ฟีลิปดา
5 พ.ย. 55
เวลา 9:11:43
พิมพ์
แจ้งลบ
ส่งหาเพื่อน |
สวัสดีวันจันทร์ ที่ ๕ พฤศจิกายนค่ะ
มาถึงจันทร์นี้ ก็แสดงว่า แรลลี 13 ของเราผ่านมา 1 เดือนแล้วนะคะ
ไม่ได้เขียนเพิ่มเลยเพราะกำลังรีไรท์ ไฟรักเพลิงแสงจันทร์ ให้จบ
คิดว่า วันสองวันนี้ก็คงจะเสร็จ เตรียมตัวจัดหน้าทำปก ส่งโรงพิมพ์ต่อไป
(เย้ ในที่สุดก็จะได้มีหนังสือประจำปีแล้ว ฮ่าๆๆๆ)
ตอนตรวจเช็กแก้ไขรีไรท์เรื่องนี้ ก็...เอาการค่ะ ^--^
เพราะเขียนเอาไว้จบร่างแรกใน 80 หน้าเมื่อเดือนมีนาคม
พอเอามาดูใหม่ก็ทั้งเติมทั้งตัดทั้งแต่งใหม่ ตอนนี้อยู่ที่ 130 หน้า
ตัวละคร เล่นกันอยู่สองคน ไม่มีพล็อตรอง พล็อตซับซ้อนใดๆ ทั้งสิ้น
เป็นการเขียนที่ใช้...อารมณ์ความรู้สึกของตัวละคร...เป็นตัวเดินเรื่องค่ะ
ตัวประกอบจึงเป็นตัวประกอบเสียจริงๆ ฮ่าๆๆๆ
พวกเราเคยมานั่งดูไหมว่า เรื่องที่ตัวเองเขียนนี้
ใช้อะไรในการเดินเรื่อง?
ที่คุยให้ฟังก็เพราะ...
มีหลายคนมักจะพูดว่า หาปัญหา ให้ตัวละครไม่ได้
ตัวละครไม่ขยับ ตัวละครนิ่งอยู่อย่างมีความสุข ก็เลยไม่มีเรื่องจะเล่า
บ้างก็คิดว่า เรื่องของตัวเองไม่มีปม หาปมไม่เจอฮ่าๆๆ
เวลาทำโปรไฟล์ตัวละคร
ก็ยังหาเป้าหมายให้เขาไม่ได้...ก็มี
แรงจูงใจอะไร...ก็ไม่รู้ ฮ่าๆๆๆ
ซ้ำปัญหาล่ะ ...ก็เหมือนจะซ้ำซากกับเรื่องคนอื่นเสียเหลือเกิน
การเขียนที่เล่นไปกับอารมณ์ความรู้สึกของตัวละครเอง
จึงเป็นทางเลือกหนึ่ง ของการเขียนนวนิยายรัก
ที่ตัวละครไม่มาก เรื่องไม่ซับซ้อนค่ะ
อ้อ...เดี๋ยวจะงง กันว่า เล่นอย่างไรกับความรู้สึกของตัวละคร
ก็คือ... ตัวละคร ขัดแย้ง กับตัวเอง ค่ะ ฮ่าๆๆๆ
เอ...ทบทวนหน่อยว่า ความขัดแย้ง ในนวนิยายรักที่เห็นโดยมาก
มีสามอย่าง
1. คนกับคน
2.คนกับตัวเอง
3. คนกับสิ่งแวดล้อมเหตุการณ์ภายนอก ฯลฯ
เราจะเลือกอันไหนมาใช้ในนวนิยายของเราก็เลือกได้เลยค่ะ
ถ้าเลือกได้เยอะๆ มันก็ทำให้เรื่องของเราครบรสได้ค่ะ
จะเลือกเอาแบบไหนเป็นประเด็นหลักประเด็นรองก็ได้ทั้งนั้น
แล้วแต่เราจะสนุกกับเรื่องของเรานะคะ
แต่ในชีวิตจริง ก็ขอให้มีความสุขในทุกวัน
อย่าไปขัดแย้งกับอะไรหรือใครนะคะ
เป็นกำลังใจค่ะ
ฟีลิปดา
^--^
|
