ตอบคำถามเพิ่ม คลิกที่นี่

	เสวนาหน้ากระดาน - บทสนทนาพาเพลิน
	คุณพีทคุง 17 ม.ค. 55 เวลา 1:13:02 พิมพ์ แจ้งลบ ส่งหาเพื่อน สวัสดีวันอังคารครับ นายมะโรงจังมาก่อกวนเพื่อนๆ อีกแล้ว กับการเสวนาหน้ากระดาน เย้ สัปดาห์ที่แล้วเราคุยกันเรื่อง "ปม" ได้แง่มุมชวนคิดมากมาย แถมยังมีเทคนิคที่พี่ๆ เพื่อนๆ หลายคนแนะไว้อีกต่างหาก มีประโยชน์มาก ขอแนะนำให้อ่านฉบับเต็มในกระู่ทู้นี้นะครับ www.forwriter.com/mysite/forwriter.com/webboard/question.asp?QID=159 สำหรับสัปดาห์นี้ เปลี่ยนบรรยากาศมาคุยเรื่องเบาๆ กันมั่ง เป็นเรื่องที่เพื่อนๆ หลายคนถนัดกันมากๆ แต่บางคนอย่างตาคุณพีทคุง ก็ไม่ค่อยคล่องเท่าไหร่ เลยมาชวนแลกเปลี่ยนประสบการณ์ เทคนิค และปัญหา รวมถึงทางแก้กันครับ ประเด็นคุยสัปดาห์นี้คือ เพื่อนมีเทคนิคในการเขียนบทสนทนาอย่างไรบ้างครับ หรือว่าถ้ามีปัญหาตรงไหน ยังไง ก็มาแบ่งปันช่วยกันหาทางแก้ได้นะครับ (ตาคุณพีทจะได้อาศัยเรียนด้วย นิยายของตานั่น พระเอกไม่ค่อยพูดกัน - -")

	คำตอบที่ 1
	loma 17 ม.ค. 55 เวลา 9:55:46 อ่านแล้วอยากรู้จังว่า นิยายคุณพีท ไม่ค่อยพูดกัน แล้วเขาทำไรกันงะ ?? ู^_^! นิยายโลชอบให้พูดกัน กินเนื้อที่ดี 5555 เพราะคนเขียนเล่าเรื่องไม่เก่ง จับคุยกันดีกว่า

	คำตอบที่ 2
	ฮาบีบี้ 17 ม.ค. 55 เวลา 10:21:54 สวัสดีงับพี่พีท พี่มะโรงจัง ฮาก็มีปัญหากับบทสนทนา แต่บทสนาแบบที่ฮาชอบใช้บ่อยๆ คือ การถาม การตอบแบบเลี่ยงๆ ไม่จำเป็นต้องให้ตัวละครตอบออกมาตรงๆ อธิบายไม่ถูกเหมือนกันนะงับ เรื่องบทสนทนาพี่ๆ เขาในห้องแชตก็เคยคุยกัน ช่วงนั้นฮากำลังบ้าเส้นขนานก็ได้ตัวอย่างบทสนทนาซึ้งๆ ที่พี่ฟียกตัวอย่างให้ดูและให้ลองคิดบทสนทนาตามด้วย เธอ : เราเป็นดังเส้นขนานไม่มีวันจะรักกัน พี่ๆ น้องๆ ก็ลองคิดบทสนทนาที่เข้ากับอันข้างบนนั้นดูสิงับ คิดที่เข้ากันให้ได้ เธอ : เราเป็นดังเส้นขนานไม่มีวันจะรักกัน เขา : เราจะเป็นเส้นขนานที่อยู่คู่กันตลอดไป อันนี้จะเป็นตัวอย่างพี่ฟีที่ฮาเก็บเอาไว้เพราะชอบมากๆ เป็นอารมณ์ที่ถ้าหากอีกฝ่ายกำลังฟูมฟายโวยวาย แต่บทสนทนาที่สวนกลับแบบนิ่มๆ ของอีกฝ่ายมันหยุดความวุ่นวาย และอาการฟูมฟายของอีกฝ่ายได้ดี (อธิบายเอง งง เอง 555+) จากตัวอย่างของพี่ฟีที่ให้ทุกคนในห้องแชตลองทำ ฮาก็ได้บทสนทนาให้หัวข้อ เส้นขนานกับเขามาบ้าง 555+ เธอ : คุณกับฉันเป็นเส้นขนานไม่มีวันบรรจบกัน เขา : ถ้างั้นผมจะถางทาง สร้างถนนทำทางยูเทิร์นให้เส้นขนานอย่างเรามีวันบรรจบกัน ฮาก็ลืมไปแล้วว่าบทสนทนาแบบนี้เรียกว่าอะไร สมองปลาทองมากงับ รู้แค่ว่าเวลาสร้างบทสนทนาต้องรู้บรรยากาศรอบตัวของตัวละคร ของอารมณ์และบุคลิกของตัวละครก็ด้วย บางทีต้องนึกไปถึงว่าเมื่อเกิดเหตุการณ์แบบนี้... คนที่เดินผ่านไปผ่านมารอบตัวเราจะพูดอะไรออกมายังไง แต่ที่ฮาพบเห็นบ่อยรอบตัวฮาก็คือการย้อนถาม ตอบไม่ตรงคำถาม หรือไม่ก็เลี่ยงตอบไปเลย 555+ ส่วนบทสนทนาที่ได้สาระทำให้คนอ่านเกาะหนึบนั้น ฮายังสร้างไม่ได้เลยงับ TT^TT (มาแสดงความเห็นหรือมาพร่ำอะไรเนี่ย TT-TT)

	คำตอบที่ 3
	iloverally 17 ม.ค. 55 เวลา 11:59:11 บทสนทนา อืม ๆๆ ก็ให้คุยกันบ้าง สบตากันบ้าง ถูกเนื้อต้องตัวบ้าง ฮ่าฮ่า แรก ๆ ก็ไม่รู้ค่ะ ให้คุยกันไปเรื่อย แต่ ตอนหลัง ๆ ก็ศึกษาเพิ่ม จากนิยายท่านอื่น สังเกต แล้วก็ปรับใช้ แต่ บทสนทนาของไอ ส่วนใหญ่จะเรียบร้อย ฮ่า ฮ่า มีกวน ๆ เล็กน้อย บางทีจะนึกว่า คนอ่านน่าจะชอบ บทสนทนาแบบไหน ตลก ๆ ก็ใส่ไป ยอกย้อน ประชด ประชัน หลอกด่าก็มี(น้อย) เหอ ๆ คิดว่า ของอย่างนี้ ต้องหมั่นศึกษาหาความรู้เพิ่มค่ะ แอบสงสัยเหมือนโลมา ตัวละครไม่พูดกัน อิอิ แต่ไอเดาว่า เค้าพูดภาษาใจ ภาษากาย แล้วก็ ภาษาต่างดาว ฮ่าฮ่า พี่ฮา อธิบายไม่งงนะ เข้าใจ ๆ ถ้าอยากให้คนอ่านติดหนึบสาระ ก็ใช้กาวตราช้างสิ แหะ ๆ

	คำตอบที่ 4
	นายมะระ 17 ม.ค. 55 เวลา 15:28:02 โดยส่วนใหญ่บทสนทนาของผมจะสั้นครับ แบบว่าไม่พูดมาก ไม่พูดเพ้อเจ้อ ไม่พูดนอกเรื่อง และจะเขียนบทสนทนาแบบใช้ภาษาพูด เขียนแล้วก็ลองพูดดู ถ้ารู้สึกไม่ถนัดปากก็จะเปลี่ยนใหม่ ถ้าเปลี่ยนแล้วยังไม่ถนัดปาก ก็ต่อยปากตัวเองซะเลย รับรองไม่เกินสองหมัดเดี๋ยวก็ถนัดเอง สิ่งที่ต้องระวังในการเขียนบทสนทนาก็คือ อย่าให้เป็นภาษาเขียน เพราะจะทำให้บทสนทนาขาดชีวิตไร้ชีวา และที่สำคัญอีกอย่างก็คือ บทสนทนาต้องเข้ากับบุคลิกของตัวละคร ถ้าตัวละครเป็นนักเลง ก็ต้องพูดแบบนักเลง ถ้าตัวละครเป็นครูก็ต้องพูดแบบครู ตัวละครเป็นศิลปินก็ต้องพูดแบบศิลปิน แต่ถ้าตัวละครเป็นวัยรุ่นนี่จนใจ ผมพยายามอย่างมากที่จะไม่เขียน เพราะไม่รู้ว่าตอนนี้วัยรุ่นเขาพูดกันอย่างไร ตัดขาดกับวัยรุ่นมานานแล้ว และเมื่อไหร่ที่ได้ยินเขาพูดกัน จะรู้สึกงุนงง บางทีก็นึกขำ เขาพูดกันไปคนละเรื่อง แต่สามารถเข้าใจกันได้ สุดยอด... ปล. ยกเว้นเรื่อง เจ้าหนูชาตินักรบ ที่กำลังเขียนอยู่นะครับ ในเรื่องนี้บทสนทนาของปู่จะยาว เพราะจะเล่าเรื่องในประวัติศาสตร์ให้เจ้าหนูนำพลฟัง แต่ก็พยายามไม่ให้ยาวมาก พอเห็นว่ายาวก็จะหาอย่างอื่นมาแทรก เช่น กิริยาอาการต่างๆ เป็นต้น

	คำตอบที่ 5
	tomandjerdy 17 ม.ค. 55 เวลา 17:21:51 ลุงอยากเขียนบทสนทนาที่ - ตลก - คม อยากเขียนได้จังเลยค่ะ แต่ไม่เคยคิดได้เลย ใครมีเคล็ดลับช่วยบอกที

	คำตอบที่ 6
	iloverally 17 ม.ค. 55 เวลา 19:43:39 ลุงทอม ลองหาหนังตลก นิยายตลก มาดูมาอ่านค่ะ แต่ ไอ จะเห็น บทสนาอย่างนี้ ที่ซีรีส์ฝรั่ง

	คำตอบที่ 7
	november 17 ม.ค. 55 เวลา 22:06:11 ในซีรี่ย์ฝรั่ง มุขเค้าเราค่อนข้างเข้าใจยาก อย่างหนังล้อเลียนหนังหลายเรื่องอย่าง Scarymovie ทำรายได้ถล่มทลาย แต่พอมาฉายบ้านเรา ไม่ถึงกับดับแต่ก็ไม่รุ่งเท่าไหร่ แนะนำให้ลุงทอมดูหนังไทยนี่ล่ะค่ะ หนังวัยรุ่นวัยใสสมัยนี้ล่ะ จะเต็มไปด้วยมุข คำพูด บทตลก เยอะแยะไปหมด ลองดูเลือกๆ มาเป็นแนว อะไรที่เกี่ยวกับ "ตลก" นี่ยากทั้งนั้นเลยนะ เขียนหนังสือให้ตลก เล่นตลกให้คนขำ

	คำตอบที่ 8
	มะนอแน่ 17 ม.ค. 55 เวลา 22:52:53 แนะนำลุงทอมให้ดูพวกซิทคอมบ้านเราค่ะ มุขพราวมาก หนูไม่ค่อยได้ดูทีวีเท่าไร แต่พอเจอที่ถูกใจก็หยิบมาใช้พอให้ได้ฮาค่ะ บทสนทนาของมะนอ ก็ไม่มีอะไรค่ะ อย่างพี่ไอว่า คุยไป สบตาไป ปิ๊งๆ แต่จำได้แม่นคือ ถ้าตัวละครคุยกัน คนหนึ่งถาม คนหนึ่งตอบ สักพักก็จะหมดเรื่องคุย ตันเลยคราวนี้ จะให้ดีก็ต้องคนหนึ่งถาม อีกคนก็เฉไฉไปบ้าง จะได้สร้างสีสันที่สำคัญเราจะได้เผาผลาญจำนวนบรรทัดในหน้ากระดาษไปด้วย ฮ่าๆๆ อย่างเรื่องที่กำลังเขียนอยู่ตอนนี้ มีอยู่ตอนหนึ่งที่มะนอชอบมาก พระเอกเขาเผลอจูบนางเอกเข้าโดยที่ยังตกลงกันไม่ได้ว่าคิดยังไงต่อกัน นางเอกเธอก็วีนว่า เธอเสียหาย แต่พระเอกของมะนอหนักกว่าค่ะ ย้อนนางเอกกลับไปว่า เธอน่ะแค่เสียหาย แต่เขาน่ะเสียใจให้เธอทั้งดวง ฮิ้ววว ซีนนี้เขียนแล้วมีความสุขค่ะ อาจจะเป็นบทสนาที่ไม่ค่อยได้เรื่องได้ราว แต่กลับมาอ่านกี่คราวก็อดอมยิ้มไม่ได้ค่ะ (คิดไปเอง) ฮ่าๆๆ

	คำตอบที่ 9
	november 17 ม.ค. 55 เวลา 23:10:42 เข้ามาหน้านี้ต้องคุยเรื่องบทสนทนาใช่ไหมนี่ อิอิ ไม่ค่อยคิดอะไรมากกับบทสนทนาค่ะ ปล่อยตามน้ำไปเรื่อย ๆ นอกจากตอนไหนที่ต้อง ตอบโจทย์ของบทก่อน หรือ ตั้งปัญหาสำหรับบทต่อไป ก็พยายามตบ ๆๆ บทสนทนาให้เป็นไปตามที่วางเอาไว้ บางครั้งกว่าจะเข้าเรื่องได้ ยาวไปเหมือนกัน มีปัญหากับบทพ่อแง่แม่งอนเหมือนกันนะ เพราะไม่แน่ใจว่าควรจะมากน้อยขนาดไหน ต่อล้อต่อเถียงกันมากไปหรือเปล่า บางทีเราสนุกแต่คนอ่านเบื่อก็ได้นะ อีกข้อหนึ่งที่ท้าทายแต่ยังไม่ได้ทำก็คือบทสนทนาที่เป็นภาษาโบราณ ไม่ว่าจะเป็น ไทย หรือ เทศ เป็นคนประดิษฐ์คำไม่ค่อยเก่งค่ะ (จริง ๆ จะบอกคุณพีทว่า ยังวัยสะรุ่นอยู่น่ะ อิอิ)

	คำตอบที่ 10
	คุณพีทคุง 18 ม.ค. 55 เวลา 18:45:58 (ช่องนี้ของนายมะโรงจัง) คุณโล พระเอกของตาคุณพีทเขาชอบนั่งนิ่งๆ ยืนนิ่งๆ เดินนิ่งๆ (เอ๊ะยังไง) แล้วก็ส่งสายตากันอะครับ ข่าวว่าคนเขียนก็อยากให้คุยเหมือนกันนะ แต่ตัวละครคุยไม่เก่ง (หรือคนเขียนคุยไม่เก่งก็ไม่รู้) เลยไม่ค่อยยอมเปิดปากซ้ากที คุณฮาบี้ ตอบแบบเลี่ยงๆ จริงด้วยครับ เคยได้ยินไอเดียนี้มาเหมือนกัน (ตาคุณพีทกระซิบบอกมาว่าลืมใช้ ฮ่าๆๆ) ย้อนถาม ไม่ตอบไปเลย (หันไปบอกตาคุณพีทให้จด) ตัวอย่างเรื่องเส้นขนานน่าสนุกดีเนอะครับ น่าลองเล่นมั่งจัง (หันไปสั่งตาคุณพีทอีก) คุณไอเลิฟ เดี๋ยวบอกคุณพีทหากาวตราช้างนะครับ ทุกวันนี้ใช้แต่แป้งเปียก คนอ่านกรอบกันเป็นแถว ฮุๆๆ นอกจากนี้ก็มี ยอกย้อน ประชดประชัน หลอกด่า (หันไปบอกจดอีก) คุณนายมะระ สั้นกระชับ จับใจ ไม่ได้ความ เอ๊ย ได้ใจความ เขียนแล้วให้ลองพูดตามดู จะได้รู้ว่าถนัดปากมั้ย (หันไปบอกจด) ถ้ายาวก็หาอย่างอื่นมาแทรก เช่น กิริยาอาการ (หันไปเห็นตาคุณพีทแอบกินหนม ย้ากกกกกส์) คุณลุงทอม อารมณ์เดียวกับตาคุณพีทเลยครับ เขียนไม่เป็นอะขานั้น คุณพฤศจิกา ทำให้คนขำนี่อยากจริงๆ ครับ เห็นตาคุณพีทมีแต่ขำคนอื่นเป็นส่วนใหญ่ เฮ้อ ถ้าเขียนบทสนทนาไปได้เรื่อยๆ คงเพราะถนัดอยู่แล้วด้วยมั้งครับ เลยไม่ติดขัด เห็นตาคุณพีทกว่าจะได้แต่ละประโยค บางทีต้องตีลังกา ฮ่าๆๆ (ได้ยินตาคุณพีทแนะว่า ภาษาโบราณให้ไปสังเกตจากคุณนายมะระครับ เพราะคนเขียนเขาโบจริงอะไรจริง เอ๊ย เพราะเขาถนัดเขียนแนวโบราณจริงๆ อิๆ) คุณมะนอ คุยไป สบตาไป ปิ้งไก่กินกันไป เฉไฉไปด้วย (จดๆๆ เผาผลาญจำนวนหน้า) พระเอกคุณมะนอนี่ ปากร้ายจริงๆ เอ๊ย ไม่ใช่ ร้ายจริงๆ ปากหวานซะปานนั้น แบบนี้น่าให้เสียใจไปจนจบเรื่อง กร๊าก (ใครจะใจร้ายลง)

	คำตอบที่ 11
	buddy 18 ม.ค. 55 เวลา 20:46:55 เธอ : เราเป็นดังเส้นขนานไม่มีวันจะรักกัน เขา : ถ้าคุณคิดอย่างนั้น ผมนี่แหละจะวาดเส้นใหม่ให้เราเอง พูดจบก็เลื่อนชามตรงหน้าไปให้เธอ เขา : แต่ตอนนี้กินเส้นใหญ่น้ำก่อนนะ อืดหมดแล้ว >>>>> เล่นเกมกับพี่ฮา สนุกดี ^_^ เรื่องบทสนทนานี่จะว่าง่ายก็ง่าย จะว่ายากก็ยาก คนพูดเรื่อยเปื่อยได้ แต่ตัวละครพูดเรื่อยเปื่อยคงไม่ดีแน่ ถามหาเทคนิค ก็มานั่งนึกว่าเรามีเทคนิคอะไร นึกไปคิดมา คิดมานึกไป...นึกไม่ออก ฮาๆๆๆ เรามีเทคนิคไหม(วะ)นี่ อาจจะเพราะโดยส่วนตัว ไม่ได้คิดแยกว่า มันต้องมีเทคนิคแตกต่างกันระหว่างบรรยายกับบทสนทนา มันคือการเรียบเรียงความคิดเหมือนกัน การเขียน คือ การสื่อสารความคิด ไม่ว่าจะผ่านบทบรรยายหรือบทสนทนา ถ้าคนเขียนคิดเรื่อยเปื่อย จะบทสนทนาหรือบทบทบรรยายก็น่าเบื่อเหมือนกัน ...คงอย่างนี้ละมังที่เขาว่า บทสนทนาต้องมีจุดประสงค์ ก่อนจะเขียนนึกให้ได้ก่อนว่าเขียนเพื่ออะไร....นี่คงเป็น ขั้นแรก เมื่อรู้ว่าเขียนเพื่ออะไร แล้วค่อยมาตัดแต่ง ให้มันเนียน...ขั้นสอง ที่ว่าให้เนียน ก็คือ ให้มันเหมาะกับ เรื่องที่กำลังเล่า ตัวละครที่พูดและพูดด้วย วัตถุประสงค์ และองค์ประกอบทุกอย่างเท่าที่คิดออก คิดออกแค่ไหนก็เอาแค่นั้นแหละ ผ่านขั้นสอง แล้วค่อยขยับไปขั้นสาม คือ ประดิษฐ์ให้มันคมและโดนใจคนอ่าน ขั้นนี้ไม่ต้องทำไรมาก นอกจาก เขียนมากๆ คิดเยอะๆ แล้วสักวันจะดีเอง ฮาๆๆๆ ก็คิดว่านี่น่าจะเป็นวิธีการเขียนบทสนทนาของตัวเอง จะเขียนได้ดีหรือไม่ดี ก็ต้องฝึกกันต่อไป การเขียน คือ การเรียนรู้ที่ไม่มีวันสิ้นสุด ^______^

	คำตอบที่ 12
	ลูมิน่า 18 ม.ค. 55 เวลา 21:16:42 ประโยชน์ขอบทสนทนา 1.ให้พล๊อตก้าวหน้า 2.เปิดเผยตัวละคร 3.เเสดงเหตุผล+คำอธิบาย 4.อธิบายสถานการณ์ 5.เเสดงให้เห็นถึงสัมผัสของถิ่นถาน 6.เเสดงให้เห็นความขัดเเย้ง 7.สร้างจังหวะการเดินเรื่อง 8.เสริมข้อมูลให้คนอ่าน 9.คาดคะเนสิ่งที่เกิดขึ้นในอนาคต 10.สร้างวามบันเทิง

	คำตอบที่ 13
	คุณพีทคุง 19 ม.ค. 55 เวลา 1:19:29 (ช่องนี้ของนายมะโรงจัง) คุณมะดี้ ต้องเรียบเรียงความคิดใช่มะครับ (จดๆๆ หันไปบอกตาคุณพีท) มีจุดประสงค์ แล้วมาแต่งให้เนียน ฝึกเยอะๆ เย้ คุณลูมิน่า มีประโยชน์มากๆ ขอบคุณครับ (ถิ่นฐาน ฐ.ฐาน ปะครับ ถ้า ถ.ถาน แปลว่าส้วมของพระนะ)

	คำตอบที่ 14
	Tethys 19 ม.ค. 55 เวลา 10:40:59 คุยห้องนี้ต้องตั้งสมาธิเยอะ อิอิ เหมือนห้อง advance ไงชอบกล 555 หลายคนตอบแล้วเนอะ พี่อ้อจะคุยอะไรดี เอาเทคนิคที่ตัวเองใช้ไปแล้วกันเนอะ บทสนทนาส่วนใหญ่จะสนับสนุนการบรรยายอีกที ช่วยลดความเครียดของคนอ่าน บางทีช่วยก็ขยายให้เรื่องเดินไปข้างหน้า ซ่อนขนมปัง ซ่อนปมบางอย่างไว้ บางทีก็ไว้หลอกล่อคนอ่านเหมือนกัน และหลายๆ ครั้ง 5555 ก็ช่วยเพิ่มหน้ากระดาษด้วย ส่วนใหญ่บทสนทนาของพี่อ้อจะเป็นไปตามโจทย์ของบทนั้น ของพล็อตนั้น พี่อ้อจะเลือกใช้บทสนทนาตอนเป็นซีนใหญ่ๆ ค่ะ ซีนเล็กๆ บางทีก็มีเหมือนกันแต่น้อยนะ บทสนทนาเขียนไป ก็ต้องออกเสียงไปด้วยในบางครั้ง ช่วยให้มันเป็นภาษาพูดมากกว่าภาษาเขียน เอาล่ะแค่นี้ก่อน เดี๋ยวยิ่งเขียนยิ่่งเยอะ อิอิ

	คำตอบที่ 15
	prikwhaan 19 ม.ค. 55 เวลา 15:59:35 สวัสดีครับ จะว่าไปแล้วผมก็ไม่ค่อยรู้เท่าไหร่นะเวลาเขียนบทสนทนาว่าอย่างไหนจะดี แต่เวลาที่เขียนบทสนทนาผมมักจะนึกถึงตอนที่คุยกับเพื่อน ไม่ก็ตอนที่พ่อแม่พี่น้องคุยกับผม บางครั้งก็นึกเหมือนดูหนังแล้วก็เขียนออกไปแหละครับ ก็ไม่รู้เหมือนกันนะว่าได้ไม่ได้ ผมคงต้องศึกษาให้มากกว่านี้อีกแหละครับ

	คำตอบที่ 16
	tomandjerdy 20 ม.ค. 55 เวลา 10:23:50 กระทู้นี้มีประโยชน์จริงๆ เหมือนเจอขุมทรัพย์เลยค่ะ ลุงเซฟความเห็นของแต่ละท่านไว้เป็นความรู้ ขอบคุณทุกท่านที่แบ่งปันค่ะ

	คำตอบที่ 17
	คุณพีทคุง 20 ม.ค. 55 เวลา 19:21:57 (ช่องนี้ของนายมะโรงจัง) พี่อ้อเขียนเยอะๆ ก็ยิ่งดีสิครับ น้องๆ จะได้เรียนรู้จากประสบการณ์ที่พี่อ้อเอามาฝาก บางทีคนเขียนใหม่ๆ ก็ต้องใช้เวลางมเหมือนกันเนอะ อย่างเรื่องซีนเล็กซีนใหญ่ ตาคุณพีทตะแง้วๆ อยู่ข้างๆ นายมะโรงจังบอกว่า ไม่เคยนึกเรื่องนี้เลยครับ ได้แนวคิดใหม่อีกแล้ว คุณพี่พริกหวานสุดหล่อ (คุณพีทบอกมา) แสดงว่าเขียนด้วยธรรมชาติเลย คนที่เขียนออกโดยไม่ต้องคิดมากนี่ น่าอิจฉาเลยล่ะครับ (ตาคุณพีทก็บอกมาอีก) ลุงทอม นายมะโรงจังก็สั่งให้ตาคุณพีทจดไว้เหมือนกันครับ ทีหลังจะได้ไม่ต้องมาถามอีก นายมะโรง-งง ฮ่าๆๆ

	คำตอบที่ 18
	Tethys 23 ม.ค. 55 เวลา 15:42:45 มาเพิ่มความเครียดต่อ 555 คุณพีทบอกให้คุยเบาๆ นะนี่ อุอุอ... บทสนทนาที่ต้องระวัง คือการเขียนแบบเหมือนๆ กันหมด ไม่มีบุคลิกในเสียง (ตัวอักษร) หรือมีเอกลักษณ์เฉพาะที่ทำให้คนอ่านจำได้ว่าเป็นคำพูด เป็นเสียงของใคร... บางฉากหากต้องมีตัวละครหลายๆ ตัวออกมาพร้อมๆ กัน ทำให้ยิ่งไม่รู้เลยว่าใครคนไหนพูดกันแน่ คนอ่านต้องเดาเอาเอง โดยเฉพาะที่มีตัวละครสนทนาเป็นกลุ่ม ตอนเขียนตัวเองก็เป็นเหมือนกันนะคะ เวลาอยู่ในฉากตัวละครเป็นกลุ่มสนทนากัน ต้องตั้งหลักดีๆ ว่าจะเขียนอธิบายคนไหนๆๆ พูดให้ดูเนียนๆ สวย ต้องสร้างเอกลักษณ์เฉพาะ เป็นสไตล์การพูดของตัวละครนั้นๆ ช่วยให้ง่ายขึ้น แค่เห็นตัวอักษร เหมือนได้ยินเสียง ก็รู้แล้วว่าเป็นใครพูด โดยไม่ต้องมีเขียนคำอธิบายเพิ่มท้ายประโยค อาจเพราะตัวเองถนัดเรื่องสั้น ตัวละครน้อยๆ เลยเนียนๆ เขียนแบบพยายามไม่มีฉากเอาตัวละครมาชนกันหลายๆ ตัว แต่บางทีหนีไม่ออก ก็ต้องเสียเวลาแก้แล้วแก้อีกอยู่หลายรอบเลย อีกนิด แถมไปแล้วกันค่ะ แม้จะนอกประเด็น เขียนๆ ไปแล้วนึกได้ว่า มือใหม่ๆ ชอบเขียนต่อท้ายบทสนทนาสั้นๆ ว่า เธอพูด เธอเล่า หล่อนบอก เขาตอบ เขาคุย แหะ แหะ สั้นๆ แบบนี้ไม่ต้องเขียนบอกให้เป็นความซ้อน ฟุ่มเฟือยคำนิ ฝากไว้ค่ะ...

	คำตอบที่ 19
	philipda 23 ม.ค. 55 เวลา 15:47:25 การเขียนบทสนทนาพาเพลิน บทสนทนานี่จัดได้ว่าเป็นการเปิดเผยบุคลิกตัวละคร เป็นตอนสำคัญที่ทำให้รู้ว่าเรื่องจะไปทางไหน และเป็นตอนที่คนอ่าน อ่านสนุก เพราะเสมือนอยู่ในเหตุการณ์จริง เขียนบทสนทนาได้สนุก ก็พาเพลินเหมือนกัน (ชักวน ^--^) การเขียนบทสนทนา ก็มีหลายแบบนะ พวกเราลองสังเกตสิว่า จะเป็นแบบไหนบ้าง (แล้วเราเอง ชอบเขียนเน้นไปทางไหน) การเขียนแบบ ได้สมดุล "เมื่อวานไปไหน" "ไปกินข้าว" (ตอบตรงคำถามเดี๊ยะ) การเขียนแบบยอกย้อน "ทำไมไม่รอผม" "เป็นแฟนฉันรึไง ฉันถึงจะต้องรอ" การเขียนเพื่อนำไปสู่สิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไป "ทำไมไม่รอผม" "จะให้ฉันรอ ขณะที่คุณนั่งจีบแม่สาวร่างบางนี่เหรอ เชอะ!" (ฮ่าๆๆ ) คำโต้ตอบที่กินนัย คำโต้ตอบที่ไม่ตรงกับคำถาม คำโต้ตอบที่ยอกย้อน คำโต้ตอบที่ประชดประชัน คำโต้ตอบที่พยายามต้อนให้อีกฝ่ายจนมุม คำโต้ตอบที่พยายามเบี่ยงเบนเรื่อง คำโต้ตอบที่เปลี่ยนเรื่อง เวลาพี่ฟีเขียนบทสนทนา บางทีมันก็ออกมาเองค่ะ แต่ถ้าติดขัด หรือคิดว่า มันฝืดๆ ละก็ จะนั่งนึกไปเหมือนกันค่ะว่า ตัวละครอยู่ในอารมณ์อะไร ตัวละครต้องการอะไร ใครจะเป็นคน คุม บทสนทนา ในตอนนั้น จะเริ่มที่อารมณ์ไหน ให้จบที่อารมณ์ไหน จะหาคำพูดทิ้งค้างเอาไว้แบบไหน ฯลฯ ตัวละครแต่ละตัว ควรจะมีจุดมุ่งหมายในการพูด มีจุดมุ่งหมายในการตอบ อะไรจะตามมาจากการโต้ตอบสนทนากันนี้ *จะให้เป็น อย่างไรต่อไป* ^--^

	คำตอบที่ 20
	Tethys 23 ม.ค. 55 เวลา 15:55:17 โอ้ อ่านของพี่ฟีแล้วสำคัญมากเลย สั้นๆ แต่ชัดเจนมาก ต้องขอโกปี้ไว้ใช้ เวลาแนะนำน้องๆ ... คนเพิ่งเริ่มเขียน บางทีจะไม่เข้าใจ ว่าตัวละครควรต้องพูดอะไรกันบ้าง เพื่อให้เรื่องไปข้างหน้า วนไปวนมา เรื่อยๆ มาเรียงๆ อ่านแล้วเรือ่งไม่ไปไหนก็เยอะ เหมือนเขาไม่รู้จะใส่อะไรลงไปในบทสนทนาจริงๆ จนคนอ่านก็งงๆ ตาม ว่าคุยอะไรกัน มีฉากสนทนาแบบนี้เข้ามาทำไมให้เปลืองพื้นที่ ชัดเจนค่ะ อย่างที่ฟีว่า " ตัวละครแต่ละตัว ควรจะมีจุดมุ่งหมายในการพูด มีจุดมุ่งหมายในการตอบ

	คำตอบที่ 21
	tomandjerdy 23 ม.ค. 55 เวลา 15:57:33 ขอบคุณคุณฟี และคุณอ้อค่ะ ลุงเซฟเก็บเรียบร้อย;)

	คำตอบที่ 22
	Tethys 23 ม.ค. 55 เวลา 16:03:38 อีกนิด แหะ แหะ... จริงๆ คนเขียนไม่ต้องกังวละนะคะ ว่าเขียนนิยายต้องวางแผนกันขนาดนี้เชียวเหรอ บทสนทนาก็ต้องมีทิศทางด้วย...รู้สึกเหมือนจะยากเหลือเกิน จริงๆ ถ้าแม่นพล็อตอยู่ในหัว กำกับบังคับทิศทางตัวละครจะต้องไปทางไหน ฝึกเขียนเยอะๆ ค่ะ เขียนมากๆ แล้วบทสนทนาพวกนี้จะเป็นไปโดยอัตโนมัติค่ะ

	คำตอบที่ 23
	คุณพีทคุง 24 ม.ค. 55 เวลา 1:18:57 (ช่องนี้ของนายมะโรงจัง) พี่อ้อ เรื่องเสียงและเอกลักษณ์ในการพูดของตัวละครนี่ มีประโยชน์มากๆ เลยนะครับ คนอ่านอ่านแล้วรู้ได้ทันทีเลยว่าใครพูด แล้วก็ได้อารมณ์ตัวละครด้วย เห็นตัวอย่างการโต้ตอบแบบต่างๆ ของพี่ฟีแล้ว ก็ต้องเรียกให้ตาคุณพีทคุงมาจด (อีกตามเคย) เพราะข่าวว่าตอนนี้ คุณพีทคุงเขียนแบบถามมาตอบไปอย่างเดียว อ๊ากกกก

---

	เชิญกรอกข้อความเพื่อตั้งคำถาม
	กรุณา login เพื่อตอบคำถาม