ฟีลิปดา
28 มี.ค. 59
เวลา 10:30:14
พิมพ์
แจ้งลบ
ส่งหาเพื่อน |
สวัสดีวันจันทร์ที่ ๒๘ มีนาคม ๒๕๕๙ ค่ะ
แรลลีครั้งที่ 20 ของเรา ผ่านไปอย่างเงียบเชียบ 2 เดือนแล้วนะ
บางคนก็จริงจัง บางคนก็ช่างเถอะ บางคนเอาไว้ก่อน
แต่การเขียนแรลลี มันเป็นการแข่งกับตัวเอง
นักเขียนต้องสู้กับตัวเองให้สำเร็จ มีต้นฉบับเสียก่อน
จึงจะก้าวไปสู้ขั้นต่อไปได้
ก็อย่างที่เคยบอกนั่นแหละค่ะว่า
ต่อให้เขียนดีแค่ไหน สนุกเท่าไหร่
คะแนนเต็ม 10 ได้ความสนุกความน่าอ่านเอาไป 9 ไป 10
แต่ถ้าเขียนไม่จบ มันก็แค่นั้น ก็ได้แต่อยู่ขอบสนามต่อไป ^--^
คนที่ได้คะแนน 6-7-8 เขาก็ผ่านเข้าไปในสนามก่อนแล้วค่ะ
แต่บางคนก็อาจจะคิดในอีกแบบก็ได้เหมือนกันค่ะ
เขียนนานแต่ดี พอจบมาทีก็ก้าวกระโดดดังเปรี้ยงปร้างไปเลย
ก็ว่ากันไปค่ะ เอาตามถนัด ความชอบกันไป
แต่อย่าโกหกตัวเองก็แล้วกัน ฮ่าๆๆ
แต่คนเรายิ่งเขียน ก็จะยิ่งดีค่ะ เชื่ออย่างนั้นนะ ^--^
เวลาเขียน ความคิดของเราจะแตก กับบางทีก็...ตัน ฮ่าๆๆ
ถ้าแตกกระจายอย่างโน้นอย่างนี้ ก็ต้องเรียนรู้ที่จะจัดการ
หรือจัดระบบที่คิดขึ้นมาได้ บางคนอาจจะหยุดที่กำลังเขียอยู่
แล้วก็มาจัดการจดๆๆๆๆ เขียนๆๆๆ กับความคิดที่เกิดขึ้นใหม่
แล้วก็คิดให้มันสุดๆ ไปเลย เพราะกลัวทิ้งเอาไว้แล้วมันจะมอด
กลับมาอ่านที่เคยจดเอาไว้ ยังเป็นสะพานไปต่อได้
แทนที่จะกลับมาสร้างใหม่ทั้งหมด จากนั้นก็ค่อยกลับไปหาอันเก่า
แต่ถ้าเกิดอย่างนี้ ถ้าจัดการไม่ดี อาจจะเป๋ไปทั้งสองเรื่อง
แต่ถ้าจัดการได้ดี อ้าว จับไล่ๆ กันทั้งสองเรื่อง
คนคงชอบให้เกิดอย่างนี้เกิดกับตัวเอง มากกว่าสภาพตัน คิดไม่ออกเนอะ ^--^
เรื่องตันนี่ ก็คุยมาบ่อยแล้ว จะแก้ยังไง ทำแบบไหนบ้าง ก็ลองทำไปค่ะ
แต่อย่าหยุดนาน คือมันก็หยุดได้ แต่อย่าหยุดนาน เข้าใจเนอะ ^--^
วิธีของแต่ละคนไม่เหมือนกัน บางทีเราก็ต้องหาวิธีของเราให้เจอค่ะ
คนอื่นบอกบางทีก็ไม่ได้ผล แต่อาจจะได้ไฟแห่งความกระตือรือล้น ^--^
ซึ่งไฟแห่งความกระตือรือล้น มันอาจจะเป็นคำตอบสำหรับทุกอย่างนะ
เรามีไฟกันแล้วยัง ^--^
ถ้ายังไม่มี ป๊ะ ไปงานสัปดาห์หนังสือกัน ฮ่าๆๆๆ
เมื่อก่อนไปงานสัปดาห์หนังสือ แล้วพี่ฟีมีไฟอิจฉานะ
อยากให้หนังสือได้มีวางแผงขายเหมือนคนอื่นเขาบ้าง ฮ่าๆๆ
(ปีละเรื่องนี้ โอ นางพญาหอยทากจริงๆ )
พอกลับมาก็นี่ โห เปิดเวิร์ดเร่งเขียนของตัวเองใหญ่เลย
แต่มันแย่ตรง พอความอิจฉาหมด ไฟแห่งความทุ่มเทก็หมด ฮ่าๆๆๆๆ
หันไปทำอย่างอื่น เข้ามาเสริมด้วย ก็ชีวิตน่ะนะ
มันก็ต้องมีอย่างอื่นด้วย ความชอบ ความอยากที่ลดหลั่นลงมา ก็ต้องทำ
เขียนนวนิยายก็เหมือนกัน ตัวละครจะให้สมจริง
เขาก็ต้องมีเป้าหมายหลัก เป้าหมายรอง
สิ่งที่ต้องทำในระยะสั้น สิ่งที่ต้องทำในะระยะยาว
ชีวิตประจำวันก็ต้องมี ใช่ว่าจะใส่แต่เนื้องานอย่างเดียว
ดังนั้นการเล่าเรื่อง บางคนอาจจะไปเจอคำแนะนำ
อันไหนไม่มีประโยชน์ให้ตัดทิ้ง ฮ่าๆๆ มันก็ใช่นะ
อย่างเรื่องชีวิตประจำวันนี่ บางคนอาจจะบอกมันไม่สำคัญ
แต่พี่ฟีมองว่า อยู่ที่การเล่าค่ะ อยู่ที่วิธีเอามาใช้เอามาใส่
เราใส่ให้มันเป็นน้ำละลายความเข้มข้นตึงเครียด
เราใส่ให้มันเป็นสะพานเชื่อมไปยังเหตุการณ์หลัก
เราใส่ให้มันเป็นอุปสรรคเล็กๆ น้อยๆ เพื่อให้รับรู้อารมณ์ความรู้สึกของตัวละคร
ทุกอย่างที่เกิดขึ้นรอบตัว เอามาใช้ได้หมด เอามาใส่ได้หมด
ถ้าอยากใส่ก็ใส่ไปค่ะ เพียงแต่ให้รู้ว่า...เอามาทำอะไร
ไม่ใช่เพราะว่า ไม่รู้จะเขียนอะไร เลยเอามาใส่ ฮ่าๆๆ
คุณสมบัติของนักเขียนที่ต้องมีอย่างหนึ่งนะคะคือ
ความเป็นนักคิดค่ะ ต้องรู้จักคิด รู้จักวางแผน
จังหวะก้าวในการเล่าเรื่องตัวละครแต่ละคน
เหตุการณ์แต่ละอย่างที่จะเกิดขึ้น
มันต้องมีการวางแผน มีการคิด มีการจัดลำดับทั้งนั้น
แม้แต่จะด้นสด ก็ยังต้องคิดค่ะ ฮ่าๆๆๆ
ดังนั้น ถ้าใครคิดว่า ตัวเองคิดไม่เก่ง ก็ให้ไปหาหนังสือแนวฝึกคิด
มาอ่าน มาฝึกคิดนะคะ อ่านหนังสือฮาวทูบ้าง ก็ดีค่ะ
จะได้รู้ว่าคนอื่นเขามีวิธีอย่างไร ถึงได้เขียนออกมาขายได้
หนังสือเขาเขียนมาตามวิธีของเขา ซึ่งพื้นฐานอาจจะต่างกับเรา
อ่านแล้ว ก็คัดสรร ที่มันเข้ากับเรานะคะ
ขอให้มีความสุขกับการ ฝึกคิด นะคะ
ฟีลิปดา
^--^
**ไปฝึกคิดพล็อตเรื่องได้ที่นี่่ค่ะ ****
www.philipda.com/index.php?topic=685.msg2414#msg2414
|
