ตอบคำถามเพิ่ม คลิกที่นี่

	กระทู้ประจำวันเสาร์ - เสาร์หรรษา... Bossa Delight - 1. ความทรงจำ...ครั้งแรกกับเว็บฟอร์ฯ
	Tethys 21 ม.ค. 55 เวลา 0:16:03 พิมพ์ แจ้งลบ ส่งหาเพื่อน กระทู้วันเสาร์ของอ้อ คงไม่มีอะไรมากไปกว่าเรื่องของความคิด ความรู้สึก อารมณ์บ่นๆ ชิลๆ เหมือนนั่งจิบกาแฟ จิบชา กินขนมของว่าง ฟังเพลง Jazz เพลง bossanova ริมหาด... ชิลเอาท์สบายๆ ง่ายๆ ตามประสาเหมือนเดิมแหละค่ะ หยิบจับประเด็นอะไรมาได้ก็มาแลกเปลี่ยนความคิด ความเห็น ความรู้สึกกันทุกสัปดาห์นะคะ <b>1. ความทรงจำ...ครั้งแรกกับเว็บฟอร์ฯ </b> คืนก่อนร่ายย้อนความทรงจำความหลังกับมูลาร์ และคุณพีท สนุกสนานมาก เลยรู้สึกอยากให้เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ สนุกด้วย เลยคิดว่ามาเป็นหัวข้อแรกสำหรับกระทู้วันเสาร์เลยดีกว่า คิดๆ คุยๆ กันต่อก็ปิ๊งง! ไอเดียผุดวาบ ตามประสาชอบยิงหนุ่มเอ้ย ยิงนกสิ หลายตัว อิอิ น่าจะทำงานให้สมบูรณ์มากขึ้น เพราะนิตยสารดิจิติอลบุ้ค E-Write & Read ฉบับปฐมฤกษ์ ที่อ้อทำอยู่ มีบทสัมภาษณ์พี่ฟีเกี่ยวกับเว็บฟอร์ไรเตอร์ ดังนั้น เพื่อความสมบูรณ์ และงดงามของคอลัมน์นั้น จึงขอชวนพี่ๆ เพื่อนๆ น้องๆ มาร่วมกันเล่าความทรงจำครั้งแรกที่มาถึงเว็บฟอร์ฯ มาได้อย่างไร รู้สึกอย่างไร อยู่จนถึงวันนี้แล้วได้อะไรบ้าง เล่าได้เต็มที่จะสั้น จะยาวตามอัธยาศัยเลยค่ะ และต้องขออนุญาตนำความเห็นนั้นๆ ไปลงประกอบในคอลัมน์สัมภาษณ์นะคะ แต่หากใครไม่ต้องการให้ชื่อ และความเห็นไปลงจะมาบอกเล่าเฉยๆ ก็ รบกวนแจ้งไว้ด้วยนะคะว่าไม่อนุญาต ขอบคุณล่วงหน้านะคะ ตื่นเต้นจังจะได้อ่านความหลัง ความทรงจำของใครกันบ้างหนอ...

	คำตอบที่ 1
	Tethys 21 ม.ค. 55 เวลา 0:22:46 เอาล่ะคงต้องเริ่มด้วยตัวเองก่อนชิมิ สำหรับอ้อ จริงๆ แล้วเคยแวะเวียนมาเที่ยวที่เว็บฟอร์ฯ บ่อยๆ ตามคำเชิญของคุณพีท กี่ปีแล้วหนอ (จำไม่ได้ 555) แต่ก็ได้เป็นแค่คนนอก แค่อ่านเฉยๆ ผ่านๆ ไป จนกระทั่งวันหนึ่งคุณพีทเชิญอีกให้มาร่วมงานเสวนาในห้องแชทของเว็บฟอร์ ครั้งไหนก็จำไม่แม่น จำได้อย่างลางเลือนว่า ไม่รู้จักใครเลยนอกจากคุณพีท แต่ก็สนุกสนาน ได้รู้จักพี่ฟี มะยม มะระและใครอีกหลายคน หุหุห จำไม่ได้ อิ้วววว ทุกคนคุยกันอย่างเป็นกันเอง และได้แลกเปลี่ยนความรู้เรื่องการเขียนกันอย่างสนุกสนาน นั่นคือครั้งแรก... แล้วอ้อก็หายๆๆๆ ไปตามการเคลื่อนที่ของดวงจันทร์ ไม่เคยเปิดเข้ามาเว็บฟอร์อีกเลย จนปี 51 คุณพีทเปิดห้องลายปากกา ก็มาสิงๆ อยู่ที่ห้องแชทลายปากกาบ้างบางเวลา เริ่มได้คุยกับพี่ฟีมากขึ้นก็ตอนห้องแชทคุยสดป่วย เริ่มมีการรวมตัวห้องแชทในลายปากกา แต่ก็ยังเข้าบ้างไม่เข้าบ้างเหมือนเดิม จนกระทั่งปี 53 คุณพีทอีกนั่นแหละค่ะ ชวนมาจัดรายการวิทยุ forwriter radio... โอ้สนุกสนานมากค่ะ ตั้งแต่รายการ “คุย คิดฯ” ตอบปัญหาการเขียน เหมือนคอลัมน์ที่ลายปากกายุคก่อนโน้น รายการ “Chill Out กับพี่อ้อพรายทราย” “Love is ” ฯลฯ จัดไปไล่ปล้ำแซมช่วงนั้น สนุกจริงๆ ... แล้วก็ได้รู้จักคุ้นเคยกับใครอีกหลายคน รุ่นแล้วรุ่นแล้ว ทั้งสนิทในห้องแชท และได้เจอตัวกันข้างนอก กิน เที่ยว ทำกิจกรรม มีความสุขค่ะ ไม่เหงาเลย ได้แลกเปลี่ยนประสบการณ์ ความรู้ด้านการเขียน ได้กำลังใจจากพี่ฟี จากใครอีกหลายๆ คน จนเหมือนเป็นห้องทำงาน เป็นฐานปฏิบัติการดาวเสาร์ของอ้ออีกที่เลย อยากบอกว่าที่นี่มีอะไรมากกว่าแค่เว็บสำหรับนักเขียน หรือแค่ห้องแชททั่วไป ในความรู้สึกบอกไม่ถูกล่ะค่ะ มันมากมายหลายอารมณ์เหลือเกิน ต้องมาสัมผัสจริงๆ แล้วจะเข้าใจว่าความรู้สึกที่ว่านั้นเป็นอย่างไร แต่เชื่อว่าทุกคนที่อยู่ในเว็บฟอร์ฯ คงจะเข้าใจความรู้สึกนั้นได้เป็นอย่างดี... ขอบคุณพี่ฟี ขอบคุณคุณพีท ขอบคุณพี่ๆ เพื่อนๆ น้องๆ กับความสุข มิตรภาพ และความอบอุ่นที่ให้กับอ้อนะคะ

	คำตอบที่ 2
	Tethys 21 ม.ค. 55 เวลา 0:29:13 555 ทำไมมันเล็กๆ ตีบๆ อย่างนั้น คริ คริ ปะรูปใหม่ดีกว่า ปั่นไอดิมเอง อิอิ

	คำตอบที่ 3
	Tethys 21 ม.ค. 55 เวลา 0:30:13 ขอบคุณป้ายสวยๆ ที่คุณพีททำให้ ;o)

	คำตอบที่ 4
	Tethys 21 ม.ค. 55 เวลา 0:33:09 อ่ะ ลองอีกที

	คำตอบที่ 5
	คุณพีทคุง 21 ม.ค. 55 เวลา 5:02:35 เล่าบ้าง คุณพีทรู้จักเว็บฟอร์เราครั้งแรก เดือนตุลาคม 2550 ครับ เมื่อก่อนนี้สิงอยู่ที่ถนนนักเขียนพันทิปที่เดียว (อยู่หลายที่ไม่ได้เพราะเวลาไม่พอ) แล้วก็มีเพื่อนจากเว็บฟอร์ชื่อคุณ pilot_pol (ไม่รู้ว่าใครทันบ้าง) ไปตั้งกระทู้ที่ถนนนักเขียนพันทิป ชวนเพื่อนมาเขียนเรื่องสั้นตามโจทย์จากหน้า idea generator ที่เว็บฟอร์นี่ ผมก็เลยเปิดมาดู เคยไปตอบกระทู้ในกระดานแรลลี่อันเก่าห้องนักแปลอยู่นิดหน่อย แล้วพอยุ่งๆ กับนิยายตัวเองก็เลยไ่ม่ได้เปิดมาอีก (แล้วก็ไม่รู้จักใครด้วย) พอสิ้นปี ประมาณเกือบๆ สิ้นเดือนธันวาคม 2550 ตอนนั้นว่างจัด นิยายเขียนจบลงจบแล้ว เวลาล้นมือ ก็เลยลองเปิดกลับเข้ามาอีกครั้ง ช่วงนั้นเป็นช่วงแรลลี่ครั้งที่ 3 กำลังจะจบถ้าจำไม่ผิด และเป็นช่วงที่กระดานสนทนา (กระดานขาว) คึกคักมาก มีกระทู้เกี่ยวกับการเขียนนิยายคุยกันบ่อยๆ ผมก็เลยมีโอกาสได้ตอบกระทู้บ้าง เริ่มรู้จักเพื่อนๆ จากหน้ากระทู้ ห้องคุยสดสมัยนั้นยังเป็นรุ่น 15 บรรทัด บางทีก็ค้างๆ ไม่ค่อยเป็นที่นิยมเท่าไหร่ ชาวฟอร์ยุคนั้นจะไปคุยกันในเอ็ม โดยมีมะยมเป็นสมุดหน้าเหลือง เพราะมีเอ็มของทุกคน พอตกค่ำก็ตั้งวงคุยเป็นห้องรวมโขยงใหญ่ พลอยให้เพื่อนๆ ที่ไม่มีเอ็มของคนอื่นได้รู้จักกันครับ คนที่เป็นแรงจูงใจสำคัญให้คุณพีทปักหลักอยู่ที่นี่มี่ 4 คนครับ (1) เจ๊ก๊อย ธาราฝัน(น์) (ปัจจุบันชื่อพี่พัดดา) ไม่เคยรู้จักกันจริงๆ มาก่อน แต่พี่พัดดา (ขอเรียกชื่อใหม่) กับผมเคยผ่านตาเห็นชื่อกันและกันในกระทู้ร้อนแถวพันทิป (กระทู้ร้อนหมายถึงกระทู้ที่เป็นเรื่องราวใหญ่โต พี่พัดดากับผมจะเจอกันในกระทู้เกี่ยวกับแวดวงวรรณกรรมและงานเขียน) ก็เลยจำชื่อกันได้ และพี่พัดดาซึ่งตอนนั้นเป็นเจ๊ก้อย หัวเรือใหญ่ฝ่ายสนับสนุนกำลังใจของเว็บ ก็ตั้งกระทู้ต้อนรับคุณพีทดิบดี ทำให้เพื่อนๆ รู้จักคุณพีทเร็วขึ้นอีกนิด (เพราะเจ๊ก้อยดังสุดๆๆ) (2) มะยมกลมกลิ้งซิ่งตลอด คนนี้เธอเป็น "เซเลบ" ของเว็บ รู้จักทุกคน เราก็นะ ไม่คิดว่าจะมีโอกาสสัมผัส (คุณพีทค่อนข้างกลัวคนดัง) แต่เพราะคุยเอ็มเจอกันทุกวันเลยคุ้นเคยกัน และตอนนั้นมะยมเข้าเส้นชัยในแรลลี่ครั้งที่ 3 คุณพีทก็เลยนึกขำ สัมภาษณ์พิเศษนอกรอบ (เพราะพี่ฟีมีสัมภาษณ์รายการหลักอยู่ตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว) โดยเป็นการสัมภาษณ์แบบคุยกันสดๆ ทางเอ็ม ไม่ใช่เขียนคำถามส่งให้ตอบ ปรากฏว่าฮาระเบิดระเบ้อ เพราะถามตอนนี้ กว่ามะยมจะตอบก็อีกประมาณยี่สิบบรรทัด เอา็แช็ตล็อกมาเรียบเรียงตอนจะตั้งกระทู้แล้วจะหัวเราะกันตาย (ที่สำัคัญ ถามเรื่องนึง มะยมเธอจะตอบอีกเรื่อง!) และการสัมภาษณ์นี้เอง ที่คุณพีทจ้างนายมะโรงจังมาทำงานเป็นครั้งแรก (และเป็นจุดกำเนิดของสำนักข่าวตระกูลมะในแรลลี่ครั้งต่อไป) (3) นายมะระ ขมดีแต่มีประโยชน์ ตอนแรกไม่รู้จักเลย ไม่สนิท ไม่สนใจ แต่แอบปลื้มฝีมือตอนอ่านเรื่องสั้น ถุงเงิน ถุงทอง แล้วกรรมก็พาให้มาป๊ะกันตอนสัมภาษณ์มะยม ตอนนั้นคุณพีทคุงจ้างนายมะโรงจังมาทำหน้าที่สัมภาษณ์ แต่มะระโผล่มาจากไหนไม่รู้ มาร่วมวงด้วย เลยเป็นการคุยเอ็มกันสามคน มะยม มะระ มะโรง แล้วมะระก็มีหน้าที่ป่วนให้ขำ (คนอื่นขำมั้ยไม่รู้ แต่มะระเขาขำของเขา) ก็เลยคล้ายๆ จะสนิทกัน (ไม่แน่ใจ เดาเอา) หลังจากนั้นมะระก็ทำเว็บของตัวเอง ลากมะยมกับผมไปเล่นด้วยอยู่พักใหญ่ ก่อนที่เราสามคนกับเก๋ พรายน้ำฟ้า จะเปลี่ยนไปทำบล็อกที่บล็อกแก๊งแทน และสร้างลายปากกาขึ้นในช่วงเดียวกัน (เมษายน 2551) (4) พี่ฟี ตอนคุณพีทเข้ามาเว็บใหม่ๆ พี่ฟีเป็นประหนึ่งเทพที่อยู่สูงมาก แบบว่ายิ่งกว่ามะยมที่เป็นเซเลบอีก เพราะความเป็นเจ้าของเว็บด้วย เพราะความเป็นผู้ใหญ่ด้วย เป็นนักเขียนดังด้วย ผนวกกับช่วงนั้นพี่ฟีจะมีกำหนดเวลามาที่ห้องคุยสดแน่นอน ซึ่งผมไม่ค่อยได้เจอ ก็รู้สึกเขินๆ เกรงใจๆ แต่รู้ว่าจะมีเพื่อนๆ ที่ติดต่อกับพี่ฟีทางอีเมลอยู่ จนมาช่วงที่ได้เริ่มทำกิจกรรมร่วมกัน ได้คุยกับพี่ฟีมากขึ้น ก็เลยรู้สึกปลื้มมากๆ และจากความรู้สึกเดิมที่พี่ฟีเป็นเทพอันห่างไกล ก็กลายมาเป็นพี่ใหญ่ที่ใกล้ชิดแทน ดีใจทุกครั้งเวลามีโอกาสช่วยเรื่องเทคนิคของเว็บเล็กๆ น้อยๆ แล้วพี่ฟีก็แสดงน้ำใจให้กับน้องคนนี้อย่างมากมายแบบเทียบกันไม่ได้เสมอมาครับ สำหรับคุณพีท ถ้าเว็บและบล็อกของตัวเองเป็นเหมือนบ้าน ที่เราสร้างเองและเป็นที่ส่วนตัวของเราจริงๆ ฟอร์ไรท์เตอร์ก็เป็นเหมือนกับที่ทำงาน (ที่เราใช้เวลาอยู่มากกว่าบ้านเสียอีก) เพื่อนที่นี่เริ่มจากรู้จักกันนิดๆ ก็ค่อยๆ สนิทกันมากขึ้น จนขยับเขยื้อนจากเพื่อนในเว็บมาเป็นเพื่อนในชีวิตจริง และมั่นใจว่าจะเป็นเพื่อนกันได้ตลอดไปครับ (เขียนสั้นไม่เป็น ฮุๆๆ)

	คำตอบที่ 6
	Tethys 21 ม.ค. 55 เวลา 8:15:02 นิสัยไม่ดี อดไม่ได้ต้องตอบ ขอบคุณคุณพีทที่มาเล่าค่ะ คุณพีทจำแม่นเหมือนเหตุการณ์เพิ่งเกิด อ่านแล้วกระจ่าง อิ่มมาก อ่านแล้วนั่งอมยิ้มตั้งแต่ สมุดหน้าเหลือง เซเลปของเว็บฟอร์ฯ และเทพผู้ห่างไกล... ความรู้สึกที่มีกับเว็บฟอร์ฯ อยู่ตรงนี้ เป็นแบบนี้จริงๆ .... ;o)

	คำตอบที่ 7
	มะยม 21 ม.ค. 55 เวลา 12:44:28 โอ้ว...ได้เป็นคนดังแบบไม่รู้ตัว^^ อาจเพราะว่า ตั้งแต่เสิร์ชคำว่า "อยากเขียนนิยาย" ได้มีโอกาศพบ "ฟอไรเตอร์" พบพี่สาวใจดีอย่างพี่ฟี เจ๊พัดดา พบ น้องรักอย่าง พลอย รักดี ไนติงเกล โคมจัง เพื่อนสนิท เพื่อนรัก อย่างพีท มะระ และรวมทั้งพบเพื่อน พี่ รุ่นใหม่อีกมากมาย ให้สาธยายก็คงจะไม่หมด ใครเข้ามาในเวบฟอฯแล้วเจอมะยม ไม่ใช่เรื่องแปลก ถ้าไม่เจอสิ แปลก เพราะว่า .... ตั้งแต่เข้ามาใน ฟอไรเตอร์ สถานที่แห้งนี้ก็บ้าน คือทุกอย่าง ทุกๆวันสิงอยู่ในนี้ตั้งแต่เช้า ยันเช้า ใครเข้ามาไม่เจอก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้ว 555 หากมีใครหลงเข้ามาในเวบ มะยมก็จะคุย จะตาม จะตื้อ ^^ พีทเจอไม้นี้บ่อย จึงกลายเป็น "เซเลบ" แบบไม่รู้ตัว555 ดีใจมากค่ะที่เจอที่นี่ เจอเพื่อนๆพี่ในนี้ บ้านที่อบอุ่น ที่มีพี่ มีน้อง ร่วมเส้นทางฝัน ที่รักใคร่ สามัคคี และเป็นหนึ่งเดียวกันเสมอ ...แม้เวลาจะผ่านไปยาวนานแค่ไหน ... สังคมที่นี่ สังคมของ "ฟอไรเจอร์" ก็ไม่เปลี่ยนแปลง ยังคงเป็นสังคมที่อบอุ่นตลอดมา ...รักพี่ฟี รักฟอไรเตอร์ รักเพื่อนๆ พี่ๆทุกคน .... "มะยม..." เอ่ยชื่อไม่ทั่วถึง ขออภัยด้วยค่ะ เขียนแบบไม่มีการตรวจทานเลยจริงๆ

	คำตอบที่ 8
	มะยม 21 ม.ค. 55 เวลา 12:46:33 โอกาส โอกาส โอกาส *

	คำตอบที่ 9
	Tethys 21 ม.ค. 55 เวลา 13:16:03 กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดด เซเลปให้เกียรติมา เอ หรือเพราะโดนพาดพิง ขอบคุณค่ะที่มาเล่าให้ฟัง ;o)

	คำตอบที่ 10
	copter 21 ม.ค. 55 เวลา 17:53:53 โอ้ พระรามเก้า 3 ปีแล้วค่ะ คอปอยู่ที่นี่มาสามปีแย้ว เพิ่งรบรอบหมาดๆ เมื่อวันที่ 20 ม.ค. นี้เอง วันเวลาผ่านไปรวดเร็วมากๆ คอปได้รู้จักที่นี่เพราะซื้อหนังสือ "ดังไฟรัก" ค่ะ (ตอนแรกที่ซื้อเพราะชอบชื่อนักเขียน แปลกดี ฮาๆ) เลยตามเข้ามาค่ะ มาเจอกระดานม่วง หรือกระดานนักอ่าน คอปก็ยังงงว่าไปโผล่กระดานนั้นได้ไง ได้มาเจอเพื่อนๆ มากมาย เจอพี่ฟี เจอพี่ปู มะดี้ ยัยล่าร์ ณดา น้องฮิม น้องโน พีท มะยม ยัยซ่าส์ ตามาด เยอะแยะไปหมด ดีใจค่ะ แล้วก็ตามระเบียบ เจอพี่ฟีชวนให้เขียนนิยาย ตามสไตล์บ้ายอของน้องคอป เผลอไปพยักหน้าซะงั้น ตอนนั้นมาที่นี่ กำลังเปิดแรลลี่ 6 แต่คอปไม่ทัน เลยได้มาสมัครแรลลี่ 7 ฮ่าๆ จบด้วยนะ ขอบอก หลังจากนั้นถึงมาได้รู้จัก กระดานฟ้า (กระดานแรลลี่) กระดานขาว (กระดานสนทนา) ตั้งแต่เข้ามา ยังหาทางออกไม่เจอค่ะ ก็เลยติดแหงกมาจนถึงทุกวันนี้ มานั่งโม้ มาเป็นวอล์เปเปอร์ มาเป็นเจ๊ดัน น้องยก ฮ่าๆ อยากบอกค่ะว่า "รักที่นี่มากๆ รักพี่ฟีที่สุด โดยเฉพาะ รักพี่ๆ น้องๆ ทีนี่มาก" โชคดีที่คนที่คอปรู้จัก จะน่ารักกันหมด อยากขอบคุณทุกๆ สิ่ง ทุกๆ อย่าง ที่ทำให้เราได้มาเจอกัน มาเป็นเพื่อนกัน เป็นพี่ เป็นน้อง ตอนนี้ได้พี่รัก น้องรัก อีกเพียบ ทั้งคุณไอ พี่อ้อ ลุงทอม ลุงมะระ ยัยจิ น้องโต๊ะ อูยเยอะค่ะ ต้องขอโทษนะคะ ถ้าเอ่ยไม่ได้ทุกคน ขืนให้ครบ ก็ยาวเป็นกิโล ฮาๆ และคงจะอยู่ที่นี่ ยังไม่ไปไหนค่ะ ฮ่าๆ ตำแหน่งเราเยอะจะตาย เรื่องอะไรจะยอมสละตำแหน่งง่ายๆ ที่แน่ๆ ตอนนี้ เป็นรองหัวหน้าทีมโม้ค่ะ ^^ ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน แต่คอปเตอร์ก็ยังเหมือนเดิมค่ะ เป็นนักเขียนน้อย ของทุกคน ฮ่าๆ รักพี่ฟี รักเว็บฟอร์ไรท์เตอร์ รักทุกๆ คน ค่ะ ^_______^

	คำตอบที่ 11
	Tethys 21 ม.ค. 55 เวลา 18:02:10 นักเขียนน้อย ตำแหน่งเยอะน่ารักมากเลยค่ะ แค่สามปีอ้อนึกว่าพี่คอปอยู่มาตั้งแต่แรกเปิดเว็บฟอร์เลยนะ ขอบคุณมากๆ ค่ะพี่คอปที่สละเวลามาเล่าให้ยิ้ม มีความสุขตามไปด้วย

	คำตอบที่ 12
	copter 21 ม.ค. 55 เวลา 18:10:15 ฮ่าๆ พี่อ้อคะ 3 ปี แต่เป็น 3 ปีที่เข้าทุกวัน เลยดูเหมือนอยู่นานนนนนนนน อูย ยังเล่าไม่หมดนะเนี่ย ยังข้ามฉ๊อต ดีเจวิทยุ ฮ่าๆ หรือที่ทุกคนให้ตำแหน่ง ศคผ ค่ะ เร็วๆ นี้คงได้มาร่วมกันจัดรายการกันอีก หลังจากว่างเว้นการจัดรายการพูดคุย เพราะดีเจติดภารกิจกัน แหะๆ ดีเจที่นี่น่ารักค่ะ ^^

	คำตอบที่ 13
	copter 21 ม.ค. 55 เวลา 18:14:44 เอามาเล่นบ้าง ฮ่าๆ คิดถึง "ร้อยเพลงรักกับรินรดา" จัง อยากร้องเพลง คริ คริ

	คำตอบที่ 14
	Tethys 21 ม.ค. 55 เวลา 19:34:46 5555 พี่คอป ศศผ สนุกมากนะตอนนั้น นั่นสิ การเข้าทุกวัน มากกว่าเข้าออฟฟิศอีกเนอะ คิดถึงป้ายสวยๆ นี้เหมือนกัน ร้องเพลงเลยค่ะ ร้องๆๆๆ

	คำตอบที่ 15
	มะนอแน่ 21 ม.ค. 55 เวลา 19:38:28 อ่านไปอมยิ้มไป ที่นี่ยิ่งอยู่ยิ่งอบอุ่นจริงๆ รักแรกพบ... มะนอมาเจอ forwriter ครั้งแรก ตอนแรลลี่ 6 ค่ะ แค่มาเจอจริงๆ ตอนนั้นเครียดมากค่ะ กำลังเขียน ปพ ส่งอาจารย์ วันๆ ก็ไปหมกตัวอยู่กลางดงน้อยหน่า เลยกลายเป็นว่า การพบกันครั้งแรกของเรา เข้าทำนองสบตาแล้วลาจาก กระทั่งโชคชะตานำพาให้เราได้เจอกันอีกครั้ง มะนอก็เริ่มต้นด้วยการ สวัสดีวันจันทร์กับพี่ฟี กับพี่ๆ คนอื่นๆ พร้อมกับขยับขั้นเข้าไปฝากเนื้อฝากตัวกับพี่ๆ ในห้องแชท จากนั้นก็ลงแรลลี่ 8 เป็นการเขียนที่ประทับใจมาก นั่นเป็นที่มาของสโลแกนประจำกาย "กลางวันทำงาน กลางคืนปันนิยาย เอาให้ตายไปเลย ฮ่าๆๆ" จำได้ว่าวันสุดท้ายที่ได้ฉลองกับพี่ๆ มีความสุขที่สุดในโลก อีกเรื่องที่ประทับใจ จำไม่ได้แล้วค่ะว่าปีใหม่ปีไหน ที่เล่นไล่จับกัน (สมัยที่ห้องแชทยังเป็นอันเก่าอ่ะค่ะ) มะนอปวดตับมาก เพราะยังไม่คุ้นกับห้องแชทสักเท่าไร แต่ก็ดีใจค่ะที่มีคนคุยด้วย พี่ๆ น่ารักทุกคน พี่ฟีก็จะตอบคำถาม ที่พวกเราตั้งขึ้น คุยกัน ความรู้ทั้งนั้น หนุกหนานมากๆ มีความรู้สึกว่านี่ไม่ใช่เว็บที่เราแค่มาโพสนิยาย แต่นี่คือบ้าน ที่มีทั้งพี่ที่คอยดูและมีทั้งเพื่อนที่คอยแบ่งปัน พี่ฟีเหมือนแม่ในโลกการเขียนของมะนอ ส่วนพี่คอปก็เหมือนพี่สาวคนโต พี่ปู พี่รุจ พี่มาดที่หลอกให้นู๋เป็นดีเจมาจนถึงทุกวันนี้ ชิ! มันเป็นโชคดีของน้องคนเล็กอย่างมะนอค่ะ ที่ได้เจอพี่ๆ อีกหลายท่าน เอ่ยชื่อไม่หมดหรอกค่ะเพราะว่าเยอะมากกกก แต่รักๆๆ ทุกคนเลย ขอบคุณพี่ฟี ขอบคุณพี่ๆ ขอบคุณที่ช่วยกันสร้างความรู้สึกดีๆ ที่เรียกว่า "รัก" ค่ะ ปล. เจ็บใดไม่เท่า ถูกปล่อยให้คุ้ยข้าวคนเดียว ฮ่าๆๆๆ

	คำตอบที่ 16
	Tethys 21 ม.ค. 55 เวลา 19:50:13 อ่านแล้วอมยิ้มเช่นกันค่ะ ขอบคุณน้องจิที่มาย้อนเล่าความหลังให้ฟัง อารมณ์ไม่ค่อยต่างกันเลยเนอะคะ ต่อให้หลงทาง หรือตั้งใจมา ใครเข้ามาก็ยากที่จะออกไปจริง ๆ ว่าแต่...ใครปล่อยให้น้องจิคุ้ยข้าวอยู่คนเดียว อ่อ ชายผู้นั้นชิมิ ที่ล่อหลอกว่าจะสลับกันจัด 5555 กลายเป็นน้องจิเหมาจานข้าวอยู่คนเดียว เพิ่งเห็นป้ายนี้ชัดๆ น่ารักมากเลยยยย

	คำตอบที่ 17
	saitharn 21 ม.ค. 55 เวลา 21:04:08 หากรำลึกความหลัง สายธารก็เริ่มรู้จักเวบฟอร์จากการหานิยายอ่านค่ะ แล้วก็มาเจอ คลื่นทรายใต้แสงดาว ที่พี่ฟีเขียนถึงประมาณตอนที่ 27 หรือ 28 นี่แหละ ตอนนั้นก็เริ่มติดระรินดาวกับอาคินแล้ว แต่ยังเป็นนักอ่านเงาอยู่ ไม่กล้าเมนต์ไม่กล้าทัก จนกระทั่งไปเจอกระดานม่วง ความอยากอ่านมากมั้งคะทำให้ลองไปตั้งกระทู้ถามถึงเรื่องนี้ พี่ฟีก็ตอบมา ตอนนั้นบอกตามตรงว่า ตื่นเต้นมากที่พี่ฟีตอบ ^ ^ จะไม่ตื่นเต้นได้ยังไงกันคะในเมื่อสายธารรู้สึกว่าคนที่จะเขียนนิยายได้เป็นฉากๆ เป็นเรื่องๆ ต้องเก่งมาก และการที่เราได้คุยกับคนเก่งทำให้ปลื้มสุดๆ (เหมือนจะตัวลอยเลย) จากนั้นก็เริ่มคลิกค้นหาว่ามีนิยายซ่อนอยู่ตรงไหนบ้างในเว็บนี้ ไปๆ มาๆ เลยจ๊ะเอ๋เข้ากับ โครงการแข่งกันเขียนนิยายให้จบภายในสามเดือน แรลลี่ครั้งที่ 6 เลยกระโดดมาสมัครทั้งที่ไม่มีพล็อตในสมองเลย ไม่เคยเขียนนิยาย ไม่เคยเขียนเรื่องสั้นมาก่อนเลย (ช่างกล้า...) พอแรลลี่ 6 เริ่มต้น ด้วยความที่เป็นคนใหม่ และงานเขียนไม่สนุกมั้งคะ คนก็มาอ่านน้อยมาก แต่จำได้ว่ามีอยู่สองคนที่ทำให้สายธารไม่ท้อคือ น้องมูล่าร์ กับบัดดี้ ตอนนั้นถ้าจำไม่ผิดบัดดี้ลงเรื่อง ภพรัก น้องมูล่าร์เป็นเหมือนรุ่นพี่ที่คอยแวะเวียนมาทักทายพูดคุย อ่านบ้างไม่อ่านบ้าง ฮาๆ ทำให้ไม่ว้าเหว่หรือโดดเดี่ยว ส่วนบัดดี้นี่สงสัยว่าจะเป็นเรื่องแรกเหมือนกันการได้เมนต์เกี่ยวกับนิยายกันและกันทำให้เกิดถูกคอกัน (ไม่รู้บัดดี้จะคิดอย่างนี้หรือเปล่านะ ฮ่าๆ) จากนั้นก็หลงเข้าไปในห้องแชทได้ยังไงไม่รู้ แต่ด้วยความเป็นคนพูดไม่เก่ง ขี้อาย เลยไม่ค่อยกล้าพูดคุยกับใครเขาเท่าไหร่ จนบัดนี้ก็ยังพูดไม่เก่งเหมือนเดิม ต้องขอบคุณพี่ฟีที่เป็นแรงบันดาลใจให้สายธารเขียนนิยายจบและพิมพ์หนังสือเป็นที่ระลึกให้ แถมยังให้คำแนะนำปรึกษาตลอดมา ขอบคุณพี่ๆ น้องๆ ทุกคนที่ทำให้โลกออนไลน์ของสายธารอบอุ่น มีรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ มีความฝัน มีพลังใจ มีที่ปรึกษา และมีกำลังใจ รักพี่ฟี และทุกคนค่ะ ^ ^

	คำตอบที่ 18
	iloverally 21 ม.ค. 55 เวลา 21:07:20 จำไม่ได้ว่า รู้จักที่นี้ได้ไงนะคะ อาจจะตามลิงก์อะไรมา แต่ว่า เจอหน้าแรก โอโห เว็บ สำหรับคนอยากเขียน เค้าทำเพื่อเรา แน่ ๆ เลย ฮ่าฮ่า จำประโยคนี้ติดตา "คุณก็เขียนนิยายได้" ใจพองเลยทีเดียว อิอิ รีบแอดไว้ใน เฟเวอร์ไรท์ไว้เลย ก็อ่าน ความรู้ อ่านเรื่องสั้น อะไรต่ออะไรบ้าง แว่บไป แว่บมา น่าจะประมาณ 2 ปี แรลลี่ ก็เคย เข้ามาอ่านบ้าง นิดหน่อย อาจเพราะไม่ค่อยคุ้น เลยไม่ได้ติดตาม สมัครกระดานขาว สองครั้ง เหอ ๆ แต่ไม่ค่อยได้ล็อกอิน ไม่รู้จักใครด้วยค่ะ จากนั้น ปี 53 เจอ ช็อกเกี่ยวกับการเขียน เสียศูนย์ หยุดเขียน ว่าง ๆ ก็เลย โฉบมาที่นี้ พอดีกับ เริ่มมีวิทยุ กับห้องคุยใหม่ เลย เข้าไปห้องคุยสด แล้วหลงทาง อยู่ยาว ฮ่าฮ่า ที่นี้คุณจะรู้สึกอบอุ่น เหมือนอยู่ท่ามกลางญาติสนิท มิตรสหาย ที่ชอบการเขียน การอ่าน รักหนังสือคล้าย ๆ กัน ไม่ได้บ้าหนังสือ คนเดียว ว่างั้น ค่อยรู้สึกปกติหน่อย ฮ่าฮ่า

	คำตอบที่ 19
	Tethys 21 ม.ค. 55 เวลา 21:07:55 ความทรงจำสวยงามจริงๆ อ่านแล้วมีความสุขตามไปด้วยเลย ขอบคุณน้องนางค่ะ ที่สละเวลามาเล่าความทรงจำที่สวยงามให้ฟัง ;o) อึมม์ อยู่ที่นี่เขียนงานไม่โดดเดี่ยวจริงๆ มีพี่เลี้ยงคอยช่วยกันจริงๆ

	คำตอบที่ 20
	loma 21 ม.ค. 55 เวลา 21:12:44 ครั้งแรกของโลมา อิ อิ ตั้งใจตามหานักเขียน และ ผลงานที่ติดตามแล้วไม่ออกมาให้เห็นสักทีค่ะแต่ไปๆ มาๆ โดนชวนมาเขียนซะเอง เลยได้เรียนรู้ และรู้ซึ้งหัวอกนักเขียนเลยปฏิญาณตนว่า ต่อไปนี้ หนู๋จะไม่ทวงผลงานใครอีกแว้วค่ะ รอ รอ ด้วยความสงบเสงี่ยม การได้เป็นสมาชิกของเว็บฟอร์ มีหลายอย่างเกิดขึ้นที่นี่ มิตรภาพมากมายจากพี่ๆ ที่ช่วยแนะนำ แบ่งปัน ความรู้ และกำลังใจให้นักเขียนฝึกหัดได้มีกำลังใจ เหมือนเป็นเพื่อนในการเดินทางตามหาฝัน หากท้อที่นี่ มีกำลังใจให้เสมอค่ะ นอกจากมีกำลังใจรออยู่ที่นี่เสมอแล้ว ยังมีประสบการณ์ร่วมที่น่าจดจำ อีกหลายอย่างในระหว่างการแชท ฮ่าๆ ขอขอบคุณเพลงเพราะๆ จากเหล่าดีเจที่สละเวลาอันมีค่ามาจัดเพลงขับกล่อม ขอบคุณ พี่น้องและเพื่อนทุกคนที่เว็บฟอร์ด้วยค่ะ สุดท้ายที่ต้องขอบคุณมากๆ คือพี่ฟีที่ทำพื้นที่ดีๆ แห่งนี้ ให้ได้หาความรู้ โชว์ผลงาน และเป็นพื้นที่แบ่งปันประสบการณ์ต่างๆ ขอบคุณค่ะ

	คำตอบที่ 21
	Tethys 21 ม.ค. 55 เวลา 21:14:54 55555 คุณไอหลงทาง อิอิ ขอบคุณที่สละเวลามาย้อนความจำกันนะคะ 5555 ยังไงก็บ้าไปด้วยกันนะคะ ;o)

	คำตอบที่ 22
	Tethys 21 ม.ค. 55 เวลา 21:16:09 ขอบคุณคุณโลมาค่ะ โอ้ เป็นแฟนคลับพี่ฟีนี่เอง อึมม์ ขอให้การเดินทางสัมฤทธิ์ผลนะคะ เดินไปด้วยกันค่ะ เหมือนข้างบน 5555 บ้าไปด้วยกัน อิอิ

	คำตอบที่ 23
	วรบรรณ 21 ม.ค. 55 เวลา 23:31:46 ผมเข้าเว็บมาตั้งแต่ต้นปี 50 ที่จำได้แม่นเพราะตอนนั้นตั้งใจไว้ว่าบั้นปลายชีวิตจะเลี้ยงชีพด้วยการเป็นนักเขียน และรู้ดีว่า การจะเป็นนักเขียนไม่ใช่เพียงแค่คิด แต่ต้องผ่านการฝึกฝนฝึกปรือ และต้องใช้เวลาเรียนรู้ จึงตัดสินใจเริ่มตั้งแต่ตอนนั้น พอตั้งใจอย่างนั้นก็ไล่ดูในเน็ตไปเรื่อยๆ จนท้อใจ เพราะไม่เจอเว็บไหนที่ตอบสนองความต้องการของเราได้ กระทั่งมาเจอเว็บนี้เข้าก็รู้สึกว่าน่าจะใช่ เพราะมีทั้งทฤษฎีให้เรียนรู้ และมีทั้งแบบฝึกหัดให้ลองทำ หลังจากคุยในกระดานสนทนาสักพักก็นำเรื่องสั้นที่เคยเขียนไว้มาลงให้ช่วยวิจารณ์กัน ถ้าจำไม่ผิด รู้สึกว่าพี่ธาราฝันจะเป็นคนเข้ามาอ่านแล้วเมนท์ให้เป็นคนแรก โชคดีที่พี่เขาชมและก็ให้กำลังใจ ทำให้มีความมั่นใจที่จะเขียนมาเรื่อยๆ ถ้าเจอคนที่เมนท์โหดๆ ก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าจะมีทุกวันนี้ไหม ชื่อพี่ธาราฝันจึงอยู่ในความทรงจำเสมอ เมื่อก่อนพวกเราไม่ค่อยได้เข้าห้องคุยสด เพราะไม่ค่อยมีคนเข้า และอย่างที่คุณพีทคุงว่า พี่ฟียังไม่มาประจำการเช่นทุกวันนี้ จะคุยกับพี่ฟีที่เรียกว่าต้องจุดธูปจุดเทียนกันทีเดียว (ฮ่าๆ) คนที่ผมคุยด้วยมากที่สุดก็จะเป็นมะยม คุยกันไปกันมาจนสนิท ต่อมามะยมไปหลอกคุณพีทคุงมาเป็นเหยื่อของเรา และก็เป็นเหยื่อมาจนถึงปัจจุบัน (ฮ่าๆ) จากนั้นก็เริ่มสนิทสนมกับอีกหลายๆ คน มีพรายน้ำฟ้า มีเจ้าวิน มีมนุษย์ต่างดาว และอีกหลายๆ คนที่จำไม่ค่อยได้ เพราะเปลี่ยนนามแฝงกันบ่อยมาก (เอิ๊กๆ) และที่จำได้ดีก็ พลอย666 เพราะ (ถ้าจำไม่ผิดอีกแล้ว) เจ้าพลอยเป็นคนคิดประโยคที่ผมจำได้ขึ้นใจ และคิดว่าเหมาะกับมิตรภาพของพวกเราจริงๆ คำนั้นคือ คนแปลกหน้าที่คุ้นเคย จากวันนั้นถึงวันนี้ก็ ๕ ปีแล้ว เป็น ๕ ปีที่มีความเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นมากมาย บางเรื่องนึกแล้วขำ บางเรื่องนึกแล้วเศร้า แต่ทุกๆ เรื่องล้วนอยู่ในความทรงจำที่น่าประทับใจทั้งสิ้น จากคนที่ไม่เคยมีความรู้ด้านการเขียนเลย ปัจจุบันก็พอจะมีความรู้บ้าง เมื่อก่อนคอยแต่รับความรู้จากคนอื่น ตอนนี้ก็พยายามช่วยแสดงความคิดเห็นบ้าง ช่วยวิพากษ์วิจารณ์บ้าง ถือเป็นการแทนคุณที่เคยได้รับความรู้มาจากผู้อื่น

	คำตอบที่ 24
	Tethys 21 ม.ค. 55 เวลา 23:34:28 อ่านแล้วซึ้งจัง เกือบน้ำตาซึมเลย ชอบย่อหน้าสุดท้ายมากๆ ค่ะ ขอบคุณมะระที่นำความทรงจำที่ประทับใจมาส่งต่อให้กับชาวเว็บฟอร์ฯ รุ่นต่อๆ ไป ;o)

	คำตอบที่ 25
	moolar 22 ม.ค. 55 เวลา 4:07:56 ฮ้อย...หลับตานึกย้อนไปเหมือนเพิ่งผ่านมาเมื่อวานนี้เอง ฮ่าฮ่า แท้ที่จริงปาเข้าไป 3 ปีเศษ แล้วรึนี่ อุ๊บ!! ประวัติศาสตร์บันทึกไว้ที่กระดานฟ้า(กระดานแรลลี่)ดังนี้ ชื่อ moolar สมัครเป็นสมาชิกกระดานฟ้าเมื่อวันที่ 9 กรกฏาคม 2551 นั่งยันนอนยันว่าอะฮั้นหลงเข้ามาในเว็บฟอร์ไรท์เตอร์นานกว่านั้นแน่นอน ชัวร์ป้าบ! ย้อนทะลุมิติไปหาต้นตอก็ไม่ได้เสียแล้ว เพราะเจ้าของบ้านล้างบางกระดานขาวหมดแระ ^^ (เค้าจำได้ว่าตอนนั้นอายุแค่ยี่สิบหกเอ้ง น่าจะปลายๆ ปี 2550 รึเปล่าไม่รู้สินะ) แรกเริ่มเดิมที่มูล่าร์อู้งาน อยากหานิยายฟรีอ่านว่างั้น เคาะปลายนิ้วก๊อกแก๊กลงบนกูเกิ้ลที่คำว่า “นิยาย นิยายฟรี” มันก็ขึ้นลิงค์แรกประหลาดๆ (ไม่เคยเห็นไงตอนนั้น) ว่า “Untitled Document” ฮ่วย! คือแปลกแถ่น้อ ลองจิ้มเบิ่งถะแม้...คลิกเม้าท์กริ๊ก...วูบบบบ มาโผล่ที่หน้าฟอร์ไรท์เตอร์เฉยเลย นิยายฟรีอยู่ไหน? คลิกยิกๆ ไม่เห็น(หันรีหันขวาง) อ่านห้องนั้นห้องนี้ ก็เกิดประทับใจเจ้าของเว็บขึ้นซะงั้น (ใจง่ายแต่กำเนิด^^) ประทับบทความหลายๆ บทความที่พี่ฟีเขียน แสดงถึงหัวใจอันกว้างขวางแถมไม่มีโฆษณาแปะหน้าเว็บให้ยุกยิกสายตาอีกต่างหาก มั่กแฮงเด้อ แรกๆ ก็เป็นเงาสิงกระดานสนทนาอยู่เยี่ยงนั้น (รอวันเผยความชั่ว เอ๊ย เผยตัว) แอบอ่านกระทู้คนอื่นๆ (โดยไม่ล็อกอินสักที) ตั้งแต่ช้าว ยันช้าว จึงเป็นคนหนึ่งที่เห็น เซเลบมะยมเสมอๆ ^__^ รักนะจุ๊บๆ สนุกมากเวลาอ่านการตอบ พูด คุย กันในกระทู้ ระหว่าง เจ๊มะยมกลมๆ กลิ้งๆ – พี่พลอย666 – คุณพิธันดร – รักดี และอีกหลายท่านเท่าที่เห็นชื่อ ณ เวลานั้นก็มี (แต่ที่เอ่ยชื่อมาตะกี๊คุยสนุก น่ารัก มากๆ) ธาราฝัน (เห็นแต่กระทู้เก่าๆ ไม่เคยคุย เพิ่งมาคุยกันตอนหลังๆ) -1- (คุณหนึ่ง) p.wtn โฟลัมโบ้ (ถ้าจำผิดขออภัย) ขนมขิง โอ่งทอง น้องกบลินมี่ จันทราวารี (คนนี้ ล่าร์ยังระลึกถึงเสมอเช่นกัน) แตงกวา พี่มะแม (ที่น่ารัก) PEA555 (อดีตบัดดี้แรลลี่ครั้งที่...ง่า...ลืม) สมาธิ (บก. มะมาธิ คนเก่ง) โคมจัง (มักเจอที่ห้องเขียนกลอน) คุณปราย ปโยธร (นี่ก็นักเขียนกลอน) คุณทินกฤต (จำได้ว่าคนนี้เขียนบทโทรทัศน์ เรื่อง โก๊ะ ) ฯลฯ แอบอ่านคนนั้นคนนี้พูดคุยกันแล้วสนุกค่ะ ใช้เวลาพอสมควรเหมือนกันกว่าจะกล้าแปะกระทู้ลงบนกระดาน ฮ่าฮ่าฮ่า ด้วยความซ่าส์ส่วนตัวเกือบได้วางมวยกะพี่พลอยซะงั้น ช่วงนั้นถูกตำหนิความไม่เหมาะสมทางวาจา(สามหาว)ของมูล่าร์ ทำเอาซึมไปเลยเรา^^ สำนึกผิด ที่พลาดไปเพราะวุฒิภาวะต่ำเตี้ยไปนิดสส์นุง อิอิ ตอนหลังเริ่มหนิดหนมกันมีการสารภาพผิดกันไปเป็นที่เรียบร้อย ก็ขำๆ กันปาย คนบ้านเดียวก๊าน... ต่อมาชะตาฟ้าลิขิตหรือไรไม่ทราบได้ เทพเทวาหรือซาตานกันหนอได้ส่ง คุณนิรีย์หรือพี่ปูหวานเข้ามา ตามมาด้วยเฮลิคอปเตอร์ วาฮิม ณดา สามารถ บัดดี้ โนเนโกะ น้องซ่าส์(จอมกดดัน) ชุลมุนกันเลยสิทีนี้ ความแซ่บกำลังเริ่มต้น มาหลังมาด้วย สายธาร พิมพ์ดาว ช่วงนี้เมามันกับการแชททาง MSN ทุกคืนต้องมาชุมนุมกันโดยไม่ได้นัดหมายทางหน้าจอ จนเกิดการบัญญัติศัพท์ใหม่โดยไม่ได้เลียนแบบทีวีช่องไหน เพราะแชทจนไม่ดูทีวี นั่นคือ สว. ที่ไม่ได้แปลว่าสูงวัย สว.ในที่นี้คือ สาวสวยสมวัย ^___^ นอกจาก “สว. สวยสมวัย” แล้ว เรายังมีศัพท์แสลงไว้ใช้เป็นการภายในอีกว่า “หุงข้าว” ที่ทำเอาทั้งฮา ทั้งเหนียมอาย กันเลยทีเดียว ที่มาที่ไปอยู่ที่ ‘น้ำชารสสตรอว์เบอร์รี่’ ของพี่ปูหวานและพ่อนพศูลตัวดีนั่นเอง บนกระดานคุยสดของฟอร์ฯ (ไม่ใช่ห้องสดปัจจุบัน) และ MSN จึงมักมีประเด็นหุงข้าวให้เม้าท์กันเสมอ หากสาวคนไหนหนีออกจากกระดานแชทหรือ MSN มักถูกถามว่า “ไปไหน” และคนหนีมักจะตอบว่า “ไปหุงข้าว” โดยเฉพาะคุณพิมพ์ดาวหรือพี่แอนนี่ เธอชอบขอตัวไปหุงข้าวก่อนใครเพื่อน เจ๊ดี้ก็ชอบหุงข้าวกินเอง บ้างคนก็ช่วยกันหุง ^^! หุงข้าวกันไม่นาน ก็ก่อกำเนิดไวรัสสายพันธุ์ใหม่ชื่อ ไวรัส “บั๊ดล่าร์” มูล่าร์ไม่ได้เริ่มซะหน่อย เจ๊ดี้ต่างหากเป็นคนปล่อยเชื้อ แต่ไหง มูล่าร์เจอบล๊อก MSN อยู่คนเดียว ม่ายยู้ดตีทามเลยนะคุณพีทคุง <<< จับได้คนที่บล็อกเอ็มมูล่าร์ได้คนเดียว ฮึ่ม! สำหรับมูล่าร์มิตรภาพเริ่มเหนียวแน่น ความแซ่บมันเริ่มจากแถวๆ นี้แหละ มันเริ่มก่อตัวขึ้นเรื่อยๆ มีสุขก็มาแบ่งปัน มีทุกข์ก็มาระบาย และทุกคนก็เข้ามาร่วมแบ่งปันทั้งสุขและทุกข์กันที่นี่ มูล่าร์ว่างไม่ได้เป็นต้องวิ่งพล่านไปทั่วเว็บ ฟอร์ไรท์เตอร์จากที่เป็นเพียงเว็บสอนเขียนนวนิยายก็กลายเป็น ‘บ้านที่แสนอบอุ่น’ ในใจของมูล่าร์ตั้งแต่นั้นมา (ฮ้อย...บีบน้ำตาไปด้วยจริตหญิง) แรกๆ ไม่กล้าคุยกับพี่ฟีและพี่พีทหรอก มองพี่ฟีเป็นนางฟ้า(คล้ายที่พี่พีทมองเป็นเทพนั่นแหละ) ส่วนพี่พีทก็รู้สึกว่า ช่างเป็นคนเก่งรอบรู้และน่ารักกับทุกคนในเว็บเสมอ เกรงจ๊ายเกรงใจ และแน่นอนเมื่อบางรายชื่อที่กล่าวมา มักเป็นที่รักของเพื่อนฟอร์ฯ เมื่อเป็นที่รักก็มักมีคนชัง แต่ช่างมันเหอะ ข้ามไปเลยไม่เล่า! เหอเหอ แล้วก็มีเรื่องสนุกตอนเข้าร่วมลงสนามแรลลี่ทั้งแข่งทั้งทำข่าว และเมื่อ ‘มูล่าร์’ เข้าสู่ตระกูลมะ ก็แปลงร่างเป็น ‘มะล่าร์’ ชิมิล่า ชิมิล่า ฮ่าฮ่าฮ่า หลังจากผ่านรุ่นแซ่บเว่อร์ ก็เห็นจะมี ‘น้องจิจ้า’ (เหมือนจะมาแทนมะซ่าส์ยังไงยังงั้น) ‘ตามฝัน’ที่มูล่าร์พอใจจะเรียกเธอว่า ตามใจ และก็อีกหลายๆ ท่าน ไม่ได้เอ่ยชื่อขออภัยด้วย(ช่วงหลังไม่ค่อยได้เข้าเว็บ) แล้วความสนุกก็เริ่มอีกครั้งเมื่อมูล่าร์ใจกล้าลงสมัครร่วมเป็นดีเจจัดรายการ ‘ฟอร์ไรท์เตอร์เรดิโอ’ ความขายหน้าก็บังเกิด เมื่อดีเจมูล่าร์เปิ่นทำอีท่าไหนไม่รู้จนกลายเป็น ‘ชิปมั้ง’ ไปในบัดดล ^^ ชีวิตในฟอร์ไรท์เตอร์ที่มูล่าร์อายสุด เมื่อถูกแซวเรื่อง บทนำและชิปมั้ง อายจริงๆ นะยิ่งเรื่องบทนำนี่ใครแซวอีกจะชิ่งหนีเลย ที่จริงไม่อยากพูดถึงแต่มันคือหนึ่งในความทรงจำจึงต้องเอ่ย...เด้อนางเด่อ เด้อนางเด่อ เด้อนางเด่อ เด้อๆ นางเด่อ แอ้บๆ << ร้องเพลงแถมท้ายไง เล่าไม่ไหว อายุเยอะความหลังมันก็เยอะเป็นเงาตามตัว หุหุ เอาแค่นี้ก็ยาวจนใครหลายคนคงส่ายหน้าและอยากเลื่อนผ่านไปอ่าน คห. ล่างๆ ซะเลย ฮ่าฮ่าฮ่า ปล. อยากอ่าน อยากคอมเม้นท์ นวนิยายให้ทุกคน แต่มันต้องใช้เวลามากมายเพราะล่าร์เป็นคนอ่านละเอียด(แต่ก็ไม่แตกฉาน) จึงทำให้อ่านช้าและใช้เวลามาก เป็นคนคิดลึก คิดเยอะ คิดหนัก คิดนาน จนไม่เป็นอันทำมาหากิน ต้องขออภัยเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ มา ณ โอกาสนี้ด้วยค่ะ ปล. 2 ช่วยกันรักษามิตรภาพอันสวยงามและอบอุ่น ณ โลกเสมือนจริงแห่งนี้ไว้นานๆ นะคะ ดูแลซึ่งกันและกันอย่างที่เป็นมาและเป็นเช่นนี้ตลอดไป ร้ากกกกกกทู้กกกกกกกคนไปหมดเลย v v v เล่นมั่งซี้ v v v

	คำตอบที่ 26
	moolar 22 ม.ค. 55 เวลา 4:15:52 คำแนะนำ เมื่อท่านเกิดอาการตาลาย วิงเวียน ปวดเฮด วิธีขยายตัวอักษร(ร่อนได้ทั่วเว็บ) คือ กดปุ่ม Ctrl ตามด้วยเครื่องหมาย + (บวก) กดซ้ำๆ ก็ยิ่งขยายไปเรื่อยๆ เอาเท่าที่สายตาอ่านได้ ไม่ต้องมโหฬารนะจ๊ะ

	คำตอบที่ 27
	Tethys 22 ม.ค. 55 เวลา 6:41:17 ขอบคุณค่ะมูลาร์ นั่งไทม์แมชีนย้อนความหลังอยู่ตลอดคืน อ่านแล้วไม่แค่อมยิ้ม แต่หัวเราะลั่นรับอรุณ ในช่วงเวลาที่เราได้แตะผ่านกัน อารมณ์ในเว็บฟอร์มีหลากหลาย แบบนี้จริงๆ แค่อ่านตามยังมีความสุขไปด้วยเลย เนอะ ความรัก ความอบอุ่นจะยั่งยืนอยู่ยาวนาน ก็คงต้องช่วยกันรักษา ความอบอุ่นให้กันและกันด้วย ขอบคุณมูลาร์อีกครั้งค่ะ ;o) โฮก อย่าลืมนอนนะตะเอ้งงง

	คำตอบที่ 28
	Tethys 22 ม.ค. 55 เวลา 6:58:24 มาอีกรอบเห็นหน้าป้ายวิทยุสวยๆ แล้วอยากฟังครอบครัวชิปมั้งจัดรายการอีกจังเลยยยยยยยย วิ้ววววววว วิ้ววววว

	คำตอบที่ 29
	มะยม 22 ม.ค. 55 เวลา 12:51:37 โอ้ววว เพิ่งรู้ว่า มูล่าซุ่มนานขนาด 55+ มะระ))))))))))))))))) เอาความลับมาเปิดเผย 555

	คำตอบที่ 30
	ratnuj 22 ม.ค. 55 เวลา 13:57:53 หากถามความทรงจำกับ forwriter.com น่ะหรือ ย้อนเวลาไปสัก 2-3 ปี (อันนี้คนเขียนไม่สามารถแจงเวลา ที่แน่นอนได้ เพราะความจำอันน้อยนิด และรอยหยักของสมอง ที่ปัจจุบันตื้นเขิน) ดิฉันติดตามอ่านนิยายของพี่ฟี (ฟิลิบดา) แทบจะทุกๆ เรื่อง เรียกว่า คลั่งไคล้เลยทีเดียว ( คิดว่าตัวเอง เป็นางเอกของพี่ฟีตลอด ตามประสานักอ่านที่มีจินตนาการ อันสูงส่ง ฮ่าๆๆ) จากในหนังสือนิยายนั่นเอง ตัวเองก็สะดุดตา กับคำว่า forwriter.com ก็เลยสะกดรอยตาม link : forwiter .com ด้วยหวังว่าจะไปอ่านนิยายใหม่ของนักเขียนที่ตัวเอง ชื่นชอบ จำได้ว่า เข้าไปตอนแรกก็รู้สึกงงๆ เพราะมันมีหลาย ห้องลึกลับซับซ้อนน่าดู ไปๆ มาๆ ก็พบว่า forwriter.com มันไม่ได้เป็นที่อ่านนิยายของพี่ฟีอย่างเดียว แต่มันเป็นแหล่ง ความรู้ขนาดใหญ่ของนักอยากเขียนหลายคนเลยทีเดียว จากคนที่มีเพื่อนน้อย (เพราะเป็นคนไม่ค่อยพูด) ก็กลายเป็นคน ที่มีเพื่อนเยอะมากขึ้น ผ่านทางห้องคุยสด เพื่อนทั้งที่เคยพบ หน้าค่าตา หรือยังไม่เคย) เกิดมิตรภาพมากมายในห้องนั้น ทั้งในยามที่เราต้องการกำลังใจ หรือยามที่เราให้กำลังใจคนอื่นๆ จากคนที่ไม่เคยเขียนอะไรเป็นชิ้นเป็นอันในชีวิต ก็ได้รับการ ชักชวน ร้องขอแกมบังคับ จากพี่ๆ น้องๆ ในเวปให้เข้าร่วม เป็นนักข่าวตระกูลมะ โดยใช้ชื่อว่า “มะเหงก” ในแรลลี่ครั้งที่ 8 ห้องที่มะเหงก ได้รับมอบหมายให้ดูแลนักเขียนคือ ห้องที่ 15 คือ มะน่อแน่ (น้องจิจ้า ของเราที่ถูกหลอกให้เป็นดีเจคู่ แห่ง forwriter Radio ฮ่าๆ ถูกเขาหลอกล่อ แล้วทอดทิ้งนะ เจ้าจิเอ๋ย) ตอนนั้น น้องจิ นำพ่อภูผา ผู้กำกับหนังสุดหล่อ มาปะทะกับ ผจก. สาวของ นางอิจฉามือหนึ่งของวงการ มาเขย่าวงการแรลลี่ให้ครึกครื้น และ ในที่สุดน้องจิของเราก็สามารถเข็น Love Director กำกับใจให้ เจอรัก....ถึงฝั่งฝันจนได้....นักข่าวมะเหงกลุ้นระทึกวินาที่ต่อวินาที (บอกตรงๆ ลุ้นจนเหนื่อยครับ) นักเขียนอีกท่านตอนนั้นคือ ณ ทราย ที่งานเขียนยังไม่จบ แต่ประสบความสำเร็จทางด้านคอบครัว...คือน้องตั้งครรภ์ตอนเริ่มเขียนแรลลี่ ยังไงพี่มะเหงกก็ยินดีด้วยทั้งผู้ที่ Lucky in work and Lucky love แต่ที่เด็ดสุดทั้งหมดทั้งปวงก็คือ การตอบรับการแข่งเขียน เรื่องสั้น 80 หน้าภายในระยะเวลา 45 วัน บอกได้คำเดียวว่า แทบเอา.... ก่ายหน้าผาก เพราะตัวดิฉันเองตามปกติแล้วก็เป็นเพียงแค่ นักอ่านเท่านั้น ความรู้เกี่ยวกับการเขียนไม่มีเอาเสียเลย แต่ก็ได้พี่ๆ น้องๆ ในเวปช่วยเป็นกำลังให้พระพาย , ปรายดาว และฟ้าคราม จบลงได้ (แม้มันจะจบแบบด้วนๆ ก็ตาม) แต่คนเขียนปลื้มกับผลงานของตัวเองมากๆ ครับ เกือบลืมไป อีกหนึ่งกิจกรรม ทีดิฉันบังอาจเข้าร่วมกับเวปนี้ ก็คือ เสนอหน้าเข้าไปเป็นดีเจ forwriter radio (กะเขาด้วย) สงสารก็แต่คนฟัง เพราะดีเจคนนี้เพลงน้อยเปิดเพลงวนอยู่นั่น พูดก็ไม่ค่อยพูด แรกๆ มีอ่านกลอน แล้วเปิดเพลง ตอนหลังไมค์ ไม่ดี (จริงๆ แล้วข้ออ้าง) ตั้งแต่น้ำท่วมบ้าน ดีเจปลายฟ้าก็ยัง ไม่ได้กลับมาเปิดเพลงอีกเลย ขอบคุณดีเจที่มาเปิดเพลงแทน ให้นะคะ บ่นมาซะหลายย่อหน้า แต่จริงๆ แล้วอยากบอกว่าเวปนี้ เป็น ทีมีคุณค่า เป็นคลังความรู้อย่างมากมายสำหรับนักอยากเขียน เป็นแหล่งทีอ่านงานเขียนของนักอยากอ่าน และข้อสำคัญมี มิตรภาพอันมากมายอยู่ในเวปนี้ ซึ่งคู่ควรกับการเก็บอยู่ในรอย หยักสมองของดิฉันตลอดไป รักนะตัวเอง จุ๊บๆ

	คำตอบที่ 31
	buddy 22 ม.ค. 55 เวลา 16:10:18 เห็นแต่ละคนเขียนยาวๆ ทั้งนั้น อิอิ ดี้เขียนสั้นๆ ละกัน ตั้งแต่วันแรกที่เข้ามาจนถึงวันนี้ เวบฟอร์ไรเตอร์ยังคงเป็นมุมเพลินๆ ของชีวิต เป็นจุดพักฝันของดี้ค่ะ ในชีวิตจริงจะยุ่งยากวุ่นวายแค่ไหน แต่เมื่อกลับมาที่นี่ เหมือนได้กลับบ้านมาหาความฝันของตัวเอง มีเพื่อนพี่น้องที่ช่วยกันแบ่งปัน กัดจิก ผลักดัน ให้ความฝันเดินข้ามเส้นคั้นกลายเป็นความจริงในที่สุด ขอบคุณทุกมิตรภาพค่ะ ไม่ว่าสั้นหรือยาว ล้วนมีคุณค่าควรจดจำเสมอ ^_____^

	คำตอบที่ 32
	moolar 22 ม.ค. 55 เวลา 17:07:32 ^ ^ ^ สั้นๆ แต่ได้ใจความ โดนใจค่ะพี่ดี้ "จุดพักฝัน" <<< @พี่อ้อ.. ชิป...มั้ง เห็นทีจะไม่ไหวค่ะ ยกเว้นวันไหนนั่งเหงาคืนเดียวรอบรุ่งอรุณถึงจะเปิด(ฟังเองแต่ออกอากาศ) @พี่รุจ...ก็เป็นอีกหนึ่งในฟามซงจาม เหอเหอ @เจ๊มะยม...ง้านสิ ไม่งั้นจะเห็นเซเลบมะยมทุกกระทู้เหรอ ฮ่าฮ่า

	คำตอบที่ 33
	Tethys 22 ม.ค. 55 เวลา 17:50:17 ขอบคุณคุณรุจค่ะที่แวะมาแบ่งความทรงจำให้ชื่นชม อ่านอิ่มเลยค่ะ อ่านไปยิ้มหวาน มีความสุขจัง เหมือนทุกคนนอกจากจะได้หัดเขียนแล้วยังเป็นดีเจเสียงใส เสียงหวานกันทุกๆ คนเลยนะคะ อิอิ

	คำตอบที่ 34
	Tethys 22 ม.ค. 55 เวลา 17:51:03 ขอบคุณคุณบัดดี้เช่นกันค่ะ ใช่เนอะเป็นมุมพักผ่อน จุดพักฝัน และไปต่อของทุกๆ คนจริงๆ

	คำตอบที่ 35
	Tethys 22 ม.ค. 55 เวลา 17:51:37 5555 มูลาร์งั้นรอเจอกันตอนพระอาทิตย์ขึ้นนะคะ อิอิ ฟัง ฟัง

	คำตอบที่ 36
	tomandjerdy 22 ม.ค. 55 เวลา 20:50:04 เผลอแป๊บเดียว... ลุงทอมมานั่งหลับ ๆตื่น ๆ อยู่ในเว็บนี้ปีกว่าแล้วหรือนี่ เวลาผ่านไปไวจริง ๆ ค่ะ ลุงจำได้ว่าตามนิยายของคุณชวาเข้ามา แล้วมือก็ไปคลิ๊กเอาห้องคุยสด เจอคุณตามฝันคีย์ทักทายเป็นคนแรก คุยกันไม่กี่ประโยคก็ชวนลงแรลลี่ 9 แล้วก็เลยอยู่ยาวได้ลงในแรลลี่ 10 และ 11 ทำให้ลุงเขียนนิยายสืบสวนได้จบถึง 3 เรื่อง เป็นไฟให้ลุงทอมรู้สึกอยากเขียนหนังสือ อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน สิ่งสำคัญคือ... ที่นี่ให้ความรู้ด้านการเขียน การคิดอย่างเป็นระบบ ลุงนับถือคุณฟีเป็นครูของลุง ขอปวารณาตัวเป็นลูกศิษย์ นั่งฟังบทเรียนของคุณฟีอย่างเรียกได้ว่าแทบจะไม่พลาดเลยสักครั้ง รู้สึกเหมือนเจอขุมทรัพย์ทางปัญญา ที่ดื่มกินด้วยความอิ่มเอม เพราะครูคนนี้ไม่หวงวิชา และให้กับสาธารณะอย่างเต็มที่เต็มใจ นอกจากความรู้ที่ได้จากเว็บนี้แล้ว ผู้คนที่นี่ยังมีน้ำใจ พูดคุยและให้ข้อคิด ให้คำแนะนำดี ๆ ให้กำลังใจกับลุงทอมมาตลอด ขอบคุณผู้คนแสนดี และ เว็บดีๆ ณ ที่นี้ ที่ทำให้ลุงทอมรู้ว่า... แม้อายุจะเลยครึ่งศตวรรษ เราก็ยังเขียนหนังสืออย่างที่เราเคยฝันได้

	คำตอบที่ 37
	Tethys 22 ม.ค. 55 เวลา 21:03:56 ขอบคุณคุณลุงทอมที่แวะเข้ามาค่ะ อึมม์ เหมือนขุมทรัพย์ทางปัญญาจริงๆ คุณลุงทอมไม่เคยพลาดแรลลี่จริงๆ ขอให้จบอีกหลายๆ เล่มนะคะ สู้ๆ ค่ะ

	คำตอบที่ 38
	มลณ์พิฐฌาธ์ 24 ม.ค. 55 เวลา 10:26:38 (แอบย่องเข้ามาเงียบที่สุด) รู้จักเวบนี้เพราะซื้อหนังสือหัดเขียนนิยายของพี่ฟี (ชื่อเต็มๆ ของหนังสือหนูลืมค่ะ พี่ฟีอย่าเคืองนะ) แล้วก็เข้ามาที่นี่แบบกลัวมากๆ และใช้เวลานานกว่าจะกลัวน้อยลง (ตอนนี้ก็ยังกลัวนะ) ลองลงแรลลี่แปด แต่ไม่จบค่ะ ฮ่า ฮ่า เป็นคนคุยไม่เก่งเอามากๆ เลยไม่ค่อยเข้าห้องคุยสด ถึงจะคุยแบบไม่เห็นหน้าแต่ก็เขินนะเออ แม้ใจจริงจะอยากเข้าห้องคุยแค่ไหนก็ตาม เวบนี้อบอุ่นมั๊ก ขาดเหลืออะไรเกี่ยวกับงานเขียนก็มาขอคำตอบได้เสมอ ขอบคุณพี่ฟี และเพื่อนๆ ทุกคนนะคะ ร้ากกกก ทู้กกกก คนเลย

	คำตอบที่ 39
	ลูมิน่า 26 ม.ค. 55 เวลา 15:37:46 เข้าเว็บฟอครั้งเเรกก้คืออยากเป็นนักเขียนเลยสำรวจเว็บดีๆเยอะอยู่เเต่ที่เข้าเเล้วติดใจในข้อมูลก้เว็บนี้เเหละค่ะก้เลยเปิดทุกวัน(เพราะน้ำท่วมเลยว่าง)ศึกษาข้อมูลไปเรื่อยเเต่ก้เกิดปัญหาเรื่องบทนำคืออะไร เขียนยังไงก้ไม่รู้ถามตรงไหนดีก้ดูตรงเมนูก้เจอห้องคุยสดก้จะเข้าไปเเต่ก้กลัวไม่กล้าไม่รู้จะเจอใครเป็นยังไงดุหรือเฉพาะกลุ่มเท่านั้นเเต่ก้นั่นเเหละเสี่ยงเป็นเสี่ยงเข้าไปครั้งเเรกใช้ชื่อพูเจอพี่อ้อกับใครไม่รู้จำไม่ได้ก้ถามเรื่องบทนำพี่อ้อกับคนอื่นก้ตอบก้รู้สึกดีเพราะเคยถามที่หนึ่งเเต่เขาไม่ตอบก้เริ่มเข้าห้องคุยสดมากขึ้นเเละชอบเว็บนี้มากขึ้นครั้งที่สองใช้ชื่อเเคงก้าเจอพี่ฟีก้ถามเรื่องหนังสือครั้งที่สามก้เเคงก้าเจอพี่ตามฝันกับพี่เอพริลก้ถามปัญหาอีกครั้งที่สี่ก้ใช้ชื่อลูเเบบไม่บอกอายุทำเเบบคล้ายผู้ใหญ่ก้รู้จักใครหลายคนมากขึ้นจำได้ว่าพี่ฟีพูดเรื่องต้นตายด้วยเเล้วพี่อ้อก้เรื่องพี่อ้อชอบทำครีมเลอะ(มั้ง)เเล้วมดก้มาเเล้วพี่อ้อก้กรี๊ดเเล้วเเม่เอาน้ำยาฆ่าเเมลงมาฉีดใส่หมดพี่อ้อก้กลัวบาปมั้งคะที่จำได้ ตอนสุดท้ายก้พึ่งมาบอกอายุก้มีบางคนตกใจ(เเสดงว่าสไตการคุยชั้นเหมือนผู้ใหญ่จริงๆ(ตายเเล้วเรา):)เเต่ก้มีคนพูดคุยมากขึ้น เวลากลับมาเหนื่อการบ้านเยอะเครียดก้เข้าเว็บนี้ก้หายเครียดเหมื่อนเว็บนี้เป็นบ้านอีกหลังมีพี่น้องคอยให้คำปรึกษา ลูรักเว็บนี้เเละพี่ๆทุกคนมากนะคะลูจะเคลียการบ้านเข้าเว็บนี้ให้ได้ทุกวันเลยเเละจะเป็นนักเขียนที่ดีเเละเก่วให้ได้ค่ะเพื่อจุดประสงค์ของเว็บนี้ค่ะ (^_^)

	คำตอบที่ 40
	Tethys 26 ม.ค. 55 เวลา 22:09:26 ยุ่งๆ มึนๆ ขอบคุณคุณมลณ์ กับ น้องลูค่ะ ว่างแล้วจะมาคุยเป็นเรื่องเป็นราวอีกทีนะคะ

	คำตอบที่ 41
	ฮาบีบี้ 27 ม.ค. 55 เวลา 10:42:20 สวัสดีงับ ฮาเจอเว็บฟอร์ครั้งแรกตอนเรียนอยู่ปี 3 ก็ปี 50 เข้ามาแบบบังเอิญงับ พิมพ์การแต่งนิยายที่อากู๋ ก็เห็นชื่อฟีลิปดาและฟอร์ไรท์เตอร์ กดเข้ามาก็มาเจอหน้าแรกของเว็บฟอร์ฯ เลยงับ คืนนั้นก็นั่งอ่านหัวข้อต่างๆ ในเว็บนี้ทั้งคืนงับ ตอนนั้นก็ยังไม่รู้จักใคร ก็ทำตัวเป็นนินจาเข้าๆ ออกๆ จนเวลาผ่านมา... 50 - 54 นับแล้วนับอีก 5 ปีเหรองับเนี่ย TT^TT อะไรอะ ยังคิดว่าเพิ่งเข้ามาเมื่อวานนี้เอง แล้วนี่เข้าสู่ปี 55 (555+) เลี่ยงประเด็นนั้นไปดีกว่างับ 555+ ประทับใจอะไรในเว็บนี้ ความรวยน้ำใจของทุกคนไงงับ สำหรับฮา แค่คำนี้มันครอบคลุมทุกอย่างที่ฮารู้สึก ปล. ฮาพูดน้อย เวลาเขียนเลยเขียนน้อยไปด้วยงับ

	คำตอบที่ 42
	Tethys 27 ม.ค. 55 เวลา 10:46:49 ขอบคุณค่ะพี่ฮา เซเลปเวปฟอร์ขาดไม่ได้นะนี่ อิอิ

	คำตอบที่ 43
	ก้อนดิน 27 ม.ค. 55 เวลา 13:01:14 ขอเข้าบ้านด้วยคนสิคะ@__________@~ ปูเป้ขอสารภาพว่ายังไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไรมากมายนัก ...พี่ฟี คุณพีทคุง คุณมะระ คุณมะยม คุณมะล่าล์ คุณฮาบีบี้ คุณบัดดี้ คุณพี่อ้อ คุณพี่นิแครอท คุณคอป คุณลูมิน่า คุณรุจ คุณไอ คุณลุงทอม พี่จิจ้า และคนอื่นๆ ที่ปูเป้ยังไม่ได้คุยและยังไม่ได้รู้จัก^^ ถ้าไม่ใช่เพราะหาการ์ตูนอ่านไปเรื่อยๆ เป้คงไม่รู้จักที่นี่่ค่ะ เพราะปกติเป็นคนหลังเขามาก วันๆ จะหมกอยู่ที่เกมส์กับคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊คที่ไม่รู้ว่าเปิดใช้ทำอะไรหนักหนา...555 เม้นท์แรกก็ที่การ์ตูนเรื่องกินๆ อะไรสักอย่างนี่ล่ะค่ะ หลังจากเม้นท์แล้วเราก็เหลือบตามองรอบจอ เห็นว่าเป็นบล็อก "ลายปากกา" หัวคิ้วกระตุกสงสัยจนต้องกดไปเรื่อยเลยค่ะ แวะฟังเพลงลายปากกาแล้วก็อ่านอะไรนักก็ไม่รู้ แต่มาสะดุดที่ว่าใครสนใจร่วมส่งนิยายเพื่อลงรายปักษ์ สนใจมากจนอ่านไปเรื่อยแล้วก็มารู้ว่ามาช้าไปหลายวัน 555 หลังจากนั้นก็ท่องยุทธภพบล็อกไปเรื่อยแล้วก็อยากมีบล็อกมั่ง เลยสมัครบล็อกพันทิป หลังจากนั้นก็แวะมาลายปากกาอีก เห็นคุณพีทตอบเม้นท์ เราก็ตกใจ ฮาสิคะ (มีคนอยู่นี่หวา555) แล้วปูเป้ก็เข้าไปส่องห้องแชท วันแรกห้องเงียบมั่ก เราเลยนิ่งว่า มันร้างชัวร์ แต่ในที่สุดก็มีคนตอบ "สวัสดีครับ คุณก้อนดิน"<<< ย้ากกกก เจอคุณพีทคุงเป็นคนแรก แล้วหลังจากวันนั้นก็เข้าไปห้องแชท แล้วพวกพี่ๆ ก็แนะนำให้เข้าไปสอดส่องที่อื่นดูค่ะ ไม่รู้อะไรมากนักสำหรับที่นี่ บ้านหลังนี้ แต่จากที่เห็นเม้ท์และจากการต้อนรับที่ห้องแชทก็ทำให้รู้ว่า ที่นี่อบอุ่นค่ะ @___________________@~ ขอฝากตัวเป็นสมาชิกในบ้านด้วยคนนะคะ... ปูเป้ค่ะ

	คำตอบที่ 44
	นิรีย์ 27 ม.ค. 55 เวลา 15:09:40 ความทรงจำ...ครั้งแรกกับเว็บฟอร์ฯ พี่ปูมาเว็บฟอร์ครั้งแรกเมื่อเกือบสามปีก่อนค่ะ หลงเสน่ห์พัดชากับโทนี่จากหนังสือเรื่องบันทึกร้อยวันฯ ของคุณฟี เลยตามรอยมาจนเจอเว็บฟอร์ แล้วก็ตกหลุมรักจนถอนตัวไม่ขึ้น เพราะทุกคนที่นี่น่ารักเหลือเกินค่ะ ยิ่งได้ร่วมทำกิจกรรมกันหลายๆ อย่างที่ในชีวิตไม่คิดว่าตัวเองจะทำได้ เช่น แข่งเขียนนิยายในแรลลี่จนจบ เป็นดีเจยามดึกเพราะเรื่องที่พูดติดเรท อิอิ มีเพื่อนรุ่นลูกที่ทำให้รู้สึกว่าตัวเองสาวขึ้นเยอะ ทำหนังสือของตัวเอง และอีกมากมายที่คงไม่มีทางสำเร็จถ้าไม่ได้รับกำลังใจ และความช่วยเหลือจากเพื่อนๆ เว็บฟอร์ ขอบคุณสำหรับมิตรภาพค่ะ

---

	เชิญกรอกข้อความเพื่อตั้งคำถาม
	กรุณา login เพื่อตอบคำถาม