ชีลเค้ก
25 ธ.ค. 54
เวลา 11:29:40
พิมพ์
แจ้งลบ
ส่งหาเพื่อน |
ต้องขอขอบคุณสำหรับคำชมนะค่ะ ส่วนความคิดเห็นของพี่ๆหนูก็เห็นด้วยเหมือนกันค่ะ (เผอิญหนูบรรยายโลกแห่งความเป็นจริง(ไม่)เก่งแต่บรรยายความรู้สึกของตัวละครเก่ง(มั้ง) คือ หนูเริ่มสนใจและเริ่มอยากแต่งนิยายตั้งแต่ มีการินทั้งการ์ตูนและนิยายเข้ามาในชีวิต(ตอนนั้นโดนเพื่อนล้อว่า
บ้าการิน) แต่พอมาเจอเว็บนี้มันเหมือนได้ปลดปล่อยความฝันที่ฝันให้เป็นจริงค่ะ ถ้าเกิดข้อผิดพลาดตรงไหนก็ขอรุ่นพี่ทุกท่านให้อภัยเด็กมือใหม่ด้วยนะค่ะ เอาล่ะมาอ่านตอนต่อไปกันดีกว่า (แล้วก็ติชมตามส.บ.ม ค่ะ)
บทที่ 3 ตอน ซวยแล้ว......
ไม่น่ะ ตอนนี้เสียงในใจของฉันมันหล่นไปอยู่ตาตุ่มแล้ว "นี้ ถ้าเธอจะช็อกอีกนานฉันจะปล่อยให้เธอยืนอยู่ตรงนี้ตั้งแต่" "เฮ้ย พอแล้วฉันจะนั่งเดี๋ยวนี้แหละ" ตุบ นั่งก็นั่งว่ะ ไม่ต้องบอกหรอกน่า "เธอชื่อว่า มยุเรศ ใช่มั้ย" "ถ้าไม่ใช้ แล้วจะให้ฉันชื่อไรล่ะ" (นี้คือ ความคิดของวิท) บรรยากาศ โครตดุเลยว่ะ "ฉันง่วงแล้วฉันนอนก่อนนะ" "ไม่ไหวเลยนะเธอนี้" แล้วไงฉันจะนอนหรือไม่นอนมันก็เรื่องของฉันย่ะ..........
ผ่านไป 30 นาที (เร็ว เหมือนโกหก)
เอ๊ะ ทำไมมันร้อนอย่างนี้ว่ะ แล้วใครมาผิงไหล่ฉันเนี่ย "เฮ้ย นายวิท"
ตอนนี้ สิ่งที่ฉันอยากให้เป็นไปมากที่สุดคือ เอานายวิทออกไปจากไหล่ ฉันซะทีสิ >///< "หืม นี้ฉันหลับเหรอ" ก็ เอ่อสิฟะ "เธอเป็นไข้เหรอตัวร้อนเชียว หน้าแดงด้วย" ตอนนี้ความอดทนของฉันมันจบสิ้นแล้ว !!!!!
"นายวิท" ขอโทษนะที่ต้องทำแบบนี้ " มีไร" "เอ็งตาย" ตุบ โครม โอย
อ๊าก โครม ช่วยด้วย ตุบ โครม สิ้นสุดการชกมวยยกที่ 1
"เอ่อ ขอโทษนะ วิทนายไหวมั้ย" ตอนนี้ความอดทนของฉันต้องชาร์ตพลังงานให้เต็มปรี่ก่อนที่จะไปตอบคำถามของยัยพิณสินะ "เอ่อ ไหวสิ"
ถ้าให้ฉันพูดตรงๆนะ ตอนนี้ ฉันรู้สึกว่าฉันจะต้องตายแล้ว "แต่ ถึงยังไงเธอนะ กินยามั้ย" โดนซะขนาดนั้นยังพูดได้อีเหรอเนี่ย "หะ ห่วงตัวเองซะก่อนเถอะ" "งั้น ก็....." ฟุบ เฮ้ยนายวิท ตอนนี้นายวิทกำลังหลับลึก เพราะใคร "ยัยเรศ นะ ยัยเรศ" ใช่เพราะฉัน ตอนนี้ฉันบ่นพึมพำกับตัวเองเบาๆ แต่โชคดีที่รถกำลังจอดที่ปั๊มเลยไม่มีคนแต่นับจากวินาทีต่อจากนี้ไปมันจะไม่โชคดีอย่างที่คิด "เฮ้ย ซวยแล้วครูมา"
เอ่อ ช่วงนี้กำลังมึนเกี่ยวกับตัวเองอยู่ค่ะ เพราะฉะนั้น หนูอาจจะแต่งเรื่องแบบมึนๆน่ะค่ะเพราะฉะนั้นมันอาจจะจบตอนนี้แบบมึนๆ แล้วเรื่องมันอาจจะสั้นไปหน่อยนะค่ะ ต้องขออภัยด้วยค่ะ
|
