เสวนาหน้ากระดาน - คัดตัวผู้แสดงนำ

ตอบคำถามเพิ่ม คลิกที่นี่

คุณพีทคุง
24 ม.ค. 55
เวลา 5:00:28

พิมพ์

แจ้งลบ

ส่งหาเพื่อน

นายมะโรงจังสวัสดีเช้าวันอังคารคร้าบ

สัปดาห์ที่แล้วเราคุยกันเรื่องบทสนทนา คราวนี้หันไปหา "ผู้สนทนา" มั่งนะครับ ก็คือตัวละครในเรื่องนั่นเอง อันว่าตัวละครในเรื่องก็มีกันเป็นสิบๆ คน วันนี้นายมะโรงจังขอชวนคุยเรื่องคนที่สำคัญที่ซู้ดดดดด ก่อน ก็คือ นางเอกกับพระเอก ซึ่งเป็นผู้แสดงนำของเรื่อง และเป็นขวัญใจของคนอ่านครับ

คำถามที่อยากจะชวนเพื่อนๆ คุยกันในสัปดาห์นี้ก็คือ...

เวลาเริ่มเขียนเรื่องใหม่ เพื่อนๆ หานางเอกและพระเอกจากไหนครับ

นั่นคือ คิดจากไหน คิดอะไรก่อน คิดหมดทั้งตัวพร้อมกันทีเดียว หรือมาทีละส่วน มีพื้นฐานมาจากบุคคลจริงๆ บ้างหรือเปล่า มีพื้นฐานมาจากตัวผู้เขียนเองบ้างหรือเปล่าครับ

คำตอบที่ 1

loma
24 ม.ค. 55
เวลา 6:43:17

คัดเลือกตัวละคร โลมาจะคัดเลือกจากความชอบส่วนตัวค่ะ แต่ก็จะดูก่อนว่าพล็อตที่เราเลือกมาพระนางบุคลิคแบบไหนเหมาะกับเรื่อง จากนั้นคิด คิด บางทีก็คิดเอาเองว่าพระนางแล้วจะเอาอะไรโดดเด่นเป็นเอกลักษณ์ ฝันๆ เอาค่ะ อิอิ แต่ถ้าคิดไม่ออก ก็นิตยสารสักเล่ม เปิดเน็ตดูหน้าคนไปเรื่อยๆ หรือไม่ก็นึกไปถึงดาราคนโปรด ก็บรรยายตามความรู้สึกเรา แต่บางทีแอบลบจุดด้อยเสริมจุดเด่น ฮ่าๆ แบบศัลยกรรมความงาม แต่ถ้าทำภาพกราฟฟิคออกมาตามเราคิด อาจเป็นมนุษย์ต่างดาวก็ได้นะค่ะ

จากที่คุณพีทถามว่า คิดหมดทั้งตัวพร้อมกันทีเดียว หรือมาทีละส่วน โอ้ววววววววว ส่วนมากคิดแต่ส่วนหัว ค่ะ ฮ่าๆ ออกแนวกระสือ

คำตอบที่ 2

moolar
24 ม.ค. 55
เวลา 8:59:40

สวัสดีค่ะนายมะโรง

คำตอบล่าร์เหมือนพี่โลเด๊ะเลยค่ะ ^^

คำตอบที่ 3

มะยม
24 ม.ค. 55
เวลา 9:55:19

เราเอามาจากจินตนาการ อยากได้อะไรแบบไหนก็ใส่มาเลย อิๆ

คำตอบที่ 4

tomandjerdy
24 ม.ค. 55
เวลา 10:16:08

ลุงจินตนาการคร่าวๆค่ะว่า
อยากให้เขาและเธอเป็นคนยังไง
แล้วดูภาพดาราในเน็ตว่าใครเหมาะกับบทนี้
บางทีภาพดาราที่เลือกมาก็ช่วยเติมจินตนาการ
ทำให้เห็นชัดขึ้นได้อีกค่ะ

แล้วมันก็สนุกที่คิดว่า
บางทีเราเอาดาราฮอลลี่วู๊ด
มาเล่นบทนี้ให้เราก็ยังได้
ไม่ต้องจ่ายค่าตัวด้วยค่ะ 55555 เอิ๊กกก!!

คำตอบที่ 5

samad
24 ม.ค. 55
เวลา 10:41:34

มาจากในหนังมั้ง ของเรา

คำตอบที่ 6

love april
24 ม.ค. 55
เวลา 10:59:59

เหมือนของลุงทอง เลยค่ะ จ้างมาแบบไม่เสียตังค์ เมื่อเช้าเปิดไปเจอ 1คนเหมาะกับพระเอกชื่อ ธรรมชาติมาก

คำตอบที่ 7

วรบรรณ
25 ม.ค. 55
เวลา 8:34:28

คำถามทำให้ได้มาฉุกคิด เราคิดอะไรก่อนหนอ...

คิดไปคิดมาก็ได้ข้อสรุปว่า นิยายของผมเริ่มมาจากโครงเรื่องก่อน ดูว่าเรื่องจะดำเนินไปอย่างไร แล้วค่อยมาคิดว่าจะเลือกตัวละครบุคลิกแบบไหน ซึ่งคำว่าบุคลิกของผมนี่รวมทุกๆ อย่าง ทั้งการพูด การคิด อาชีพ อายุ ฯลฯ

ส่วนที่ว่ามาจากบุคลิกของตัวเองบ้างไหม ก็อาจมีบ้าง (มั้ง) แต่ก็พยายามทำตัวให้อินกับบทที่สุด ประมาณว่า เวลาจะเขียนตัวไหนก็ให้เป็นคนนั้นเลย เขียนผู้หญิงก็พยายามคิด ทำ และพูดแบบผู้หญิง เขียนเป็นผู้ร้ายก็พยายามคิดและทำแบบผู้ร้าย ตอนหลังๆ ที่เขียนก็เลยคิดว่า เริ่มห่างจากตัวตนของตัวเองไปเรื่อยๆ แต่คิดว่าอย่างไรเสียก็คงต้องมีความเป็นเราหลงเหลืออยู่บ้างแหละ

คำตอบที่ 8

คุณพีทคุง
26 ม.ค. 55
เวลา 1:56:39

(ช่องนี้ของนายมะโรงจัง)

คุณโล จ๊าก มาแต่หัว น่ากลัวรึเปล่าครับ คราวหน้าเติมคอเติมแขนหน่อยนะ งือๆๆ ของคุณโล พล็อตจะเป็นผู้ช่วยกรรมการคัดเลือกเนอะ นิตยสารกับเน็ตก็ช่วยสนับสนุนผู้สวมบท

คุณคำหล้า เหมือนอะไรจะขนาดน้าน

คุณมะยมเด้งดึ๋ง หมายถึงว่าตัวละครเป็นอิสระจากพล็อตเลยหรือเปล่าครับ หรือว่าตัวละครจะไปกำหนดพล็อตอีกที

คุณลุงทอม คัดตัวจากดาราฮอลลีวู้ดด้วย คัดอีกเมื่อไหร่ชวนนายมะโรงจังไปเกาะเวทีมั่งนะครับ

คุณสำอัด หนังแท้หรือหนังเทียมครับ จ๊าก

คุณเอพริล โอ้โฮ เจอพระเอกแล้ว ดีใจด้วยๆๆ

คุณลุงวรบรรณ หมายถึงว่าโครงเรื่องช่วยในการเลือกบุคลิกตัวละครด้วยปะครับ คล้ายๆ คุณโลเนอะ เห็นคุณลุงวรบรรณพยายามอินกับบท สงสัยร่วมแสดงด้วยแน่ๆ เลย อิๆๆ

คำตอบที่ 9

คุณพีทคุง
26 ม.ค. 55
เวลา 2:30:49

(ช่องนี้ของคุณพีทคุง)

อ่านคำตอบของเพื่อนๆ แล้วคุณพีทก็มานั่งทบทวนที่เคยเขียนๆ มา พบว่าอาจจะเป็นคนส่วนน้อยรึเปล่าไม่รู้ เท่าที่นึกออกตอนนี้ ทุกเรื่องคุณพีทจะเริ่มจากไอเดียรวมๆ ก่อน ว่าอยากจะเขียนแนวไหน เขียนเกี่ยวกับอะไร แล้วจากตรงนี้ ก็พุ่งไปที่ จะเป็นเรื่องของใคร เลยทันที พอคุณพีทเริ่มทำความรู้จักกับตัวละครลึกๆ แล้ว โครงเรื่องถึงค่อยมาทีหลังแฮะ

แล้วคุณพีทไปหาพระเอกมาจากไหน ส่วนใหญ่ไปคัดจากโมเดลลิ่ง จ๊าก ไม่ใช่ ส่วนใหญ่จะมาจากจุดเดียวก่อน ว่าอยากเขียนถึงใคร จุดเด่นในบุคลิกของเขาคืออะไร แต่เนื่องจากคุณพีทเขียนแนวโรแมนติก เลยจะคิดเป็นคู่ คิดทีเดียวสองพระเอกพร้อมกันเลย ว่าพระเอกคนที่หนึ่งจะเป็นใครบุคลิกแบบไหน และพระเอกคนที่สองที่เขาเป็นคู่กันจะเป็นใครบุคลิกแบบไหน ส่วนใหญ่แล้ว บุคลิกของสองพระเอกนี้จะต้องมีส่วนที่ "เหมาะสมกัน" ทำให้ตอนต้นเรื่องเกิดเป็นความขัดแย้งได้ และตอนจบเรื่องกลายเป็นคู่ที่ลงตัวได้

โดยทั่วไปสองพระเอกของคุณพีท ก็จะมีลักษณะบางอย่างที่ตรงข้ามกัน (มักจะเป็นลักษณะภายนอก นิสัยบางอย่าง) ลักษณะนี้แหละที่มักทำให้เกิดปัญหา แต่ก็จะมีลักษณะบางอย่างที่สอดคล้องกัน (มักจะเป็นคุณลักษณะที่ดี) และตรงนี้ทำให้มีแรงดึงดูดระหว่างกันครับ

คุณพีทชอบทำความรู้จักพระเอกลึกๆ คบกันนานๆ ก่อนจะเริ่มลงมือเขียนครับ ก็จะพยายามคิดทั้งตัวเลย (แต่ก็มีหลงๆ ลืมๆ บางส่วนมั่ง เช่น แขนขาไม่มี จ๊าก) บางทีตอนเขียนก็เปลี่ยนเยอะนะ แต่มันทำให้เรารู้ว่าถ้าเขามีตัวตนจริงๆ เขาจะแสดงท่าทางยังไง พูดยังไง เวลาเจอปัญหา เขาจะทำยังไง

(พอดีคุณพีทเป็นโรคความจำเสื่อม เอ๊ย ปลาทอง เลยต้องทำความรู้จักกันเยอะๆ ไม่งั้นเขียนๆ ไปกลัวว่าบุคลิกตัวละครจะเหมือนๆ กันไปหมด เดี๋ยวหลุด)

เรื่องบุคคลจริงนี่ ของคุณพีทแทบไม่ใช้เลยครับ อย่างมากที่สุดคือ เค้าหน้า เพราะมันช่วยให้จินตนาการได้ง่าย นอกนั้นไม่ใช้เลย รูปนิตยสารหรือเว็บก็ไม่ค่อยดูหน้านะ แต่จะดูพวกส่วนประกอบต่างๆ เป็นไอเดีย เช่น หนวดเคราแบบนี้มันมีจริงมั้ย (เช่น เคราของอาชา ถ้าไม่เห็นรูปคนไทยที่ไว้เคราแบบนี้ก็กลัวพลาดเหมือนกัน) หรือกล้ามมันอยู่ตรงไหน ขนหน้าอกคนไทยมีขนาดไหนได้มั่ง (กลัวพลาดอีก)

เรื่องพื้นฐานจากตัวผู้เขียนนี่ มีทั้งแบบจงใจใช้แล้วก็ไม่จงใจครับ

แบบจงใจใช้คือ สะกัดเอานิสัยบางอย่างที่ตัวเองมี (ซึ่งคนอื่นอีกเป็นพันเป็นหมื่นคนก็มีเหมือนกัน) เอามาเป็นแกนในการสร้างตัวละคร แล้วปะเนื้อตรงอื่นเข้าไป (คือนิสัยอื่นๆ) ถ้าเพื่อนๆ กลัวว่าใช้วิธีนี้จะกลายเป็นเขียนอัตชีวประวัติ หรือทำให้นางเอกเราทุกคนเหมือนกันหมด เพราะมาจากตัวคนเขียน คุณพีทขอยืนยันด้วยประสบการณ์ตรงว่า ถ้าเราสะกัดดีๆ รับรองไม่เหมือนกันแน่ครับ

ไอ้โต๊ะ (นายบัญชร ไม่ใช่น้องฮาบี้) จากเรื่อง หลังหน้าต่างข้างประตู กับ นายพิถยะ จากเรื่องสั้นชุด ถนน...ในตู้เสื้อผ้า (มีเรื่องนึงลงใน A Time of Love ด้วย) สองคนนี้หยิบนิสัยบางอย่างมาจากตัวคนเขียนทั้งคู่ แต่เป็นคนละนิสัยกัน คนอ่านที่ตามอ่านมาตลอดคนหนึ่ง (เฮียโก้) ออกปากว่า สองคนนี้ตรงข้ามกันเลยทีเดียว (คุณพีทดีใจเป็นที่ยิ่ง กลัวมากว่าเขียนแล้วจะกลายเป็นคนเดียวกัน)

แบบที่ไม่จงใจก็คือ พวกค่านิยม โลกทัศน์ สิ่งที่เห็นว่าดี คุณค่าทางจริยธรรม อะไรทำนองนี้ครับ เราเชื่อว่าอะไรเป็นสิ่งดี พระเอกของเราก็เชื่อเหมือนเราเป๊ะเลย เพราะเขียนเรื่องแนวรัก ไม่ได้เขียนแนวสะท้อนสังคม เราก็เลยอยากให้พระเอกเป็นคนดีระดับหนึ่ง (ไม่เทวดา แต่ก็ไม่อยากให้เลว)

ตอบครบทุกประเด็นเลย เย้ (หันไปลูบหัวนายมะโรงจัง)

คำตอบที่ 10

มะยม
26 ม.ค. 55
เวลา 20:15:49

คุณมะยมเด้งดึ๋ง หมายถึงว่าตัวละครเป็นอิสระจากพล็อตเลยหรือเปล่าครับ หรือว่าตัวละครจะไปกำหนดพล็อตอีกที
............................................

ก่อนเริ่มเขียนนิยาย จะจุดธูปก่อน...แล้วเอาไปทิ้ง (ทำไม)

^^ จากนั้นก็จะหาพล๊อต ถามว่าตัวเองสร้างมายังไงก็คือ...

จุด จุด จุด (จะจุดทำไม) อิๆ

เราจะหาตัวละครให้อิงกับพล๊อต คือเน้นพล๊อตเป็นหลักแล้วหาตัวละครให้เข้ากับพล๊อต .... รวมทั้งชื่อ นิสัย ชื่อเรื่อง
ชื่อตัวละครก็เน้นนิสัยเปนหลักเพื่อหาชื่อให้จำบุคลิกง่าย^^

ตอบแค่นี้นะ พูดเยอะๆเดี๋ยวออกทะเล สงสารนายมะโรงจังที่ต้องมาทำความเข้าใจแบบพายเรือไปด้วย อิๆ

คำตอบที่ 11

Tethys
26 ม.ค. 55
เวลา 22:03:09

กว่าจะได้ตอบ ช่วงนี้มึนๆ ยุ่งๆ ตอบคำถามยากๆ ไม่ได้เลย แง แง

เอาสั้นๆ ก่อนนะคะ ปกติตัวละครหลักจะลงองค์มาเอง มาพร้อมกับพล็อต มาทางฝันบ้าง บางทีก็ผุดขึ้นมากลางขมองอิ่มเลย อิอิ

ส่วนเวลาไปเทียบหน้าตาคาสติ้ง พี่อ้อใช้แบบทำงานให้ง่ายขึ้น เหมือนให้เห็นภาพ เวลาบรรยาย เหมือนปั้มบล็อกขึ้นมาอีกที โดยคาสจากความรู้สึกของเรากับองค์ที่ลงมาแหละ

5555 คุณพีทงงไหมนี้ ตอบชั่วโมงมึน และสับสนจริงๆ 5555

คำตอบที่ 12

linmy
27 ม.ค. 55
เวลา 0:26:02

ดีงับอาเจ๊อาเฮียและทุกๆคน

ตอบมั่งๆ

เค้านั่งมองวัตถุ ใบไม้ใบหญ้า พจนานุกรม สารคดี นิตยสารแฟชั่น อาชีพ ดูแผนที่โลก ดูหนัง ดูการ์ตูน อ่านหนังสือทุกอย่าง นิยาย ยันหนังสือพิมพ์

บางครั้งเอาหลายอย่าง เช่น อาชีพต่างๆ นิสัย สีผม สถานที่ ฯลฯ มาเขียน ๆ ใส่กระดาษเล็กทำเป็นจับสลากเลย เลือกง่ายดี สุ่มดี เร้าใจดี อิๆๆ

แล้วค่อยเอามาต่อกัน สร้างขึ้นตามจินตนาการที่ผู้กันด้วยกระดาษใบเล็กเป็นไกด์ไลน์

เหมาะมากๆ สำหรับคนตัน (ไม่ใช่คุณตันนะ)

คำตอบที่ 13

ก้อนดิน
27 ม.ค. 55
เวลา 11:31:40

แหะๆๆ
อายมากที่จะตอบว่า...นิยายทุกเรื่องที่ปูเป้เขียน ล้วนเกิดขึ้นเพราะชื่อตัวละครค่ะ >///<~

แบบว่า ถ้าสะดุดชื่อไหน พล็อตและเนื้อเรื่องจะแล่นสู้สมองกลวงๆ ทันที เรียกว่ามันเกี่ยวเนื่องกันมั่กมากเลย (หนูเขียนนิยายตามใจตัวเองค่ะ=*=)

จำได้ว่ากำลังยืนกินไอติมอยู่ข้างรถขายหมูปิ้งของแม่ มีผู้ชายวัยทำงานหล่อมั่กมาก สี่คนเดินคุยกันมา หูได้ยินเขาพูดอะไร "จเร" จเรอะไรนี่ล่ะค่ะ ไอ้เราก็สงสัยทันที เพราะไม่เคยได้ยินมาก่อน แล้วจเรก็ติดสมองมาจนดึกดื่น ด้วยความสงสัยเลยถามพี่กรูเกิ้ล แล้วเราก็ได้รู้ว่าจเรมันคืออะไร พอรู้แล้วเราก็คิดว่าอยากได้พระเอกชื่อนี้ เท่านั้นแหละค่ะ ทุกอย่างวิ่งตู้มเข้ามาทีเดียวเลย 555 แล้วก็นั่งหมกมุ้นจนได้สี่บทในคืนนั้นตลอดเที่ยง ข้าวปลาไม่เป็นอันกิน แล้วพอเอามาโพสในเว็บ ...เราก็ดองเค็มไปซะงั้น 555

ถ้าอยากเขียนนิยายสักเรื่อง ปูเป้จะเริ่มที่การหาชื่อพระเอกกับนางเอกค่ะ มันสำคัญต่อการดำเนินเรื่องของปูเป้มาก ชื่อแบบนี้บ่งบอกนิสัยแบบนั้นแบบนี้ โอย...กระจายค่ะ

ถ้าวันไหนอ่านนิยายของคนอื่น พล็อตจะมาค่ะ แต่มันยากตรงที่ปูเป้ต้องมานั่งหาชื่อพระเอกนางเอกเพื่อให้เข้ากับพล็อต ส่วนเรื่องบุคลิค ไม่คิดอะไรมากค่ะ เพราะถ้าได้ชื่อ บุคลิกและอะไรต่างๆ มันจะตู้มมาเอง 555

ฟังอยู่แปลกๆ นะคะ แต่ปูเป้เป็นแบบนี้จริงๆ นะ =*=

@__________@~

คำตอบที่ 14

คุณพีทคุง
30 ม.ค. 55
เวลา 5:50:40

(ช่องนี้ของนายมะโรงจัง)

คุณมะยมดึ๋งดั๋ง นั่นสิครับเอาไปทิ้งทำไม จุดหอมๆ ให้หมดดอกดีกว่า ตกลงว่าพล็อตมาก่อนนะ แล้วตัวละครตามพล็อต ชื่อมาสุดท้ายตามนิสัยตัวละคร เข้าใจละครับ

ของพี่อ้อ ตัวละครจะลงองค์มาพร้อมกับพล็อต แล้วหลังจากนั้นไปคาสติ้งหน้าตาอีกที เข้าใจว่าอย่างนี้ถูกมั้ยครับ ถ้ามีรายละเอียดเพิ่มเติมอีกก็ยิ่งดีเลยครรับ

คุณลินมี่ขี่กบ ได้ตัวละครจากการผสานสิ่งรอบข้างเลยนะเนี่ย เป็นเทคนิคน่าทดลองสำหรับคนตัน (ที่ไม่ใช่คุณตัน)

คุณก้อนดิน น่าอิจฉานะครับเนี่ย จากชื่อที่ถูกใจ ไปถึงทั้งบุคลิก พล็อต เนื้อเรื่อง ครบถ้วนบริบูรณ์ทีเดียว ชื่อนางเอกพระเอกเนี่ย สำคัญจริงๆ เลยนะครับ ถ้าไม่ถูกใจ บางคนก็ไปต่อไม่ออกเลยทีเดียว

คำตอบที่ 15

philipda
30 ม.ค. 55
เวลา 15:32:55

ตอนคิดจะเขียนเรื่อง
มันไม่ได้มาครบทีเดียว
บางทีก็คิดไปถึง เหตุการณ์ที่จะมีในเรื่่องก่อน
(แบบยังไม่รู้ว่า พระเอกนางเอกจะหน้าตายังไง)

พอจับเค้าโครงเรื่องได้แล้ว
และพอจะเห็นเค้าว่า พระเอกนางเอก มีนิสัยใจคออย่างไร
มีบุคลิกอย่างไร มีชื่ออะไร
จึงจะไปหาตัวแสดงค่ะ
เพื่อให้ได้ภาพรูปร่างภายนอกที่ชัดเจน ของตัวละคร
ให้เข้ากับบทบาท นิสัยใจคอ และชื่อของเขา

ตัวแสดงนี่ก็หาเอาในอินเตอร์เน็ตบ้าง
รูปถ่ายโฆษณานายแบบนางแบบบ้าง
บางทีดูรูปไปเรื่อยๆ พอเห็นที่ชอบใจ
แต่บังเอิญว่า ไม่อาจจะเป็นพระเอกนางเอก
ในเรื่องที่เราคิดเอาไว้ก่อนได้
ก็จะเก็บเอาไว้คิดไปถึงเรื่องต่อไป

การ มองว่า คนรูปร่างอย่างนี้
หน้าตาแบบนี้ ผม เสื้อผ้า
ด้านหน้า ด้านข้าง ด้านหลัง
มันน่าจะมีเรื่องราวอะไรเกิดขึ้นกับเขาได้บ้าง
ได้พล็อตใหม่เรื่องใหม่ จากรูปภาพที่เห็น

คนๆ เดียวกัน หากมองภาพถ่าย ต่างอิริยาบท
สวมชุดใหม่ อยู่สถานที่ใหม่
ก็ให้ความรู้สึกดึงดูด ต่างกัน
มองได้ด้วยอารมณ์ต่างกัน
ถ้าโกรธจะออกมาอย่างนี้ ถ้าอารมณ์ดีจะออกมาท่านี้

และก็มีด้วยว่า คนๆ เดียว อาจจะเป็นพระเอกเสียสองเรื่องก็ได้ค่ะ
( เพราะหันข้างแล้วให้อารมณ์ต่าง บุคลิกต่าง ^--^ )

สรุปพี่ฟีก็คือ
มีเรื่องแล้วหาคนเล่น
เจอคน แล้วหาเรื่องใส่
^--^

คำตอบที่ 16

คุณพีทคุง
31 ม.ค. 55
เวลา 23:00:43

(ช่องนี้ของนายมะโรงจัง)

ของพี่ฟี ได้ทูอินวันเลยนะครับ มีเรื่องก่อนก็หาตัวละครได้ พอหาตัวละครไป ก็ได้เรื่องใหม่ขึ้นมาอีก บุคลิกที่แตกต่างเนื่องจากรูปภาพต่างกันนี่ มีประโยชน์มากเลยครับ ความรู้สึกของเราต่อรูปภาพรวมๆ ทำให้เกิดไอเดียใหม่ได้ด้วยนะเนี่ย