ตอบคำถามเพิ่ม คลิกที่นี่
 
  เสวนาหน้ากระดาน - บทแรกของนิยาย  
 
 

คุณพีทคุง

3 ม.ค. 55
เวลา 4:49:35

พิมพ์
แจ้งลบ
ส่งหาเพื่อน
สวัสดีเช้าวันอังคารที่ 3 มกราคม 2555 ครับ

อ้าว นึกว่าจัดรายการวิทยุ ที่แท้ไม่ใช่ นี่คือกระทู้เสวนาหน้ากระดาน (หมายถึงเรามาคุยกันที่หน้ากระดานสนทนานะครับ ไม่ใช่เดินเรียงแถวหน้ากระดาน) เป็นกระทู้แรก และเป็นสัปดาห์แรกของปี 2555 ด้วย

(สำหรับรายละเีอียดเกี่ยวกับกิจกรรมนี้ ดูเพิ่มเติมได้ที่กระทู้นี้ครับ www.forwriter.com/mysite/forwriter.com/webboard/question.asp?QID=145 )

เนื่องจากนายมะโรงจังไม่ได้ทำงานมาหลายปีเต็มที คุณพีทก็เลยไปขอร้อง (ที่จริงบังคับ) ให้มาช่วยรับหน้าที่ตั้งประเด็นเปิดกระทู้ให้กับพวกเราครับ (คุณพีทจะได้ร่วมคุยด้วยอย่างสะดวกอารมณ์) ขอเชิญพบกับ นายมะโรงจัง ครับ

+ + + +

หวัดดีวันอังคารด้วยคนครับ ขอบคุณคุณพีทคุงด้วยครับ ที่ปลุกผี เอ๊ย เรียกใช้นายมะโรงอีกครั้ง ไม่ได้ทำงานหลายปี เริ่มทำไม่เป็นแล้วนะเนี่ย

สำหรับสัปดาห์นี้ เพื่อเป็นการต้อนรับปีใหม่ และเห็นเพื่อนๆ หลายคนกำลังเริ่มต้นเขียนนิยายเรื่องใหม่ นายมะโรงจังก็เลยจะมาชวนคุยเรื่องเกี่ยวกับการเริ่มต้นนิยายกันครับ

คำถามที่อยากชวนเพื่อนๆ คุยกันสัปดาห์นี้ก็คือ...

เพื่อนๆ เริ่มต้นบทแรกของนิยายกันอย่างไรบ้างครับ?

ในบทแรก เพื่อนๆ อยากให้คนอ่านรู้อะไรบ้าง มีการเปิดเผยปมปริศนาของเรื่องหรือเปล่า แนะนำตัวละครหรือเปล่า แนะนำแค่ไหน ชอบใช้วิธีการหรือใช้เหตุการณ์แบบไหนเป็นพิเศษหรือเปล่า

ถ้ารู้สึกกว้างไป ลองเอาเรื่องล่าสุดที่กำลังเขียนอยู่ กำลังจะเขียน หรือเพิ่งเขียนจบไปมาเล่าเป็นตัวอย่างก็ได้ครับ

นายมะโรงจังจะรออ่านประสบการณ์ของเพื่อนๆ นะคร้าบ
 
 


  คำตอบที่ 1  
 

Tethys

3 ม.ค. 55
เวลา 13:05:27
วันนี้วันอังคารที่ 3 ใช่ไหมนี่ อุอุอ หลงวันตั้งแต่ต้นปีเลย
 


  คำตอบที่ 2  
 

Tethys

3 ม.ค. 55
เวลา 13:10:27
ทำไมกระดานสนทนาหน้านี้แปลกๆ งงๆๆ ทำไมมีข้อความอยู่คนเดียว แล้วที่มีคนอื่นถึงตอบกระทู้ไม่ได้ ให้ล็อกอินอยู่ตลอด

หรือว่าอยู่ต่างมิติอีกแล้ว หงือ หงือ
 


  คำตอบที่ 3  
 

moolar

3 ม.ค. 55
เวลา 13:12:10
มานั่งฟังเงียบๆ
 


  คำตอบที่ 4  
 

Tethys

3 ม.ค. 55
เวลา 13:15:39
ในความสะลึมสะลือ...

มีความสุขกับบทแรกของนิยาย เลยมีนิยายบทแรกอยู่เยอะมาก อิอิ กว่าจะเข็นบทต่อๆ ไปได้

ส่วนใหญ่ก็เปิดตัวละครพร้อมปมตัวละครค่ะ บางทีไม่ได้เปิดปมของเรื่อง คงแล้วแต่แนวของเรื่องด้วยค่ะ

โอ้... เดี๋ยวขมองอิ่มตืนแล้วมาค่อยมาคุยเพิ่มค่ะ ทั้งอิ่ม ทั้งง่วง พระอินทร์น่าจะเลี้ยงปาร์ตี้แต่วันเลย แหะ แหะ
 


  คำตอบที่ 5  
 

คุณพีทคุง

3 ม.ค. 55
เวลา 17:08:18
(ช่องนี้ของนายมะโรงจัง)

คุณมะหล้านั่งฟังเงียบๆ เดี๋ยวหลับนะ ต้องนั่งคุยจะได้ไม่หลับ

พี่อ้อ เปิดตัวละคร เปิดปม ขึ้นอยู่กับแนวเรื่องด้วย รอฟังขยายความตอนพี่อ้อตื่นะครับ
 


  คำตอบที่ 6  
 

คุณพีทคุง

3 ม.ค. 55
เวลา 17:17:28
(ช่องนี้ของคุณพีทคุง)

เมื่อไหร่นายมะโรงจังจะมีล็อกอินของตัวเองนะ จะได้ไม่ต้องมาแย่งรูปคุณพีทใช้ <-- อันนี้บ่น

ของคุณพีท ที่ติดเป็นนิสัยอย่างมากแก้ไม่หาย คือต้องเปิดบทแรกด้วยพระเอกครับ คนที่จะเป็นแกนหลักของเรื่อง ต้องจับมาอวดโฉมให้คนอ่านเห็นก่อนใคร เรื่องไหนก็เรื่องนั้น ทำแบบนี้ทุกเรื่องเลย ติดเป็นนิสัยจริงๆ

แล้วพระเอก กับพระเอกอีกคน ก็ต้องเจอกันในบทแรกทุกที (ใช่มั้ยนะ นึกก่อน... ใช่น่ะ น่าจะเจอกันบทแรกทุกเรื่องเลย)

และส่วนใหญ่ ถ้าไม่เจอกันฉากแรกสุดเลย ก็น่าจะไม่เกินฉากที่สองครับ ของคุณพีทมักจะให้พระเอกเจอกันไวๆ อาจจะยังไม่ได้พูดกันก็ได้ แต่ก็ต้องเห็นกันก่อน (แล้วไปฉะกัน เอ๊ย ไปพูดกันฉากหลังๆ ก็ได้)

อีกอย่างที่คุณพีทมักจะใช้ก็คือ ตอนเปิดบทจะเปิดด้วยเหตุการณ์ ที่พระเอกกำลังทำอะไรซักอย่าง ถึงได้เจอกับพระเอกอีกคนครับ

(แล้วเพื่อนๆ เปิดบทแรกแบบไหนกันมั่งครับ <-- ช่วยนายมะโรงจังทำงาน)
 


  คำตอบที่ 7  
 

copter

3 ม.ค. 55
เวลา 17:39:39
บทแรกมักเป็นบทแหย่พยาธิ ฮาๆ
เปล่าค่ะ มักเป็นบทที่แนะนำพระเอก นางเอก
เพิ่งหัดมีปมกะเขาบ้าง ฮ่าๆ
เลยลองเอามาใส่ในบทแรก
ยังไม่รู้จะออกนาวาอากาศเอก หรือนาวาอากาศโท
ฮ่าๆ หมดยุคหมู่หรือจ่าแย้ว
ยุคนี้ต้องนายตะหาน คริ คริ นอกเรื่องซะยาว

^___^
 


  คำตอบที่ 8  
 

ตามฝัน

3 ม.ค. 55
เวลา 17:45:09
สำหรับตามฝัน ชอบเปิดเรื่องแบบที่มีฉากตื่นเต้นก่อน ไม่ใช่การฆาตกรรมก็ต้องเสียงปืน(ไม่ทิ้งคอนเซป) หรืออาจจะเปิดด้วยปมอะไรสักอย่างเพื่อให้คนอ่านอยากจะอ่านต่อ ว่ามันเกิดอะไรขึ้น(เป็นคนชอบอ่านการเปิดเรื่องแบบนี้) โดยใช้พระเอกหรือนางเอกเป็นคนเปิดเรื่อง
 


  คำตอบที่ 9  
 

philipda

3 ม.ค. 55
เวลา 17:52:35

การเปิดบท แต่ละเรื่อง ก็แล้วแต่จะคิดได้ค่ะ ^--^
แต่ที่ผ่านมา เขียนนวนิยายรักทั้งหมด

ดังนั้น...

เปิดบทแรก พี่ฟีก็จะให้พระเอกนางเอกเจอกันเลย
ให้รู้เลยว่า จะมีอะไรเป็นนัยๆ เป็นเรื่องราวตามมา

และ การเขียนเปิดแต่ละซีน พยายามอย่างยิ่ง
ที่จะเปิด โดยให้มีการเคลื่อนไหว ของสิ่งใดสิ่งหนึ่งเลย
(ไม่ใช่ ใบไม้ไหว นะคะ ^--^)
เอาเป็นว่า สิ่งใดสิ่งหนึ่งกำลังเคลื่อนที่ดีกว่า ^--^
สิ่งใดสิ่งหนึ่งเคลื่อนที่
หรือ ตัวละคร เห็น สิ่งใดสิ่งหนึ่งเคลื่อนไหว
และจะจับเข้าไปสู่ตัวละครพระเอกนางเอก โดยเร็ว
(ในกรณีที่จะใช้ pov ของเขานะคะ
หากเป็นซีนเป็นฉากที่เขาไม่อยู่ ก็ให้เข้าไปสู่ตัวละครโดยเร็ว)

สำหรับการปิดแต่ละซีน ที่ยังไม่ใช่ซีนสุดท้ายในบท
ก็จะพยายามให้จบแบบนิ่ม หากเป็นซีนต่อเนื่อง
เพื่อส่งทอดไปยังซีนต่อไป

แต่ถ้าเป็นซีนที่เปลี่ยนตัดฉาก หรือ ขึ้นบทใหม่
ก็จะให้ซีนก่อนหน้าทิ้งท้ายไว้ด้วยความคิด
หรือการตัดสินใจ ของตัวละคร

(แค่นี้ก่อน คิดได้จะมาต่อ ^--^)

 


  คำตอบที่ 10  
 

tomandjerdy

3 ม.ค. 55
เวลา 17:53:59
ที่ลุงทอมเขียนสืบสวนมาสองสามเรื่องนี้ มีเปิดไม่เหมือนกันค่ะแล้วแต่ว่าอยากเล่าเรื่องแบบไหน

เปิดด้วยการตายไปเลย แล้วค่อยมาคลี่คลายให้รู้จักตัวละครนั้นจากตัวละครอื่นๆเล่าออกมา แบบนี้ลุงคิดว่าก็ตื่นเต้นดีนะคะ แต่บางคนก็ไม่ชอบเพราะมันดูเป็นฟอร์มแมทเกินไป

บางเรื่องก็เปิดด้วยฉากชีวิตประจำวันธรรมดาๆ แต่จับช่วงโมเม้นท์นั้น จับสิ่งที่ตัวละครทำตอนนั้นจะนำไปสู่เรื่องราวค่ะ ขึ้นแบบนี้เพราะลุงอยากให้รู้จักตัวละครตัวนั้นแบบลึกๆ จะได้เข้าใจเขา เห็นใจเขาค่ะ

บทที่หนึ่งของลุงมันจะเป็นภาพผุดขึ้นมาในหัวเองแบบดูหนัง
ซึ่งก็ทำให้ลุงรู้สึกสนุกและอยากเห็นภาพต่อๆไปค่ะ

ขอบคุณคุณพีทและคุณมะโรงที่เปิดประเด็นนี้ขึ้นมานะคะ เป็นประโยชน์ดีที่จะรู้ว่ามีวิธีเปิดเรื่องอย่างไรอีกที่จะทำให้คนอ่านสนใจตั้งแต่บทแรก
 


  คำตอบที่ 11  
 

คุณพีทคุง

3 ม.ค. 55
เวลา 18:16:07
(ช่องนี้ของนายมะโรงจัง)

คุณพีท ไว้ว่างๆ นายมะโรงค่อยเปิดล็อกอินนะ หารูปเล็กๆ ก่อน ตอนนี้ขอยืมใช้ล็อกอินก่อนนะคร้าบ

พี่คอป ตอนใส่ปม มีวิธีคิดยังไงบ้างครับ เล่าให้ฟังมั่งจิ ตาคุณพีทชอบบ่นให้ผมฟังว่า ใส่ปมไม่เป็น คิดไม่ออกอะ (ถ้ามีแถวๆ เรืออากาศเอกก็ส่งไปทางคุณพีทมั่ง เขาขอมา)

คุณตามฝัน ฉากตื่นเต้นดึงความสนใจคนอ่านได้ไวเลยนะครับ มีคำแนะนำหรือตัวอย่างการเปิดด้วยปมมาเล่าสู่กันฟังมั่งมั้ยครับ

พี่ฟี เทคนิคน่าสนใจมากเลยครับ เปิดซีนให้มีการเคลื่อนไหว คนอ่านก็มองตามตัวละครไปด้วย จะได้เข้าถึงตัวละครไวๆ การปิดซีนก็น่าสนใจ ไว้ตอนนายมะโรงจังอ่านนิยายต้องลองสังเกตมั่งครับ (รอรอบสองนะครับ อิๆ)

ลุงทอม เห็นภาพบทที่หนึ่งเหมือนดูหนัง น่าลองใช้เทคนิคนี้ดูมั่งนะครับ หนังเขาก็เปิดได้หลายแบบเหมือนกันเนอะ
 
 


  คำตอบที่ 12  
 

Tethys

3 ม.ค. 55
เวลา 18:22:54
เดี๋ยวไปเอาข้าวมาหม่ำด้วย รู้สึกขมองอิ่มจะสดชื่นขึ้นแร้ววว เป็นนางซินนะไม่ได้นอน เดี๋ยวมาคุยต่อค่ะ
 


  คำตอบที่ 13  
 

Tethys

3 ม.ค. 55
เวลา 18:58:15
ขยายยังไงดี

ถ้าเขียนแนวโรแมนติก ก็คงเปิดบทแรกที่ตัวพระเอก หรือนางเอก แนะนำตัวละครให้คนอ่านรู้จัก ว่าเขาคือใคร มาทำอะไร ค่ะ มีบอกปมของเรื่องหน่อยๆ

แต่ถ้าเป็นแนวตื่นเต้น สอบสวน ลึกลับ หรือแฟนตาซี นอกจากแนะนำตัวละครแล้ว จะเพิ่มเหตุการณ์เร้าใจ โยนขนมปังลงไป เพื่อดึงดูดคนอ่านให้ตามเรื่องค่ะ (อย่างเรื่อง เงาเพลินน่ะค่ะเห็นชัดเจน)

มีเทคนิคส่วนตัวอยู่อย่างหนึ่ง นอกจากใช้เองแล้ว จะบอกน้องๆ ที่ทำงานด้วยกันว่า

บทแรก ถ้าเปิดตัวละคร ควรทิ้งระยะให้คนอ่านรู้จักคุ้นเคยกับตัวละครก่อน แล้วจึงให้ตัวละครตัวที่เปิด พาไป หรือส่งต่อไปยังตัวละครอื่นๆ ทิ้งจังหวะให้คนอ่านคุ้นเคย ก่อนจะพาไปสู่ตัวละครอื่น หรือเหตุการณ์อื่นๆ ต่อไป

คนอ่านจะมีเวลาหายใจ สามารถเกาะติด จดจำตัวละคร แต่ละตัวได้ ภาพของตัวละครจะชัดขึ้น คนอ่านคุ้นเคยขึ้น เห็นภาพ คาแร็คเตอร์ที่มาที่ไปของตัวละครได้เร็วขึ้นตั้งแต่ในบทแรก

ข้อสำคัญตัวละครเปิด ส่งต่อไปตัวละครอื่นๆ ควรจะเป็นตัวละครหลักสำคัญ ถ้าไม่พระเอก ก็นางเอก หรือตัวรอง ผู้ร้าย

ยิ่งเขียนไป ยิ่งรู้สึกมีอะไรๆๆๆ ที่เป็นเทคนิคเกี่ยวกับบทแรกอยู่เยอะเหมือนกัน

เผื่อดึกๆ นึกอะไรออกอีกจะมาคุยต่อนะคะ ;o)
 


  คำตอบที่ 14  
 

ฮาบีบี้

3 ม.ค. 55
เวลา 19:50:50
เข้ามานั่งฟังด้วยคนงับ^^
 
 


  คำตอบที่ 15  
 

buddy

3 ม.ค. 55
เวลา 19:54:52
ย้อนกลับไปดูเรื่องที่เริ่มไว้ทันใด...
แล้วก็เห็นว่าตัวเองเริ่มเรื่องจากตัวละครหลักเหมือนกันทุกเรื่องเลย เย้ๆๆๆๆๆๆ (จะเย้ทำไม -_-")

ส่วนใหญ่จะเปิดโดยการนำเข้าสู่ปมปัญหาทันทีเหมือนกัน ที่บอกว่า 'นำเข้าสู่ปมปัญหา' คือ เปิดเรื่องด้วยการเดินทางของตัวละครหลักตัวหนึ่งเพื่อไปพบกับตัวละครหลักอีกตัว อันนี้ว่ารวมๆ ในบทที่ ๑ นะคะ ถ้าเป็นบทนำก็มักจะเปิดที่ปมปัญหาเลยเหมือนกัน แต่หลังๆ นี่ไม่ค่อยเขียนบทนำแล้ว ขี้เกียจ เจ้ย ฮาๆๆๆ หลุดปากไปได้ไง :P

สองสามย่อหน้าแรกเลยมักจะเป็นเริ่มจากกิจกรรมที่จะพาตัวละครหลักสองตัวมาเจอกัน หรือบรรยายสถานที่หลักที่จะใช้ในเรื่อง คิดว่าตัวเองเป็นคนเดินเรื่องเร็วค่ะ เลยอาจจะไม่ค่อยบรรยายเยอะ จะประสมบรรยายกับบทสนทนามากกว่า แต่ก็คิดว่ามันอาจจะแล้วแต่แนวเรื่องเหมือนกัน มีแนวพีเรียดอยู่เรื่องหนึ่ง เปิดเรื่องด้วยการบรรยายหนึ่งหน้าเต็มๆ แต่เป็นการเล่าปมปัญหาในใจนางเอก

ส่วนใหญ่จะไม่ค่อยเปิดเรื่องด้วยการแนะนำตัวละครโดยละเอียด แต่จะแทรกไปเรื่อยๆ ตามจังหวะที่คิดว่าเหมาะ แต่เคยมีผู้รู้ท่านแนะว่า รายละเอียดตัวละครไม่ควรใส่ช้าเกินไป เพราะอาจทำให้คนอ่านผิดหวัง ประมาณว่าคนอ่านจิ้นไปไกลแล้ว พอคนเขียนมาบรรยายรายละเอียดตัวละครทีหลัง เลยเสียจิ้น เอ้ย เสียความรู้สึกไปได้ ตอนเขียนเรื่องแรลลี่ที่แล้วโน้น เขียนไปกลางเรื่อง เพิ่งนึกได้ว่าพระเอกเราใส่แว่นนี่หว่า ฮาๆๆๆ ไม่ได้ทำโปรไฟล์ตัวละครก็แบบนี้แหละค่ะ เอิ้ก~

^_^
 


  คำตอบที่ 16  
 

iloverally

3 ม.ค. 55
เวลา 20:29:48
อ่านของแต่ละท่านแล้ว
มาคิดของตัวเอง เปิดตามใจฉัน หรือเปล่านะ
เอ จำไม่ได้ ฮ่าฮ่า

รู้สึกว่า จะตามใจชอบ อยากให้เป็นแบบไหน
ก็แบบนั้น เหอ ๆ ตอบจริง ๆ ไม่ได้กวน
มีอย่าง คือ ไม่ชอบเรื่องที่อรัมภบท
ก็เลย เดินเรื่องเร็วไปเลย ปรู๊ดปร๊าด
ฮ่าฮ่า จนตัวเองมาอ่านตอนหลัง ๆ
ก็เฮ้ย แทรกอะไรได้อีกเยอะเลยนะ
แล้วก็โดนทักแระ ฮ่าฮ่า ไปไวเกิน
(ดีว่า เขียนไว้ ปีกว่าแระ อิอิ)

ช่วงนี้ ไม่ทันได้คิดอะไรมาก
พยายามจะเขียน ๆ เท่านั้นเอง

ปล. นายมะโรงจัง นี่งูใหญ่ หรือเปล่า มองไม่ออก
อาจต้องใช้แว่นขยาย ฮ่าฮ่า ตาไม่ดี


 


  คำตอบที่ 17  
 

คุณพีทคุง

4 ม.ค. 55
เวลา 1:18:00
(ช่องนี้ของนายมะโรงจัง)

พี่อ้อ เทคนิคการค่อยๆ เปิดตัวละครน่าจะมีประโยชน์มากเลยครับ เวลานายมะโรงจังอ่านนิยายที่บทแรกมีตัวละครหลายๆ คน พูดพร้อมๆ กัน ทำอะไรพร้อมๆ กัน จำไม่ไหวจริงๆ ครับ

คุณฮาบี้ ว่างเมื่อไหร่เล่าประสบการณ์แบ่งๆ กันมั่งนะงับ

คุณบัดดี้ การเดินทางทำให้คนอ่านรู้สึกคาดหมายอยู่ในใจเหมือนกันนะครับ เหมือนจะเดาได้ว่า ต้องมีอะไรพิเศษเกิดขึ้นกับการเดินทางนี้แน่ๆ เลย ว่าแล้วนายมะโรงจังก็อยากออกเดินทางมั่ง

คุณไอเลิฟแรลลี่ เดินเรื่องช้าไปคนอ่านก็อาจจะไม่ทันใจ เร็วไปก็อาจจะไม่จุใจ ต้องหาจุดพอดีอยู่เรื่อยเลยนะครับ ป.ล. แว่นขยายไม่พอ ต้องไฟฉายด้วยครับ
 
 


  คำตอบที่ 18  
 

คุณพีทคุง

5 ม.ค. 55
เวลา 19:26:54
(ช่องนี้ของคุณพีทคุง)

เมื่อวานซืนมีเรื่องนึกได้อยากคุยต่อ เมื่อวานก็ยุ่งวุ่นวายกับงานในหน้าที่จนลืมไปแล้วว่าอยากคุยเรื่องอะไร อ๊าก...

ไม่เป็นไร คุยเรื่องใหม่แทนก็ได้ ตอนนี้นึกถึงเรื่อง บทนำ กับ บทที่ 1 ครับ ประเด็นนี้เคยคุยกันที่เขาใหญ่กับพลอย วิน มะยม มะระ เมื่อหลายปีก่อนด้วย

จริงๆ ใครจะเรียกบทแรกของตัวเองว่าบทนำหรือบทที่ 1 ก็ไม่มีปัญหานะครับ แล้วแต่ชอบ ตัวคุณพีทเองก็เคยเขียนมาทั้งสองแบบ ทั้งแบบเริ่มด้วยบทที่ 1 เลย เริ่มด้วยบทนำ แล้วก็มีแบบเริ่มด้วยข้อความนำแค่หน้าเดียวแต่ไม่เป็นบท

ความรู้สึกมันจะต่างกันนิดเดียวคือ บทที่ 1 แปลว่า "เรื่องของเรา" เริ่มต้นขึ้นแล้ว แต่ถ้าเป็นบทนำ มันแปลว่า "เรื่องของเรา" มันยังไม่ได้เริ่ม อันนี้เป็นเหมือนการเกริ่นก่อนเข้าเรื่อง ถ้าเทียบกับหนังละคร ก็คงเหมือนหน้าม่าน ยังไม่เปิดฉากกันจริงๆ อะไรทำนองนั้น

ในฐานะนักอ่าน ก็เคยเจอบทนำในกรณีแบบนี้ครับ

- เป็นเหตุการณ์ในอดีตไกลๆ ก่อนที่จะเกิดเหตุการณ์หลักในเรื่อง เช่น ตอนนางเอกพระเอกยังเด็ก (แต่เรื่องจริงๆ ของนิยายเกิดเหตุการณ์ตอนโตแล้ว) แบบนี้มักจะใช้ปูพื้นอะไรบางอย่างเกี่ยวกับที่มาตัวละคร อาจจะด้านครอบครัว หรือจิตใจ (เช่น เห็นพ่อตายต่อหน้า หรือเหตุผลที่ทำให้พระเอกใจร้าย)

- เป็นเหตุการณ์ของคนอื่นที่ไม่ใช่ตัวเอก แต่เป็นจุดเริ่มหรือชนวนความยุ่งยาก มักจะเจอในนิยายแนวแอคชั่น ไซไฟ แฟนตาซี ที่ตัวเอกต้องต่อสู้กับฝ่ายตัวร้ายอย่างใดอย่างหนึ่ง บทนำจะไปฉายภาพปัญหาที่ก่อหวอดอยู่ตรงอื่น แล้วบทที่ 1 ถึงจะมาเปิดตัวเอก

- บางทีบทนำไม่ได้พูดถึงเหตุการณ์เฉพาะเจาะจงขอตัวละคร แต่เป็นการอธิบายสภาพแวดล้อมภูมิหลังของเรื่องทั้งเรื่องก็มี อันนี้รู้สึกนิยายสมัยใหม่ไม่ค่อยใช้เท่าไหร่ เพราะมันไม่ทันใจคนอ่าน จะเจอในนิยายเก่าๆ ลอร์ดออฟเดอะริงก็ใช้บทนำในลักษณะนี้

- บางที บทนำก็เหมือนบทที่ 1 เลย คุณพีทอ่านแล้วก็แยกไม่ออก ว่าทำไมไม่เรียกว่าบทที่ 1 ทำไมเรียกว่าบทนำ ฮ่าๆๆ (แต่ไม่เป็นไร คนเขียนเรียกไง คนอ่านก็เรียกตามได้ ไม่มีปัญหา)

คิดออกแค่นี้ เดี๋ยวคิดต่อก่อนนะครับ
 


  คำตอบที่ 19  
 

มะนอแน่

5 ม.ค. 55
เวลา 20:56:37
จะว่าไปมะนอก็เป็นคนอยากเขียนที่ไม่ค่อยจะเป็นเรื่องเป็นราวนะคะ ฮ่าๆๆ

บทนำส่วนใหญ่ที่นำๆ มาลงนั้นบางเรื่องก็ฉุกละหุกซะจนสั้นกุด
บางเรื่องพอมีเวลาก็ดูดีขึ้นมาหน่อย หมายถึงว่าไม่สั้นจนแมลงวันไม่ทันกระพือปีกอ่ะค่ะ ฮ่าๆๆ

แต่ทั้งบทนำและบท 1 ที่เคยเขียน มะนอจะเริ่มด้วยการทิ้งปมค่ะ
แม้บางอันจะไม่อาจนับได้ว่าเป็นปมก็เถอะ ฮ่าๆๆ อย่างน้อยก็ทิ้ง
ข้อสงสัยให้คนอ่านตามไปอีกบท ก็มะนอมือใหม่นี่คะแถมแนวที่เขียนก็ต้องอาศัยอารมณ์ขัน บทนำในฝันของมะนอก็เลยต้องฮาในบางอารมณ์ ทิ้งปมเล็กน้อยพอให้ได้สงสัย เริ่มด้วยตัวหลักของเรื่อง
กับโครงการที่วาดฝันเอาไว้ วิธีตะกายฝันแบบเบาะๆ ของเขาหรือเธอ

เปิดฉากด้วยความคิดหรือเหตุการณ์ที่ทำให้เรื่องเปลี่ยนไปหรือต้องทำอะไรสักอย่างในบทต่อไป หลังจากนั้นก็ไหลค่ะ ไหลไปตามน้ำ
อันนี้ไม่ต้องคิดนาน มะนอถนัดนักเรื่องออกผจญภัยในท้องทะเลนี่ ฮ่าๆๆ

นี่แหละคะวิธีเปิดเรื่องแซ่บๆ แบบตามใจฉันสุดๆ ฮ่าๆๆ
 
 


  คำตอบที่ 20  
 

คุณพีทคุง

7 ม.ค. 55
เวลา 0:07:19
(ช่องนี้ของนายมะโรงจัง)

คุณพีท อายุมากแล้วก็เงี้ย หลงๆ ลืมๆ ข่าวว่าวันก่อนลืมที่ทำงานพี่แพนด้วยใช่แมะ

คุณมะนอ เปิดฉากด้วยความคิดหรือเหตุการณ์ที่ทำให้เรื่องเปลี่ยนไป น่าสังเกต+จำไว้ใช้นะเนี่ย บวกกับต้องทำให้คนอ่านสงสัย (ฮานี่แน่นอนอยู่แล้วใช่มะ)
 


  คำตอบที่ 21  
 

มะยม

7 ม.ค. 55
เวลา 20:27:51
เหมือนพี่อ้อค่ะ ชอบเปิดตัวละครพร้อมปมตัวละคร
 


  คำตอบที่ 22  
 

คุณพีทคุง

8 ม.ค. 55
เวลา 4:58:41
(ช่องนี้ของนายมะโรงจัง)

อ้าว พี่มะยม กลับมาแล้วรึ ยังอุตส่าห์มีแรงเข้าเน็ต นึกว่าจะนอนพักยาว
 


  คำตอบที่ 23  
 

copter

9 ม.ค. 55
เวลา 17:57:23
พี่คอป ตอนใส่ปม มีวิธีคิดยังไงบ้างครับ เล่าให้ฟังมั่งจิ ตาคุณพีทชอบบ่นให้ผมฟังว่า ใส่ปมไม่เป็น คิดไม่ออกอะ (ถ้ามีแถวๆ เรืออากาศเอกก็ส่งไปทางคุณพีทมั่ง เขาขอมา)

ตอนใส่ปม ตัวปัญหาของพี่คอปเลย ฮ่าๆ
ยังใส่ปมมะเก่ง พี่ก็คิดแต่ว่าทำยังไง
ให้สร้างปัญหาในเรื่อง บางทีก็คิดทางแก้ได้
บางทีก็ยังแก้ปมไม่ได้
กร้ากกกกกกกก ฮ่าๆ
 


  คำตอบที่ 24  
 

คุณพีทคุง

9 ม.ค. 55
เวลา 18:22:25
(ช่องนี้ของนายมะโรงจัง)

คุณพีทชอบบ่นว่านายมะโรงจังถนัดสร้างปัญหา ไม่รู้ว่าหมายถึงแบบเดียวกันรึเปล่า พี่คอปอยากให้นายมะโรงจังช่วยสร้างปัญหาให้มั่งมั้ยครับ ^^
 


  คำตอบที่ 25  
 

แครอทสีส้ม

9 ม.ค. 55
เวลา 20:42:30
ของแครอทสีส้ม ส่วนใหญ่จะเขียนโดยขึ้นมาด้วยฉากของตัวเอกของเรื่องอย่างน้อย ต้องเอาออกมาตัวใดตัวหนึ่ง แล้วเล่าเรื่องด้วยบุคลิกของตัวละครนั้นออกมา ว่าเป็นอย่างไร ลักษณะอย่างไร เพื่อดึงดูดให้คนอ่านเริ่มสนใจคะ อย่างเช่น นางเอกเป็นคนซุ่มซ่าม ก็ต้องเล่าว่านางเอกเรามันซุ่มขนาดไหน แล้วมีเรื่องอะไรภายในใจก็บรรยายไปคะ

หรือบางครั้งก็อาจจะเปิดฉากด้วยตัวละครหลักกับฉากในเรื่องที่สำคัญ(อาจเป็นฉากที่ใช้บ่อย หรือสำคัญกับเรื่องค่ะ)

แต่ถ้าเป็นการเขียนแนวสยองขวัญ หรือสืบสวน จะเปิดด้วยตอนที่มันตื่นเต้น พอที่จะดึงคนอ่านให้อ่านต่อไปนะคะ หรือคนใกล้ตายหรือตายในตอนแรกมา ค่ะ
 


  คำตอบที่ 26  
 

คุณพีทคุง

10 ม.ค. 55
เวลา 2:39:13
(ช่องนี้ของนายมะโรงจัง)

ต้องเล่าให้ซุ่มได้ใจไปเลยใช่มะครับ คนอ่านจะได้เตรียมตัวหลบแต่เนิ่นๆ เผื่อถ้วยถังกาละมังโถปลิวมา จะได้ปลอดภัยกันทุกๆ คน เย้
 




  เชิญกรอกข้อความเพื่อตั้งคำถาม  
  กรุณา login เพื่อตอบคำถาม