะเป็นการรู้ความจริง การรู้ใจตัวเอง การตัดสินใจจะสู้เพื่อรัก
แล้วก็ชนะ ก็เรื่องมันแฮปปีเอนดิ้งนี่ค่ะ ฮ่าๆๆๆๆ
บางคนอาจจะตัดสินใจไม่ได้ว่า จะเอาเหตุการณ์ไหน ไปใส่ไว้ที่บทใด
ก็ดูที่ช่วงที่เราวางเอาไว้ค่ะ ค่อยๆ ย่างไฟให้ร้อนจนถึงจุดพีทของแต่ละช่วง
แล้วก็เริ่มย่างไฟใหม่ จนกว่า เราอยากจะให้จบ
มั่นใจตัวเองหน่อยนะคะ ตอนนี้ เพราะมีแต่เราที่รู้เรื่องของเราค่ะ ฮ่าๆๆ
หากเราจะเขียนทั้งเรื่อง 100-120 หน้า
แบ่งเป็น 16 บท ๆ ก็จะประมาณบทละ 6-8 หน้า
คำนวณเองนะคะว่า จะกี่บทๆ ละ กี่หน้า แล้วแต่เราค่ะ
สามารถประยุกต์ได้ ตามความต้องการไม่ว่าอยากจะเขียนกี่บทหรือกี่หน้า
ถ้าเขียนยาว หากอยากจะให้ตัวเองมีประเด็นหรือหาเหตุการณ์ได้ง่ายขึ้น
ก็ลองแบ่งช่วงของเรื่องออกไป ให้หลายช่วงขึ้น
ตอนต้นอาจจะสองช่วง กลาง สามช่วง จบ เอาช่วงเดียวก็พอมัง เดี๋ยวจะอืดไป ฮ่าๆๆ
สมควรจบก็ต้องจบค่ะ
ก็ถือว่าเป็นวิธีการทำงานอย่างหนึ่งค่ะ ในการจัดลำดับความคิด
ใครชอบอย่างไร ตรงไหน เข้ากับตัวเรา ทำให้เราทำงานได้
ให้ทำอย่างนั้นค่ะ ไม่มีถูกผิด หรือดีกว่าแย่กว่า
มันอยู่ที่คนใช้ค่ะ แต่ละคนไม่เหมือนกัน ^--^
ขอให้เขียนจบทุกคนนะคะ
เป็นกำลังใจค่ะ
ฟีลิปดา
^--^
|
