อรหันต์
3 มี.ค. 55
เวลา 22:52:45
พิมพ์
แจ้งลบ
ส่งหาเพื่อน |
จงเพ่งดูเถิดสหายเอ๋ย
ฟ้าเคยประดับดาวพราวทั่วฟ้า
ตะวันยอทอแสงแดงแทงมา
ทั่วพื้นพสุธาอาบตะวัน
จงเพ่งดูเถิดสหายเรา
คลายเหงาเมามายราตรีผัน
พร่ำเพ้อดึกดื่นเคล้าแสงจันทร์
พอตะวันเสียดแทงดับดาวเดือน
จงเพ่งพิศให้แจ้งหนอสหาย
ยามเมามายปลายฝันนั้นเลอะเลือน
พร่ำรำพันฝันบ้ามาคอยเตือน
มธุรสสาดเกลื่อนจำนรรจา
จงเพ่งดูเถิดสหายข้า
อรุณรุ่งย่ำมายังเพ้อหา
ดอกดินกลิ่นน้ำค้างผ่านสายตา
สกุณาโผผินเลี้ยงกายตน
จงเพ่งดูเถิดเหล่าสหาย
สรรพางค์กายเสื่อมทรุดให้ฉงน
เกศาโลมานะขาใช่ของตน
ถ้วนทุกคนเสื่อมทรามไปตามกัน
จงเพ่งดูเถิดสหายรัก
ธรรมชาติพังหักต่างจากฝัน
ดินแตกร้าวเป็นผุยผงทุกคืนวัน
ไม้สะบั้นบั่นลงดินดิ้นทุราย
จงเพ่งสักนิดนะสหาย
พสุธาไล้แดดที่แปดป้าย
คืนฝันงามกำซาบซ่านโดนทำลาย
ความจริงโหดร้ายโฉบฉายแวว
จงเพ่งดูเถิดสหายเรา
แดดแผดเผาความฝันเมื่อคืนแล้ว
เหลือเพียงซากฝันจางจางจากจรแจว
ไร้วี่แววฝันงามกระชากใจ
ไม่เชื่อสหายลองเพ่งดู
เช้าตรู่ดินร้าวเข้าวันใหม่
โลกปวดร้าวขัดแย้งนานเกินไป
อยากฝันไกลยามนิทรานิจนิรันดร์
ความเปลี่ยนแปลงเกิดอยู่ทุกคืนวัน เหลือเพียงฝันจางจางจรรโลงใจ |
