ตอบคำถามเพิ่ม คลิกที่นี่

	กระทู้ประจำวันพฤหัสบดี - ก็แค่อยากรู้ ๑
	นายมะระ 19 ม.ค. 55 เวลา 0:02:58 พิมพ์ แจ้งลบ ส่งหาเพื่อน ยอดชายนายวรบรรณเริ่มรู้สึกปวดหัวตุบๆ เมื่อเพื่อนรักแต่ครั้งเยาว์วัยโทรมาขอให้ช่วยดูแลเจ้าลูกชายของตัวเองอย่างไม่มีกำหนด อย่างไม่มีกำหนด!? “โอย เรามันพวกติสต์ ดูแลไม่ได้หรอก เดี๋ยวพากันบ้าทั้งลุงทั้งหลาน” “แต่ฉันไม่มีใครแล้วนะแก” “ก็รีบหาพ่อให้มันสิ” “เออ! แล้วจะรีบหา” เสียงเธอหงุดหงิด “แต่ตอนนี้ยังหาไม่ได้ แกเป็นพ่อให้มันก่อนแล้วกัน” “จะบ้าเหรอ นี่เพื่อนนะโว้ย ไม่ใช่ผั -” “ก็ไม่ได้จะให้เป็นผั - ให้เป็นพ่อของลูกเฉยๆ” เขาอุตส่าห์แกล้งพูดหยาบๆ หวังว่าเพื่อนจะโกรธและเลิกรา แต่เจ้าตัวกลับไม่สะดุ้งสะเทือน สวนกลับทันควัน “ไม่ต้องพูดมาก เดี๋ยวจะให้มันนั่งแท็กซี่ไปหา... ฉันรีบ” ว่าแล้วเธอตัดสายฉับ ‘คิดถูกหรือผิดที่สนิทกับมัน’ เขาตั้งคำถามประชดตัวเอง ความจริงการดูแลเด็กทั่วๆ ไปก็ไม่ได้ลำบากอะไรนัก แต่เจ้าหลานคนนี้ดันไม่ใช่เด็กทั่วไปนี่สิ เฮ้อ... ......... “ลุงทำอะไรอยู่ครับ” นั่นไง... มันเริ่มตั้งแต่ยังไม่ทันลงจากแท็กซี่ดี “เขียนนิยาย” “ทำไมต้องเขียนนิยายด้วยครับ” “ก็ชอบ” “แล้วทำไมถึงชอบล่ะครับ” “ชอบก็คือชอบ ต้องมีเหตุผลด้วยเหรอ” เขาว่าพลางเดินหนีเข้าบ้าน แต่เจ้าหลานตัวดีก้าวตามติด “แล้วทำไมไม่มีเหตุผลล่ะครับ เป็นผู้ใหญ่ต้องมีเหตุผลสิ” “จะสงสัยอะไรนักหนาเนี่ย” “ลุงว่าผมขี้สงสัยเหรอครับ” “นี่ยังไม่รู้ตัวอีกเหรอ” “ก็ผมสงสัยอ่ะครับ” “เฮ้อ...” ผู้เป็นลุงถอนใจเหนื่อยหน่าย ‘ต้องมาคอยตอบคำถามมันอีกกี่วันเนี่ย หนังสงหนังสือไม่ต้องเขียนมันล่ะ’ เขาคร่ำครวญในใจ “ลุงเป็นอะไรครับ” “เบื่อเด็กขี้สงสัย” “ตกลงผมเป็นเด็กขี้สงสัยเหรอครับ” “เออ! รู้ไว้เลย มะระเป็นเด็กขี้สงสัยที่สุดในโลก” น้ำเสียงชักเหลืออด “แล้วใครเป็นผู้ใหญ่ขี้สงสัยที่สุดในโลกครับ” “เหอเหอ” เขาหัวเราะเยือกเย็น “แม่มะระมั้ง” “แม่เกี่ยวอะไรด้วยครับ” “ก็แม่มะระดันคลอดเด็กขี้สงสัยที่สุดในโลกออกมาไง ... หยุด!” เขาตวาดพลางจ้องขู่เมื่อเห็นหลานชายกำลังจะเอ่ยปาก พอเด็กเจ้าคำถามสงบปากสงบคำ เขาจึงทรุดตัวลงนั่งที่เก้าอี้ แล้วหันหน้าหนีไปทางเครื่องคอมพิวเตอร์ .... “ลุงทำอะไรอยู่ครับ” “อ๊ากกกกกกกกก” “ลุงเป็นอะไรครับ” “เครียด... เครียดโว้ย...” ว่าแล้วเขาข่มตานิ่ง สะกดอารมณ์เต็มที่ “เอ่อ...” เจ้าหลานชายเดินมาข้างๆ แล้วสะกิดยิก “ลุงไม่เขียนแล้วเหรอครับ” “ก็เลิกถามเสียทีสิ จะได้เขียน” “แล้วถ้าผมจะเขียนนิยายมั่งได้เปล่าครับ” “ใครก็เขียนได้ทั้งนั้น” “งั้นผมเขียนนะครับ” “เออ! ... เขียนไปเหอะ” “แล้วเขียนนิยายต้องทำยังไงครับ” “อ๊ากกกกกกกกก” “ลุงไม่รู้เหรอครับ” “รู้” เขาสะบัดเสียง “แต่ขี้เกียจบอก” “แล้วถ้าลุงไม่บอก ผมจะเขียนได้เหรอครับ” “มานี่พ่อคุณ... มานี่เลย” ว่าพลางลากเจ้าหลานช่างซักมาที่โต๊ะคอมพิวเตอร์อีกมุมหนึ่งของบ้าน เป็นมุมที่เขาเอาไว้เปลี่ยนบรรยากาศในการเขียน จัดการให้เจ้าตัวนั่งที่เก้าอี้ แล้วเปิดคอมพิวเตอร์ เปิดเว็บไซด์ให้เสร็จสรรพ “เอ้านี่... ฟอร์ไรท์เตอร์ดอทคอม” ลุงวรบรรณของหลานมะระคลิกเข้าไปที่กระดานสนทนา “ทีนี้พ่อคุณอยากรู้อะไรก็ตั้งกระทู้ถามได้ตามสบายเลย” บอกแล้วรีบเดินหนี พลางนึกภาวนาให้มีใครสละเวลามาคอยตอบคำถามเจ้าเด็กช่างซักแทนตัวเอง เจ้าหนูมะระก้มหน้าก้มตาจิ้มตัวหนังสือบนแป้นพิมพ์ทีละจึก ‘สวัสดีครับพี่เว็บฟอร์ หากจะเริ่มเขียนนิยาย พวกพี่ทำอะไรเป็นอย่างแรกครับ’ ‘ปล. ผมไม่ใช่เด็กขี้สงสัยนะครับ’ ... ... “ลุงครับ ไม่เห็นมีใครตอบเลยครับ” เสียงตะโกนถามดังลั่น ... “ลุงคร้าบ... ไม่เห็นมีใครตอบเลยคร้าบ...” “ก็รอหน่อยสิคร้าบ...” เสียงห้าวยานคางแบบประชด “เขาต้องทำมาหากินกันนี่คร้าบ... ไม่ได้มีหน้าที่มาคอยตอบคำถามเราอย่างเดียว รู้จักการรอคอยเสียบ้าง” เด็กขี้สงสัยหน้าม่อย ‘ช่วยตอบกันหน่อยสิครับ ผมอยากรู้จริงๆ’ เจ้าตัวนึกวิงวอน น้ำตาคลอหน่วย ‘ผมคอยอยู่นะครับ’ อะอึก อะอึก (สะอึกสะอื้น)

	คำตอบที่ 1
	นายมะระ 19 ม.ค. 55 เวลา 0:18:41 ขอย้ำคำถามอีกครั้งนะครับ หากจะเริ่มเขียนนิยาย ทำอะไรเป็นอย่างแรกครับ

	คำตอบที่ 2
	Tethys 19 ม.ค. 55 เวลา 0:21:19 แม่หนูปล่อยให้ขึ้นแท็กซี่มาไงคนเดียวนี่ ตาลุงก็ร้ายเหลือรับ หนุเองอายุเท่าไรนี่ ปกติก่อนเขียนนิยายป้าจะเปิดเครื่องคอมพ์ฯ ก่อนนะ ไม่ก็นั่งคิด นอนคิด ตีลังกาคิดพล็อตเรื่องก่อน แล้วค่อยเขียนลูก แต่ป้าว่า... หนูอยู่ในโลกความเป็นจริง เรียนหนังสือก่อนแล้วกันนะ อย่าเพิ่งเข้าไปในโลกจินตนาการเลย มันซับซ้อน อันตรายยยยย น่ากลัว ....เดี๋ยวเป็นบ้า เครียด ต๋องๆ เหมือนตาลุงวรบรรณ!! อียยะ น่ากลัวจริงๆ!!

	คำตอบที่ 3
	iloverally 19 ม.ค. 55 เวลา 0:23:22 เสียงเด็กที่ไหนกัน "ร้องทำไม เงียบ บอกให้เงียบ ยังอีก ยัง ๆ เดี๋ยวจะโดน" ฮ่าฮ่า ตอบค่ะ สวัสดีครับพี่เว็บฟอร์ หากจะเริ่มเขียนนิยาย พวกพี่ทำอะไรเป็นอย่างแรกครับ’ "เป็นเด็กเป็นเล็ก จะอยากรู้ไปทำไมกัน อายุเท่าไหร่ ไปดูทีวีไป แต่จะบอกให้ก็ได้นะ เพราะรำคาญเสียงร้องไห้ ไปหัดเขียนนิทานดีกว่ามั้ยเรานะ เขียนนิยายต้องเขียนภาษาไทยให้ถูกต้องก่อน แล้วก็อ่านหนังสือเยอะๆ ถึงจะเขียนได้ แค่นี้ล่ะ ยุ่งจริงเด็กคนนี้"

	คำตอบที่ 4
	คุณพีทคุง 19 ม.ค. 55 เวลา 1:11:31 (ช่องนี้ของนายมะโรงจัง) หวัดดีครับพี่มะระ ผมนายมะโรงจัง เป็นลูกน้องของพี่พีทคุงนะครับ (ห้ามเรียกอย่างอื่นที่ไม่ใช่พี่ ไม่งั้นเฮียแกไม่คุยด้วยครับ) คำถามที่พี่มะระถาม ทำไมถึงอยากรู้ล่ะครับ พี่มะระอยากเขียนนิยายเหรอครับ หรือว่าแค่สงสัยเฉยๆ ถ้าพี่มะระอยากเขียนนิยาย บอกผมหน่อยได้มั้ยครับว่าทำไมถึงอยากเขียน มันดียังไงเหรอครับ หรือว่าเห็นคนอื่นเขียนเราก็เขียนตามไปงั้นๆ เอง ผมจะรอคำตอบของพี่มะระนะครับ น้องมะโรงจัง

	คำตอบที่ 5
	ก้อนดิน 19 ม.ค. 55 เวลา 2:10:00 555 ขำเด็กขี้สงสัย.... อา... คำถามไม่เหมือนกันอ่ะค่ะ เอาอันไหนแน่คะ....=*= ‘สวัสดีครับพี่เว็บฟอร์ หากจะเริ่มเขียนนิยาย พวกพี่ทำอะไรเป็นอย่างแรกครับ’ ‘ปล. ผมไม่ใช่เด็กขี้สงสัยนะครับ’ แหม่ะ...ชอบปล. ตรงนี้จัง...55 .....คำถามนี้ถามพวกพี่ๆ ในเว็บว่าเริ่มกันยังไง ซึ่งทุกคนย่อมเริ่มแตกต่างกัน ใช่ไหมคะ ส่วน... ขอย้ำคำถามอีกครั้งนะครับ หากจะเริ่มเขียนนิยาย ทำอะไรเป็นอย่างแรกครับ ...คำถามนี้ ต้องการหลักวิชาการของการเริ่มต้นใช่ไหมคะ ............... ขอโทษที่แตกประเด็นคำถามค่ะ...คือ ไม่แน่ใจว่าจะตอบคำถามเด็กขี้สงสัย หรือจะบอกเด็กขี้สงสัยถึงวิธีการเริ่มต้นการเขียนนิยายดี... หรือเด็กชายมะระจะถามผิดเอ่ย "ถ้าจะเริ่มเขียนนิยายต้องทำยังไงครับ" น่าจะตรงกับคำถามที่ย้ำครั้งที่สองค่ะ...หนูงงเหมือนกัน ง่ะ ขอโทษค้า...........

	คำตอบที่ 6
	loma 19 ม.ค. 55 เวลา 6:37:33 สวัสดีค่ะ เด็กชายมะระ (กระดากปากไงไม่รุ) ต่อๆ ^_^ แบบว่า เริ่มได้ถูกต้องแล้วค่ะ ที่ทำไป คือวิธีเริ่มเขียนนิยาย ต้องเข้าห้องแชทเว็บฟอร์ก่อน กร๊ากกกกกกก ใครเข้ามาเสร็จทุกราย ไปแระได้สาระมากโลมา หนีก่อน เดี๋ยวเด็กชายมะระยืดเท้ายาวๆ มายันเอา ฟิ้วววววววววว

	คำตอบที่ 7
	ฮาบีบี้ 19 ม.ค. 55 เวลา 8:07:02 ลุงวรบรรณ >>> หลานมะระ ??? ‘สวัสดีครับพี่เว็บฟอร์ หากจะเริ่มเขียนนิยาย พวกพี่ทำอะไรเป็นอย่างแรกครับ’ ‘ปล. ผมไม่ใช่เด็กขี้สงสัยนะครับ’ ตอบงับ - ก่อนเริ่มเขียนนิยายต้องกินก่อนงับ กินให้อิ่ม พอกินอิ่ม ท้องมันก็ตึง หนังตาก็เริ่มหย่อน พอหนังตามันเริ่มหย่อน ก็จะหาว หาวหลายครั้งเข้า ก็ตะเกียกตะกายลงจากเก้าอี้ กลิ้งไปที่ที่นอนแล้วก็หลับ Z Z z z "............................." ตื่นมาอีกทีเข้าห้องแชต เปิดเฟสบุค เล่นเกม หาคอร์ดเพลง เล่นอูค ดูทีวี ฟังเพลง อ่านหนังสือ ลั้นล้าอีกแปบ หันมาดูนาฬิกาอีกทีเที่ยงคืน ออกจากห้องแชต แต่งนิยายได้ 5 บรรทัด ปิดคอมตะกายลงจากเก้าอี้ไปนอนตามเดิม อิ อิ เล่นมุขน่าดูเลยเรา 555+

	คำตอบที่ 8
	copter 19 ม.ค. 55 เวลา 8:59:46 สวัสดีค่ะ เด็กชายมะระกับลุงวรบรรณ นั่นสิคะ เป็นเด็กแล้วจะเขียนนิยายเหรอคะ เขียนแนวไหนเอ่ย ตั้งคำถามกับตัวเองรึยัง แต่เป็นเด็กอย่าไปเขียนแนวโรมานซ์เลยนะคะ เดี๋ยวคุณลุงแอบอ่าน ฮ่าๆ คำถามถ้าไม่ถามย้ำนี่มองไม่เห็นจริงๆ นะ คริ คริ พี่เหรอคะ พี่เริ่มจากเข้าห้องแชทก่อนค่ะ ฮ่าๆ เข้ามาโม้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ พล็อตในห้องโม้ เอ๊ย....ห้องแชทมีเยอะแยะเลยค่ะ น้องคอปก็มาหาพล็อต ก่อนเขียนในห้องแชทนั่นแหละค่ะ มะระคุง ก็เข้ามาบ่อยๆ สิคะ พี่จะบอกให้ ^___________^

	คำตอบที่ 9
	buddy 19 ม.ค. 55 เวลา 10:44:41 บังเอิญผ่านมาเจอ หนูมะระน่ารักน่าตบ เอ้ย น่าบ้อง เอ้ยยย น่าหยิก (มองซ้ายมองขวา โชคดี คุณปวีณาไม่อยู่แถวนี้) อันว่าจะเริ่มเขียนนิยายยังไง ก็น่าจะต้องรู้ก่อนว่าจะเขียนเรื่องอะไร คนพูดก็เพราะมันมีเรื่องจะพูด คนจะเขียนก็เพราะมันมีเรื่องอยากเขียน หนูมะระมีเรื่องอะไรอยากเล่าไหมล่ะ ถ้ามีก็นั่นแหละเอามาเขียนเลย แต่ถ้าไม่มีก็ไปกินนม นอนคิดดูก่อนนะจ๊ะ ว่าแต่ว่าสะกดคำเป็นแล้วเหรอ จะเขียนนิยายน่ะ อย่ามาเขียนแบบผิดๆ ถูกๆ นะ ไม่ไหวจะเม้นต์ บัดดี้รักเด็ก(18+)

	คำตอบที่ 10
	prikwhaan 19 ม.ค. 55 เวลา 11:51:13 หวัดดีครับ คุณมะระ คุณพีทคุง ไม่ได้เจอกันนานเลยนะครับคิดถึงทุกคนเลยนะครับ อ้อและหวัดดีเพื่อนๆ ทุกคนนะครับ ผมหายไปนานมากเลยกลับมาก็เจอเด็กชายนายมะระมาถามคำถามเลยนะ 555 ไม่รู้จะตอบยังไงเหมือนกันนะเนี่ยะ เอาเป้นว่า "ลองเขียนดูซิว่าหนูเป็นใครมาจากไหน วันๆ ทำอะไรบ้าง ไปเจอใครคุยอะไร และรู้สึกอย่าไรบ้างแล้วค่อยมาว่ากัน ว่าจะเริ่มต้นเขียนนิยายยังไง..." มันน่านักไอ้เด็กคนนี้ เหนื่อยนะนี่

	คำตอบที่ 11
	iloverally 19 ม.ค. 55 เวลา 12:07:25 แรกจะเขียนนิยาย คงต้องดูว่า ชาวบ้านเค้าเขียนกันไง แล้วก็หาข้อมูล วิธีเขียน จากนั้น ก็ลงมือเขียนๆๆๆๆ พร้อมกับแก้ไข เมื่อเจอ วิธีที่ถูกต้อง อย่าท้อ เขียนต่อไป ไม่ว่าช้า เร็ว ก็ต้องจบ ไม่มีใครเขียนนิยายเป็นตั้งแต่เกิด ความรู้เกี่ยวการเขียน ก็ หาในเน็ต ถ้าอยากรู้ มันก็เจอเองแระ

	คำตอบที่ 12
	Tethys 19 ม.ค. 55 เวลา 12:14:27 มาอีกรอบ เด็กชายมะระยังกินนมนอนกลางวันอยู่แน่ๆ ร้องไห้หนักเมือ่คืน 5555 ถ้าอยากเขียนอย่างที่พี่ๆ ว่า เริ่มจากบันทึกประจำวัน อะไรๆๆ ที่คุณลุงวรบรรณทำไว้เขียนฝึกระบายไว้เลย แล้วเอาไว้ให้แม่อ่าน 5555 มาให้พี่ๆ ป้าๆ อ่านก็ได้ จากนั้นก็เริ่มเขียนเรียงความวันละหนึ่งหน้ากระดาษ เขียนนะลูก เขียนลงกระดาษ พิมพ์แบบพี่จูเนียร์ บ้านข้างๆ ไม่เอานะ ป้าปวดขมองอิ่ม คีย์บอร์ดอาจจะเสียได้ เขียนตามโจทย์ คุณลุงคงมีเวลาให้โจทย์ เพื่อหนูมะระจะได้ไม่มาวุ่นวายมีเวลาเขียนนิยาย "โตขึ้นหนูอยากจะเป็นอะไร" "ถ้าฉันเป็นต้นไม้" "กระปุกออมสินของฉัน" "คุณแม่ของฉัน" ฯลฯ ลุงวรบรรณไม่มีเวลาตั้งโจทย์ ก็ร้องไห้ แหกปากเข้าไว้นะลูก 5555 ป้าๆ น้าๆ อาๆ พี่ๆ แถวนี้จะได้มาฟาดลุงวรบรรณให้ ป้าเองก็หัดเขียนเรียงความแบบนี้ตั้งแต่ชั้นปอหนึ่งแหละลูก ติดงอมแงมมาถึงทุกวันนี้ แต่หนูมะระลูกคิดดูดีๆ อีกทีนะ เป็นนักเขียนไม่ค่อยสนุกเท่าไรนะ.... อยากเขียน กับ อยากเป็นนักเขียน หนูต้องเลือกดีๆ อิอิ

	คำตอบที่ 13
	Tethys 19 ม.ค. 55 เวลา 12:16:05 บรรทัดนี้ตอบนายมะระ หากจะเริ่มเขียนนิยาย ทำอะไรเป็นอย่างแรกครับ ... คิดค่ะ คิดว่าจะเขียนทำไม เพื่ออะไร แล้วจะเขียนอะไร อย่างไร คิด คิด เท่านั้น แล้วก็เขียนๆๆๆ

	คำตอบที่ 14
	iloverally 19 ม.ค. 55 เวลา 12:22:19 จะว่ายไป เอ้ย จะว่า ไป เขียนไปเลย ไม่ต้องคิดอะไร เขียนๆๆๆๆ อยากเขียนอะไร ก็เขียน วาดรูป ไปด้วยก็ได้นะ หนูมะระ เขียน ๆๆ สลับ ๆๆ วาดรูป ๆๆ แล้วก็เขียน ๆๆ จากนั้น ก็ไปหาคนลุงวรบรรณ แล้วถามว่า "หนูเขียน เป็นไงบ้างครับลุง" ขอคำแนะนำจากคน ที่พอจะพูดรู้เรื่องนะลูกนะ แล้วต่อไป หนูก็จะรู้เองว่าจะทำยังไงต่อ

	คำตอบที่ 15
	iloverally 19 ม.ค. 55 เวลา 12:27:35 เกือบลืมบอกไป หนูมะระ *****ต้องคิดเอง เขียนเองนะลูกนะ ***** อย่างี่เง่า ไปลอก ชาวบ้าน ชาวช่องเค้า โดนตำรวจ จับเอา ไม่รู้นะเออ แรงบันดาลใจเป็นสิ่งที่ดี ใช้ให้เป็น ถามลุงเค้าล่ะ ทำไง ถึงจะถูกจะควร

	คำตอบที่ 16
	Tethys 19 ม.ค. 55 เวลา 12:36:58 คุณไอสุดยอด... อดไม่ได้อ่ะ ฝังชิพตั้งแต่เด็กอย่างนี้แหละดี...ใส่ไว้ในหัวกระโหลกตั้งแต่แรกเริ่มเลย... จะเริ่มต้นเขียนเมื่อไหร่ก็ควรจะเข้ารับการฝังชิพก่อน ดีที่สุด เหมาะที่สุด...ดีกว่าฉีดยาป้องกันไม่ได้นาน งานเขียน คืองานเขียน ต้องเขียน (พิมพ์) คิดเอง เขียนเอง สนุกที่สุดในโลก โตขึ้นจะได้เป็นนักเขียน ไม่ใช่นักลอก!! การลอกเป็นอาชญกรรม มีสิทธิ์ขึ้นโรงขึ้นศาล เสียค่าปรับ ติดคุกได้นะเออ ... บทบัญญัติสำคัญท่องไว้เหมือนสูตรคูณด้วยหนูมะระ... บอกแล้ว เป็นนักเขียนมันไม่ง่ายหรอกนะ คิดดีๆ ดูลุงหนูเป็นตัวอย่างนั่นแหละ อิอิ

	คำตอบที่ 17
	moolar 19 ม.ค. 55 เวลา 18:38:11 มะล่าร์อยากแทะแขนหนูมะระจัง ช่างซัก ช่างถาม ช่างสงสัย ช่างมันเหอะสักเรื่องได้มั้ยถามจ๊างงงง ‘สวัสดีครับพี่เว็บฟอร์ หากจะเริ่มเขียนนิยาย พวกพี่ทำอะไรเป็นอย่างแรกครับ’ อันที่จริงก่อนจะมีความคิดที่จะเขียนมันต้องมีอะไรมากวนใจในหัวของเราก่อนค่ะ และสิ่งนั้นมันต้องรบเร้าให้เรากระวนกระวายจะระบายมันออกมาเป็นตัวหนังสือ (เอ่อ หนูมะระกี่ขวบคะนี่ จะเข้าใจภาษาเขียนขั้นเทพของมะล่าร์รึเปล่า ขนาดคนเขียนบ้างทียังงงประโยคตัวเองเลย ^^!) สิ่งแรกคือ ความกล้าค่ะ กล้าที่จะเขียนมันออกมา เมื่อมีความกล้าพอก็ลงมือเขียนไปเลย แค่นั้นแหละค่ะ มะล่าร์ไม่มีพิธีรีตองในการเขียนมากมายเหมือนนักเขียนมืออาชีพหรอกนะ อยากเขียนก็เขียน เมื่อลงมือเขียนไปเรื่อยๆ จะเจอปัญหาในการเขียน เราก็จะเรียนรู้มันไปเรื่อยๆ จนกว่าจะเขียนจบสักเรื่องนั้นแหละค่ะ ปล. ฝากบอกลุงวรบรรณของหนูมะระด้วยนะคะว่า ทำไมไม่ตอบคำถามเด็กห๊า)))))))))

	คำตอบที่ 18
	นายมะระ 19 ม.ค. 55 เวลา 19:25:52 ตอนแรกตั้งใจว่าจะไม่เข้ามาคุยเลย อยากให้เรื่องมันไหลไปอย่างอิสระ แต่เห็นเพื่อนๆ เริ่มเข้ามาตอบกันอย่างเป็นงานเป็นการมากขึ้นแล้วอดรนทนไม่ไหว ตอนแรกที่ขอพื้นที่ตั้งกระทู้วันพฤหัสจากพี่ฟี ไม่คิดว่าจะเขียนเป็นเรื่องเป็นราวแบบนี้ คิดว่าแค่เข้ามาเขียนคำถาม ให้ช่วยกันโหวตช่วยกันแสดงความเห็นเฉยๆ แต่คิดไปคิดมา ไหนๆ ก็ไหนๆ ลองเขียนให้เป็นเรื่องเป็นราวไปเลยแล้วกัน เรื่อง 'ก็แค่อยากรู้' จะเน้นบทสนทนาเป็นหลัก ดังนั้นการเขียน การผูกเรื่อง ผมคิดเอาเองว่าไม่น่ายากเย็น หรือใช้เวลามากเกินไปนัก และอาจเป็นเรื่องราวที่พวกเราจะได้รับความรู้เกี่ยวกับการเขียนได้อย่างเต็มเม็ดเต็มหน่วยอีกด้วย ทั้งนี้ก็เพราะ เจ้าหนูมะระเป็นเด็กขี้สงสัยที่สุดในโลก และความขี้สงสัยของเขานี่เอง ที่อาจเป็นฉนวนให้พวกเราคลายความสงสัยของตัวเองไปได้โดยบังเอิญ ขอความกรุณาช่วยกันคิดช่วยกันเขียนหน่อยนะครับ ใครที่ไม่เคยเขียน ไม่เคยคิด ก็ลองคิด ลองเขียนกันดู ถือเสียว่าฝึกมือ ขอบคุณมากครับ

	คำตอบที่ 19
	ratnuj 19 ม.ค. 55 เวลา 20:21:03 ตัดสินใจ...ก้าวออกจากความฝัน และกล้าที่จะเริ่มเขียน

	คำตอบที่ 20
	มะยม 19 ม.ค. 55 เวลา 20:55:52 "แม่ๆ ทำไร" " เขียนยากไหมแม่" "ถ้าอยากรู้ว่ายากไหมก็ต้องลองทำก่อนถึงจะรู้ยากไม่ยาก" "หนูอยากเขียนนิยาย " "อืม" เรารับคำแล้วไม่ได้สนใจอีก ก็นั่งเขียนนิยายของเราต่อไป ไข่มุก ซึ่งเป็นเด็กหญิงวัย หกเจ็ดขวบในคราวนั้น หายหัวไปสักครึ่งชั่วโมงได้ จากนั้นก็มาสะกิดเรียก "แม่ๆหนูเขียนนิยายเสร็จแล้ว " "เขียนไร" "นิยายไง ไม่เห็นยากเลย" แม่ "เขียนแบบไหนที่ว่าไม่ยากอามาอ่านสิ" ไข่มุก "โพสที่เวบป้าฟีแล้ว" แม่ "ห๊า! " "ไม่เห็นยากเลย เขียนง่ายจะตาย" "มีย้ำ>_< " หลังจากนั้น มะไข่ก็โพสนิยายห้องเด็กเรื่อยมาก โดยมีแม่มะยมปลอมตัวเป็น จั๊กจั่น มาคอยคอมเม้นให้คำแนะนำ+กำลังใจ จากนั้น เวลาก็เนินน่านผ่านมา 4ปีกว่า "แม่ๆ หนูอยากเขียนนิยาย" "เอาดิ" "เริ่มต้นยังไงดี" "เริ่มจากการอ่านนิยายแทนการ์ตูน" จากนั้นไข่มุกก็อ่านแฮรี่ + แฟนตาซีอีกจิปาถะ "แม่ๆอยากเป็นแบบ เจเคโรลิ่ง" " ก็หาเรื่องมาเขียน หาพล๊อต หาเหตุการมาใส่" "โอเช..." ไข่มุกหายไปอีกสองอาทิตย์ เพือทำตัวเป็นเจเค "นิยายได้และแม่ แต่หนูยังไม่เก่งเรื่อง ว่าจะเป็นพล๊อตใหม่ จากที่ตามคนมารักษาแม่ที่ป่วย ให้ไปเจอพ่อมดอีกที" "อืม...ไหนเอามาอ่านสิ" แม่พูดจบไข่มุกขยับเน๊ตบุกตัวเหลืออ๋อยมาให้ตรงหน้า เราก็ไล่อ่านตั้งแต่ต้นจน จบที่เขาเขียนไว้ "อ๊ากกกกก.... เขียนไงประเนี่ย สำนวนดีกว่าเราอีก >_< "

	คำตอบที่ 21
	คุณพีทคุง 19 ม.ค. 55 เวลา 23:18:54 (ขำมะยม)

	คำตอบที่ 22
	moolar 19 ม.ค. 55 เวลา 23:40:56 นักเขียนไข่มุกแซงหน้าไปแล้วแม่มะยม มัวแต่ "เขียนไว้ที่ปลายฟ้า" ซะเนิ่นนาน ฮ่าฮ่าฮ่า เชียร์น้องไข่มุก เย้ๆๆ

	คำตอบที่ 23
	มะยม 20 ม.ค. 55 เวลา 10:29:21 กาลเวลาพาให้ทุกอย่างเปลี่ยน บางทีเราอาจเถียงว่าไม่เปลี่ยน แม้ตัวเราเองเปลี่ยนไปก็ยังไม่รู้เลยว่าเราเปลี่ยน แต่จริงๆมันก็คือเปลี่ยนนั่นแหละ55+ งงม๊ะ ตอนนี้คิดถึงเพื่อนเก่าๆ คิดถึงวันเก่าๆช่วงแรกๆที่เข้ามาในเวบนี้จัง

	คำตอบที่ 24
	philipda 20 ม.ค. 55 เวลา 11:21:40 ป้าฟี จำได้ว่า ตอนเริ่มเขียนเล่มแรกนั้น มันเหมือนมีเรื่องอยากจะเล่าอยู่ในหัวจ้ะ คิดว่าพระเอกนางเอกมีทำอย่างโน้นอย่างนี้ พูดโน่นพูดนี่ โต้ตอบกัน คิดไปก็เออสนุกสนาน คิดซ้ำๆ อยู่นั่นแหละ แล้วก็ตัดสินใจลงมือเขียนดีกว่า ก็เขียนเลยจ้ะ เขียนเลย มั่นมากเลยนะตอนนั้นว่า ทำไมฉันจะเขียนนวนิยายไม่ได้ แต่พอลงมือเขียนเท่านั้นล่ะหลานเอ๊ย ไอ้ที่ว่า ฉันมีเรื่องจะเขียน ฉันน่าจะเขียนได้ เขียนเป็นน่ะ ...มันจิ๊ดเดียวเองหลาน ที่คิดเอาไว้น่ะ ...มันไม่พอเป็นเรื่องเป็นราว เป็นเล่มขึ้นมา แต่ตอนนั้นป้าก็ยังมั่นมาก เรื่องปั้นน้ำเป็นตัว (ฮา) จึงฝืนเขียนลุยไปข้างหน้า แบบบังคับตัวเอง แบบบอกตัวเองว่า ...เอาน่า เอาให้จบ เสียก่อน พอเขียนเรื่องแรกได้จบ ก็ทำให้รู้ละว่า ตอนเราลงมือเขียนนั้น เรามีปัญหา อะไร ตรงไหน เราคิดอะไรไม่ได้ ไปต่อไม่ถูก เพราะอะไร ทำไมถึงเขียนอย่างที่ใจคิดออกมาไม่ได้ ทำไมถึงคิดได้น้อยกว่าที่อยากเขียน จะหาเหตุการณ์อะไร มาทำให้พระเอกนางเอกทะเลาะกัน จะหาเหตุการณ์อะไรให้พระเอกนางเอกรักกัน จะหาอะไรมาเป็นสะพานเชื่อมไปยังฉากที่เราอยากจะเขียน จะเอาใครมาเป็นตัวอิจฉา (ฮ่าๆๆ ก็ตอนคิดในหัว มันมีแต่พระเอกนางเอกทั้งน้านนน ) มันน่าจะทำอะไรก่อนหลัง จะใช้คำอย่างไร จะเปลี่ยนบทยัง จะขึ้นต้นคำพูดในบทใหม่อย่างไร โอ...มากมายจิปาถะล่ะหลานเอ๊ย เพราะฉนั้นถ้าถามป้าตอนนี้ ป้าก็คงต้องบอกว่า ๑. ไปศึกษาวิธีการเขียนนวนิยายก่อนนะหลาน เมื่อมีแนวทางให้ให้เราศึกษา เราก็เรียนรู้เสียหน่อย เผื่อจะมีต้นทุนในการไปลองผิดลองถูกด้วยตัวเองทีหลังจ้ะ การที่หลานมาถามก็ดีจ้ะ เพราะการถามก็เป็นการศึกษาอย่างหนึ่ง ๒. แต่ก็อย่าเอาแต่ถามนะหลาน ต้องลงมือปฏิบัตคือเขียนลงไปด้วย และบางอย่างก็ต้องหัดคิดเอาเองด้วยจ้ะ คิดแล้วลองทำขึ้นมา พอมีปัญหาอะไร ก็เอากลับมาถามได้ สมองของเราอย่ารับเข้าอย่างเดียวนะ ต้องปรุงอะไรออกมาบ้าง จะได้เอามาแลกเปลี่ยนกับคนอื่นๆ ได้ด้วย ๓. อ้อ อย่างน้อยหลานก็น่าจะรู้นะว่า เรื่องของตัวเองจะเขียนนั้นเป็นแนวไหน แม้ว่าทุกวันนี้มันจะเขียนปนกันไปมาก็เถอะ ๔. อย่าลืมเขียนทุกวันล่ะ คิดเป็นเรื่องไม่ออก ก็เขียนถึง สิ่งของใกล้ตัว ลมฟ้าอากาศ ฤดูกาล สีสัน ฯลฯ เห็นรูปภาพก็หยิบมาบรรยายเล่น เขียนไปเรื่อยๆ หัวสมองจะได้รู้จัก... ใช้คำ เลือกคำ จดจำคำ เปลี่ยนคำไม่ให้ซ้ำซาก อ้อ...ทุกครั้งที่เขียน หาคำที่บ่งบอกถึงการได้ใช้ประสาทสัมผัสทั้งห้า ด้วยก็ดีนะหลาน มีอะไรก็มาคุยกันอีกนะ ป้าฟี ^--^

	คำตอบที่ 25
	ฮาบีบี้ 20 ม.ค. 55 เวลา 11:47:50 แวะมาอ่านแล้ว อ้อ อืม ... เรื่องแรกมีเรื่องเขียนเยอะ เรื่องต่อมามีเรื่องอยู่นิดเดียว 555 กำลังเป็นเลยนะงับนี่^^

	คำตอบที่ 26
	คุณพีทคุง 20 ม.ค. 55 เวลา 19:18:20 (ขอยืมพื้นที่สวัสดีทักทายพี่พริกหวานสุดหล่อด้วยครับ)

	คำตอบที่ 27
	มะนอแน่ 20 ม.ค. 55 เวลา 20:18:50 หนูมะระมาดวลดีดลูกแก้วกะพี่มะนอดีกว่า ผ่อนคลายยยย ตอนแรกที่พี่จะเขียนพี่เครียดมากเลยนะ ในหัวคิดอยู่อย่างเดียว "จะเขียนอะไรดีหว่า" นั่งถามตัวเองตั้งนาน เพื่อนมันก็ชอบกดดันกันจัง 'รออ่านนิยายแก สงสัยจะแ่ก่ตายก่อน' เออ เอาวะ ตอนนั้นไม่ได้คิดอะไรหรอก กลัวเพื่อนอายุไม่ยืนพอจะได้อ่านนิยายพี่ ก็เลยเริ่มเขียน แต่จะเขียนอะไร เรื่องใครดี นี่เลยเอาคนใกล้ๆ นั่นแหละ หยิบยืมมาเป็นพระเอก นางเอก พ่อ แม่ พี่ น้อง อัญเชิญมารายการดันดาราให้หมด พี่อ่านแต่นิยายรัก ก็เลยเลือกเขียนนิยายรัก ดรามาไม่ได้ เครียดไปเดี๋ยวบ้า นิยายเฮฮา ใครจะว่าบ้าก็ช่างไม่สน ฮ่าๆๆ เขียนไปเขียนมาก็ชักจะมัน รู้ตัวอีกที เฮ้ยจบซะแระ เอาอีกๆ ถูกใจเห็นเธอแล้วต้องกดไลค์ เขียนเข้าไป มันในอารมณ์ หมั่นไส้ใครก็ให้เป็นตัวร้าย ปิ๊งใครก็เอามาเป็นพระเอก อิอิ ส่วนเรื่องพล็อต เรื่องธีม เรื่องแก่น สารภาพตรงๆ ตอนเริ่มมะรู้จักเลยค่ะ แฮ่ๆ เพิ่งมาหาความรู้กับเว็บที่หนูมะระมาถามนี่แหละ นิยายเรื่องที่ต่อมาของพี่เลยดูดีขึ้นมาหน่อย ไม่เลื่อนลอยเหมือนเรื่องแรก ฮ่าๆๆ คนที่เอาแต่นั่งฝัน กว่าจะก้าวผ่านสู่การเริ่มต้น ไม่ใช่เรื่องง่ายนะคะ พี่เป็นหนึ่งในนั้น แต่พี่ผ่านมาแล้ว ตอนนี้พี่กล้าคิด พี่กล้าเขียน พี่มีความสุขที่ได้เขียนค่ะ นั่งฟังตาแป๋ว หมดชั่วโมงเลคเชอร์แล้ว ไปดีดลูกแก้วกันเถอะ ฟิ้วววว

	คำตอบที่ 28
	moolar 22 ม.ค. 55 เวลา 5:07:11 จิ้มไปที่พี่มะยม ถามว่างงมะ? งง!!

	คำตอบที่ 29
	มะยม 22 ม.ค. 55 เวลา 13:30:29 งงตรงหนายยยยมะล่า 555 พี่จะบอกว่า ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงเสมอตามกาลเวลา^^

---

	เชิญกรอกข้อความเพื่อตั้งคำถาม
	กรุณา login เพื่อตอบคำถาม