ฟีลิปดา
18 เม.ย. 59
เวลา 10:30:00
พิมพ์
แจ้งลบ
ส่งหาเพื่อน |
สวัสดีวันจันทร์ที่ ๑๘ เมษายน ๒๕๕๙ ค่ะ
อากาสก็ร้อน เวลาก็ผ่านไปเร็ว
ประเทศไทย ไม่เคยเห็นอะไรก็ได้เห็น
ที่ปกปิดเอาไว้ก็เปิดเผยออกมา
ทุกอย่างขึ้นกับความจริง
จะรักใครเกลียดใคร ก็ให้เป็นเพราะเป็นจริงอย่างที่เขาเป็น
ไม่ใช่เพราะการถูกแต่งแต้ม เติมต่อ ลดทอน
ให้เหนือจริง หรือต่ำกว่าจริง
เพราะ จิตอคติเกลียดชังหรืออวยออกนอกหน้า^--^
...และแล้วก็เข้ามาสู่ความจริงที่ว่า
ซัสเพนส์หมายเลข 2 ของ Lung-tom หรือ ทอมศิริ
ก็จบในแรลลี 20 นี้่แล้วนะคะ
พี่ทอมก็ผลงานสืบสวนออกมาหลายเล่ม
ก็ขอให้เล่มนี้ ประสบความสำเร็จ เหมือนเล่มอื่นๆ ที่ผ่านมานะคะ ^--^
...ที่เหลือล่ะ เป็นไง อย่าเพิ่งยอมแพ้นะคะ
อย่าเอาอากาศร้อนมาเป็นข้ออ้างด้วย ฮ่าๆๆ
อย่างน้อยก็ต้องได้เพิ่มค่ะ การเขียนต้องได้เพิ่ม
...อะไรก็ได้ ทำให้มันได้เพิ่ม
มีงานเขียนเอาไว้ให้แก้ ดีกว่ามีแต่กระดาษเปล่าค่ะ ^--^
...หากมัวแต่คิด ไม่ลงมือเขียนจะไม่รู้ค่ะว่า
คิดกับเขียนมันไม่เหมือนกัน
เพราะบางทีที่คิดสนุกมากในหัว อย่างโน้นอย่างนี้
เวลาเขียนออกมา หน้าเดียวก็หมดแล้วที่คิด ฮ่าๆๆ
เคยเป็นไหม แบบนี้ เมื่อก่อนก็เห็นหลายคนเป็น
ตอนนี้ไม่รู้แก้ไขกันได้แล้วยัง บางคนก็มองไปว่าเราตัน
ความจริงแล้ว มันก็อยู่ที่ตอนคิดนั่นแหละว่า
เราคิดอะไร ที่สนุก สนุกอยู่กับอะไร
มันเป็นนามธรรม หรือรูปธรรม
เหมือนคิดเรื่องของนางเอก โหสนุกมาก
นางเอกเป็นลูกกำพร้า แต่เก่ง ต่อสู้เรียนมาด้วยตัวเอง
แม่ไปมีสามีใหม่แต่เขาก็รักเธอเหมือนลูก แต่เธออยากตามหาพ่อ
อยากให้พ่อที่ไปมีเมียใหม่เหมือนกันยอมรับเธอ
พ่อของเธอมีลูกกับเมียคนใหม่ด้วย แต่เมียใหม่วางแผนฆ่าพ่อเธอ
เธอต้องไปช่วย แต่เมียใหม่มีน้องชาย เป็นพระเอก
แล้วเขาก็เห็นว่าเธอกำลังมีแผนการสักอย่าง
ที่จะแย่งสามีของพี่สาวของเขา เขาต้องเอาตัวมาขวาง
บลา บลา บลา ฮ่าๆๆๆๆๆๆ เออ ก็ท่าทางจะสนุกอยู่นะ
เขียนๆๆๆ แล้วจะเริ่มเขียนยังไง
ถ้าหากไม่แตกให้มันเป็นเหตุการณ์ ให้ตัวคนเขียนเห็นชัดๆ
....เหตุการณ์ที่เห็นชัดๆๆๆ... ในทุกตอนทุกบทจะมีอะไรบ้าง
ถ้าเห็นเป็นภาพออกมา จะทำให้เขียนได้ มีรายละเอียด
มันต้องคิดให้เห็นเป็นรายละเอียด คิดอย่างข้างบนนั้น
มันสรุปมันกว้าง มันไม่ได้ลงรายละเอียด ยิ่งถ้าคิดไปเรื่อยยิ่งสนุก
แต่....พอลงมือเขียน มันไม่มีรายละเอียด เขียนไม่ได้
นางเอกจะเจอพระเอกยังไง ... นางเอกไปสมัครงานที่บริษัท
แค่นางเอกไปสมัครงานที่บริษัท
จะเริ่มตั้งแต่ ให้เธอเดินเข้าไป
หรือจะเริ่มที่เธอนั่งที่โต๊ะสัมภาษณ์
อย่างนี้ก็ต้องคิดแล้วค่ะ ว่าจะเริ่มตรงไหน
คิดภาพรวมได้ทั้งหมด
เอามาแตกเป็น ตอนแรก ตอนกลาง ตอนปลาย
แต่ละตอน เอามาแตกเป็นบท
แต่บทเอามาแตกเป็นเหตุการณ์
เหตุการณ์เอามาแตกเป็นซีน
ถ้าคิดได้ถึงอย่างนี้ ก็ไม่มีตันค่ะ
ว่าแล้วก็ ไปฝึกคิดพล็อตนวนิยายกันที่นี่ค่ะ
www.philipda.com/index.php?board=71.0
ลองๆ คิดให้ได้สัก 20 เหตุการณ์
แล้วเรียงลำดับว่า อันไหนจะอยู่ตรงไหน
ขอให้มีความสุขในการคิดค่ะ
ฟีลิปดา
^--^ |
