วรบรรณ
4 เม.ย. 55
เวลา 6:42:56
พิมพ์
แจ้งลบ
ส่งหาเพื่อน |
ได้รับการแจ้งข่าวทางเฟสบุ๊คจาก บก. นิตยสารสกุลไทยว่าสารคดีที่เขียนจะได้ลง ๒ ฉบับติดต่อกัน คือฉบับวันที่ ๖ และ ๑๑ เม.ย. ชื่อสารคดีว่าอะไรนั้น ผมเองก็จำได้ไม่แม่น (ฮ่าๆๆ) แต่คิดว่าน่าจะมีคำว่า ...
เดินเที่ยว (in) ไทย... (อะไรต่อ)
เอาเป็นว่าแจ้งนามปากกาอย่างเป็นทางการแทนแล้วกันนะครับ... วรบรรณ ทองวัชระ
และในโอกาสนี้ก็ขอนำตัวอย่างเล็กน้อยมาให้เพื่อนๆ ได้อ่าน เพื่อใช้เป็นแนวทางในการตัดสินใจว่าควรจะอุดหนุนเพื่อเป็นกำลังใจผมหรือเปล่า (ฮ่าๆๆ)
.........
มัคคุเทศก์โอทอป :
แม้จะย้ายมาอยู่จังหวัดนนทบุรีได้ ๔ ๕ ปีแล้ว แต่เมื่อใครถามว่าบ้านอยู่ที่ไหน ผมก็ยังเผลอบอกไป ว่าอยู่กรุงเทพฯ ทุกที
อยู่บ้านท่านอย่านิ่งดูดาย ปั้นวัวปั้นควายให้ลูกท่านเล่น ตามความเข้าใจ สำนวนนี้หมายถึง อยู่ที่ไหนควรสร้างประโยชน์ให้ที่นั่นบ้าง แต่ผมปั้นวัวไม่ได้ ปั้นควายไม่เป็น ถนัดอยู่แค่เขียนหนังสือ แล้วจะเอาปัญญาที่ไหนไปสร้างประโยชน์ให้เขาได้เล่า
ด้วยความรู้สึกผิด จึงพยายามคิดหาช่องทางแทนคุณแผ่นดินถิ่นอาศัย แต่คิดอย่างไรก็ยังไม่เห็นช่องสักที กระทั่งวันหนึ่ง ได้ดูรายการข่าวเศรษฐกิจ เขาเล่าถึงความวุ่นวายทางการเมืองที่ส่งผลกระทบต่อการท่องเที่ยว แม้จะเศร้าใจ ที่เห็นประเทศไทยเดินมาสู่จุดนี้ แต่ความคิดอย่างหนึ่งก็ถูกจุดประกายขึ้น
ทะเล หาดทราย สายธาร ภูเขา ใช่จะเพียงแค่เราที่มี แต่ในยามที่บ้านเมืองประสบวิกฤติอย่างนี้ นักท่องเที่ยวจากทั่วโลกยังหลั่งไหลไม่ขาดสาย นั่นย่อมแสดงว่า สถานที่ท่องเที่ยวของเรามีความพิเศษ วิกฤติใดๆ ก็ไม่อาจเบียดบัง
ในเมื่อเรามีของดี ก็น่าจะช่วยกันเลือกเฟ้นสิ่งดีๆ มาเผยแพร่ ให้ยิ่งขจรขจายออกไป
สถานที่ท่องเที่ยวชื่อดัง ไม่น่าห่วง เพราะหน่วยงานที่เกี่ยวข้องคงมีแผนประชาสัมพันธ์อยู่แล้ว แต่สถานที่ท่องเที่ยวไร้ชื่อ ร้างคนดูแล รู้จักกันแค่ในท้องถิ่น ใครเล่าจะช่วย
ประเทศของเรามีประวัติอันยาวนาน ดังนั้น ในทุกย่างก้าว ย่อมต้องมีคุณค่า บอกเล่าที่มาเสมอ
คำว่า คุณค่า คงไม่ได้อยู่ที่ชื่อเสียง แต่อยู่ที่การรับรู้มากกว่า
กองดินกองหนึ่ง หากไม่รู้ที่มา คงมีค่าเพียงแค่กองดิน แต่ถ้าได้รู้ที่มา กองดินกองนั้น อาจเป็นที่สักการะของคนทั้งประเทศ หากคุณค่าถูกละเลย ไม่ว่าจะด้วยข้อจำกัดด้านงบประมาณ หรือความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ของบางคน คงเป็นความเสียดายที่แสนเจ็บปวด...
|
