ตอบคำถามเพิ่ม คลิกที่นี่
 
  ภาษานักหัดเขียน  
 
 

copter

8 ก.พ. 56
เวลา 15:03:45

พิมพ์
แจ้งลบ
ส่งหาเพื่อน
ภาษาคนอยากเขียน

สวัสดีวันศุกร์ค่ะ
วันสุข วันจ่าย วันที่คนทำงานชอบ
พรุ่งนี้เป็นวันตรุษจีน วันไหว้ของชาวจีน
ขอให้สิ่งที่ดีๆ เกิดแก่พี่ๆ เพื่อนๆ น้องๆ ทุกคนนะคะ

วันนี้คอปเผลอไปรื้อนิยายเรื่องแรกมารีไรต์เล็กๆ น้อยๆ
นิยายเรื่องแรกของเรา
อ่านแล้วก็เป็นปลื้ม ที่สำคัญ นั่งหัวเราะกับภาษาของตัวเอง
คนที่ไม่เคยเขียนนิยายมาก่อน พอมาเขียนจะไม่รู้จะเขียนยังไง
จะเริ่มแบบไหน จะเริ่มจากจุดไหน
เป็นแบบนี้กันรึเปล่าคะ

เรามีพล็อตในหัวเราแล้ว ลองดึงมาสักจุดเอามาเริ่ม
เขียนไปแล้วไม่ชอบ นำมาปรับได้ค่ะ
ภาษาอย่าเพิ่งไปสนใจ เขียนให้ได้เรื่องราวออกมาก่อน
ภาษาเขียนไปมันจะพัฒนาขึ้นมาเอง
ค่อยย้อนมาปรับตอนรีไรต์ใหม่ก็ได้ค่ะ

สำคัญคือ การเริ่มต้นเขียน
และเขียนมันอย่างสม่ำเสมอ
มีนิยายที่ไม่ได้เรื่องสักเรื่อง แล้วแก้ไขได้
ดีกว่า นิยายที่ดีมาก แต่ไม่จบนะคะ

เป็นกำลังใจให้นักหัดเขียนทุกๆ คนค่ะ
 


  คำตอบที่ 1  
 

copter

8 ก.พ. 56
เวลา 15:38:01
ตัวอย่าง มือใหม่หัดเปิดเรื่อง

ริมหาดจอมเทียน พัทยา ท้องฟ้าเริ่มจะโพล้เพล้ใกล้ค่ำเต็มที เป็นช่วงเวลาที่ดีสำหรับชายหญิงจะเดินเล่น คุยกันพลาง วิ่งเล่นไล่กวดตามกันตามประสารักหวานชื่น
สองนั่งเล่นชายหาดอยู่บนเตียงผ้าใบเช่า ข้างๆ ตัว เธอก็จะมีโต๊ะเล็กๆ ซึ่งเต็มไปด้วยส้มตำ ไก่ย่าง เครื่องดื่มน้ำอัดลมเต็มโต๊ะไปหมด สองนั่งมองกลุ่มเพื่อนๆ พาลูกๆ เล่นน้ำทะเลกันอย่างสนุกสนาน


ถ้าเป็นสไตล์แต่ละคน จะเปิดเรื่องกันแบบไหนคะ ^^
 


  คำตอบที่ 2  
 

iloverally

8 ก.พ. 56
เวลา 15:40:49
ขอบคุณค่ะ คุณคอปเตอร์
ขอให้สิ่งดี ๆ เกิดขึ้นกับคุณคอป เช่นกัน
ตีพิมพ์ดี ๆ สักเรื่อง นะคะ

เริ่มต้นก็มีสภาพเดียวกันค่ะ
สับสน จับจุดอะไรไม่ได้
ก็อาศัย จากเรื่องย่อนิยาย ในหนังสือพิมพ์
แล้วก็ ลงทุน ซื้อรวมเล่ม มาเปิดดู ตอนเค้าบรรยาย
ยืมมาใช้บ้าง ฮ่า ๆ

ตอนนี้ก็ดีขึ้นนิดนุง แต่มีปัญหาคือ ไม่ชอบรีไรต์นิยาย ฮ่า ๆ
จะต้องทำบ่อย ๆ เสียด้วยสิ
เขียน ๆๆ ก่อน ๆๆ เนอะ ตุนเอาไว้เยอะ ๆ
 


  คำตอบที่ 3  
 

copter

8 ก.พ. 56
เวลา 15:51:55
เขียนบ่อยๆ ค่ะ คุณไอ
เขียนนิยายออกมา ภาษามันจะดีขึ้นเอง ฮ่าๆๆ
ต้องหัดเป็นคนอ่านได้หลากหลาย
อ่านให้ได้เยอะๆ

ที่สำคัญเขียนออกมาให้ได้เยอะๆ
อย่าไปกังวล (พูดเหมือนเตือนตัวเองด้วย)
เขียนบ่อยๆ เขียนทุกๆ วัน
มันจะเริ่มมาเอง ต้องลอง อิอิ
(เป็นวิธิการยั่วยวน ฮ่าๆๆ)

การเริ่มเรื่อง เริ่มบทนี่ บางทีก็คิดหนัก
เราจะเริ่มจากตรงไหนดีนะ
เอาจุดไหนมาเริ่มให้น่าสนใจ
อย่าเพิ่งไปคิดมาก (สำหรับมือใหม่)
เขียนเลย แล้วค่อยมาปรับค่ะ

เย้ๆๆๆๆ เขียนนิยายกันเถอะเรา
 


  คำตอบที่ 4  
 

iloverally

8 ก.พ. 56
เวลา 16:07:03
ริมหาดจอมเทียน พระอาทิตย์เริ่มจะอ่อนแสง
และคล้อยต่ำลงแตะพื้นทะเล
แต่ยังเป็นช่วงเวลาพักผ่อนสำหรับหลาย ๆ ครอบครัว
ชายหญิงจูงมือเดินเล่น คุยกันพลาง
บ้างก็วิ่งเล่นไล่หยอกล้อกันตามประสาวัยรุ่น
สองนั่งอยู่บนเตียงผ้าใบเช่าริมชายหาด
ข้างตัวเธอมีโต๊ะเล็กๆ
เต็มไปด้วยอาหารหลายอย่าง เน้นไปทาง ส้มตำ ไก่ย่าง
เครื่องดื่มน้ำอัดลมจนแทบไม่มีที่ว่างบนโต๊ะ

สองนั่งมองกลุ่มเพื่อนชายหญิง พาลูกๆ
เล่นน้ำทะเลกันอย่างสนุกสนาน
ทันใดเอง มีสิ่งมีชีวิตโผล่ขึ้นมาเหนือน้ำ
แล้วอ้าปากกว้างจนเห็นฟันแหลมคม
กวาดกลืนบรรดาผู้เคราะห์ร้ายเข้าปากไปสามสี่คน
ท่ามกลางเสียงหวีดร้อง ด้วยความตกใจ เสียงร้องไห้ดังระงม
สองผุดลุกขึ้น นั้นมันตัวบ้าอะไรกัน ทุกคนปลอดภัยหรือเปล่า เธอยกมือมาทาบหน้าอกด้วยใจระทึกขวัญ

"ฉลามยักษ์" เสียงใครบางคนตะโกนขึ้นมา
คุณพระช่วย ฉลามอาละวาดมาถึงนี้เชียวหรือ ตามธรรมดามันต้องอยู่ที่พิจิตรนี่นา โอ้วว นี่หรือเมืองพุทธ เกิดเรื่องแบบนี้ได้เช่นไร

สองซวดเซจนแทบจะทรงกายไม่อยู่ พลันมีอ้อมกอดแข็งแรงมาช่วยโอบประคองเธอไว้ เธอหันไปมองด้วยความซาบซึ้งใจ
แต่นึกในใจ ใครฟร่ะ
"นั่งก่อนครับ"เสียงทุ่มนุ่มปลอบประโลมกล่าวขึ้น
"ขอบคุณค่ะ"
สองกล่าวเสียงเบา เสียงเอะอะโวยวายที่ชายหาด
พร้อมกับ ความชุลมุนทำให้เธอทำอะไรไม่ถูก
มีคนร้องบอกให้เรียกรถพยาบาลเร็วเข้า
เธอหันกลับไปอีกที เพื่อจะมองหน้าชายหนุ่มผู้ใจดีให้ถนัดตา โอ้ อนิจจา เขาหายตัวไปแล้ว
แล้วเธอจะได้เจอกับเขาอีกหรือไม่ บัดซบที่สุด เขาหยิบข้าวของมีค่าของเธอและของเพื่อนไปหมดเลย..

##


 


  คำตอบที่ 5  
 

iloverally

8 ก.พ. 56
เวลา 17:12:47
สองผวาลุกขึ้นนั่ง สองมือกุมศีรษะ นี่เธอฝันไปเองเหรอ
คงเพราะเมื่อหัวค่ำ เธอกินอาหารเข้าไปเยอะ
ไม่ว่าจะเป็นกุ้งอบวุ้นเส้น แปะซะ ต้มยำกุ้ง
หอยนางรมสด ทอดมันปู
กรรเชียงปูนึ่ง ปลาเก๋าราดพริก
หอยแมลงภู่ต้มจิ้มน้ำจิ้มซี้ฟู้ดรสเด็ด
รวมมิตรทะเลผัดฉ่า

เธอยกมือขึ้นมาลูบเหงื่อออกจากใบหน้า
รู้สึกเหนียวตัวไปหมด
ทำไมเธอถึงได้เหงื่อออกมากขนาดนี้นะ
เหลือบมองนาฬิกาที่ผนัง
ตีสามกว่าเองเหรอเนี่ย เธอมองเพื่อนที่เตียงข้าง ๆ
หลับอุตุกันหมด
ไม่มีใครฝันเป็นเพื่อนเธอบ้างเลยนะ

เธอขยับลงจากเตียงเพื่อจะไปล้างหน้าในห้องน้ำที่อยู่ใกล้กับประตูห้อง ขณะที่กำลังจะก้าวขาเข้าไป
มีเสียงเคาะประตูทำให้เธอชะงักเท้า
ดึกป่านนี้ใครมาเคาะห้องเธออีก
สงสัยจะเมาเคาะห้องผิด เธอส่ายหน้าด้วยความระอา
ยังจะอุตส่าห์กลับห้องอีก เสียงเคาะยังดังรัวอีกเป็นชุด
มันจะมากเกินไปแล้ว
เธอกำลังจะไปเปิดประตูดูว่าใครมาแกล้งหรือเปล่า
แต่นึกขึ้นได้ว่า ดึกมากแล้ว อาจเป็นพวกแก๊งมิจฉาชีพแบบที่เจอในฝันอีกก็ได้
ตัดสินใจส่องดูที่ช่องตาแมวแทน ก็ไม่เห็นว่าใคร
เธอเลยปักใจว่าต้องเป็นคนไม่รู้จักแน่ ๆ
เพราะถ้าอย่างนั้น ก็ควรจะเรียกชื่อคนในห้องเธอ
ถ้าต้องการให้เปิดประตูจริง ๆ

"สอง" เวรแล้ว อย่างกับอ่านความคิดเธอได้ เธอถอยห่างออกมาจากประตู เสียงใครกัน

เธอต้องหูฝาดไปแน่ ๆ รีบเข้าห้องน้ำ แล้วล้างหน้าล้างตา พอเงยหน้าขึ้นมาเท่านั้นแระ
ได้เรื่อง มีผู้หญิงผมยาวยืนอยู่ข้างหลังเธอเองหน้าตาดูไม่ได้ เธอร้องกรี๊ดออกมาแต่ไม่เต็มเสียงนัก
"ยัยสอง แกจะร้องทำไม ฉันเอง"

"ทำไม แกต้องมายืนข้างหลังฉันด้วยล่ะ" เธอต่อว่า เข่าอ่อน
"ก็ฉันตื่นมาเข้าห้องน้ำ ตอนที่แกยืนอยู่หน้าประตู ฉันปวดฉิ๊งฉ่องก็เลยรีบเข้ามาก่อนนะสิ"
"ทำไมแกไม่เปิดไฟ" เธอยังต่อว่าด้วยความตกใจกลัวไม่หาย
"ก็ปวดมากใครจะไปทันเปิด แล้วทำไม แกไม่เปิดไฟล่ะยัยสอง"
"ฉันก็ลืม" เธอไม่น่าลืมเปิดไฟเลย ดูสิเกือบหัวใจวาย
"พอกันงั้นกลับไปนอน" เพื่อนเธอชวน และเธอเห็นดีด้วย
แต่พอ พากันออกมาหน้าห้องน้ำ เสียงเคาะประตูยังคงดังอีก พร้อมกับเสียงเรียกชื่อเธอ
"แกนัดหนุ่มที่ไหน มาหาตอนดึก ๆ เซี้ยวใหญ่แล้วนะยัยสอง"
"บ้าสิ ฉันไม่เห็นได้ยินอะไร" เธอปด แต่ใจชักสงสัย ใครกันมาเรียกเธออยู่ได้
"ฉันเปิดนะ"
"อย่าเปิด เผื่อเป็นขโมยล่ะ"
"โรงแรมระดับนี้นี่นะ ไม่มีหรอก"
เพื่อนเธอยังเถียงแล้วทำท่าจะเปิดประตู
"ที่ไหนก็มีทั้งนั้นแหละ อย่าเปิดนะ"
"แกกลัวหรือไงยัยสอง"
"ใช่ ฉันกลัว"
"กลัวจริงเหรอ" เสียงถามยานคางนิด ๆ พร้อมกับกลิ่นไม่ชวนดม
"ใครพูด" เพื่อนเธอถาม นึกว่าเพื่อน ที่นอนอยู่แกล้ง
"ฉันเอง" ร่างหนึ่งในชุดขาวค่อย ๆ ลอยแบบไม่เห็นเท้ามาหาพวกเธอ ไม่ใช่เพื่อนในห้องแน่นอน เพราะใบหน้าซีดขาวแถม มีน้ำเหลืองไหลหยดแหมะ ๆ
ประตูคือสิ่งที่พวกเธอสองคนคิดถึงก่อน ขโมยก็ขโมยเถอะ
อย่างน้อยเจอกำปั้นเจอเตะ ยังเจ็บได้
พอเปิดประตูออกไป มีผู้ชายมาคว้าตัวเธอเอาไว้
และเป็นพี่ชายเธอเอง

"ยัยสอง พี่เรียกตั้งนานทำไมไม่เปิด เป็นไงเจอแล้วสิ"
"อย่าเพิ่งพูด ไปก่อน ๆ" เธอลากแขนพี่ชายไปให้พ้นจากตรงนั้น
--
เธอกับเพื่อนไปนั่งขนหัวลุก อยู่ที่ห้องพี่ชายจนตาสว่าง
พี่ชายเธอเคยมาอบรมแล้วพักที่โรงแรมนี้ ห้องนี้
แล้วเจอ.. เสร็จจากงานแล้วหวังจะตามมาสมทบ แต่ก็ดึกแล้ว
เพิ่งรู้ว่าเธอพักห้องไหน เลยมาเรียกอยู่นานแล้ว
โทรศัพท์มือถือก็ติดต่อไม่ได้ จัดไปประสบการณ์ช็อก
ขอบคุณพี่ชายเธอจริง ๆ ตอนกลางวันทำไมไม่โทรบอก

##

อ่อนหวานน่ารัก มาก เหมาะ กับเจ้าของกระทู้เนอะแนวนี้
ฮ่า ๆ พิมพ์ไปพิมพ์มา เพลิน ยาวเลย
 


  คำตอบที่ 6  
 

มะนอแน่

8 ก.พ. 56
เวลา 17:14:16
"มีนิยายที่ไม่ได้เรื่องสักเรื่อง แล้วแก้ไขได้
ดีกว่า นิยายที่ดีมาก แต่ไม่จบนะคะ"

คมชนิดที่ว่าห้ามแมลงวันบินผ่านไม่งั้นปีกเอ็งไม่เหลือแน่ ฮ่าๆๆ

นิยายเรื่องแรกเป็นอะไรที่สุดยอดจริงๆ ค่ะ สำนวนภาษาฮาตั้งแต่ตัวแรกยันตัวสุดท้าย ประทับใจสุดๆ ฮ่าๆๆ ส่วนกระบวนการรีไรต์ก็ตัวใครตัวมันนะคะ ฮ่าๆๆ มะนอนี่เขียนอย่างฮา พอนั่งแก้ต้องครางฮือๆ
ฉันทำอะไรลงไปเนี่ยยยยยยยยยยยยยย
 


  คำตอบที่ 7  
 

iloverally

8 ก.พ. 56
เวลา 21:21:34
"ใจดี อย่าซนได้มั้ย มาที่เตียงดีกว่า"ชายหนุ่มนอนอยู่บนเตียงห่มผ้าปิดมาถึงคอ
"ซนที่ไหนกัน คนกำลังถ่ายรูปนะต้นน้ำอย่าเพิ่งกวน ห้องนี้สวยออก ต้องถ่ายเก็บไว้หลาย ๆ รูปหน่อย"
"นี่เธอจะไม่สนใจฉันเลยหรือไง ฉันเป็นคนป่วยนะใจดี ไหนเธอบอกว่ารักฉันไง แต่งงานกันไม่ทันไร เธอจะไม่สนใจไยดีฉันไม่ได้นะ"
หญิงสาวหันมามองคนป่วยแว่บหนึ่ง แล้วกดชัตเตอร์ต่ออีกสองสามรูป "ข้าวกับยาหลังอาหาร ฉันป้อนให้คุณเรียบร้อยแล้วนะต้นน้ำ อย่างอแงได้มั้ย"
"แต่ฉันรู้สึกมีไข้ ตัวร้อนนิด ๆ นะใจดีไม่เชื่อมาแตะดูสิ" ชายหนุ่มเอามือแตะหน้าผากด้วยท่าทางอ่อนแรง
"ขออีกห้ารูปแล้วกัน จะโพสรูปด้วย"
"ใจดี !"
"ฉันล้อเล่นน่าต้นน้ำ ใครจะกล้าไม่สนใจสามีสุดที่รักได้ลงคอ แต่ขอถ่ายอีกรูปแล้วกันนะ ๆๆ ต้นน้ำ"
"เกือบจะดีอยู่แล้วเชียว เสียตรงที่มีแต่นี่แหล่ะ ใจดีเธอไม่เห็นใจฉันบ้างเลยเหรอ
เมื่อวานฉันก็ทำงานจนไม่สบาย เธอก็ไม่ยอมมานอนข้างฉันอีกเพราะกลัวติดหวัด แล้วนี่ยังจะทำห่างเหินอีกนะใจดี เดี๋ยวฉันจะฟ้องจามรจริง ๆ ด้วย"
"ญาติดีกันตั้งแต่เมื่อไหรคะ จามรเนี่ยนะ
ไหนบอกสิต้องการให้เช็ดตัวใช่มั้ย"
"เธอมาอยู่ใกล้ ๆ ฉันบนเตียงสิใจดี
เท่านี้ฉันก็หายป่วยเร็วขึ้นแล้ว"
"ฉันจะได้ติดหวัดคุณน่ะสิ ไม่ดีกว่า"
"อย่าให้ฉันลุกไปจัดการเองนะ เดี๋ยวเธอได้เจอดีแน่ใจดี"
"ถ้าไม่อายก็ลุกมาสิ จะถ่ายรูปไปโพสให้ทั่วเลย" คำขู่ของเธอดูเหมือนจะไม่ได้ผล
"ไม่อาย"ชายหนุ่มกระโจนจากเตียงแล้วคว้าตัวภรรยามาไว้ในอ้อมกอดได้ในที่สุด
"คนโกหก ไหนบอกเป็นไข้ตัวร้อน"
"ตอนนี้แหล่ะ ฉันยิ่งตัวร้อนกว่าเดิมแล้วเธอไม่รู้สึกเหรอใจดี"
"ต้นน้ำบ้า" หญิงสาวหน้าแดงเรื่อขึ้นมาทันที

ติดตาม รักร้าย...ละลายรัก โดยนิรีย์ ในรูปเล่ม ได้แล้วนะคะ
ตามลิงก์ ไปเลยค่ะ
www.forwriter.com/mysite/forwriter.com/webboard/question.asp?QID=534

ป.ล.ขออนุญาตเจ้าของผลงาน ยืมชื่อตัวละครมาเขียนค่ะ
หวาน ๆ แต่งไม่ออกแฮะ ฮ่า ๆ
 


  คำตอบที่ 8  
 

ฮาบีบี้

9 ก.พ. 56
เวลา 21:38:41
ใจฟ้าเดินเรื่อยเปื่อยริมหาดจอมเทียน เงยหน้ามองแสงสีส้มอมทองตอนเย็นใกล้ค่ำเต็มที ยิ่งย้ำให้คิดถึงใครบางคน เขาสัญญากับเธอ อีก 1 ปีจะกลับมาเจอกันที่นี่ เธอถึงได้เดินทางมาคอยเขาที่นี่

หาดจอมเทียน...

พัทยา...

จะอะไรแล้วแต่...

แต่ทั้งหมดนั้นมันเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อปีที่แล้ว ใจฟ้ามาตามสัญญา ทว่าไร้วี่แววของเขาโดยสิ้นเชิง...

+ + + + + + + + + + + + + + + + + + +

มาร่วมด้วยช่วยกัน อิ อิ อิ TT
 


  คำตอบที่ 9  
 

ฮาบีบี้

9 ก.พ. 56
เวลา 21:39:36
โพสแล้วถึงเห็นคำซ้ำ TT

 


  คำตอบที่ 10  
 

ami

9 ก.พ. 56
เวลา 21:52:50
เข้ามาเก็บเกี่ยวความรู็ฮับ

ป.ล คิดถุงพี่ๆ จัง กอดดดดดดด
 


  คำตอบที่ 11  
 

iloverally

10 ก.พ. 56
เวลา 14:59:15
ย้ายจากหาดจอมเทียนเมื่อวาน วันนี้เธอก็มาอยู่ที่หาดนางรำ
เขาว่ากันว่าทะเลสวย น้ำใส ฟ้าอร่อยจริงเอย
และน้ำใสจนเห็นพื้นทรายที่ด้านล่างอย่างที่ว่าจริง ๆ
เธอเดินลุยน้ำเล่นมาได้สักพัก
มีเสียงเตือนว่ามีเมล์เข้ามา ทำให้เธอ
ล้วงกระเป๋ากางเกงขาสั้น
หยิบโน้ตสองขึ้นมาจิ้ม ๆ เปิดเมล์อ่าน

..อ่านบทจบให้ด้วย จาก พี่ปู..
งานอีกแล้ว สองไม่เคยคิดว่า
การมาพักผ่อนเช่นนี้จะมีงานตามมากวนใจ
แต่จะไม่ทำก็ไม่ได้ เพราะมันเป็นงานอดิเรกที่เธอรัก
"สอง" เสียงเรียกทำให้เธอหันไปด้านหลัง เขาอีกแล้ว
นายเมฆ ผู้ชายที่เธอไม่อยากเห็นหน้ามากที่สุดในตอนนี้
เธอหันกลับแล้วเดินลุยน้ำต่อไป
โขดหินข้างหน้ามีรูปปั้นพระอภัยมณี
นางผีเสื้อสมุทร
เธอจะปืนขึ้นไปถ่ายรูปเล่น
ขณะที่ปืนขึ้นไปด้วยความยากลำบาก
และเกือบจะปืนพ้น มีคนมาจับเอวเธอไว้พอดี
ทำให้เธอเสียจังหวะ เซหงายหลังลงน้ำ
นายเมฆ! เธอข่มความโกรธไว้ไม่อยู่แล้ว
พอลุกขึ้นมายืนได้ เธอหันไปวีนทันที
"อย่ามายุ่งกับฉัน"
"ผมขอโทษนะสอง เดี๋ยวซื้อใช้ให้" เขารีบบอกแล้วพยุงเธอยืนขึ้น
"มันของแน่อยู่แล้ว เอาห้าเครื่องเลย"เธอปัดผมที่ตกมาปรกตาออก
"จ๊ะ ๆ แล้วแต่สอง แต่ว่าต้องไปเลือกด้วยกันนะ ผมเลือกไม่เป็น"
ตอแหลชัด ๆ รุ่นเขาก็มีบอกไว้ เธอล้วงโน้ตสองมากดปิดเครื่อง แม้รู้ว่าอาจไม่ทันการณ์อยู่ดี
"หลีกไปสิ"
"แล้วนี่จะขึ้นไปถ่ายรูปตรงนั้นใช่มั้ย"เขาชี้ไปตรงที่มีรูปปั้นพระอภัยมณี
"ใช่ ถ้าไม่มีใครมาแกล้งเสียก่อน"
"ผมไม่ได้ตั้งใจจริง ๆ นะ แต่ไม่เป็นไรเดี๋ยวผมถ่ายรูปให้"
"ไม่ได้ขอ ฉันต้องการอยู่คนเดียว"
รูปภาพที่ถ่ายก่อนหน้านี้สวย ๆ ทั้งนั้น หมดกัน เสียดาย ๆ โอย โมโห เจอนายเมฆทีไรเป็นต้องซวยทุกที
คอยดูถ้าไม่ซื้อใช้ให้ครบห้าเครื่อง จะโทรทวงเช้าทวงเย็นเลย

&&
ง่วง ฮ่าๆ ฉากง้องอนน่ารัก ๆ เลยไม่มี กร๊ากกๆๆ
 


  คำตอบที่ 12  
 

copter

10 ก.พ. 56
เวลา 16:32:03
ฮ่าๆๆ อยากได้โน้ตสองอ่ะ ซื้อให้เค้าเรยยยยย
 
 


  คำตอบที่ 13  
 

copter

10 ก.พ. 56
เวลา 20:57:00
พี่เมฆอย่าใจร้ายกับน้องสองนะคะ อิอิ
 
 


  คำตอบที่ 14  
 

iloverally

10 ก.พ. 56
เวลา 22:45:56
ครั้งที่สองเธอต้องใช้ความพยายามมากกว่าเดิม
ในการปีนขึ้นไปบนโขดหินที่มีรูปปั้นเรียงราย
โดยไม่ลืมกำชับผู้หวังดี ห้ามช่วยเธอลงน้ำอีก
"ตามมาทำไมไม่ทราบ"เธอหันไปตวาดแว้ด คนเดินตามมา
"ไม่ยักรู้ ตรงนี้เป็นที่ส่วนบุคคล"
แทนที่จะตอบเธอเลยทำเฉยดีกว่า มันน่าเจ็บใจจริง ๆ
เธอเล็งว่าจะมาถ่ายรูปตรงนี้สักหน่อย อดเลย
ถอนหายใจ แล้วพยายามมองวิวที่ทะเล
โดยไม่สนใจเสียงนกเสียงกา
เสียงจากมือถือ ที่อยู่ในโหมดถ่ายภาพ ดังขึ้น
เธอหันควับ เขาแอบถ่ายรูปเธอหรือเปล่า
"ทำอะไร ห้ามถ่ายรูปฉันนะ"
"ผมถ่ายรูปนางผีเสื้อสมุทรต่างหาก"
ต่อให้นับหนึ่งถึงร้อย ก็คงเอาไม่อยู่ เธอเดินหนีไปอีกทาง แล้วหาที่นั่งพักเหนื่อย
"ไม่รีบไปเปลื่ยนเสื้อผ้า เดี๋ยวเป็นหวัดนะสอง"
เชิญพูดไปคนเดียวเถอะ เธอทำทีก้มปัดทรายที่ขา
"ยังโกรธผมอยู่เหรอ"
มลพิษทางหูจริง ๆ ธรรมชาติสวยงามแล้วแท้ ๆ
เธอแกล้งหยิบเศษเปลือกหอยมาดู
แล้ว เสียงเหมือนถ่ายรูป ก็ดังขึ้นมาอีก คราวหนี้เธอเต็ม ๆ
คงต้องการให้เธอต่อว่า
เรื่องอะไรต้องทำตามใจเขา
เธอลุกขึ้นหวังจะกลับที่พักไปอาบน้ำเปลื่ยนเสื้อผ้า

฿
แคว่ก! เสื้อเธอขาด อย่างไม่ต้องสงสัย มือลึกลับที่มาจับเสื้อเธอดึงเอาไว้ ไม่ใช่ใคร
"มันจะมากไปแล้วนะ ปล่อยมือเดี๋ยวนี้เลย"
"เดี๋ยวก่อนสอง ผมไม่ได้ตั้งใจ ตรงนั้นมันมีหลุมกลัวคุณจะตกลงไป"
"ฉันไม่มีตาหรือไง ถอยออกไปเลยห้าเมตร ไม่ต้องเดินตามมานะ"
"ไม่ได้นะสอง เสื้อขาดขนาดนี้เห็นหมดเลย" เธอเพิ่งจะรู้สึกว่าเย็นวาบด้านหลัง มันขาดขึ้นมาถึงเสื้อชั้นใน
"แล้วไง"เธอทำปากดี ถึงยังไงก็จะกลับที่พักโดยไม่ยอมรับความช่วยเหลือจากเขาเด็ดขาด อาจจะซวยซ้ำซวยซ้อนกว่าเดิม
"เอาเสื้อผมใส่ทับดีกว่า เสื้อคุณบางด้วย"
ทุเรศที่สุด แล้วที่ผ่านมามิจ้องเธอจนเพลินไปแล้ว
เธอใส่เสื้อสีอ่อน เพราะไม่ได้ตั้งใจจะมาให้ใครผลักลงทะเล
แค่ต้องการเดินลุยน้ำเล่นเฉย ๆ
"ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณ" เธอกัดฟันตอบ จริง ๆ แล้วเพราะใครกันเธอถึงมีสภาพแบบนี้
"สองฟังกับบ้างสิ อยากเป็นอาหารตาให้คนอื่นดูนักหรือไง"
"ใช่ ฉันฉีกเสื้อให้ขาดเอง" เธอตอบแล้วกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปทางที่พัก ลงจากโขดหิน เท้าแตะหาดทรายได้ไม่กี่ก้าว
ตัวเธอก็ลอยหวือขึ้นมาจากพื้น นายเมฆตัวซวยถือวิสาสะอุ้มเธอ
"อย่าทำเป็นเก่งนักเลย ผมต้องรับผิดชอบ ไม่ต้องเถียง
ไม่ต้องโวยวายนะ อยากให้คนมองนักก็นี่ไง แบบนี้ดีที่สุด หรืออยากจะให้จูบโชว์ก็ได้นะ"
เธอสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ฝากไว้ก่อนเถอะ
ตลอดระยะทาง มีเสียงเป่าปากแซวเป็นระยะ
ตามมาด้วยเสียงผู้หญิงกรี๊ดกราด ใครกัน
แล้วก็แทบอายแทรกแผ่นดินหนี พอเห็นว่าเป็นพวกเพื่อนเธอเอง ไม่รู้จะโดนล้อไปอีกกี่วัน

--
โอแล้ว ได้แค่เนี่ย ฮ่า ๆ
 


  คำตอบที่ 15  
 

แครอทสีส้ม

1 พ.ค. 56
เวลา 16:19:31
"มีนิยายที่ไม่ได้เรื่องสักเรื่อง แล้วแก้ไขได้
ดีกว่า นิยายที่ดีมาก แต่ไม่จบนะคะ"

คมจริงๆคุณคอป ฟังแล้วมีแรงใจขึ้นเยอะเลยนะเนี่ย งั้นเขียนให้จบก่อนแล้วค่อยมาปรับภาษาดีกว่าเนอะ
 




  เชิญกรอกข้อความเพื่อตั้งคำถาม  
  กรุณา login เพื่อตอบคำถาม