ฟีลิปดา
20 ก.พ. 55
เวลา 8:36:28
พิมพ์
แจ้งลบ
ส่งหาเพื่อน |
สัปดาห์ที่แล้ว พี่ฟีไม่ป่วยก็เหมือนป่วย
เพราะเกิดอาการ ไอ กระหน่ำ เจ็บคอซ้ำต่างหาก
ไอ ที่ไร ก็กลัวนักว่าจะเกิดวงจรการไอ ครบร้อยวันถึงจะหาย
พอได้เริ่ม จึงต้องรีบสะกัด หายา หาลูกอม มากิน
หมดยาน้ำไปแล้วหนึ่งขวด ลูกอมสองซอง ก็ยังไม่หาย
ตอนนี้เลยอยู่ระหว่างการใช้ยาเม็ด
ก็ยังไออยู่ค่ะ แต่ไม่มีไข้ ก็ยังดี ^--^
พอร่างกายไม่ค่อยจะสบายเนื้อสบายตัวนัก
ก็ทำให้คิดไปถึงนวนิยายที่เคยอ่านเมื่อสามสิบสี่สิบปีก่อน
(เอ๊ย ทำไมย้อนไปไกลนักล่ะ ^--^)
จะต้องมีฉากประมาณว่า พระเอกต้องป่วย
แล้วให้นางเอกเป็นคอยดูแล
แต่นางเอกป่วย แล้วพระเอกดูแล ไม่ค่อยจะเห็นค่ะ ^--^
พอหมดฉากนี้ แล้วจะเห็นว่า พระเอกนางเอกจะรักกัน
เป็นวิธีหนึ่ง ที่จะแสดงให้เห็นว่า เขารักกันอย่างไร
แนวบีบบังคับให้ใกล้ชิดกันไปเลยก็ได้
นวนิยายรัก สนุกที่จะรู้ว่า "อย่างไร"
ที่คนเขียนแสดงให้เห็นว่าพวกเขารักกัน
อย่างไร...ที่ตัวละครกำลังเผชิญกับปัญหาอุปสรรค
อย่างไร...ที่พวกเขาดิ้นรน เอาตัวรอดไปจากปัญหาเหล่านั้น
ในตอนที่คิดพล็อต บางคนอาจจะคิดคร่าวๆ สรุปแค่ว่า
นางเอกกับพระเอกรักกัน
แต่นางเอกเข้าใจพระเอกผิด เลยหนีกลับบ้าน
พระเอกเลยตามมาง้อ ทำให้นางเอกเข้าใจคืนดีกัน ...จบ
คิดได้อย่างนั้นแล้วก็มาเขียน แล้วก็เกิดอาการอึ้งเขียนไม่ออก
เพราะไม่ได้เตรียมเหตุการณ์ที่จะแสดงให้เห็นว่า "อย่างไร"
นางเอกพระเอกรักกัน --- อย่างไร มีเหตุการณ์แสดงให้เห็นไหม
นางเอกเข้าใจผิด --- อย่างไร มีเหตุการณ์แสดงให้เห็นไหม
พระเอกตามมาง้อ --- อย่างไร มีเหตุการณ์แสดงให้เห็นไหม
นางเอกเข้าใจ ---อย่างไร มีเหตุการณ์แสดงให้เห็นไหม
คำถามว่า "อย่างไร" ไม่ว่าจะเขียนนวนิยายแนวไหน
จะช่วยให้เรามองภาพหาเหตุการณ์มาแสดงให้เห็น
ช่วยทำให้คนอ่านเข้าใจ รู้เรื่องมากขึ้น จมอยู่ในเรื่องและเหตุการณ์
ที่ตัวละครแสดงออกมาให้เห็นได้มากขึ้น
ดังนั้น ลองคิดดูค่ะว่า ที่ว่าคิดพล็อตได้แล้วสนุกมากนั้น
เห็นเป็นภาพเป็นซีนเป็นเหตุการณ์ที่ต่อเนื่องแล้วยัง
คำถามว่า "อย่างไร" ช่วยได้ค่ะ ^--^
จะว่าไป ก็เหมือนกับวางแผนงานเอาไว้ทั้งปี แค่นั้นยังไม่พอ
จะต้องมี แอคชั่นแพลน ควบคู่ไปด้วยนะ
ตอนนี้ แอคชั่นแพลน พวกเราไปถึงไหนกันแล้ว
ใครยังเป็น แพลนนิ่ง อยู่ ^--^
รีบลงมือทำนะคะ เดือนกุมภาพันธ์ผ่านไปเร็วมากค่ะ
มีความสุขในการอ่านการเขียนทุกคนนะคะ
ฟีลิปดา
^--^
|
