ฟีลิปดา
18 มี.ค. 56
เวลา 9:50:34
พิมพ์
แจ้งลบ
ส่งหาเพื่อน |
สวัสดีเช้าวันจันทร์ที่ ๑๘ มีนาคม ๒๕๕๖ ค่ะ
ผ่านมาครึ่งเดือนแล้วสำหรับแรลลีครั้งที่ ๑๔ ของเรา
แต่ละห้องก็คงมีความคืบหน้ากันไปบ้าง
แต่บางห้องอาจจะช้าไปหน่อย
แต่เชื่อว่า พอเข้าเดือนที่สองแล้ว คงจะเร่งสปีดกันสนุกไปเลย
เขียนวนิยายนี่ จะว่ายากมันก็ยาก จะว่าไม่ยากก็ไม่ยากนะ
สำคัญที่ได้ลงมือเขียน แล้วก็เขียนทุกวัน
มีใจจดจ่ออยู่กับเรื่องที่อยากจะเล่า
มีใจสนุกอยู่กับตัวละครของเราเองว่าจะให้เขา
ไปไหน ทำอะไร ที่ไหน อย่างไร เมื่อไหร่ ทำไม
จะลิขิตชีวิตของเขาให้ล้มคว่ำคะมำหงายอย่างไร
จะให้เขาออกจากเรื่องร้ายๆ ปัญหาต่างๆ ได้ยังไง
หาเรื่องมาเล่นกับเขาให้ได้มากๆ หลากหลาย ความซับซ้อน
ขยายปัญหาให้ใหญ่กว้างไปกว่าที่เราคิดเอาไว้แต่แรก
อย่างเช่น การพบกันของพระเอกนางเอก
1. พระเอกขับรถชนนางเอก พาไปโรงพยาบาล แล้วปิ๊งกัน
นี่อาจจะเรียกได้ว่า มิติเดียวไม่มีอะไรซับซ้อน
เอาใหม่ เติมไปอีกนิด
2. นางเอกความจำเสื่อม พระเอกก็เลยต้องดูแล แล้วรักกัน
โรแมนติกไหม ฮ่าๆๆๆ ยังค่ะแค่นี้ไม่พอ
3. ถ้านางเอก กำลังถูกตามฆ่าล่ะ
ฮ่าๆๆๆ ให้พระเอกเราเป็นบอดี้การ์ด โรแมนติกอีก ฮ่าๆๆๆ
4. ไม่เอาๆๆๆ กลายเป็นว่า ตอนพระเอกขับรถชนนางเอกนั้น
กำลังจะไปรับงาน และงานนั้นก็คือ ฆ่านางเอกต่างหากล่ะ
เอิ๊ก พระเอกของเราคือมือปืนในเครื่องแบบ ฮ่าๆๆๆ
5. ว่าไปๆๆๆ เรื่อย หักมันเข้าไปมุม อย่าให้เหลือ ฮ่าๆๆๆ
แต่...การขยายเรื่องแบบนั้นมัน
เป็นการนำเอาสิ่งที่อยู่ภายนอกเข้ามาหาตัวละคร
แต่ลองคิดที่จะเอาสิ่งที่อยู่ภายใน ให้กลายเป็นเรื่องบางล่ะ
อารมณ์ความรู้สึกอะไรบ้างที่เราจะทำให้ตัวละครของเรา...ต้องเลือก
คำว่า ต้องเลือก แสดงว่าต้องมีสองอย่างขึ้นไป
หาให้เขาได้ไหมว่า เขาจะต้องเลือกระหว่างอะไร กับอะไร
และทางเลือกทั้งสองอย่างนั้น มันจะต้องทำให้เขาสูญเสียอย่างใดอย่างหนึ่งไป
แบบเรียกกลับคืนมาอีกไม่ได้
และมันก็เป็น...ไคล์แมกซ์อย่างหนึ่ง ในนวนิยายรัก
มีความสุขกับการอ่านการเขียนนะคะ
ฟีลิปดา
^--^
|
