คุณเคยเป็นไหมกับอาการนี้

ตอบคำถามเพิ่ม คลิกที่นี่

ใต้หล้า ฟ้าหลั่ง
13 มี.ค. 55
เวลา 12:45:23

พิมพ์

แจ้งลบ

ส่งหาเพื่อน

ก่อนอื่นต้องบอกว่าปัญหานี้ใต้กำลังถือดาบฟาดฟันมันอยู่ เคย

ไหมคะ

เวลาเราคิดพล็อตขึ้นมาแล้วเขียนไปๆเกิดความรู้สึกที่ว่า

เรื่องของเรามันไปคล้ายกับนิยายที่เราเคยอ่าน แล้วก็ไม่มี

อารมณ์อยากเขียนต่อทั้งที่พล็อตนั้นเราคิดเอง

คำตอบที่ 1

มลณ์พิฐฌาธ์
13 มี.ค. 55
เวลา 19:18:11

- -'

เป็นปัญหาโลกแตกของนักเขียนเกือบทุกคน

บางคนเลยเลี่ยงจะไม่อ่านนิยายของนักเขียนคนอื่น (หากกำลังเขียนแนวเดียวกัน พอเขียนจบแล้วค่อยมาอ่าน)

วิธีแก้คงมีแค่...ให้มั่นใจเข้าไว้ค่ะ หากไม่ได้ลอกก็คือไม่ได้ลอก

โครงเรื่องหลักนิยายมันเหมือนกันอยู่แล้วค่ะ (แก้แค้น ชิงรักหักสวาท ฯลฯ) แต่โครงย่อยยังไงก็ต้องไม่เหมือน

แล้วที่ไม่เหมือนอีกอย่างคือ...สำนวนการเขียน

สำนวนการเขียนก็เหมือนกับการทำผัดกะเพรา...สิบคนก็สิบสำนวน(สิบรส) ยังไงก็ไม่เหมือนกัน

หายเครียดเถอะค่ะ เอาเวลาเครียดมาคิดพล๊อตย่อยให้ต่างเขาดีกว่า

ป.ล. ที่ยกเรื่องผัดกะเพรา เพราะช่วงสองเดือนนี้บิดาข้าน้อยกำลังคลั่งผัดกะเพรา
ลูกทำอาหารไม่เป็นก็เลยซื้อจากข้างนอกมาให้
ซื้อทุกวัน เปลี่ยนเจ้าไปเรื่อย
กินทุกวันจนจำรสมือได้...รสนี้มาจากเจ้านี้ รสนี้มาจากเจ้านั้น เจ้านั้นใส่แครอทสั้นป้อม เจ้านั้นใส่แครอทยาวเฟื้อย เจ้านั้นไม่ใส่แครอท ฯลฯ

ผัดกะเพราจงเจริญ

คำตอบที่ 2

noomnim
13 มี.ค. 55
เวลา 19:29:53

^_^ เคยเหมือนกันครับ ....รู้สึกว่าเซ็งมาก แต่นุ่มก็แก้ใขโดยการใช้วิธี กลับไปอ่านเรื่องที่เราคิดว่าพล็อตมันคล้ายๆกันกับเรื่องของเรา ( หรือพล็อตเราไปเหมือนเค้า...เอ..มันยังไงๆไม่รู้เนอะ งงๆ ฮ่าๆ) ให้จบหลายๆรอบ อ่านมันอยู่อย่างนั้นแหละ จนแทบจะจำทุกฉากทุกซีนในนิยายเล่มนั้นขึ้นใจ แล้วก็รู้สึกว่าความคิดมันจะเปลี่ยนเอง ถึงพล็อตจะคล้ายๆ กัน แต่การดำเนินเรื่อง, การสร้างฉาก ,บทสนทนา องค์ประกอบโดยรวมหลายๆอย่างนั้นเราสามารถเปลี่ยนแปลงได้ อาจจะสลับบทบาทกัน (อันนี้ ในคัมภีร์ 100คำถามสร้างนักเขียน นิยายคุณเขียนได้ด้วยตนเอง ของพี่ฟีแนะนำมาจ้า ขอบคุณมากๆครับ) ก็ได้ จะดัดแปลงมาในแบบที่เราถนัด ก็พอไหว
แห่ะๆ เขินจัง ตัวเองยังไม่เคยเขียนไรได้จบเลย อย่าถือว่าเป็นการแนะนำเลยนะครับ เอาเป็นว่ามาแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน ...
ขอบคุณค้าบ

คำตอบที่ 3

samad
13 มี.ค. 55
เวลา 20:19:12

ตามที่ทั้งสองท่านบอกเลยครับ
กระผม ก็เคยเป็นเหมือนกัน วิธีทำให้หายเครียดก็คือ คิดเสียว่า ไม่เหมือนว้อย! นี่นิยายฉันคิดเอง บริสุทธิ์ใจซะอย่าง ดูดิ นิยายเรื่องที่เขาเขียน พระเอกขับฮอนด้า ของเราขับโตโยต้าว้อย...
ต่างกันเยอะ!!

คำตอบที่ 4

iloverally
13 มี.ค. 55
เวลา 20:44:25

คล้าย เกิน แปดสิบเปอร์เซนต์เลยเหรอ
ในรายละเอียด ก็ไม่น่าจะไปเหมือนเค้าอีก

กลั้นใจเขียนให้จบ แล้วอ่านของตัวเองใหม่ ยังคล้ายอีกมั้ย
นิยาย มีพ่อแม่ เหมือนกัน มีกำพร้าเหมือนกัน
กินข้าวเหมือนกัน ไปโรงเรียนเหมือนกัน
เล่นการพนัน เหมือนกัน นิสัยปากร้าย เหมือนกัน
โดนรถชนเหมือนกัน

แต่สาเหตุ และจุดพลิกผัน ของเรื่อง
ก็ไม่น่าจะเหมือนกันทุกกระเบียดนิ้วอีก
สู้สู้ค่ะ คุณใต้หล้าฯ

คำตอบที่ 5

Tethys
13 มี.ค. 55
เวลา 20:54:43

จริงๆ พล็อตในโลกนี้มันก็วนไปเวียนมา คล้ายกันแหละ มีพระเอก นางเอก ผู้ร้าย รักสมหวัง ไม่สมหวัง ชีวิตเริ่มต้นที่กลางวัน เข้านอนตอนกลางคืน หรือเริ่มกลางคืนนอนกลางวัน 55555 (กว้างดีเนอะ)

อาจรู้สึกเซ็งหน่อย ก็เป็นธรรมดา แต่ความสามารถในการเขียนไม่ได้ดูที่แค่พล็อตอย่างเดียวค่ะ

สำนวนการเขียน วิธีการนำเสนอ วิธีการดำเนินเรื่อง มันทำให้พล็อตที่คล้าย กลายเป็นรูปแบบงานเขียนที่แตกต่างกันได้อยู่ดี

(อย่างคุณไอว่า 555 ไม่โกปี้ แต่ไปอ่านความเห็นคุณไออีกที)

ไม่ต้องกังวลนะคะ มันใจในงานของเรา เขียนๆๆ ลุยให้จบ เดี๋ยวคนอ่านเขาพิสูจน์เองค่ะ

สู้ๆๆๆ นะคะ

คำตอบที่ 6

Tethys
13 มี.ค. 55
เวลา 20:56:15

แนะนำอีกนิด ถ้ากำลังเขียนแล้วพล็อตย่อยที่วางไว้ไปชนตรงของคนอื่นแล้ว คิดใหม่เลยค่ะ หาอะไรใหม่ใส่เขาไป สนุกดีออกคิดอะไรใหม่ๆ อยู่ตลอดเวลา

ถ้าชนอีก ก็คิดไปอีกนะคะ นักเขียนต้องคิดอยู่ตลอดอยู่แล้วแระ

คำตอบที่ 7

มะนอแน่
13 มี.ค. 55
เวลา 21:01:43

เคยเป็นเหมือนกันค่ะ กลัวด้วยว่าคนอื่นจะหาว่าเราไปลอกเขามา ฮ่าๆๆ

แต่ก็เพราะกลัว จึงต้องเขียนต่อไปให้จบ เพื่อแสดงจุดยืนว่าเราไม่ได้ลอกและเนื้อหาในเรื่องก็ไม่เหมือนกันด้วย จบแล้วก็โล่งค่ะ

เรื่องพล็อตคล้ายกันนี่มันเลี่ยงยาก แต่รายละเอียดในเรื่องมันอยู่ในกึ๋นเราค่ะ สู้ๆ ค่ะ

คำตอบที่ 8

buddy
14 มี.ค. 55
เวลา 12:12:58

ตอนเขียนไม่เคยนะคะ แต่จะรู้สึกหลังจากเขียนจบไปแล้วหลายเดือน ความรู้สึกช้ามากค่ะ ฮาๆๆๆ

ส่วนใหญ่ที่รู้สึกคล้ายจะรู้สึกคล้ายหนังที่เคยดูมากกว่า (เพราะไม่ค่อยได้อ่านนิยาย) อาจจะได้รับอิทธิพลมาโดยไม่ได้ตั้งใจ แต่ก็คิดว่าไม่แปลกนะคะ ถ้าเรามั่นใจว่าคิดเองจริงๆ มันอาจจะเหมือนบ้าง สักสิบยี่สิบเปอร์เซ็นต์ ช่างมัน อีกแปดเก้าสิบเปอร์เซ็นต์มันคือสิ่งที่เราสร้างสรรค์ขึ้นเอง มั่นใจ อย่าได้แคร์ค่ะ
แต่ถ้าเหมือนมากขนาดว่าเขียนไปสิบบท เหมือนสักครึ่งแล้ว อันนี้ก็น่าจะพิจารณา เขียนใหม่ค่ะ เพราะต่อให้ด้นเขียนจนจบ ความรู้สึกที่เราไปลอกเขามาทั้งๆ ที่เราไม่ได้ลอก มันก็จะยังค้างคาใจ แล้วเราจะไม่รู้สึกภูมิใจในงานตัวเองค่ะ

อย่างที่ทุกท่านว่า พล็อตมันก็มีซ้ำไปซ้ำมาในโลกนวนิยาย แต่สำนวนการเขียน วิธีเล่าเรื่อง ฉากและซีน รายละเอียดพวกนี้ มันเหมือนยากค่ะ ถ้าเราไม่ตั้งใจก็อปมา

เป็นกำลังใจให้คุณใต้หล้า ฟ้าหลั่ง นะคะ ถ้าตอนนี้ไม่มีอารมณ์ก็พักสักนิด แล้วพอคิดถึงก็เอามานั่งดูใหม่ว่าตรงไหนที่ไปเหมือนคนอื่นเขา บางทีนานไปกลับมาอ่านอีกทีอาจจะหาไม่เจอแล้วว่าตรงที่เราว่าเหมือนเขามันอยู่ตรงไหน สู้ๆ ค่ะ

^________^

คำตอบที่ 9

ใต้หล้า ฟ้าหลั่ง
15 มี.ค. 55
เวลา 21:54:54

ขอบคุณสำหรับทุกคำตอบและทุกกำลังใจค่ะตอนนี้ก็เริ่มปลงแล้วค่ะ จำไว้ ไม่เหมือนว้อย

คำตอบที่ 10

linmy
16 มี.ค. 55
เวลา 1:44:51

เคยคิดเหมือนกันทำให้ท้อแท้บ้างงับ แต่ไม่ยอมแพ้ แต่ประสบการณ์หนังสุดคงเรื่องที่ว่า โดนกล่าวหาว่าลอกงาน!!!

โดนแฟนคลับนิยายคนอื่นถล่มว่าไปลอกเขามาถล่มแบบแทบไม่ได้ผุดได้เกิด (พลังของแฟนๆน่ากลัวมาก) แถมโดนเจ้าของเรื่องที่คล้ายกันมาด่าจนร้องไห้ (ตอนแรกก็ปรับความเข้าใจกันดีๆ ตอนหลังวีนเรากลับซะงั้น) แต่เราก็มีแฟนคลับฝั่งเราแม้จะน้อยโครต ๆ มาให้กำลังใจ (ขอบคุณหลายๆ)เพราะในงานนิยายแฟนคลับน้อยไม่เยอะเท่างานวาด

เจ็บใจตรงที่คิดมาจะ 10 ปี แต่เพราะเขียนช้ากว่าต้องโดนหาว่าลอกด้วยรึไงฟระนี่ ในเรื่องของเวลาโดนกล่าวหาว่าลอกไม่ลอกคือ "ใครเริ่มก่อนคนนั้นชนะเสมอ ในสายตาของคนไม่รุ้จริง แม้ในความเป็นจริงมันไม่ใช่เช่นนั้น"

แต่ช่างเถอะเพราะด้วยความกรุณาของมอทที่ดูแลระบบเด็กดีตอนนั้น ช่วยนำนิยาย ขึ้นหน้าไฮไลท์ในบทที่ 7 และในปีเดียวกันนั้นห่างมาเพียง 2 เดือนก็ได้ขึ้นอีกครั้งตอนลงบทที่ 26 เป็นการช่วยเหลือที่คาดไม่ถึง(แบบไม่ได้ร้องขอ)และทำให้เป็นที่รู้จักมากขึ้น อีกทั้งยังเป็นการลบคำครหาถาวรต่อแฟน ๆ

ที่สำคัญคือกำลังใจจากเจ๊ฟีฯและเพื่อน ๆ ในเว็บนี้รวมไปถึงคำพูดของตาไนติงเกลว่า "แกเขียนราชวงศ์ถัง แค่โครงเรื่องคล้ายกันแกโดนหาว่าลอก ฉันถามหน่อยซิ ถ้าคนเขียนยุคอยุธยาเหมือนกัน มีตั้งหลายคนโครงคล้าย ๆกันแกก็โดนหาว่าลอกงั้นเหรอ" (ขอบคุณทุกท่านอีกครั้งงับผม!!!)

เออ!!! จริงอย่างตาไนติงเกลว่า แล้วเราจะกลัวไมนี่!?

ฉะนั้นต้องมั่นใจงับ และก้าวต่อไปอย่าได้กลัวจะเอาโครงเรื่องที่ตรากตรำมาย่อยยับเพียงเพราะความคิดฟุ้งซ่านไม่มั่นใจตัวของตัวเองไม่ หรือแม้กระทั่งขี้ปากคนและความอิจฉาริษยา ได้เด็ดขาดสู้ๆงับ

คำตอบที่ 11

คุณพีทคุง
18 มี.ค. 55
เวลา 23:29:20

ไม่ค่อยเคยนะครับ เพราะไม่ค่อยได้อ่านนิยาย แหะๆๆ