พิงกัน ปันหยี
11 พ.ค. 55
เวลา 8:49:58
พิมพ์
แจ้งลบ
ส่งหาเพื่อน |
ผมมีเรื่องสั้นแบบสั้นสั้นอย่างนี้อยู่ 14 เรื่อง ตั้งใจจะทะยอยนำมาเผยแพร่เพื่อช่วยกันวิพากษ์วิจารณ์ ทั้งรูปแบบ เนื้อหา และอะไรต่อมิอะไรที่คิดว่าน่าจะดีขึ้นกว่านี้ ขอบคุณล่วงหน้าครับ
.......................
เรื่อง หมารับบาป
แม่ผมเป็นคนสุภาพเรียบร้อย สะอาด ข้าวของเครื่องใช้ในบ้านและนอกบ้านทุกอย่างเก็บวางเป็นระเบียบเรียบร้อยมาก แม่ผมนอกจากเป็นคนรักสัตว์แล้วยังเป็นคนรักต้นไม้อีกด้วย บริเวณบ้านที่เป็นบังกะโล มีที่ว่างมากแม่จะเอาต้นไม้ดอกไม้ประดับลงดินและใส่กระถางมาวางไว้มากมาย
ผมมาอยู่ที่นี่ปีกว่าเห็นแม่อยู่คนเดียวมาตลอด บางครั้งมีเพื่อนๆผู้หญิงที่ดูรูปร่างหน้าตาใกล้เคียงกับแม่หลายคนมาเยี่ยมบ้าง ผมเคยได้ยินเขาคุยกัน
เมื่อไหร่แกจะลงจากคานสักทีวะ
อยู่มันอย่างนี้แหละ ผู้ชายทำเราเจ็บมาหลายครั้งแล้ว...เบื่อ
ไม่เหงาเหรอ
ไม่หรอก เรามีเจ้าเยลโล่นี่แหละเป็นเพื่อน แม่พูดแล้วชี้มาที่ผมนี่เพื่อนโทรมาให้ไปเอาลิงมาเลี้ยงอีก
นี่เธอ เรามีข่าวดีมาบอก เพื่อนแม่เอามือป้องปากกระซิบ แต่สัญชาตญาณหูของผมมันไวกว่าคนมาก
วันอาทิตย์หน้าพวกเราจะรวมดาวกระจายเคลื่อนขบวนไปชุมนุมใหญ่ที่ตรงสี่แยก เที่ยวนี้เขาต้องการคนมากเท่าที่จะมากได้ อย่างอื่นไม่อั้น
ผมฟังแล้วก็ถึงบางอ้อว่าทำไมเมื่อผมมาอยู่ใหม่ๆแม่จึงสวมเสื้อสีหนึ่งออกไปข้างนอกทุกวัน แต่ตอนนี้เห็นแม่เปลี่ยนเป็นอีกสีหนึ่งออกนอกบ้านอีกแล้ว แต่ที่ทำให้ฉงนคือคำว่า อย่างอื่น นั้นคืออะไรกัน
เย็นของวันรุ่งขึ้นแม่ก็ได้ไอ้จ๋อมาตัวหนึ่ง หน้ามันขาววอก หางยาว ขนสีนำตาลอ่อน หน้าตามันหลุกหลิกลุกลี้ลุกลนอย่างไรพิกล แม่ตั้งชื่อมันว่า เรดดี้
เวลาให้อาหารแม่สอนเราทุกครั้งว่า แม้ต่างเชื้อชาติเผ่าพันธุ์เราก็ต้องรักกัน อย่าทะเลาะกัน อย่าแบ่งพรรคแบ่งพวก แบ่งสีขนกันเลย อย่างน้อยที่สุดเราก็มีความเสมอภาคในความเป็นสัตว์ด้วยกัน
เช้านี้แม่ตื่นขึ้นมาด้วยความสดชื่นบิดตัวไล่ความเมื่อยล้าออกจากกายที่เกิดจากการนั่งนานๆในที่ชุมนุมเมื่อวาน หล่อนเดินเอื่อยๆเอาน้ำและอาหารมาให้เราทั้งสอง หล่อนคิดว่า
หมาเป็นสัตว์ที่ได้ชื่อว่า ซื่อสัตย์และยอดกตัญญู ฝึกให้เชื่องง่าย มันมีส่วนดีมากกว่าเลว แล้วทำไมคนเราจึงชอบประณามมันด้วยคำว่า เลวเหมือนหมา ลิงมันกินยอดไม้ไม่ทำลายชีวิตอื่นเหมือนคน ทั้งสองน่าจะฝึกให้ทำสิ่งดีๆได้ หล่อนสะดุ้งจากภวังค์ด้วยเสียงโทรศัพท์ข้างกาย
พอแม่คล้อยหลังเจ้าเรดดี้ก็ลิงโลดทันที มันเอามือล้วงออกมาปลดกลอนประตู กระโดดแผล็วออกมาแยกเขี้ยวยิงฟันแลบลิ้นปลิ้นตาเยาะเย้ยผม ผมสื่อทั้งเสียงทั้งสายตาให้มันถอดกลอนผมด้วย มันก็ทำให้ ผมไปนอนเฝ้าที่หน้าบ้าน ส่วนเรดดี้ขยันมันปลดเสื้อผ้าที่แม่ตากไว้มาห่มเล่น ปีนป่ายตามต้นไม้น้อยใหญ่จนกระถางล้มระเนระนาด ไม้ดอกหลายต้นพังยับเยิน เสร็จแล้วจึงไปนั่งจ๋ออยู่บนหลังคาบ้าน
เที่ยงแล้ว อ้ายเรดดี้เห็นแม่เดินเข้ามาแต่ไกลจึงกระโดดลงมาวิ่งเข้ากรงและยื่นมือออกมาใส่กลอนนอกทันที ผมก็เดินช้าๆเข้ากรงเหมือนกัน แม่โมโหจนตัวสั่นเมื่อเห็นทุกอย่างพังพินาศสันตะโรไปหมด แม่มองด้วยสายตาที่ขุ่นเข้มไปที่อ้ายเรดดี้ก่อน แล้วจึงหันขวับมาจ้องหน้าผมที่กำลังหมอบอยู่ในกรงที่ประตูเปิดอ้าอยู่
แม่ดึงโซ่ที่คอลากผมออกมาจากกรงอย่างรุนแรง ฉวยไม้ถูพื้นทุบผมอย่างแรงหลายครั้ง ผมร้องด้วยความเจ็บปวดรวดเร้าแสนสาหัส ผมพยายามเค้นความรู้สึกที่สับสนในขณะนั้นด้วยเสียงร้องไห้เพื่อสื่อให้แม่เข้าใจว่า
อย่าตีผม ผมเป็นหมา ไม่ใช่แพะ
..................................... |
