ฟีลิปดา
3 เม.ย. 60
เวลา 11:06:54
พิมพ์
แจ้งลบ
ส่งหาเพื่อน |
สวัสดีวันจันทร์ที่ ๓ เมษายน ๒๕๖๐ ค่ะ
เดือนเมษายน บรรยากาศแห่งวันหยุดมากเลยนะ
พี่ฟีก็ตั้งใจจะส่งต้นฉบับเรื่่อง เปลวรักแสงระวี
เข้าโรงพิมพ์ภายในสัปดาห์นี้ให้ได้
ปิดงานเรื่องนี้ให้เสร็จ จะได้เริ่มโครงการใหม่ ^--^
ปีนี้ทลายพล็อตดองได้อีกสักสองเรื่องก็เก่งละ ^--^
แต่ยังไง ก็ไ่ม่ลืมแรลลีค่ะ
เดือนนี้เดือนสุดท้ายแล้วน๊า ^--^
ย้อนมาคุยเรื่องการเขียนนิดหนึง
บางทีก็มีคำถามมาบ้างเหมือนกันนะว่า
บทหนึ่งๆ ควรจะมีกี่หน้า กี่ซีน
ความจริงแล้วมันก็ไม่มีอะไรตายตัวเป็นรูปแบบ
อยู่ที่จังหวะในการเล่าเรื่องมากกว่า
บางคนก็มองว่าแต่ละบทก็เหมือนเรื่องสั้นๆ
ของสถานการณ์หนึ่ง เหตุการณ์หนึ่ง
ที่อาจจะเล่าจบในตอนนั้น
ให้รู้ให้เห็นว่า มันเกิดอะไร มันไปจบอย่างไร
ตัวละครจะโต้กลับแบบไหน
เหมือนเป็นเส้นฟันปลา
มีอะไรเกิดขึ้น ไปถึงจุดพีท แล้วผ่อนลงมา จบไป 1 บท
บทต่อมาก็ เริ่มใหม่ในรูปแบบเดิม
แต่บางคนอาจจะเขียนให้สั้นลงมาอีกหน่อย
โดยเขียนแล้ว ค้างเอาไว้ที่จุดยอด เพื่อสร้างความสนใจ
อย่างที่เรียกว่ามีเบ็ดเกี่ยว ให้คนอ่านสนใจ
อยากลุ้นอยากเดาว่าจะเกิดอะไรต่อไป
ตัวอย่างนี้เรามักจะเห็นกันบ่อยให้ละคร
ที่พอยกมือค้างจะตบ ก็มีเสียง หยุดนะ
จากนั้นก็ตัดไปเข้าโฆษณา ^--^
เมื่อก่อนพี่ฟีก็เขียนอยู่ประมาณ 8-10 หน้า
และก็ 3 ซีนในหนึ่งบท
ก็หาอะไรให้มันมีอะไรในแต่ละบทตลอด
ไม่จำเป็นที่จะต้องจบด้วยเบ็ดเกี่ยวเสมอไป ^--^
นั่นก็เป็นวิธีการเล่าเรื่อง ก็เป็นองค์ประกอบหนึ่ง
ในการเขียนนวนิยาย ซึ่งพอเขียนไปบ่อยๆ
แล้วก็จะทำได้ แล้วกลายเป็นรู้สึกว่า ธรรมดา ฮ่าๆๆๆ
สิ่งที่เป็นเรื่องท้าทายอันใหม่ต่อมา ก็คือ
จะหาโจทย์อะไรมาให้ตัวเองเขียน
จะหาเอกลักษณ์อะไรมาเป็นสไตล์ของตัวเอง
จะมีอะไรใหม่ๆ ในงานเขียนของเราบ้าง
จะหาอะไรใหม่ ใส่เข้าไปในอันเดิมๆ บ้าง
และที่กล่าวมา มันก็มาเป็นปัญหาของคนดองพล็อต
พอจะเอาออกมา ต้องเปลี่ยนโจทย์ใหม่
เปลี่ยนบุคลิกตัวละครใหม่
หาอะไรใหม่ๆ ใส่เข้าไป ให้มันใหม่กว่าที่คิดเอาไว้
ดังนั้น ถ้าใครเข้าข่ายนี้
ต่อไปคิดจะทำอะไร ก็ให้ลงมือทำไปเลยนะคะ
อย่าดอง ^--^
ขอให้มีความสุขในการทำงานและใช้ชีวิตนะคะ
สนุกไปด้วยกันค่ะ
ฟีลิปดา
^--^
|
