ฟีลิปดา
7 ก.ย. 63
เวลา 11:28:04
พิมพ์
แจ้งลบ
ส่งหาเพื่อน |
สวัสดีวันจันทร์ที่๗ กันยายน ๒๕๖๓ ค่ะ
แรลลี 29 ได้เริ่มแล้วนะคะ
นักเขียนก็ไปลงโพสกันแล้ว
อ่านบทนำ บทที่หนึ่งของแต่ละเรื่อง
น่าติดตามมากค่ะ
มีทั้งแนวรัก ส่อดราม่า คอมเมดี้
สืบสวน และจีนโบราณ ก็มี
ยังไงก็ขอให้จบทุกเรื่องนะคะ ^--^
การเริ่มต้นเหมือนจะเริ่มง่าย
แต่พาไปให้จบ คนเขียนต้องต่อสู้กับตัวเองนะ
จะเป็นนักเขียน อันดับแรกเลยคือ
เขียนให้จบ
พี่ฟีเป็นคนเชื่อว่า...
ความสมบูรณ์แบบไม่จำเป็นต้องเกิดในครั้งแรก
ลงมือเขียนไปก่อน เขียนให้จบ
พอจบ ก็เหมือนกับว่าเราได้ทำงานสำเร็จไปแล้ว
มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอันแล้ว ได้กำลังใจให้ตัวเองแล้ว
ต่อไปค่อยไปมองถึงการ
ตกแต่ง ปรับปรุง ขยาย ต่อเติมมันได้
ตรงไหนมันอ่อน มันยาน มันย้วย มันตึง
เราสามารถแก้ไขได้หมด
แก้นวนิยาย มันไม่ยาก เหมือนสร้างบ้าน
เหมือนฐานไม่แน่นพอจะซ่อมต้องทุบรื้อทั้งหมด
เขียนนิยาย ฐานไม่แน่น
ก็แค่เติมเข้าไปให้ดูมันมีเหตุมีผล
ตัวละครร้ายๆ จู่ๆ ก็มาดีเฉยในสองบทสุดท้าย
มันไม่สมเหตุสมผล
เราก็แค่หาเหตุการณ์ก่อนหน้าเข้ามาใส่
แสดงให้คนอ่านเห็น
หาเหตุการณ์มาแสดงไม่ได้ คิดไม่ออก
ใส่ความเปลี่ยนแปลงเข้าไปในความคิดของตัวละครแทน
ถ้าซ่อมเป็น มองเห็นเรื่องตัวเองปรุโปร่ง
งานรีไรต์ แก้ไข ขัดเกลา จะเป็นเรื่องง่ายค่ะ
อย่าไปกลัวที่จะแก้ อย่าเบื่อ
จงสนุกในเรื่องของตัวเอง
และบางครั้ง ไอเดียมันก็จะเกิดขึ้นจากสิ่งเรื่องที่เราเขียน
เขียนเรื่องนี้จบแล้ว ความอยากเขียนในเรื่องต่อไปจะเกิดขึ้น
เขียนเรื่องนี้ พี่เป็นตัวเอก แต่โหตัวรองก็เด่น
เล่มต่อไปก็เขียนตัวรองให้เป็นตัวเอก
นวนิยายต่อเนื่องก็จะเกิดขึ้น
บางคน...อาจจะชอบแบบ
เริ่มไม่ได้ ถ้าไม่ตกผลึกทางความคิด
ถ้าไม่ได้คิดให้ถึงที่สุดเสียก่อน
ถ้าไม่ได้วางทุกอย่างให้พร้อมเสียก่อน
ประมาณคิดนาน แล้วตะลุยเขียนไปเลย
จะได้ไม่ต้องมาแก้ไขอะไรอีก
อย่างมากก็ปรับสำนวน และหาคำผิด
จบไม่ต้องรำไรอะไรอีก ^--^
บางคนอาจจะ
คิดได้สักสิบเปอร์เซ็นต์ ก็ลงมือเขียนเลย
คิดไปเขียนไปก็ได้
ด้นสนก็ได้ แก้ไขทีหลังก็ได้
อย่างน้อยที่สุด มีเรื่องให้แก้ ดีกว่าหน้ากระดาษเปล่า
ดูว่าตัวเองเข้ากับวิธีไหน
ไม่ต้องเหมือนใคร แค่มันทำให้งานเราเดิน
สำหรับตัวพี่ฟีแล้ว
ไม่ได้คิดสมบูรณ์ตลอดทั้งเรื่อง พี่ฟีก็ลงมือเขียนแล้วฮ่าๆๆ
จะเห็นได้ว่า เขียนอ่อยไว้หลายเรื่องเลยในเว็บ
ไม่จบเป็นสิบๆ เรื่อง ฮ่าๆๆ
เพราะมีพล็อตแต่ละเรื่อง
แต่ยังขาดรายละเอียด
ซึ่งรายละเอียดในแต่ละซีนนี้
มันต้องลงมือเขียน ถึงจะรู้
อย่างพล็อตที่คิดง่ายๆ ว่า
นางเอกเมา เข้าห้องผิด ไปเข้าห้องพระเอก
รายละเอียดอาจจะมาตั้งแต่
- ทำไมเมา
- ไปเมาไที่ไหน
- ใส่ชุดอะไร
เพื่อนชวนไปงานเลี้ยง
นางเอกปกติไม่ดื่มแต่ถูกเพื่อนคยั้นคยอ
(เออ เพื่อนอย่างนี้ เราปูตัวละครมายังไง)
นางเอกคอแข็ง - ทำไมเมา
ทำไมเข้าห้องผิด - เมา อีท่าไหนจะขนาดนั้น
จะเดินขึ้นห้องยังไง จะแต่งชุดอะไร
จะเข้าห้องผิดได้ไง กุญแจอะ กุญแจจะพลาดยังไง
เดินเข้าไปในห้อง มันมีอะไรอยู่ในนั้นบ้าง
ปกตินางเอก ใส่เสื้อผ้านอนไหม
เมาแล้วทำไมถอดเสื้อ เมาประมาณไหน ฮ่าๆๆๆ
คำถามร้อยแปดจะเกิดขึ้น ฮ่าๆๆๆ
ความสมเหตุสมผลที่จะต้องแจงให้คนอ่านเห็น
บางทีตรงนี้ ก็อาจจะคิดเอาไว้ได้
แต่ถ้าจะลงมือเขียน จะบรรยายยังไง
นางเอกเมาแล้วจะพูดอะไรออกมา
คำที่จะเขียนลงไป จะเป็น
"ฉันไม่ได้เมา"
หรือ
"ฉานนน มายด้ายเมา เอิ๊ก..."
ฮ่าๆๆๆ แค่นี้เวลาเขียนจริง
ยังต้องตัดสินใจเลยว่า
จะใช้เสียงเอคโค่แบบไหน
ฉนั้น พี่ฟีคิดว่า นักเขียนใหม่ๆ
ถ้าคิดได้สักประมาณหนึ่ง
อันไหนที่โอเค แล้ว ก็อยากให้ลงมือเขียนค่ะ
หรือจะเลือกเขียนเฉพาะซีนที่เราลงตัวแล้ว
ว่าในเรื่องต้องมีแน่ๆ ก็เขียนลงไปได้เลย
จะอยู่ตรงไหน ก็ค่อยเอามาชนกันก็ได้
(เขียนแบบซีนต่อจิ๊กซอว์ ^--^)
ยิ่งเขียนบ่อย ก็จะยิ่งได้ใช้สมองเค้นหาคำ
เป็นการสะสมคำในหัว เพื่อจะเขียนได้เร็วขึ้น
เขียนให้มีอะไรเอาไว้แก้
ดีกว่า หน้ากระดาษเปล่าๆ เนอะ ^--^
ขอให้มีความสุขในการเขียนค่ะ
ฟีลิปดา
^--^
|
