วันศุกร์กับภาษาไทยในนวนิยาย : สรรพนาม

ตอบคำถามเพิ่ม คลิกที่นี่

copter
27 ม.ค. 55
เวลา 8:54:26

พิมพ์

แจ้งลบ

ส่งหาเพื่อน

สวัสดีเช้าวันศุกร์ วันอากาศหนาวววว ค่ะ

ขอบคุณทุกๆ ท่านค่ะ ที่เข้ามาร่วมแชร์ความคิดเห็นกับน้องคอป
เช้าวันนี้ช่างเป็นวันที่อากาศหนาวได้ใจจริงๆ ^^
สาวร่างบาง หนุ่มร่างใหญ่คงจะใส่เสื้อกันหนาวกันหมดแย้ว

ศุกร์นี้ไหนๆ ก็ต่อเนื่องจากครั้งที่แล้ว
น้องคอปก็เลยไปเปิดหนังสือ "คลังคำ"
นำคำที่ใช้ขยาย ลักษณะรูปกาย มาให้ดูกัน
เผื่อใครอยากจะนำไปใช้ก็ยินดีค่ะ

ลักษณะรูปกาย - ขนาด
กระจิ๊ด, จ้อย, กะทัดรัด, เล็กบาง, แบบบาง, สมส่วน, กำยำ, ล่ำสัน
,กะเปี๊ยก, เปี๊ยก. อรชร, อ้อนแอ้น

คำขยายขนาด มีอีกเยอะแยะค่ะ
แต่จะใช้ยังไง ให้ไม่ดูเยอะ จนกลายเป็นขัดสายตา
จะใช้ยังไง สลับกับชื่อ หรือสรรพนามแทนชื่อ
ต้องพิจารณากันดีๆ นะคะ

น้องคอปเริ่มจะช่างสงสัยเหมือนเจ้าหนูมะระ
น้องคอปไม่มีลุงวรบรณคอยแนะนำให้
น้องคอปคงต้องขอแรง พี่ๆ น้องๆ มาช่วยไขข้อข้องใจให้ด้วยนะคะ

คำบรรยายที่ใช้กล่าวถึงคน ก็มีเยอะแยะไปหมด บางครั้งก็มีทั้งชื่อคน บางครั้งก็มีทั้งคำแทน จนบางคนเริ่มสับสน ใช้ปนกันให้วุ่นไปหมด แล้วเราจะรู้ได้ยังไงว่าควรจะใช้คำไหนกันล่ะ

๑. เวลาเราบรรยายชื่อคน ส่วนใหญ่ใช้สรรพนามแทนชื่อ หรือ ใช้ ชื่อคนกันเลยคะ

๒. เวลาผู้ชายคุยกัน ส่วนใหญ่ใช้คำไหนกันบ้างคะ ถ้าเราจะเลี่ยงคำว่า "กู-มึง"

เคยสังเกตกันบ้างไหมคะว่า ประโยคนี้ของเราใช้ชื่อมากไปแล้วนะ หรือใช้สรรพนามมากไปแล้วนะ น้องคอปเจอประจำ จนปวดหัวไปหมด ฮ่าๆ

ใครใช้แบบไหนกันบ้าง มาช่วยแชร์กันหน่อยเร้วววววววว
จะได้เป็นประโยชน์แก่น้องคอป เอ้ยยยยย
เป็นประโยชน์กับทุกๆ คนด้วยค่ะ

^______^

คำตอบที่ 1

Tethys
27 ม.ค. 55
เวลา 9:43:43

5555 คำถามเยอะมาก เจอเหมือนคำถามในห้องสอบเรยยย หุหุหุ

ตอบสั้นๆ ก่อนรอบแรกแล้วกันนะคะ ขอบคุณคำถามดีๆ จากพี่คอปนะคะ

1. ส่วนใหญ่ใช้ชื่อตัวละครเยอะค่ะ คงเพราะเขียนแบบบรรยายความรู้สึกจากตัวละคร เลยไม่ได้ชายสรรพนามอื่นมาก แต่ถ้าใช้ ก็แค่ เขา เธอ หล่อน ผู้หญิง ผู้ชาย (เอ เหมือนเดจาวู เคยตอบกระทู้ไหนหว่าเรื่องสรรพนาน)

ไม่ค่อยได้เอาคำวิเศษณ์มาเป็นสรรพนามค่ะ

2. ส่วนใหญ่ดูตามพล์อต พื้นฐานปูมของตัวละคร จะใช้ นาย กัน แก แต่ถ้าอารมณ์แรง เรื่องแรง ก็ มึง กู ค่ะ

คำตอบที่ 2

copter
27 ม.ค. 55
เวลา 10:02:53

แหมๆๆ พี่อ้อ แค่สองข้อยาวที่หนายยย ฮ่าๆ

เดี๋ยวนี้เป็นคำถามฮิตของคอปเลยเวลาเจอป้อจาย
ว่า ถ้าไม่พูดกู-มึง นี่ จะใช้เรียกแบบไหนแทน

ถามทหารก็จะได้แบบสุภาพหน่อย คือ
คุณ-ผม (แต่ร้อยละร้อยนี่ เพื่อนกัน กู-มึง หมดเลย ฮ่าๆ)
ยกเว้น ต่อหน้าสาวๆ อย่างน้องคอป
เขาก็จะเรียกชื่อกันบ้าง คุณ-ผม บ้าง
แต่เวลานำมาใช้ในนวนิยาย นี่เลือกคำลำบากจัง ฮ่าๆ

คำตอบที่ 3

philipda
27 ม.ค. 55
เวลา 10:39:32

๑. เวลาเราบรรยายชื่อคน ส่วนใหญ่ใช้สรรพนามแทนชื่อ หรือ ใช้ ชื่อคนกันเลยคะ
***
คำสรรพนาม
จะใช้ คำว่า เธอ เขา หญิงสาว ชายหนุ่ม แล้วก็ชื่อ
สลับกันไปมา ไม่ให้อยู่ย่อหน้าเดียวกันซ้ำๆ นัก

คำสรรพนามที่ตัวละครใช้พูดกัน
ก็จะใช้ เธอ ฉัน ผม คุณ หล่อน
ชื่อตัวละครแทนตัวเองส่วนมากก็ชื่อเล่นอย่าง ริน...หญิง...ฟ้า...สอง
แทนความสัมพันธ์ ... พี่... น้อง
แทนอารมณ์รักใคร่ก็อย่าง ที่รัก...ทูนหัว...หวานใจ

๒. เวลาผู้ชายคุยกัน ส่วนใหญ่ใช้คำไหนกันบ้างคะ ถ้าเราจะเลี่ยงคำว่า "กู-มึง"
***

คำพูดตัวละครผู้ชายระหว่างกัน
ชอบที่จะใช้ ฉัน- แก / ผม - คุณ (กัน-แก / ข้า-เอ็ง)

จะไม่ใช้ กู-มึง เป็นคำสามัญประจำปากตัวละครค่ะ
ไม่ว่าสนิทกันแค่ไหน หรือในชีวิตจริงๆ คนเราจะใช้อย่างนั้น
เพราะนี่...ในนวนิยาย ...เลือกได้
และไม่คิดว่า คำเรียก อย่างนั้น จะแสดงความสนิทสนม ของตัวละคร
หรือว่า แสดงให้เห็นถึงความสมจริง
เพราะในนวนิยาย ต้องแสดงให้เห็นมากกว่านั้น ไม่ใช่แค่คำพูดเรียกกัน

การที่จะเห็นคำว่า กู มึง เขียนเกลื่อนอยู่ในหนังสือนั้น
ไม่ชอบ และเลี่ยงที่จะไม่อ่านค่ะ

แต่ถ้าจะใช้คำนั้นเมื่อตัวละครอยู่ในอารมณ์ใดอารมณ์หนึ่ง
ที่ผุดขึ้นมาในตอนนั้น
รับได้ ไม่เป็นไร
^--^

คำตอบที่ 4

ก้อนดิน
27 ม.ค. 55
เวลา 10:47:56

สวัสดีเช้าวันศุกร์ค้า @___________@~
...วันนี้ฝนตกแต่เช้าเลย ไม่สิ ตกตั้งแต่ตีสี่เลยค้า 555
ขอเข้าเรื่องเลยดีกว่า อิอิูู^^

ตอบคำถามที่ ๑. ปูเป้นิยมใช้ชื่อคนเลยค่ะ แต่ทั้งนี้มันก็ขึ้นอยู่ที่วรรคตอนในแต่ละฉาก ถ้าขึ้นวรรคใหม่ จะใช้ชื่อมาก่อน แล้ววรรคตามมาค่อยใช่สรรพนามแทนตัวค่ะ เช่น ...จามรีกระปริบตาปริบๆ ไม่อยากจะเชื่อ หล่อนยืนจังงังสะพายเป้ที่หนักสุดๆ หากทว่าแค่สายตาเหลือบไปเห็นนายพรานนำทางคนนั้น หล่อนก็รู้สึกว่าเหมือนตัวจะลอยได้ กระเป๋าที่ว่าหนักยังเบา...@_________@~

ตอบคำถามที่ ๒. เวลาผู้ชายคุยกัน ถ้าเลี่ยง "กู-มึง" ก็"นายกับเรา" "แกกับฉัน" "เอ็งกับข้า" ค่ะ... สุภาพๆ ก็ "คุณกับผม" ด้วยเช่นกัน ทั้งนี้ก็ขึ้นอยู่ที่เราว่างตัวละครอีกล่ะค่ะ อิอิ ...มันให้อารมณ์ต่างกันนะคะเวลาอ่าน

"เราไม่ได้ถามนาย"คล้ายกับ"ฉันไม่ได้ถามแก่"คล้ายกับ"ข้าไม่ได้ถามเอ็ง" ตรงข้ามกับ "ผมไม่ได้ถามคุณ"
...สรรพนาม มันสะท้อนพื้นฐานตัวละครได้ค่ะ อาทิ อุปนิสัยใจคอ การศึกษา ชาติตระกูล ..ฐานะความสนิทระหว่างตัวละครสองตัว @_________@~

เคยสังเกตตัวเองบ่อยมากค่ะ แต่ติดที่เราเป็นคนอธิบายมากจนคนอ่านนึกเอียน มันเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีสรรพนามแทนตัวซ้ำๆ ปูเป้ใช้วิธีการเลือกใช้สรรพนามเรียก ให้ฟังดูไม่งงเอาค่ะ แต่ไม่ใช่ว่าเปิดมาเรียกแทนนางเอกว่า"หล่อน" มาบทหลังๆ ใช้"เธอ"นะคะ ถ้าเรื่องไหนใช้หล่อนก็หล่อนทั้งเรื่อง ใช้เรียกทั้งนางเอกนางร้ายเลยค่ะ ใช้แทนชื่อก็คือหญิงสาวค่ะ

ไม่รู้นะคะว่านักเขียนท่านอื่นๆ ใช้แบบไหน แต่วีธีการใช้ของปูเป้เป็นแบบนี้ค่ะ

...ชื่อ>>>หญิงสาว>>>หล่อน ..อาจมี..เจ้าหล่อน<<<ใช้ในลักษณะความคิดของผู้อาวุโสมองเด็กค่ะ เช่น ...นั่นเจ้าหล่อนคิดจะทำอะไร... หม่อมเจ้าภูมิภัทรเลิกขนงขึ้นเมื่อทรงดำริสงสัยในท่าทางของวรดีนุช.... และใช้อธิบายเรื่องบ้างบางครั้งคราวในลักษณะมุมมองให้คนอ่านเข้าใจ เช่น...เจ้าหล่อนมักดื้ออย่างนี้เสมอล่ะ คุณชายภีศาเทพถึงได้นึกชังหล่อนนัก

...ชื่อ>>>หญิงสาว>>>เธอ ...อาจมีเรียก สาวน้อย สาวเจ้า ซึ่งสองคำนี้ใช้กับหล่อนได้เช่นกัน แต่ปูเป้ไม่นิยมใช้เพราะมันจะมีหลายสรรพนามในเรื่องมากจนคนอ่านปวดเฮดค่ะ

ปูเป้จะไม่ใช้หล่อนกับเธอในเรื่องเดียวกันค่ะ ส่วนคำว่าหญิงสาว ใช้แทนชื่อก็ได้ถ้าเราคิดเราใช้ชื่อซ้ำมากไปแล้ว แต่ทั้งนี้ก็ขึ้นอยู่กับวรรคตอนและความเหมาะสมในแต่ละฉากค่ะ

ถ้าผู้หญิงสองคนเจอกัน ระหว่างนางเอกกับนางร้าย ปูเป้จะใช้ชื่อตัวละครนั้นๆ เป็นสำคัญค่ะ เพราะถ้านำหญิงสาวหรือหล่อนมาใช้จะทำให้คนอ่านสับสนได้ แต่ก็มีแซมให้เหมาะสมก็ดีค่ะ

@____________@~

แหะๆ ...ปูเป้เองก็เป็นนักอยากเขียนที่ชอบคิดเอง เออเองเป็นสำคัญ ถ้าปูเป้เลือกใช้ผิดอย่างไร ช่วยชี้แนะท้วงติงด้วยนะคะ.... ขอบคุณกระทู้ดีๆ ของคุณคอปค่ะ

คำตอบที่ 5

copter
27 ม.ค. 55
เวลา 11:49:52

ขอบคุณค่ะ น้องเป้

ของน้องคอป มักจะเป็น
ชื่อ ชายหนุ่ม/หญิงสาว เขา/เธอ หรือไม่ก็

ชายหนุ่ม/หญิงสาว เขา/เธอ
ทีนี้พอพูด ครั้งที่สามในประโยคเดียวกัน เอาละสิ ใช้อะไรดีหนอ ฮ่าๆ

คำตอบที่ 6

copter
27 ม.ค. 55
เวลา 11:57:35

เอาใหม่ ข้างบนดูยาก เดี๋ยวงง ฮ่าๆ

ชื่อ >> ชายหนุ่ม/หญิงสาว >> เขา/เธอ หรือ
ชื่อ >> เขา/เธอ >> ชายหนุ่ม/หญิงสาว
ชายหนุ่ม/หญิงสาว >> เขา/เธอ

แต่รูปแบบไม่ได้ตายตัวค่ะ ขึ้นอยู่กับความเหมาะสม แต่พอต้องบรรยายเป็นครั้งที่สาม มักจะเอาละสิ ใช้อะไรดี ฮ่าๆ

ที่ยกตัวอย่างรูปแบบมานี้ ไม่ใช่ตายตัวนะคะ เพียงแค่อยากรู้ว่าคนอื่นใช้แบบไหนกันบ้าง ขอลอกๆๆ เอ๊ย ไม่ใช่ แบ่งปันๆๆ กันค่ะ ฮ่าๆ

คำตอบที่ 7

ก้อนดิน
27 ม.ค. 55
เวลา 12:23:46

งงจริงๆ ด้วยค่ะ ว้ากกกก555
บรรยายเป็นครั้งที่สามนี่หมายความว่ายังไงคะ เหอๆ หนูไม่เข้าใจค่ะ

รบกวนขอตัวอย่างนิดส์นุงส์ได้ไหมคะ แหะๆ

เข้าใจแบบนี้ได้ไหมคะ >>>
"ทรงภัทร"สืบสาวฝีเท้าเร่งรีบ "ชายหนุ่ม"ไม่แม้แต่หันมองร่างบอบบางที่คว้าติดมือมาอย่างทุลักทุเล "เขา"คิดเพียงแต่ว่าต้องลงโทษที่"เธอ"บังอาจขัดคำสังของ"เขา"

"เอยาวัลย์"พยายามขืนตัวไว้แต่ไม่สำเร็จ เมื่อต้านแรงฉุดกระชากไม่ไหว "หญิงสาว"จึงจิกเล็บและดิ้นรนสเปะสปะ "เธอ"ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดเมื่อถูกวงแขนแข็งแรงของ"เขา"กระหวัดรอบเอว....

๑. ทรงภัทร>>>๒.ชายหนุ่ม>>>๓.เขา>>>เธอ
๑. เอยาวัลย์>>>๒.หญิงสาว>>>๓.เธอ>>>เขา

เป้เ้ข้าใจถูกหรือเปล่าคะ @___________@~

คำตอบที่ 8

copter
27 ม.ค. 55
เวลา 12:55:56

ฮ่าๆ เข้าใจถูกค่ะ
แต่ถ้าเริ่ม

ชายหนุ่มถือแก้วกาแฟเดินไปเดินมาอยู่หน้าห้อง เขาชะเง้อมองเข้าไปด้านใน ยังไม่เห็นว่าคนข้างในจะออกมาง่ายๆ เขาเริ่มที่จะกระสับกระส่าย เหงื่อผุดขึ้นเต็มใบหน้า

ประมาณนี้ค่ะ ถ้าเขียนยาว เดี๋ยวจะเริ่มหลายเขา ฮ่าๆ

คำตอบที่ 9

iloverally
27 ม.ค. 55
เวลา 14:18:06

๑. เวลาเราบรรยายชื่อคน ส่วนใหญ่ใช้สรรพนามแทนชื่อ หรือ ใช้ ชื่อคนกันเลยคะ
-ไอใช้ ชื่อคน แล้วก็ เขา แก เอ็ง ชายหนุ่ม
เธอ แก หญิงสาว
เหอ ๆ มีแค่นี้ค่ะ เท่าที่จำได้

๒. เวลาผู้ชายคุยกัน ส่วนใหญ่ใช้คำไหนกันบ้างคะ ถ้าเราจะเลี่ยงคำว่า "กู-มึง"
คิดว่า น่าจะเป็น ตะเอง (ตัวเอง) กับ ดาร์ลิ่ง
...............................ฮ่าฮ่า
...............................นาย/แก ฉัน
...............................ข้า เอ็ง
...............................คุณ ผม
(คุณที่รักของผม และผมคือที่รักของคุณ)

คำตอบที่ 10

loma
27 ม.ค. 55
เวลา 16:05:59

ตามพี่ๆ ด้านบนทุกประการค่ะ ^_^

คำตอบที่ 11

มะยม
27 ม.ค. 55
เวลา 21:19:03

ตามโลมาทุกประการ>+<

คำตอบที่ 12

moolar
27 ม.ค. 55
เวลา 23:16:51

ตามเจ๊มะยมทุกประการ อาน อาน อาน)))

เอี๊ยดดดดดดด!! ขอนึดนึง

อ่านนิยายในนิตยสารเก่าๆ มักเจอเห็นคำว่า

หล่อน (บุคคลที่สอง) บ่อยๆ ค่ะ แหะแหะ แค่นี้แหละ^^

คำตอบที่ 13

คุณพีทคุง
30 ม.ค. 55
เวลา 6:27:40

--- ๑. เวลาเราบรรยายชื่อคน ส่วนใหญ่ใช้สรรพนามแทนชื่อ หรือ ใช้ ชื่อคนกันเลยคะ

ของคุณพีทแล้วแต่มุมมองกับน้ำเสียงที่ใช้ในการเล่าครับ ถ้าเล่าด้วยมุมมองของใคร คนนั้นจะใช้แทนด้วยชื่อกับ "เขา" เป็นหลัก เช่น ถ้าฉากนี้อัศวินเป็นคนเล่า เวลาพูดถึงอัศวินก็จะใช้ชื่อ "อัศวิน" กับ "เขา" เป็นส่วนใหญ่

แต่ถ้าพูดถึงตัวละครหลักคนอื่นที่ไม่ใช่เจ้าของมุมมอง ก็จะใช้คำบรรยายลักษณะ (ในสายตาของคนเล่า) มาร่วมด้วย เช่น แทน(ร่างกายของ)อาชาว่า "ร่างสูงใหญ่" (จากกระทู้ที่แล้ว) เพราะใช้สายตาอัศวินมองไป จะไม่ค่อยใช้ "เขา" สำหรับคนที่ไม่ได้เป็นผู้เล่า เพราะมันชวนให้นึกไปถึงผู้เล่ามากกว่า กลัวจะสับสนกัน

ถ้าพูดถึงตัวประกอบ คำที่ใช้แทนถ้าไม่ใช้ชื่อไปเลย ก็จะใช้คำบรรยายลักษณะที่จำกัดที่สุด เช่นหยิบลักษณะเด่นแค่หนึ่งหรือสองอย่าง แล้วใช้แค่นั้น ไม่ใช้หลายอย่าง เดี๋ยวคนอ่านงง (หรือแย่ไปกว่านั้น เดี๋ยวคนเขียนงงเอง)

ปัญหาที่เจอบ่อยคือ เวลาพระเอกกับพระเอกอยู่ด้วยกัน แล้วมีกิริยาอาการเยอะ ทำพร้อมๆ กันหรือต่อเนื่องกัน เนื่องจากเป็นผู้ชายทั้งคู่ จะใช้ความแตกต่างระหว่าง "เขา" กับ "เธอ" มาช่วยก็ไม่ได้ เลยเขียนยากมาก ว่าจะเรียงประโยคยังไง เอากิริยาอาการของใครขึ้นก่อนหลัง ใช้สรรพนามแทนยังไง ให้มันเข้าใจชัดเจนด้วย และไม่ออกชื่อซ้ำถี่จนเหมือนรัวปืนกลด้วย

--- ๒. เวลาผู้ชายคุยกัน ส่วนใหญ่ใช้คำไหนกันบ้างคะ ถ้าเราจะเลี่ยงคำว่า "กู-มึง"

เนื่องจากคุณพีทเขียนแนวชายรักชาย ก็เลยมีบทสนทนาระหว่างผู้ชายเยอะมาก และ "กู-มึง" ก็เลยเป็นส่วนน้อย เพราะไม่ใช่ทุกคนที่จะมีความสัมพันธ์ระดับนั้น

ส่วนใหญ่ของคุณพีท พระเอกกับพระเอกมักจะคุยกันด้วย "ผม-คุณ" เพราะมักจะเพิ่งเจอกันในเรื่อง ไม่ใช่คนที่คุ้นเคยกันมาก่อน

ถ้าเป็นเพื่อน ก็มีหลายระดับ คุณพีทใช้หมดเลยตั้งแต่ "เรา-นาย" "ฉัน-นาย" "ฉัน-แก" "ข้า-เอ็ง" "กู-มึง" และกระทั่งใช้ชื่อแทนตัวเอง (สำหรับเพื่อน "พิเศษ")

เรื่องชุด "ภูตกระซิบสื่อรัก" จะไม่ใช้ "กู-มึง" เลย เพราะตั้งใจว่าชุดนี้เรทไม่สูง (ม.12+) สนิทที่สุดในเรื่องคือ "ข้า-เอ็ง" (มีฉากเดียวที่ตัวละครคนนึงหลุด "กู-มึง" ขึ้นมาด้วยอารมณ์โกรธแค้นสุดขีด)

แต่ถ้าเป็นเรื่องเรทสูงๆ (ว.15+) อันนี้จะใส่เต็มตามที่เห็นว่า "จริง" ตามตัวละครและสถานการณ์ (เหมือนพวกนิยายแนวชีวิต) คือถ้าคู่ไหนคุยด้วย "กู-มึง" ก็ใส่ตามนั้นเลย ไม่ลดเรท (เช่น ใน "หลังหน้าต่างข้างประตู" คุณกล้ากับเฮียนพคุยกันด้วย "กู-มึง")

--- เคยสังเกตกันบ้างไหมคะว่า ประโยคนี้ของเราใช้ชื่อมากไปแล้วนะ หรือใช้สรรพนามมากไปแล้วนะ น้องคอปเจอประจำ จนปวดหัวไปหมด ฮ่าๆ

รอบแรกคุณพีทจะไม่ใช้เวลากับตรงนี้มากครับ จะดูเป็นรายย่อหน้ากับย่อหน้าใกล้ๆ กัน อย่าให้มันติดกันมากเกินไปเท่านั้นพอ

แต่เนื่องจากมักจะใช้อยู่แค่สองอย่างสำหรับผู้เล่าอยู่แล้ว เลยมีตัวเลือกไม่เยอะ ได้แค่ชื่อกับ "เขา" สลับกันเท่านั้นเอง เลยต้องใช้เทคนิคการละประธานเข้าช่วย คือใช้รูปประโยคที่เอ่ยประธานครั้งเดียว แล้วเอาการกระทำเรียงต่อๆ กันไปโดยไม่ต้องเอ่ยประธานซ้ำ ก็ช่วยลดความถี่ของสรรพนามได้เยอะเหมือนกันครับ