ตอบคำถามเพิ่ม คลิกที่นี่
 
  สวัสดีเช้าวันจันทร์ "พาตัวละคร เที่ยวทุกวัน?"  
 
 

ฟีลิปดา

27 ก.พ. 55
เวลา 9:42:28

พิมพ์
แจ้งลบ
ส่งหาเพื่อน
สวัสดีเช้าวันจันทร์ค่ะ

มาชวนพวกเราไปเที่ยวกันตั้งแต่วันนี้
เป็นการท่องเที่ยวเล็กๆ ในแต่ละวันของเราค่ะ
การเที่ยวที่แม้จะไม่เปลี่ยนสถานที่
แต่เราจะทำให้เกิดการท่องเที่ยวทางอารมณ์และความคิดเข้ามาแทนได้ค่ะ
อย่าลืมบันทึกเพื่อคุยกับตัวเองด้วยนะคะ ^--^

เริ่มด้วย
เวลาไปทำงานลองดูรอบข้างเสมือนเรากำลังไปเที่ยวเล็กๆ
อย่าเคยชิน กับสิ่งรอบตัว
หาเกมเล่นกับตัวเอง อย่างเช่น

ที่ผ่านมาห้าร้านค้านั้นเป็นร้านขายอะไร
ทาสีอะไร มีอะไรอยู่ข้างหน้าร้าน
(คน ต้นไม้ เสาไฟ คนใส่ชุดแดงถือรองเท้าส้นสูงหัก
หากมองด้วยสายตานักเขียน ให้เห็นภาพไปไกลเลยนะคะ )

ยิ่งถ้าได้ไปรถติดที่ ใกล้ๆ ป้ายรถเมล์
ก็ลองมองท่าทาง สีหน้าของคนที่รอรถเมล์อยู่ว่า
เขาจะคิดอะไรอยู่ เขาจะไปไหน เขาใส่ชุดสีอะไร
เขาทำอะไรมา เขาจะไปทำอะไร ใครรอเขาอยู่

ตอนหยุดไฟแดง หันไปมองรอบๆ
คนอื่นๆ เขาทำอะไร รถอะไร สีอะไร
ป้ายทะเบียนล่ะมาจากไหน
ตัวอักษรหน้าป้ายมันอ่านเป็นคำได้ไหม
ลองจำเลขทะเบียนรถที่อยู่ข้างหน้า สักสามคันสิ
ผ่านไปสิบนาทียังจะจำได้อยู่ไหม

( เมื่อก่อนพี่ฟีเคยฝึกความจำนะ ที่ใช้วิธี
ที่กำบตัวเลขลำดับกับสิ่งใดสิ่งหนึ่งที่มันทำให้เราจำได้ง่ายที่สุด
แล้วก็ไปผูกโยงกับสิ่งที่เราอยากจะจำในตอนนั้น
ก็เคยทำได้ประมาณยี่สิบอย่าง ตอนนี้ไม่ได้แล้วค่ะ
เพราะ...ขาดการฝึกฝน...และไม่ได้ทำอย่างสม่ำเสมอ )



แล้วก็มาลองคิดว่า
ถ้าพระเอกนางเอกเราติดอยู่ในรถตอนนี้เขาจะทำอะไร
แล้วช่วงเวลาอย่างนี้ ตอนนี้ ตัวละครของเรา
ควรจะอยู่ที่ไหน เขาทำอะไรอยู่ เขาอยู่ผิดที่ผิดทางไหม
เขาพาคุณไป
หรือคุณพาเขาไปอยู่ตอนนี้
แต่ พากันไปไหน และจะจบแต่ละวันอย่างไร

การเดินทางจบในแต่ละวันของเราก็ขอให้สงบสุขนะคะ
แต่ถ้าการจบแต่ละซีนของตัวละคร
ต้องให้มีปัญหา ใส่ปัญหาเข้าไป อย่าให้ตัวละครได้หลับง่ายๆ

หากอยากรู้ว่าในแต่ละวัน เราได้เดินทางไปไหนบ้าง
ให้ บันทึกสั้นๆ ตอบคำถามง่ายๆ อย่างละ ๑ ประโยคก็พอค่ะ
เวลา :
สถานที่ :
เห็นอะไร :
รู้สึกอย่างไร :
พูดออกมาหนึ่งประโยคที่อยากพูดที่สุดตอนนี้ :

----------------------
บันทึกทุกๆ หนึ่งชั่วโมง ในแต่ละวันสักสิบวันติดต่อกัน
(หากทำไม่ได้ทุกชั่วโมง ก็ให้ทำอย่างน้อยวันละ 5 ครั้งห่างกันหนึ่งชั่วโมงค่ะ)
ดูสิว่า วันธรรมดาๆ ของเรา ทำให้แตกต่างไปจากเดิมได้ไหม
จดจำรายละเอียดได้ไหม เห็นเป็นภาพไหม

(บางคนอาจจะไม่ได้เดินทางไปไหน
ก็ลองประยุกต์ดูนะคะว่า จะปรับให้เข้ากับสภาพแวดล้อมของตัวเองได้ไหม
เราเดินทางภายในบ้านของตัวเองได้ไหม
ด้วยวิธีได้บ้าง อยู่หน้าจอ เลี้ยงลูก เขียนหนังสือ ทำความสะอาดบ้าน
อ่านหนังสือ เดินไปซื้อก๋วยเตี๋ยว มองคนเดินผ่าน อ่านหนังสือ ฯลฯ


สำหรับคนที่คิดว่า อะไรมันก็เหมือนๆ เดิมนั่นแหละ
หากต้องการให้ต่าง...เราต้องเปลี่ยน ค่ะ
สิ่งที่เปลี่ยนง่ายที่สุด ก็คือความคิด
ลองสั่งตัวเองสิว่า ฉันจะคิดให้มันต่างไปกว่าเดิม

การเปลี่ยนในนวนิยาย เกิดได้...
เมื่อตัวละคร...รับรู้ในข้อมูลที่ต่างไป
ทำให้...ความคิดเปลี่ยน
ความเปลี่ยนอีกอย่างก็เกิดจาก...การตัดสินใจ
การตัดสินใจ... ก็ต้องกระทำอย่างใดอย่างหนึ่งที่ต่างออกไปจากเดิม
และต้องทำให้เกิดผลที่ต่างออกไป...ดีขึ้น หรือ ร้ายกว่าเดิม ก็ได้
แต่อย่าให้เหมือนเดิมเด็ดขาด!

(หากคุณเอาปัญหาเก่าให้เขาแก้อย่างเดิมออกมาเหมือนเดิม
มันก็จะวนอยู่อย่างนั้นไม่ไปไหน ทำให้น่าเบื่อ
อาจจะทำร้ายมาดตัวละครโดยเฉพาะ พระ-นาง มองดูไม่ฉลาดด้วย
ต้องเปลี่ยนระดับของปัญหาสำหรับตัวละครค่ะ ^--^ )

กระบวนการ รู้ ตัดสินใจ กระทำ
จะเป็นลูกโซ่ที่ทำให้เหตุการณ์เกิดความต่อเนื่องขึ้นมาได้
หากตัวละครรู้ ไม่ตัดสินใจทำอะไร เรื่องก็จะนิ่งงงงงงงงงงงง ค่ะ

บางคนอาจจะมองว่า พล็อตที่ผ่านมาๆ มีแต่สิ่งเดิมๆ แนวเดิมๆ
หากอยากจะเขียนให้มันเกิดความใหม่
ทัศนคติ ความคิด วิสัยทัศน์ ของคุณเอง ต่อเรื่องนั้น ต้องใหม่ค่ะ ^--^

มันก็เหมือน คนเราละนะ
ไม่ว่าจะเดินทางท่องเที่ยวไปอยู่ที่ไหน ไกลบ้านเพียงใด
หากยังคิดอะไรๆ เหมือนเดิมซ้ำซาก
ก็เหมือนไม่ได้เดินทางไปไหนเลยในชีวิต

ขอให้มีความสุขในการหาความเปลี่ยนแปลงเล็กๆ น้อยๆ ในชีวิตนะคะ
ฟีลิปดา
^--^
 


  คำตอบที่ 1  
 

Tethys

27 ก.พ. 55
เวลา 10:22:02
55555 แหมมม ตอนแรกว่ากระทู้อะไร กระทู้วันจันทร์ 5555 สงสัยวันนี้เป็นอารมณ์เที่ยว ทุกกระทู้ หลายๆ ที่คุยกันแต่ประเด็นหลักเรื่องเที่ยว คริ คริ


สัญจรไปข้างนอกไกลๆ เครื่องคอมพ์ในบ้าน ไอเดีย การทำงานมักจะไหลลื่นไวมาก เสร็จเร็วอีกต่างหาก

แถมทำงานนอกบ้าน ดึกดื่นยังไงไฟแรงมาก ไม่เหนื่อย ไม่ป่วย
5555 สงสัยอยากให้นิยายจบเร็วต้องไปเขียนไกลๆ บ้านคริๆ

5555 ที่ทำงาน กับ ที่บ้าน มันมีไว้ต่างกันตรงนี้จริงๆ

อยู่บ้านจะกลิ้งทำงานบนเตียงอย่างเดียว อุอุอุอ ตัวขี้เกียจเกาะเต็ม


โอ๊ยยยย ตอนนี้อยากไปทะเลสุดๆๆๆ ไฟทำงานโหมกระหน่ำๆๆๆๆๆ อยากไปปปปปปปปป ทำงานนนนๆๆๆๆๆ


โอมมมม เงินจงมาาาาา!! ปัจจัยหลักอันสำคัญสุดๆๆๆ ของการสัญจร อุอุอ
 


  คำตอบที่ 2  
 

samad

27 ก.พ. 55
เวลา 11:52:09
เที่ยวได้ในหน้าคอม ฮ่าๆ อินเตอร์เน็ตพาเราไปได้ทุกอย่าง
ฝึกเป็นคนช่างสังเกต การเป็นนักเขียนกับนักสืบ ก็ต่างกันไม่เท่าไหร่ แต่นักสืบบรรยณ์เข้าไปด้วย (ยากกว่า)
อยากไปเที่ยว แงๆ.......
 


  คำตอบที่ 3  
 

copter

27 ก.พ. 55
เวลา 13:13:38
เวลา 13.10 น.
สถานที่ ที่ห้องทำงาน ณ บ้านไม้สุดหรู
เห็นอะไร มองไปหน้าบ้านเห็นรถข้างบ้านจอดอยู่หนึ่งคัน พร้อม
ควันพิษที่ลอยคลุ้งเต็มไปหมด พร้อมเปิดเพลงฟัง
รู้สึกอย่างไร แสบตามาก ง่วงนอนด้วยตอนนี้
พูดอะไรออกมาที่อยากพูด "อยากกินเป๊บซี่ ไปกินดีกว่า"

^___^
 


  คำตอบที่ 4  
 

tomandjerdy

27 ก.พ. 55
เวลา 16:36:06
เมื่อวานไปส่งเพื่อนที่บ้าน เธอพาเข้าทางลัด
โอ้โห เป็นย่านที่จอดรถเทลเล่อ คลังสินค้าอะไรพวกนั้น
ถนนเป็นดินลูกรัง เป็นหลุมบ่อ
สองข้างทางเป็นป่าหญ้าสูงท่วมหัว ฝุ่นดินแดงเกาะกรังแห้งแล้งมาก
ที่สำคัญเปลี่ยวเหลือเกิน น่ากลัวมาก
ลุงยกกล้องมากดไปหลายรูป เพื่อนถามถ่ายทำไม
ลุงบอกเอาไว้ดูเวลาบรรยายฉาก
สถานที่แบบนี้เราไม่ได้มาเห็นทุกวันค่ะ
มีฉากทะเลสวย ๆ ก็ต้องมีฉากซอยเปลี่ยวน่ากลัวเหมือนกัน
 


  คำตอบที่ 5  
 

มะยม

27 ก.พ. 55
เวลา 19:10:03
วันนี้เที่ยวทั้งวันเลยค่ะ หาไอเดียแต่งบ้าน ไอเดียทำตู้เก่าให้เหมือนของใหม่^^

เมื่อวานก็ดูการทำรองเท้ากระเป๋า 555 จนอยากจะไปเรียนเลยค่ะ เฮ้อ ..เห็นอะไรก็อยากไปโหม๊ดดดด...
 


  คำตอบที่ 6  
 

มะนอแน่

27 ก.พ. 55
เวลา 23:11:26
วันนี้นั่งมองต้นกล้วยย่าทั้งวันเลยค่ะ
มีแมวชื่อน้องหยกมานั่งดูเป็นเพื่อน
ลมพัดเย็นๆ แต่กลับทำให้ต้นกล้วยของย่าเต้นระบำได้
น้องหยกก็ดูไปหาวไป เอาหัวถูไถขาหนูไปด้วย
ครึ่งชั่วโมงผ่านไปทั้งคนและแมวก็พากันไปเฝ้าพระอินทร์ คร่อก...กกก ฮ่าๆๆ

นานๆ กลับบ้านทีก็เหมือนมาเที่ยวดีๆ นี่เอง ฮ่าๆๆ
 


  คำตอบที่ 7  
 

แตงกวา

28 ก.พ. 55
เวลา 22:05:38
อยากจะกด like หนึ่งล้านครั้งให้กับกระทู้นี้ เหมือนจอมยุทธพลัดตกหน้าผาแล้วไปเจอเคล็ดลับวิชาในถ้ำยังไงก็ยังงั้นเลยค่ะ
เห็นทีจะต้องไปฝึกเดินลม...ปราณเสียใหม่


 


  คำตอบที่ 8  
 

noomnim

28 ก.พ. 55
เวลา 22:19:43
ไม่ว่าจะเดินทางท่องเที่ยวไปอยู่ที่ไหน ไกลบ้านเพียงใด
''.....หากยังคิดอะไรๆ เหมือนเดิมซ้ำซาก
ก็เหมือนไม่ได้เดินทางไปไหนเลยในชีวิต....''

ชอบคำนี้จังครับพี่ฟี ขอบคุณมากๆนะครับ
ถึงวันนี้ แรลลี่ครั้งต่อไปก็ใกล้เข้ามาทุกทีแล้ว...และชีวิตก็ยังล่องลอย ไร้จุดหมาย
เที่ยงวัน..ผู้คนมากมายขวักไขว่..เหตุใดจึงรุสึกเหมือนตัวคนเดียวอยู่อีก
บ่ายโมงแล้ว สมองมึนงงไปกับควันพิษจากท่อไอเสีย ถนนที่วุ่นวาย ช่างคล้ายกับทางเดินชีวิตที่วกวน นี่ละมั้งที่เขาเรียก ชีวิตคือการเดินทางไม่สิ้นสุด
.....
ตะวันชิงพลบไปแล้ว พร้อมกับความเหงาที่มาเคาะประตูหัวใจเงียบๆเป็นเพื่อนสนิทที่ไม่เคยหนีห่างไปไหน..

สายลมโชยผ่านหน้าต่างมายามดึก พัดพาใจให้ลอยไปไกลแสนไกลด้วย

''ขอบคุณ '' สวรรค์ ที่วันนี้....ลูกยังมีลมหายใจ
พรุ่งนี้เช้า ก็คงเหมือนกับทุกๆวันที่ลืมตา
----ฉันจะมองเห็นความหวังครั้งใหม่เสมอ__







 


  คำตอบที่ 9  
 

loma

2 มี.ค. 55
เวลา 11:53:09
แค่ไม่กี่ก้าวจากริมฟุตบาธ ถึงสนามหญ้าสนามหลวง แต่ให้ความรู้สึกที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง

ความวุ่นวายริมขอบถนน กระเถิบเข้ามาอีกหน่อยด้านในสนามหญ้าสีเขียวขจี ลมพัดเย็นตลอดเวลา ได้นั่งมองที่กว้างๆ สีเขียวๆ ก็ทำให้ใจสงบได้พักผ่อนไปอีกแบบ ต้องขอบคุณเจ้าตัวเล็กที่ไม่ยอมกลับบ้านเมื่อเห็นสนามหญ้าสีเขียวอันกว้างใหญ่ วิ่งเข้าไปพร้อมล้มนอนแผ่ ดูว่าวด้านบนที่กำลังลอยติดลมบน อยู่สามสี่ตัว

ความสุขเล็กๆ ที่หาได้รอบตัว ^___^ หากถ้าเราไปคนเดียวก็คงเลยผ่านและกลับบ้านใช้ชีวิตประจำวันปกติ และมองมันแค่ สนามหลวง
 


  คำตอบที่ 10  
 

คุณพีทคุง

3 มี.ค. 55
เวลา 6:00:25
เป็นโรคไม่ค่อยสังเกตอย่างแรง หรือบางทีสังเกตแล้วก็ไม่ค่อยประมวลออกมาเป็นถ้อยคำครับ

บางทีช่วงที่ชีวิตวุ่นวายมากๆ ก็เอาแต่รับข้อมูลตึงตัง รับจนเหมือนอัด เยอะแยะไปหมด ไม่ได้คิดกลั่นกรองกับมันเลย

แต่พอมีเวลาว่าง ก็เหนื่อยกับข้อมูลที่อัดไว้จนไม่นึกอยากจะไปรื้อมันขึ้นมาจัดอีก ขอคิดเรื่องอื่นไปเลยดีกว่า

ก็เลยเป็นอาการเหมือน... ชีวิตผ่านไป โดยไม่ได้สังเกตอะไร ไม่มีความเปลี่ยนแปลงเลยซักนิด ทั้งที่สิ่งรอบตัวมันเปลี่ยนอยู่ทุกวัน แย่จังเลย จ๊าก

นิยายก็เลยออกมาหน้าตาเหมือนเดิมทุกเรื่อง จ๊ากอีก
 




  เชิญกรอกข้อความเพื่อตั้งคำถาม  
  กรุณา login เพื่อตอบคำถาม