ฟีลิปดา
13 พ.ค. 62
เวลา 11:46:51
พิมพ์
แจ้งลบ
ส่งหาเพื่อน |
สวัสดีวันจันทร์ที่ ๑๓ พฤษภาคม ๒๕๖๒ ค่ะ
พี่ฟีเว้นสวัสดีวันจันทร์ ไปหลายจันทร์เลย
มันเป็นความคิดที่จู่ๆ ก็คิดว่า
เฮ้ย ลองหยุดเขียน-อ่าน ในสิ่งที่ทำประจำดูบ้างซิ
ก็เลยหยุดกิจกรรมที่เคยทำไปสักเดือนเป็นไง
การเขียนสวัสดีวันจันทร์ก็เลยหยุดไปด้วย ฮ่าๆๆๆ
ที่ทำให้หยุดง่ายไปอีก ก็อาจเป็นเพราะ ความไม่อยากเขียน
เออ ความไม่อยากเขียนนี่ เป็นอันตรายต่อความเป็นนักเขียนจริงๆ นะ
แต่มันก็อยู่ในช่วงที่พี่ฟีไปเที่ยว แล้วก็เริ่มหาซีรีย์จีนมาดูค่ะ
เดือนกว่าก็ดูจบไป 5-6 ซีรีย์
ดูไปก็มององค์ประกอบต่างๆ ไปด้วย มันอดไม่ได้น่ะนะ ฮ่าๆๆ
ดูการเล่าเรื่อง การวางบุคลิกตัวละคร
บทบาทของตัวละครที่เล่น เวลาปล่อยตัวละครออกมา
จุดเชื่อมโยงของแต่ละเหตุการณ์ จุดที่สร้างปัญหา
บางอย่างมันก็ขัดตา ด้วยความคิดว่ามันไม่สมเหตุสมผล
บางอย่างก็คิด เฮ้ย ตัวละครมันเล่นใหญ่ไปหรือเปล่า
กับปัญหาเล็กๆ น้อยๆ อย่างนี้ ฮ่าๆๆๆ
แต่เมื่อดูผ่านไปจนจบ ก็มาสรุปได้อย่างหนึ่งว่า
ความมากไป น้อยไป ในแต่ละอย่างของตัวละคร
มันขึ้นอยู่กับ การวางบุคลิกที่ถ่ายทอดให้เห็น
การถูกบอกเล่าปูพื้นว่า เขาเป็นอย่างโน้นอย่างนี้
แต่เมื่อสร้างการกระทำของเขาผิดไปจากนั้น
ความขัดแย้งมันก็จะเกิดขึ้นในใจคนอ่านคนดู
การพัฒนาตัวละครจึงเป็นสิ่งสำคัญ
เมื่อเราต้องการให้เขาเปลี่ยน ^--^
จะเปลี่ยนอย่างไร เติบโตไปในทิศทางไหน
ก็ขึ้นกับคนเขียน วางแผนวางจังหวะชีวิตของเขาเอาไว้อย่างไร
จะสร้างเหตุการณ์อะไรมาให้เขาเปลี่ยน
จากดีเป็นร้าย หรือร้ายเป็นดี
จะเอาอะไรมาเป็นแบบทดสอบเขา
แบบทดสอบชีวิต?
ถ้าเรื่องเล่าเรายาว เราก็เอาเหตุการณ์ต่างๆ มาขยี้ไปเรื่อยๆ
แต่ถ้าเรื่องเล่าของเราไม่ยาว เหตุการณ์เดียว
ก็อาจจะเปลี่ยนของเขาได้...เมื่อให้เขาได้คิด
จังหวะเปลี่ยนผ่านของตัวละคร ทำให้สั้นหรือยาวก็ได้
บางทีมันก็ง่าย แค่เปลี่ยนความคิด
คิดเปลี่ยน การกระทำก็เปลี่ยน
ความคิดนี่มันเป็นทางเลือกเหมือนกันนะ
เลือกที่จะคิดอย่างนี้ ก็ทำอย่างนี้
เลือกที่จะคิดต่าง ก็ทำต่าง
เลือกที่จะหยุดเขียน ก็หยุด
เลือกที่จะเขียนต่อ ก็เขียน
เลือกที่จะเขียนยังไงก็ได้ ไม่ต้องพล็อตก่อน ก็ด้นสด
เลือกที่จะเตรียมทุกอย่างให้พร้อม ค่อยลงมือเขียน
เลือกที่จะเขียนไปหยุดไป ก็ก้าวไปหยุดไป
แต่ไม่ว่าจะคิดเลือกทำแบบไหน
สิ่งสำคัญก็ต้องรู้ว่า ตัวเองมีลิมิตเวลา มีเป้าหมาย
ถ้าไม่รู้สองอย่างนี้ ...
มันก็คือความขี้เกียจอย่างหนึ่งถ้าหยุดเขียน ฮ่าๆๆๆ
พี่ฟีเลือกที่จะหยุดไป ก็หยุด ฮ่าๆๆ
คิดว่าปลายๆ เดือนมิถุนายน ถึงจะมาเริ่มเขียนจริงจัง
เพราะเดือนมิถุนายน พี่ฟียังมีทริปเที่ยวอีกหนึ่งทริปค่ะ
หลังจากนั้น ก็จะกลับมาใช้ชีวิต แบบไม่หยุดอ่านหยุดเขียนค่ะ
เพราะยังไงๆ ก็ยังอยากเป็นนักเขียนหาเลี้ยงชีพอยู่
จะเปลี่ยนอะไรไปแค่ไหน
ก็เปลี่ยนความอยากเป็นนักเขียนไม่ได้ค่ะ
มีแต่จะอยากเขียนให้มากขึ้นเรื่อยๆ
ต้องทำให้ได้สินะ!
อยู่ด้วยกันไปนานๆ นะคะ
ขอให้มีความสุขค่ะ
ฟีลิปดา
^--^
|
