ฟีลิปดา
3 ก.ค. 60
เวลา 10:22:03
พิมพ์
แจ้งลบ
ส่งหาเพื่อน |
สวัสดีวันจันทร์ที่ ๓ กรกฏาคม ๒๕๖๐ ค่ะ
เดือนกรกฏาคมมาแล้ว เดือนแรกของหกเดือนหลัง
เดี๋ยวนี้่พี่ฟีเริ่มจะไล่ตามเวลาแล้วนะ
ไม่ได้มองมันผ่านไปเหมือนเดิมละ
พอมีความอยากเข้ามาเท่านั้นล่ะ
รู้สึกสนุกขึ้นมาเลยกับการจะไล่ตาม
วันนี้ยังไล่ตามอยู่ แต่คิดว่า
คงจะตามมันทันในเดือนนี้ล่ะ
วัดด้วยอะไรนะเหรอว่าทันเวลาหรือไม่ทัน
ก็วัดด้วยแผนงานที่ตั้งเอาไว้ว่า
จะทำอะไรให้ได้เท่าไหร่บ้างในเดือนนี้
ถ้าทำได้ครบ ก็ถือว่าตัวเอง ทัน
อยู่ในเวลาปัจจุบันแล้ว ฮ่าๆๆๆ
ไม่อยากมองย้อนหลังว่า
บางทีเราก็เดินช้ากว่าศักยภาพที่ตัวเองมี
ช้าไปหลายปีด้วย
ดังนั้นตอนนี้อย่างน้อยต้องทำให้ทันปีนี้
จากนั้นก็สะสางอันเดินที่หมักเอาไว้ ฮ่าๆๆๆ
ของบางอย่าง เวลาเรียกคืนได้ ถ้าเราเร็วพอ ฮ่าๆๆ
พี่ฟีก็หมายถึงการเขียนนี่ล่ะ
จะทำอะไรบางทีก็ต้อง ออกแบบชีวิตตัวเองเสียก่อน
ว่า ต้องการทักษะอะไรเข้ามาเพิ่มในชีวิตตัวเอง
อีกสามปีข้างหน้า ต้องการให้ตัวเองมีอะไรเพิ่มเข้ามา
จากนั้น ก็อาจจะต้องเปลี่ยนแปลงนิสัยของตัวเอง
เพื่อให้เข้ากับเป้าหมายที่เราวางเอาไว้
เดือนนี้จะทำอย่างนี้ เดือนหน้าจะทำอย่างโน้น เดือนถัดไปทำโน่น
วัดความก้าวหน้าของตัวเองไปทีละสเต็ป
เขียนนวนิยายก็เหมือนกัน หากเราจะเล่นกับตัวละคร
เมื่อเราเข้าใจตัวเราเองแล้ว เราก็ควรจะเข้าใจตัวละครด้วย
เราก็มองดูว่า ตั้งแต่จุดเริ่มต้นไปจนถึงจุดจบ
เราจะพัฒนาอะไรให้กับเขา วางเป้าหมายให้เขา
เขาจะต้องสร้างทักษะอะไร เขาจะต้องมีอะไร
เขาจะต้องทำอะไร เขาจะต้องผ่านอะไร
ไปทีละอย่างๆ จนกลายเป็นอย่างที่เราต้องการ
อะไรบ้างที่คนเราควรจะทำเพื่อที่จะให้ได้มาซึ่งสิ่งที่ต้องการ
อะไรบ้างที่จะเป็นอุปสรรค เป็นปัญหา เป็นสิ่งขัดขวาง
จะใส่อะไรเข้าไปที่ละชั้นๆ มองวิธีการตอบโต้กับปัญหาของตัวละคร
เพื่อสร้างเรื่องให้มันลุ่มลึก มองให้เห็นเป็นชั้นๆ
เหมือนเริ่มที่น้ำผึ้งหยดเดียว แล้วก็ขยายออกไปเรื่อยๆ
หากเรารีบร้อนตัดขั้นตอนใดขั้นตอนหนึ่งออกไป
เรื่องก็อาจจะกระชาก สะดุด ไม่สมจริง
ลองตั้งโจทย์เล่นๆ ว่า เอาละ
เราจะให้นางเอกเข้าใจพระเอกผิดแล้วขอหย่า
ลองลิสต์ดูสิว่า เราจะเล่นกับสิ่งนี้ได้ กี่ขั้นตอน
1. มีคนโทรมาบอก - ขับรถไปเห็นอยู่กับแฟนเก่า - โกรธขอหย่า
2. พระเอกเลิกงานแล้ว ยังไม่กลับบ้าน + 1
3. โทรไปหาพระเอกหลังเลิกงานพระเอกไม่รับสาย + 2 +1
4. ทำกับข้าวไว้รอ ฉลองครบวันเกิด + 3+2+1
5. ตอนเช้าทะเลาะกันเขาจำวันเกิดเธอไม่ได้ อยากง้อ + 4 +3 +2 +1
6. พระเอกกลับบ้านดึก + 5+ 4+ 3+2+1
7. รู้ว่าพระเอกไปงานเลี้ยงและแฟนเก่าก็ไปได้วย +6 ...1
8. พระเอกโทรมาบอกว่ามีธุระด่วนไปดินเน่อร์ด้วยไม่ได้ +7...1
9. นางเอกไปชอปปิ้งเจอแฟนเก่าพระเอกหยิบชุดเดียวกับเธอ +8...1
10. นางเอกนัดไปดินเนอร์กับพระเอกแต่ไม่บอกว่าเนื่องในโอกาสอะไร + 9 ถึง 1
พี่ฟีก็ยกตัวอย่างให้ดูว่า
วิธีเล่นกับเหตุการณ์ที่มีผลสรุปออกมาอย่างที่ตั้งเอาไว้
เราจะเห็นเหตุการณ์ที่มันเกิดขึ้นที่ละขั้น
ก่อนที่จะไปถึงจุดสุดท้าย ตามที่เราต้องการ
มันขึ้นกับว่า เราจะใส่อะไรลงไปมากน้อยแค่ไหน
และจุดที่เราวางเอาไว้ ระหว่าง เริ่มต้น กับสุดท้าย
ระยะเวลาห่างกันแค่ไหน
บุคลิกตัวละคร ภูมิหลังเราสร้างให้เขาเป็นอย่างไร
เอามาเติมแต่งเข้าไปในเหตุการณ์ต่างๆ ให้ได้
หรืออีกตัวอย่างเรา จะดำเนินเรื่องอย่างนี้
เจอกัน - ไม่ชอบหน้ากัน - ถูกบังคับให้ทำงานร่วมกัน
ช่วยกันแก้ปัญหา - เห็นว่าอีกฝ่ายหนึ่งก็มีดี
เริ่มมีใจจะชอบกัน - แฟนเก่าอีกคนมาหา
อีกคนต้องถอยห่าง - อีกฝ่ายมาตามง้อ
เข้าใจกัน - รักกัน
ในแต่ละขั้นของการเดินเรื่องอย่างนี้
เราก็ใส่รายละเอียดโดยเปรียบเทียบลงไปได้ อย่างข้อ 10 -1
เราก็เล่นกับเรื่องของเราได้ไปเรื่อย
ทำให้มันลุ่มลึก ซับซ้อน ไปได้เป็นหลายหน้า ^--^
แต่ที่สำคัญ ทุกการเล่าเรื่องที่น่าสนใจ ก็คือ...
เล่าเรื่องคนที่มีปัญหา ตัวละครไม่มีปัญหา ไม่มีความยุ่งยาก
มักจะสร้างความสนใจได้น้อย
อันนี้มันเป็นธรรมชาติของคนนะ ^--^
ขอให้สนุกกับการคิดปัญหา และแก้ปัญหาให้ตัวละครนะคะ
ส่วนชีวิตของคนเขียน ก็ทำให้ได้อย่างที่วางแผนเอาไว้ค่ะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ
ฟีลิปดา
^--^
|
