ใต้หล้า ฟ้าหลั่ง
24 มี.ค. 55
เวลา 10:13:08
|
"ซ่าๆ"
เสียงคลื่นกระทบทรายสีขาวละเอียด เป็นจังหวะเดียวกับ
ของเหลวสีครามม้วนตัวซัดสาดชายฝั่งพาละอองน้ำเย็นฉ่ำ
และความชุ่มชื้นสู่พื้นทราย หลังถูกความร้อนจากดวงอาทิตย์
แผดเผาเป็นเวลานาน
"เฮ้อ มาจริงๆด้วย"
เสียงใสๆดังขึ้นพร้อมกับการปรากฎกายของสาวน้อยหน้าใสที่
พึ่งผ่านพ้นการถ่ายบัตรประชาชนมาได้ไม่นาน
เธอไม่เข้าใจเลยว่าทำไมเขา..........................
ชายคนนั้นต้องมายืนเหม่อมองอยู่ที่ทะเลเหงาๆอย่างนี้ทุกวัน
มันมีอะไรน่าพิสวาสมากนักหรือ มีอะไรที่ทำให้เขาชอบถึง
ขั้นต้องลงทุนขับรถจาก กรุงเทพฯ-เพชรบุรี ทุกวันทั้งที่เขา
น่าจะใช้ชีวิตวัยหนุ่มที่กรุงเทพฯ ไปกับ แสง สี เสียง
เขายังสติดีอยู่ไหมหนอ
"ใช่เขายังสติดีอยู่ไหม" ทำไมต้องมายืนตรงนี้มันเป็นเป็น
คำถามที่เขาเองก็อยากรู้และทุกครั้งที่เขาถาม...ความรู้สึก
บอกเขาว่าคำตอบคือที่นี่
คำตอบที่ไร้เสียง ไร้อักษร เมื่อจากไปก็ลืมเลือน และเมื่อ
สงสัยก็ต้องวกกลับมาไม่จบสิ้น
"คงต้องกลับแล้วสินะ" ชายหนุ่มพึมพำกับตัวเองพร้อมกับก้าวเท้าจากไป ใช่ชีวิตต้องก้าวต่อไป สำหรับคำตอบสักวันต้องรู้
ให้ได้ใต้หล้านี้ ฟ้าคงไม่มืดมิดเกินไป เพราะมันคือสีคราม
สีคราม......ที่ไม่เศร้า หรือ สมหวังเกินไป...........................
" แล้วกลับมานะคะสักวันคุณคงจำฉันได้ ฉันจะรอที่รัก"
เสียงหวานปนเศร้าลอยคลอไปกับสายลมแต่ทว่าไม่มีใครมอง
เห็นเจ้าของเสียงที่ยืนอยู่ข้างชายหนุ่มทุกวัน!
|
พิมพ์
แจ้งลบ
ส่งหาเพื่อน
