ฟีลิปดา
17 ส.ค. 63
เวลา 11:00:47
พิมพ์
แจ้งลบ
ส่งหาเพื่อน |
สวัสดีวันจันทร์ที่ ๑๗ สิงหาคม ๒๕๖๓ ค่ะ
เป็นเช้าวันจันทร์ที่แดดออก
และนกไม่รู้มาจากไหน คุยกันซะลั่นเลย
ปกติเจ็ดโมงก็ไปแล้ว นี่สิบโมงแล้วก็ยังอยู่
มันชวนให้กลับไปนอนฟังเสียงนกต่อ ฮ่าๆๆๆ
พี่ฟีได้เปิดลงทะเบียนแรลลี่ครั้งที่ 29 แล้วนะคะ
มาแข่งกันเขียนนวนิยายให้จบใน 3 เดือน
ยังไม่มีธีมประจำแรลลี ใครอยากจะเสนอก็บอกมานะคะ
การเขียนจะว่าง่ายก็ง่ายจะว่ายากก็ยาก
มันขึ้นอยู่กับแต่ละบุคคล
แม้กระทั่งวิธการทำงานของแต่ละคนก็ไม่เหมือนกัน
คนเขียนคนเดิม ก็ยังทำงานต่างกันไปอีกในแต่ละเรื่อง
เวลาลื่นไหล ก็เขียนไปด้นสดได้
เวลาชะงักงัน ก็ต้องกลับมาวางพล็อต ทำความรู้จักตัวละครใหม่
เขียนพล็อตก่อน หรือไม่เขียน ตัวเราเองค่ะที่รู้ว่าเหมาะกับตัวเองไหม
คนบางคนวางพล็อตเอาไว้แล้ว เขียนไม่จบก็มี
คนบางคนไม่ได้วางพล็อต ลุยเลยเขียนจบก็มี
แบบไหนที่เขากับเราทำแบบนั้น
และแบบนั้น ไม่จำเป็นจะต้องมีแบบเดียว
ปรับเปลี่ยนไปเรื่อยๆ ได้ จนกว่ามันจะลงตัว
จนกว่ามันจะทำให้เราทำได้อย่างมีประสิทธิภาพ
และ...ถูกใจเราที่สุด ทำให้เราได้เรียนรู้ ได้เพิ่มมากที่สุด ^--^
มันจึงจะทั้งถูกใจ และไม่ย่ำอยู่กับที่
มือใหม่หัดเขียน คนเก่าเรามาทบทวน
การเขียนนวนิยายให้ออกเป็นเรื่องจนจบ
มันเป็นการทำงานสองส่วน
1. คือส่วนเบื้องหลัง ก็อย่างเช่นการคิดพล็อต
สร้างตัวละครที่เหมาะสม น่าสนใจมาวางเอาไว้ในเรื่อง
วางแผนการเล่าเรื่อง จะดำเนินเรื่องอย่างไร
การจัดลำดับความคิด จัดลำดับเหตุการณ์
คนเขียนต้องรู้ตรงนี้ ก่อนที่จะเขียนลงไป
(บางทีก็ไม่จำเป็นจะต้องรู้ทั้งหมดค่อยเขียน
ดูวิธีการทำงานของตัวเองค่ะ สะดวกแบบไหนก็แบบนั้น)
2. ส่วนของการเขียนลงไปให้เป็นเรื่อง
หลังจากที่เราพอได้จากส่วนที่ 1 แล้ว
เรื่องของการเขียนลงไปนี่
ที่ต้องรู้ก็คือ pov หรือมุมมองของตัวละคร
จะใช้ตัวละครตัวไหนเล่าเรื่องในซีนนั้นๆ
จะใช้ แบบ 1 2 3 ได้หมด จะผสมกันก็ได้
สิ่งสำคัญที่สุดคือ
ทำให้คนอ่าน เข้าใจได้ง่าย จมอยู่ในเรื่องได้
เพราะ...ความซับซ้อนซ่อนเงื่อนของเรื่องราว
ที่มันดึงดูดใจ กระแทกความรู้สึก
...ไม่ใช่ความงุนงง ในรูปประโยค หรือภาษาประดิษฐ์
ที่มาขวางการเข้าถึง เข้าใจเรื่อง
รวมไปถึง เข้าไปถึงตัวละคร ซึ่งเป็นสิ่งสำคัญมาก
ในนวนิยายส่วนที่เราเห็นโดยมากในการเขียนก็คือ
เขียนบรรยาย Tell
- เล่าเรื่อง สรุปเหตุการณ์สั้นๆ
- บอกถึงสภาพดินฟ้าอากาศ ทิวทัศน์สถานที่
ห้องนอน ห้องน้ำ
- อารมณ์ความรู้สึก
- จะให้ภาษาสวยขึ้นก็ต้องพรรณนา ^--^
เขียน Show
เขียนถึงแอคชั่นที่เกิดขึ้นในจุดหนึ่งของเวลาใดเวลาหนึ่งจริงๆ
มองเห็นเป็นภาพเคลื่อนไหว อารมณ์ความรู้สึก
จากที่เขียนให้เห็น
Tell
กินรีลงบันไดอย่างเร่งรีบเพราะจะหนีแม่ไปเที่ยว
แต่ไปถึงหน้าประตู แม่ก็เรียกเธอเอาไว้ก่อน
Show
กินรีเดินลงบันไดที่ละสองสามขั้น พยายามให้มันเบาที่สุด
เพราะกลัวแม่ได้ยิน เธอขอไปเที่ยวแค่คืนนี้เท่านั้น
แล้วจะกลับมาอ่านหนังสือสอบไปเดือนๆ ก็ได้
เธอสูดลมหายใจอย่างโล่งอก เมื่อเดินเขย่งไปถึงประตูหน้าบ้าน
"นั่นแกจะไปไหน"
เธอสะดุ้งหันไป ก็เห็นแม่ยืนเท้าสะเอวหน้าบึ้งจ้องอยู่
ในshow จะมีการบรรยายเล็กน้อย
มีบทสนทนา มีอารมณ์ความรู้สึก
ความคิดของตัวละครให้คนอ่านเห็น
Show don't tell
ใช้ให้เหมาะสม คือสิ่งสำคัญ
อยากเดินเรื่องเร็ว การ tell จะเหมาะสม
เวลาจะเขียนสรุปเรื่อง ย่อเรื่อง มันก็ต้อง tell
อยากให้คนอ่านเห็นภาพคิดตาม เจาะเข้าไปในใจ
ตัวละครได้ show จะสนุกกว่า
และ...นวนิยาย การเข้าถึงอารมณ์ความรู้สึกของตัวละคร
เป็นสิ่งสำคัญ ไม่งั้นไม่อิน ไม่รู้ว่าเขาคิด เขามีแผนอะไร
ไม่ได้ลุ้น ก็ไม่สะใจ ฮ่าๆๆๆ
บางคน (หลายคน) ที่เขียนไม่จบ
อาจจะหยุดไว้ได้แค่ส่วนที่ 1
หรือไม่ก็ คิดในส่วนที่ 1 เอาไว้ไม่ได้มากพอ
ดังนั้นเมื่อลงมือเขียน ก็ทำให้ชะงัก ตันขึ้นได้
บางคน ก็ติดในเรื่องการเขียนลงไป
ไม่ว่าจะเป็นรูปแบบประโยค
การประดิษฐ์คำ การหาคำ การใช้คำ
จะใช้สรรพนามอะไรยังไง จะหาทำเปรียบเทียบยังไง
จะทำไงไม่ให้มันเป็นคำซ้ำๆ
เรื่องคำซ้ำที่ใช้เรียกคน พี่ฟีว่า ไม่เป็นไรนะ
เธอ เขา ฉัน ชื่อ หญิงสาว ชายหนุ่ม ตำแหน่งการงาน
แต่ประเภท เขาจูบเธอ
เปลี่ยนเป็น ปากหนาจูบเธอ นี่ไม่เอาค่ะ
หมดอารมณ์เลย เขาจูบเธอไปเถอะนะ ฮ่าๆๆๆ
ก็เพราะแรลลีใกล้เข้ามา พี่ฟีก็มาคุยเรื่องนี้ให้ฟังกันอีกรอบ
แต่ยังไงก็ตาม
หาวิธีทำงานที่มันเข้ากับเรา
พวกคำ สำนวน มันจะสวยไม่สวย
พี่ฟีถือว่า เป็นสำนวนสไตล์ของแต่ละคนค่ะ
ตราบใดที่คนอ่าน อ่านเข้าใจรู้เรื่อง สื่อสารได้
นั่นก็ดีแล้วววว
สุดท้าย
นวนิยายที่เขียนได้ดี สนุก เริ่ดดดด หมดจดแค่ไหน
แต่ถ้าเขียนไม่จบ... มันก็แค่นั้นแหละค่ะ ^--^
มาเขียนให้จบกันในแรลลี 29 นะคะ
ขอให้มีความสุขในการเขียนค่ะ
ฟีลิปดา
^--^
|
