ฟีลิปดา
28 พ.ค. 55
เวลา 9:37:00
พิมพ์
แจ้งลบ
ส่งหาเพื่อน |
สวัสดีเช้าวันจันทร์ที่ ๒๘ พฤษภาคมค่ะ
เป็นสัปดาห์ทีเหมือนเวลาหยุดนิ่งค่ะ
ไม่ค่อยได้ทำอะไร แต่ได้ดูทีวีมากกว่าเดิม
พูดถึงการดูทีวี รายการที่ไม่ใช่สารคดี
ก็มีรายการอย่างหนึ่งที่พี่ฟีชอบดูคือ
รายการสัมภาษณ์...
ดูไปบางทีก็ เฮ้อไป ทำไมเขาไม่ถาม คำถามที่ฉันอยากรู้บ้างนะ
เป็นคนที่ชอบดูทั้ง คำถามและคำตอบค่ะ
โดยเฉพาะ...คำถาม
เพราะจะบ่งบอกได้เหมือนกันว่า คนสัมภาษณ์นั้น ประมาณไหน ^--^
การตั้งคำถาม เป็นเหมือนการคุมเกมในเวทีนั้น
ไม่ว่า คำตอบจะออกมาแบบไหน
ก็ต้องดึงกลับมาถาม ในสิ่งที่ อยากถามอยากรู้ให้ได้
แล้วคนดู ก็จะนั่งดูว่า เรื่องราวของคนถูกสัมภาษณ์น่าสนใจแค่ไหน
คำถาม - คำตอบ สอดรับกันอย่างราบรื่นไหม
มีการถามแบบกระโดดไปมา เหมือนจัดลำดับไม่ถูกว่าควรจะถามอะไรก่อนหลัง
หรือคำตอบนั้นไม่ตรงกับที่ถามหรือเปล่า
คนสัมภาษณ์ ต้องอยู่ที่เวทีนี้ต่อไป
ขณะเดียวกันคนถูกสัมภาษณ์ ก็จะหมุนเวียนเปลี่ยนไป
ถ้าเรามามองคิดเล่นๆ ว่า
คนสัมภาษณ์ คือนักเขียน
คนถูกสัมภาษณ์ คือ ตัวละครของเรา
เราได้เตรียมคำถามอะไรให้เขาบ้าง
และเขาตอบอะไรมาบ้าง
โชคดีที่งานนี้ เป็นเรื่อง ที่เราเตี๊ยมขึ้นมาก่อนได้
เพราะคนถามคนตอบคือคนเดียวกัน
... สร้างคำถาม ให้ตัวละครตอบ
... จัดเรียงคำถาม
...วางจังหวะการถาม
... เตรียมคำตอบที่ทำให้คนอ่านสนใจ
การกระทำ วิธีคิด การแสดงออกของตัวละคร
เข้าอกเข้าใจ เห็นอกเห็นใจ สะเทือนใจ ฯลฯ
มากพอที่จะอ่านจนจบเล่ม
มักจะมีคำถามที่ย้อนกลับมาเสมอว่า
แล้วจะเขียนอย่างไร ให้คนอ่านสนุก คนอ่านเข้าร่วม
คนอ่านสะเทือนใจ คนอ่านหัวเราะ คนอ่านอยากติดตาม ฯลฯ
สำหรับพี่ฟีแล้วคิดว่าเรื่องเหล่านั้น มันอยู่ที่แต่ละจริตคน
ที่จะเอาประสบการณ์วิธีคิดของตัวเองไปตัดสินตัวละครแค่ไหน
เกิดเหตุการณ์อย่างนี้ คนบางคนอาจจะร้องไห้สะเทือนใจ
บางคนอาจจะเฉยๆ ไม่ได้คิดว่ามันจะเศร้าตรงไหน
หรือมันไม่เห็นจะขำตรงไหน ^--^
แต่โดยค่ากลางๆ ของการจะทำให้พอจะตรวจสอบได้ก็คือ
๑. ความสมเหตุสมผลของเรื่องราว และวิธีที่ตัวละครแสดงออก
มันก้าวกระโดดไหม
คนเขียนอธิบายได้ไหมว่าทำไมเป็นแบบนั้น
๒. พล็อตได้เรียบเรียงเรื่องราวของเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้น
เพื่อนำไปสู่่เหตุการณ์ หรืออารมณ์ใดอารมณ์หนึ่งอย่างที่ต้องการไหม
โดยเฉพาะบางอารมณ์ที่เราต้องแช่ ต้องหมัก แล้วค่อยๆ ย่างน่ะ ^--^
๓. วิธีการเขียนลงไป คำที่ใช้สอดคล้องกับบรรยากาศที่ต้องการไหม
ใช้คำรกแบบสวยจนปิดบังสิ่งที่คนอ่านควรจะเข้าถึงได้ง่ายกว่านี้ไหม ^--^
แต่โดยสรุปแล้ว สิ่งที่พี่ฟีคิดเสมอคือ
เราคือคนอ่านคนแรกของเราค่ะ
ถ้าเราสนุก เรามีความสุข เราร้องไห้ หัวเราะ
ก็ต้องมีคนที่คิดเหมือนเราและเป็นแบบเราค่ะ
(ขอให้มีมากๆ คนด้วยเถอะ ! ^--^)
ขอให้สนุกกับการอ่านการเขียนนะคะ
ฟีลิปดา
(มึนหัวค่ะ กำลังเขียนอยู่
แล้วเขามาพ่นยาฉีดยุงอีกแล้ว ^--^)
|
