ตอบคำถามเพิ่ม คลิกที่นี่
 
  สวัสดีวันจันทร์ "นักเขียนกับการเรียนรู้ส่ิงที่ตัวเองเขียน"  
 
 

ฟีลิปดา

1 ส.ค. 59
เวลา 9:53:26

พิมพ์
แจ้งลบ
ส่งหาเพื่อน
สวัสดีวันจันทร์ที่ ๑ สิงหาคม ๒๕๕๙ ค่ะ
เย้ เราได้เข้าสู่เดือนสิงหาคม ในวันที่ ๑ กันเลยทีเดียว
หนึ่ง เป็นการเริ่มต้นค่ะ ไม่ใช่หนึ่งเดียวในโลก ^--^
การทำงานนี่มันเหมือนมีวงจรของมันนะ
ถ้าเราหมุนเร็วในขนาดที่เหมาะกับตัวเอง
เราก็สามารถเริ่มทำอะไรใหม่ๆ ได้เร็วขึ้น
คิดถึงภาพ เส้นที่เราวาดเล่นตอนเด็ก
มันก็จะภาพเส้นตรง เหมือนทำไปเรื่อย
กับภาพที่เป็น เส้นตรง แล้วม้วนเป็นวงกลม
จากนั้นก็คลายเป็นเส้นตรง แล้วก็ม้วนเป็นวงกลมใหม่
สลับติดต่อกันไปเรื่อยๆ
และวงกลมนั้นก็คือวงจร ของการเขียนหนังสือของเรา
เริ่มเขียน เขียนจบ ตรวจทาน พิมพ์ขาย พักหน่อย หาข้อมูล
แล้วเดินหน้าเริ่มวงใหม่ เข้าสู่วงจร เริ่มเขียน จบ ทวน ขาย
ถ้าใครมีกิจกรรมสิ่งที่ต้องทำมากไปกว่านั้น
วงกลมก็คงจะมีรัศมีกว้างใหญ่กว่าจะจบไปได้
ลองวาดภาพวงจรของการเขียนหนังสือของตัวเอง
ตั้งแต่จนกระทั่งสำเร็จไปหนึ่งเรื่องนะคะ

การเขียนหนังสือให้จบในแต่ละเรื่อง
มันก็เป็นเหมือนการเดินทางอย่างหนึ่งของนักเขียน
ที่มีเพื่อนร่วมทางคือตัวละคร มีเหตุการณ์ที่ต้องให้เผชิญ
ปัญหาที่ต้องให้แก้ ปัญหาของตัวเอง ปัญหาของคนอื่น
มีทุกข์ สุข เศร้า รัก หวานล้ำ ดื่มด่ำ การพลัดพราก
แล้วทุกอย่างก็ถึงจุดจบ

เมื่อการเดินทางครั้งนี้จบลง
นักเขียนก็ควรจะถามตัวเองเหมือนกันว่า
ได้อะไรจากระหว่างที่เขียน...
ซึ่งเป็นการเขียนที่เราสร้างปัจจัยเงื่อนไขได้เองทุกอย่าง
เรียนรู้ไปด้วยไหมว่า เราขาดอะไร ตรงไหน
เราอยากจะศึกษาอะไรมากขึ้น
เราอยากจะออกแบบชีวิตของเราอย่างไร
ในอีกสามปี ห้าปี ข้างหน้า

ทุกครั้งในการเขียนนวนิยายหนึ่งเรื่อง
มีอะไรบ้างที่เราได้ค้นพบตัวเราเอง
มีอะไรบ้างที่เราอยากจะเปลี่ยนแปลงตัวเอง
มีอะไรบ้างที่ทำให้เราเก่งมากขึ้น รู้มากขึ้น
ไม่ใช่แค่การเขียนเท่านั้น
แต่บทเรียนจากตัวละครของเราเองบอกอะไรเรา
ทำให้เราอยากเป็น อยากทำอะไร กับชีวิตของเราเอง

ยิ่งเขียนมาก เราก็ยิ่งรู้มาก ผ่านประสบการณ์มาเยอะ
และประสบการณ์พวกนี้ จะใช้เวลามากน้อยแค่ไหน
ก็อยู่ในช่วงที่เราเขียนแต่ละเรื่องจบ
มันก็เป็นหมือนการฝึกฝนของนักเขียน
ยิ่งเขียนมาก ก็เหมือนเรียนรู้ตัวเองมากขึ้น
ยิ่งเขียนมาก ก็เหมือนจะรู้ว่า เรายังไม่รู้อะไรอีกมาก

ไม่ว่าการส่งผ่านเรื่องราวไปสู่นักอ่าน จะได้ผลมากน้อยแค่ไหน
แต่คนเขียนก็ต้องไม่หยุดที่จะ ศึกษา ไม่หยุดที่จะค้นให้พบ
การเขียนไม่ใช่ของตาย ไม่ใช่สิ่งที่มีอยู่เพียงแค่นั้น แล้วชัวร์แน่!
มันมีมากกว่าที่เห็น อย่าไปด่วนสรุปอะไรว่าเยี่ยมยอดแล้ว
สิ่งที่เยี่ยมยอดยิ่งกว่า อาจจะรอให้คุณไปสัมผัสอยู่
ลงมือเขียนด้วยตัวเอง แล้วจะเรียนรู้ และค้นพบไปเรื่อย
นี่ละค่ะ เสน่ห์อันเป็นความลับของการลงมือเขียน ^--^

ดังนั้น...หากใครที่การเขียนของตัวเองยังเป็นเส้นประอยู่
- - - - - ก็มาสร้างวงจรการเขียนของตัวเองให้ครบให้ได้ค่ะ
แรลลี 21 และมาราธอนแรลลี 8 จะเปิดลงทะเบียนสัปดาห์หน้านะคะ
เพราะบางครั้งการสิ่งที่จะเขียนลงไปในเรื่อง
ไม่ว่าจะเป็นพล็อต ตัวละคร ไอเดีย เหตุการณ์ต่างๆ
ยังหาได้ง่ายกว่า ความตั้งใจ ความมุ่งมั่นและพลังใจของนักเขียนอีก
วางแผนจัดระเบียบเวลาของตัวเอง
เปลี่ยนแปลงตัวเองไว้รอท่าเลยนะคะ

เป็นกำลังใจให้กับทุกคนค่ะ
ฟีลิปดา
^--^
 


  คำตอบที่ 1  
 

copter

1 ส.ค. 59
เวลา 9:57:26
ลงมือเขียนโลดดดดด

ตัดทุกสิ่งอย่าง จะตั้งใจเขียน สู้โว้ยยยยย
 


  คำตอบที่ 2  
 

สิริเลขา

1 ส.ค. 59
เวลา 10:06:57
ห่างหายจากบ้านหลังนี้ไปพักใหญ่ กลับมาอีกครั้งก็รู้สึกอบอุ่น ได้ความรู้ ได้กำลังใจจากพี่ฟีเสมอ
 


  คำตอบที่ 3  
 

tomandjerdy

1 ส.ค. 59
เวลา 10:08:50
อยากเขียนอารมณ์และบทสนทนาให้ได้จัดๆ ค่ะ
พยาย้ามมมมม... (เสียงสูง^^)
 


  คำตอบที่ 4  
 

คุณพีทคุง

1 ส.ค. 59
เวลา 14:46:18
"ยิ่งเขียนมาก ก็เหมือนจะรู้ว่า เรายังไม่รู้อะไรอีกมาก"

จริงที่สุดเลยครับสำหรับผม ยิ่งเขียนยิ่งเรียนรู้ ยิ่งรู้ว่าเรายังไม่รู้ และยิ่งรู้ว่ายังต้องเรียนรู้อีกมาก

บางทีพอเขียนจบเรื่องนึงผมก็เหนื่อยจัด จนไม่มีแรงลุกขึ้นมาทบทวนตัวเองครับ ปรากฏว่าได้มาทบทวนตัวเองตอนขึ้นเรื่องใหม่ ขึ้นวงจรใหม่แฮะ เหมือนกับว่าสองวงมันไม่ขาดจากกัน แต่มีเส้นตรงต่อกันไว้อย่างที่พี่ฟีบอก

โชคดีที่เขียนไม่จบมานานแล้ว แต่เริ่มเรื่องใหม่หลายรอบ เลยได้ทบทวนตัวเองบ่อยเลย ฮ่าๆ ฮือ...

 


  คำตอบที่ 5  
 

แครอทสีส้ม

19 ส.ค. 59
เวลา 14:54:25
ได้อะไรดีๆอีกแล้ว ขอบคุณพี่ฟีค่ะ
 




  เชิญกรอกข้อความเพื่อตั้งคำถาม  
  กรุณา login เพื่อตอบคำถาม