Tethys
4 ส.ค. 55
เวลา 10:55:49
พิมพ์
แจ้งลบ
ส่งหาเพื่อน |
วันหยุดยาวที่แสนมีความสุขของใครหลายคน แต่อีกหลายคนก็ยังทำงานกันตัวเป็นเกลียว หัวเป็นน็อต หยุดแค่ไม่กี่วันเท่านั้น
เสาร์นี้ตั้งกระทู้อะไรดี วินาทีนี้ก็ยังไม่มีอะไรในหัว แบบแวบออกจากหน้างานมาตั้งกระทู้ กลัวเผลอลืม...
เรื่องลืมนี่ว่าไปน่ากลัวจริงๆ เวลามันลืม ขมองอิ่มบกพร่อง ลืมสนิทจริงๆ แทบไม่มีอะไรกระตุ้นเตือนให้นึกถึงเลย...
อย่างอาทิตย์นี้เมื่อต้นเดือนนี่ก็ลืมว่าต้องอัพบล็อกส่งจากฟากฟ้าฯ กว่าจะมารู้ตัวเกือบไม่ทัน
ก่อนหน้านั้นไปงานบวชลูกเพื่อน ก็ดันลืมว่าคนที่เราคุยตลอดงานเป็นภรรยาของพี่ทำเคยทำงานด้วย เจอกันก็ออกบ่อย ... ต้องมาถามเพื่อนตอนหลังว่า คนที่นั่งข้างๆ ฉันตะกี้คือใคร
เออันนี้ถือว่าความจำบกพร่อง จำไม่ได้ มากกว่าลืมหรือเปล่านะ
หรืออาจใกล้ความจำเสื่อม บางส่วนขมองอิ่มทำงานบกพร่อง เลอะเลือนไปตามกาลเวลา หรือเปล่านะ
แต่ก็ถือเป็นวิกฤติที่น่าตกใจ...
เคยได้ยินว่าแฟนบางคนขับรถออกไป โดยลืมแฟนตัวเองไว้ที่ร้านจนมาถึงบ้าน ลืมจริงๆ ไม่ได้แกล้งลืม...
บางคนชอบพูดว่า "ลืมตัว" ไม่รู้ว่าต่อว่าหรือประชดเหน็บเฉยๆ แต่ทำให้นึกต่อว่า มันช่างน่ากลัวมาก...
หากลืมตัวตนของตัวเอง หลงลืมไปว่าตัวเองเป็นใคร กำลังทำอะไรอยู่ ทำอะไรออกไปเหมือนไม่ใช่ตัวเอง...
หากเป็นเพราะการทำงานของขมองอิ่มบกพร่อง ต้องถือว่าวิกฤติมาก สำหรับคนเป็นนักเขียนด้วย ถ้าสมรรถภาพของขมองอิ่มมันจะถดถอยได้ขนาดนั้น...
ใกล้วันเกิด ความวิตกก็ตามมาควบให้คิดแบบนี้ ปีนี้สงสัยต้องบำรุงขมองอิ่มอย่างหนัก เริ่มกลัวจริงๆ
เอาล่ะพล่ามมาก อาทิตย์นี้เลยแอบอยากรู้ว่า ใครเคยลืมอะไรแล้วมันซีเรียสมากๆ บ้าง...
ถือเป็นการบริหารออกกำลังขมองอิ่มประจำสัปดาห์แล้วกัน ;o)
มึความสุขกับวันเสาร์ และทุกๆ วัน เหมือนเคยค่ะ |