ฟีลิปดา
27 พ.ย. 60
เวลา 10:51:17
พิมพ์
แจ้งลบ
ส่งหาเพื่อน |
สวัสดีวันจันทร์ที่ ๒๗ พฤศจิกายน ๒๕๖๐ ค่ะ
จันทร์สุดท้ายของเดือนนี้แล้ว
แรลลีของเราก็เหลือสิบกว่าวัน
ใครไปถึงไหนแล้ว !!!!
การแข่งขัน หากเราเอาจริง
มันก็จะช่วยให้เรามีแรงกระตุ้น
การมีเดดไลน์หรือกำหนดเวลาแล้วเสร็จ
มันก็จะทำให้เรามีเป้าหมายจดจ่อ
และวัดผลสำเร็จได้
อยากจะทำได้ระดับไหน
อยากเป็นนักเขียนระดับไหน
ก็ลองวางตัวเองเอาไว้
แล้วทำตามที่ตัวเองต้องการ
ทำไปตามกำลังความสามารถ
ทำไปตามใจที่สู้ของเรา
ไม่สำเร็จวันนี้ มันก็ต้องสำเร็จวันหน้า
แถมกว่าจะไปถึงวันหน้า
เราก็ได้ทำในสิ่งที่เราอยากทำแล้ว
อะไรมันจะมีความสุขมากไปกว่า
ได้ทำในสิ่งที่ตัวเองต้องการล่ะ
การเขียนหนังสือนี่
หากเรารักที่จะทำแล้ว
มันจะมีความสุขทุกขั้นตอนเลย
ไม่ว่าจะเป็นตอนที่เราคิดจินตนาการ
ตอนที่เราค้นหาสิ่งที่เราไม่รู้
เพื่อมาใส่ลงในเรื่องให้มันสมบูรณ์
ตอนที่เราโหย โอย หมดทางคิดไม่ออก
มันก็เหมือนอุปสรรคอย่างหนึ่งของนักเขียน
ที่ตัวละครก็ต้องเผชิญเหมือนกัน
แล้วเราก็จะหาทางออกจนได้
เพราะจริงๆ แล้ว เขียนนวนิยายมันต้องมีทางออกเสมอ
ไม่ว่าจะย้อนกลับไปทางเดิม เพื่อแก้ไข
หรือดันมันไปจนสุดฤทธิ์ ออกได้ล่ะ
จากนั้นใครย้อนกลับมาดูความสมเหตุสมผลได้
ความสมเหตุสมผลในเรื่อง
ไม่ว่าจะเอาเหตุการณ์อะไรมาให้ตัวละครเผชิญ
จุดหลักที่ต้องดูก็คือ การโต้กลับของตัวละคร
Reaction เมื่อเกิดสิ่งใดกับเขา
เขาตอบโต้อย่างไร ในเหตุการณ์นั้น
เขามีเหตุผลอะไร ที่ทำแบบนั้น
---เหตุผลของเขา ต้องแสดงให้คนอ่านรู้---
ซึ่งไม่จำเป็นว่า คนอ่านจะเห็นด้วยหรือไม่
แต่ต้องให้รู้ (ถ้าไม่ใช่พล็อตที่ต้องเก็บเป็นความลับ)
ตัวละครก็คือ คน
มีอารมณ์ความรู้สึก มีวิธีคิดของตัวเอง
ตรรกะของใคร ก็ของใคร
ตรรกะของตัวละคร อาจจะบิดเบี้ยว
แต่นั่นก็เป็นวิธีคิดของเขา แล้วทำให้เขาตอบโต้ออกมา
แสดงให้เห็นออกมา สมเหตุสมผลในบุคลิกของเขา
ที่เราปูให้คนอ่านรับรู้
การที่ให้คนอ่านรู้วิธีคิดของตัวละคร
ในเหตุการณ์ต่างๆ ที่เขาทำ
จะทำให้คนอ่านเข้าใจตัวละครมากขึ้นค่ะ
แม้บางอย่างที่ไม่สมเหตุผล
ไม่สมบุคลิกที่คนอ่านคาดหมายเอาไว้
แต่มันแก้ไขให้เข้าใจได้ด้วย
บอกวิธีคิดของตัวละคร
ซึ่งตอนนั้นเขาอาจจะตกอยู่ในอารมณ์โกรธ
ไม่รู้ตัว แล้วก็แสดงอย่างนั้นออกไป
แบบผิดลุค ไร้ตรรกะ ว่างั้นเถอะ ^--^
สิ่งที่คิดอยู่ในหัวของเขา
จะเป็นสิ่งที่อธิบายในตัวตนของเขาให้คนอ่านรู้
โดยไม่จำเป็นต้องเพิ่มเหตุการณ์อะไรเข้าไปก็ได้
หรือจะเพิ่มเข้าไป ก็อาจจะไม่มาก
จนต้องขุดรากถอนโคลน
เรื่องที่เขียนมาแล้วหลายร้อยหน้า
นี่คือประโยชน์ของการใส่ความคิดของตัวละครค่ะ
จากนั้นค่อยตลบ ตล่อมเหตุการณ์ต่างๆ
ที่ต่อเนื่องมาให้มันกลมกลืน ไม่กระโดดฉึกฉัก
ไม่ว่า จะเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้น
ตัวละครต้องพลิ้ว แสดงได้สมจริงค่ะ ^--^
สนุกกับการเล่นกับตัวละครของเรานะคะ
ฟีลิปดา
^--^
|
