ฟีลิปดา
14 พ.ค. 55
เวลา 9:12:21
พิมพ์
แจ้งลบ
ส่งหาเพื่อน |
สวัสดีเช้าวันจันทร์ที่ ๑๔ พฤษภาคมค่ะ
ตอนนี่แรลลี ๑๒ ของเราก็มาถึงครึ่งทางแล้วนะคะ
แต่วันนี้แวบไปที่กระดานแรลลี
ว้าวววววว มีเรื่องเขียนจบแล้วค่ะ
หันกลับมามองตัวเอง
รักเธอ...วิรงรอง ส่งเข้าแรลลีเป็นครั้งที่สองแล้ว
วิรงรองก็ยังจัดกระเป๋าเดินทางไม่เสร็จเสียที ฮ่าๆๆๆ
เห็นมีคนจบแล้วอย่างนี้ ไฟลุก
ต้องหันกลับมาจัดกระเป๋าวิรงรองต่อแล้ว
อย่างน้อยให้ได้ขึ้นรถเสียทีสำหรับแรลลีนี้ ฮ่าๆๆๆ
ไม่แน่อาจจะเป็นม้ามืด เข้าเส้นชัยแบบมืดๆ
เพราะยังเหลือเวลาตั้ง เดือนครึ่ง ^--^
พวกเราเวลาเขียนนวนิยาย
เคยมีฉากเด็ด ที่ตั้งใจเอาไว้ว่า
ฉากนี่ล่ะ คนอ่าน จะต้องกลับมาอ่านอีกแน่ๆ บ้างไหม
(พี่ฟีไม่รับคำตอบแบบธรรมดาๆ ว่า ทุกฉาก นะคะ ฮ่าๆๆ )
ก็ไม่จำเป็นว่าจะต้องเป็นฉากใหญ่โตทุ่มทุนสร้าง
แต่จะเป็นฉากที่คนอ่านเข้าถึงอารมณ์ของตัวละคร
อ่านนวนิยายบางเล่มเราอ่านจบแล้ว
เราอยากกลับมาอ่านใหม่อีกครั้ง
และบางครั้งเราก็อ่านเจาะเพียง..ฉากที่เราชอบคิดถึงจำได้เท่านั้น
... นั่นแหละที่พี่ฟีหมายถึง ฮ่าๆๆๆ
ชีวิตเราอาจจะทำอะไรไปได้เรื่อยเปื่อย
แต่ในนวนิยาย...
เราจะให้ตัวละครของเราเล่นเองแบบเรื่อยเปื่อยไม่ได้ค่ะ
เราต้องมีการกำหนด เหตุการณ์ให้เขาเล่น
แต่เราจะไปถึงเหตุการณ์ ณ ตอนนั้น
ก็อย่าลืม เหตุการณ์ก่อนหน้า และหลังจากฉากนั้น ด้วย
เข้าและออก ซีน ที่สำคัญ มันต้องมีการจัดฉากขึ้นมาก่อนค่ะ
หนังสือบางเล่ม
คนอ่านอาจจะตรงดิ่งเข้าไปได้ความตื่นเต้นสงสัยเร้าใจน่าติดตาม
และเมื่อรู้แล้ว ก็วางและผ่านเลย แสวงหาไปข้างหน้าเรื่อยๆ
แต่บางเล่ม อยากจะกลับมาอ่านซ้ำ หรือเจาะอ่านเฉพาะตอนที่ชอบ
มันเหมือนเป็นการพิมพ์ซ้ำครั้งที่สองสามสี่ห้า ในใจคนอ่านนะ
พวกเราเตรียมฉากสำหรับคนอ่านอยากลับมาอ่านซ้ำแล้วยัง ^--^
เราตั้งเป้า เพื่อจะเขียนให้ได้อย่างนั้น เพื่อพัฒนาตัวเราเอง
ส่วนคนอ่านจะอ่านแล้ว รู้สึกอย่างเราหรือเปล่าก็เป็นอีกเรื่องค่ะ
มีความสุขกับการอ่านการเขียนนะคะ
ฟีลิปดา
^--^
|
